Μια μικρή Πορτίτσα ανοιχτή στο φως που δημιουργεί η μουσική.

Μια νοσταλγική μουσική στα μονοπάτια της νεανικής μου ηλικίας, όταν με τον πατέρα μου τριγυρνούσα σε όλα τα υπέροχα μέρη του ορεινού όγκου των Γρεβενών.

Τώρα (πιστεύω σαν ώριμος μουσικός πια), ήρθε η ώρα να τιμήσω με τη μουσική μου όλες αυτές τις ωραίες στιγμές και αναμνήσεις, κάτω από τον υπέροχο ουρανό της Πίνδου. Γι’ αυτό άλλωστε με συνοδεύουν φίλοι από τα Γρεβενά, που μαζί έχουμε κοινά βιώματα και κοινές ρίζες.

Έτσι συνυπάρχει η ευαισθησία της κλασσικής κιθάρας με τη γλυκιά λαλιά της ποντιακής λύρας, που από δυναμικό ρυθμικό όργανο μεταλλάσσεται σε γλυκιά συνοδεία.

Ελπίζω ότι ο μπετής, (κρητική λέξη που εννοεί αυτό το φως που έρχεται από το Θείο στην καρδιά και φέρνει την έμπνευση) δεν θα με εγκαταλείψει, ώστε στο μέλλον να μπορώ να δημιουργήσω και άλλες μουσικές, συνομιλώντας με τα βουνά και τα ποτάμια του τόπου μου.

Χρήστος Παπαδόπουλος