Τον κώδωνα του κινδύνου για την επικρατούσα κατάσταση στον χώρο της υγείας κρούει ο καθηγητής κ. Γιάννης Κυριόπουλος, φοβούμενος πως σε λίγα χρόνια τα θέμα θα απασχολεί ευρύτατα την κοινή γνώμη, όπως για παράδειγμα συμβαίνει σήμερα με το ασφαλιστικό.

Ειδικότερα, ο γνωστός καθηγητής των Οικονομικών της Υγείας δήλωσε πρόσφατα, στο πλαίσιο του 20ού διεθνούς ασφαλιστικού και αντασφαλιστικού συνεδρίου, πως υπάρχουν έντονες και μακροχρόνιες στρεβλώσεις στον κλάδο και πως οι μεγάλες μειώσεις των κρατικών δαπανών έγιναν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην έχουν γίνει οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να συνδυάσουν τις μειωμένες δαπάνες με παρόμοιου επιπέδου υπηρεσίες υγείας.

Σύμφωνα επίσης με τον κ. Κυριόπουλο, το κρατικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολιτών σε χρόνο και δυνατότητα επιλογής, με αποτέλεσμα πολλοί να στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα.

Παράλληλα, ένα σημαντικό ποσοστό των συμπολιτών μας όχι μόνο έχει παραμελήσει σε μεγάλο βαθμό την υγεία του, αλλά παράλληλα κινδυνεύει να πτωχεύσει από ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας.

Τέλος, οι μεγάλες μειώσεις των δαπανών που έχουν παρατηρηθεί κατά τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να μειώνουν το προσδοκώμενο όριο ζωής των Ελλήνων.

Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, ο κ. Γιάννης Κυριόπουλος επεσήμανε ότι:

• Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πρώτες χώρες ανά τον κόσμο σε ό,τι αφορά το ποσοστό μείωσης των δαπανών υγείας κατά την περίοδο της κρίσης. Από το 2009 έως το 2017 «χάθηκαν» γύρω στα 10 δισ. ευρώ (από τα 24 στα 14,2), με την κατά κεφαλή δαπάνη να μας κατατάσσει στις μεσαιο-χαμηλές θέσεις μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Ειδικότερα, από το 2009 έως το 2015, το σύνολο των δαπανών υγείας μειώθηκε κατά 35% (-41% ο δημόσιος τομέας, -22,5% ο ιδιωτικός). Ακόμη και ως ποσοστό των δαπανών υγείας ως προς το ΑΕΠ η Ελλάδα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση (π.χ. Ελλάδα 8,3%, ΗΠΑ 17,2%, Γερμανία 11,3%, Σουηδία 11%, Καναδάς 10,9%, Ισπανία 9%, Ιταλία και Πορτογαλία 8,9%).

• Οι Έλληνες πληρώνουν για δαπάνες υγείας ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό «από την τσέπη τους» (out of the pocket) σε σχέση με το εξωτερικό, όπου πολύ μεγαλύτερη αναλογία του κόστους καλύπτεται από το κράτος και τις υποχρεωτικές ασφαλίσεις. Έτσι, με βάση τα στοιχεία του 2015, ενώ στις 35 χώρες του ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο κράτος και υποχρεωτική ασφάλιση πλήρωναν το 72% των δαπανών και οι πολίτες από την τσέπη τους το 20%, στην Ελλάδα τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 59% και 35%.

• Είναι πολύ χαμηλά τα ποσοστά διείσδυσης των ασφαλιστικών εταιρειών στα προγράμματα υγείας, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να αναλαμβάνουν το σύνολο σχεδόν του κινδύνου.

• Το ελληνικό σύστημα υγείας είναι κυρίως νοσοκομειοκεντρικό, με αποτέλεσμα συχνά να παραμελούνται πολύ σημαντικοί τομείς όπως η πρόληψη, η πρωτοβάθμια φροντίδα και η διαχείριση των μακροχρόνιων νόσων, πράγμα που αποτελεί «ωρολογιακή βόμβα».

• Η φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα από το 2009 έως το 2016 έχει μειωθεί κατακόρυφα (περίπου κατά 45%), ωστόσο η δαπάνη αυτή αποτελεί (στοιχεία 2016) το 30% των συνολικών δαπανών υγείας (στοιχεία 2016), όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη των 12 διαμορφώνεται γύρω στο 18%.

• Η υγεία ως ποσοστό της συνολικής δαπάνης των νοικοκυριών διαμορφώνεται στην Ελλάδα σε πολύ υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το εξωτερικό (π.χ. Ελλάδα 7,4% το 2016, Ιρλανδία 6%, Βουλγαρία 6,7%, Ιταλία 4,5%, Ισπανία 3,4%, Ηνωμένο Βασίλειο 2%).

• Στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύει με φτώχεια εξαιτίας ενός πιθανού προβλήματος υγείας.