“Ολα στο φως, όλα στη δικαιοσύνη για να λάμψει η αλήθεια και να εφαρμοστεί ο νόμος , ακούμε τελευταία και μάλιστα με έντονο φανατισμό στη Βουλή των Ελλήνων απ όλες ης πλευρές. Μεγάλα λόγια που δεν χωράνε αμφισβήτηση! Όλα αυτά αθέλητες μνήμες έφεραν στο νου μου μια περιπέτεια που είχα κι εγώ με την εφαρμογή του νόμου.

Στις Κυδωνιές μόλις λίγα μέτρα έξω από το χωριό κληρονόμησα από τον πατέρα μου ένα μικρό κτήμα..

Απεριποίητο και εγκαταλειμμένο όπως ήταν έμπαινε όποιος ήθελε και έκανε ό,τι ήθελε. Σκουπίδια. πλαστικές σακούλες, τσιμέντα ό,τι ήθελες το εύρισκες εκεί μέσα.

Για μένα αυτή η κατάσταση δεν ήταν και πολύ ευχάριστη . Είπα, λοιπόν, να το περιφράξω. Αγόρασα μερικούς πασσάλους και λίγο σύρμα κι ένα πρωινό μαζί με δυο εργάτες αρχίσαμε το έργο της περίφραξης.

Την άλλη μέρα ένα περιπολικό με δυο χωροφύλακες ήρθαν στο κτήμα με άγριες διαθέσεις.

Έχετε άδεια, μας είπαν :

_Όχι, ποιος ξέρει πως για μια απλή περίφραξη χρειάζεται άδεια.

Εμπρός μέσα, έτοιμοι να βγάλουν τις χειροπέδες, αυτόφωρο.

Σιγά ρε παιδιά δεν ήξερα… .αύριο θα σας τη φέρω, θα πάω αρμοδίως. Όχι αυτοί με τίποτε, χειροπέδες!

Τέλος πάντων ύστερα από πολλή φασαρία μας πήραν τα στοιχεία και αφού συνεννοήθηκαν με τα κεντρικά στο τσακ γλιτώσαμε το αυτόφωρο.

Την άλλη μέρα πήγα στο Δήμο έκανα τη σχετική αίτηση και πήρα την άδεια.

Το απόγευμα ήρθε και πάλι το 100 , την έδειξα και κάπως ησύχασαν τα πράγματα.

Τον Αύγουστο του άλλου χρόνου έρχεται η πολεοδομία πάλι για έλεγχο .τους δείχνω την άδεια και φεύγουν χωρίς να πουν τίποτα

Τον Νοέμβριο έρχεται η Αστυνομία και μου επιδίδει κλήση για να παραστώ σε δίκη στο Μονομελές πάλι για την ίδια υπόθεση. Στο Μονομελές αθωώνομαι και έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία.

Τότε κατάλαβα πόσο κακόβουλοι είναι αυτοί που λένε ότι στην Ελλάδα δεν εφαρμόζονται οι Νόμοι!!

Σωστή, λοιπόν, η Λατινική παροιμία « Dura lex, sed lex»

Διαμαντής Ντώνας, Εκπαιδευτικός