Ακούστε εδώ Ράδιο Γρεβενά – 101.5

POTIKA MYRTO
ΔΕΗ
ΕΝΑΟΝ

Grevenamedia @facebook

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
SportsBase
ΥΓΡΑΕΡΙΟ

Κατηγορίες

ΤΑΞΙ
ΓΡΙΔΑΣ
SPONSORS
Ζιώγας

Το κυνήγι της μπεκάτσας στα Γρεβενά – Ένα συναρπαστικό υπό έκδοση βιβλίο με πολλά ενδιαφέροντα για όλους τους κυνηγούς. Του Νίκου Καρανάσιου – μπεκατσοκυνηγού

Απλά: είμαι μπεκατσοκυνηγός…

 

Γρεβενά Μαρτιος 2020

μέρες κορονοιού…

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

Η πρώτη συνάντηση με τη βασίλισσα του δάσους έγινε στην ηλικία των 6 ετών. Παιδάκι ακόμη τότε έτρεχα πίσω από τον πατέρα μου και τα αδέρφια μου κυρίως   να κάνω απόρτ  τους λαγούς, τα ορτύκια, τις φάσες.  Σε ένα κυνήγι το όνειρο που ζούσα διακόπηκε απότομα γιατί κάποιος έπρεπε να ταΐσει τα ζώα του σπιτιού, τα οποία μας έδιναν τότε το κύριο εισόδημα. Ο λόγος του πατέρα  ήταν εντολή:

-Νίκο, πήγαινε να ταΐσεις τα ζώα…

Στεναχωριόμουν που δεν θα συνέχιζα το κυνήγι μαζί τους ,αλλά  μια παροιμία λέει

‘κάλιο σκύλος παρά μικρότερος΄…

 

Για να φτάσω στο χωριό έπρεπε να περάσω μέσα από ένα μεγάλο δάσος. Όσο περπατούσα μέσα σ΄αυτό κάθε λίγο σηκωνόταν, πότε ένα πότε δυο μαζί, άγνωστα σε μένα τότε, πουλιά που το πέταγμά τους με τρόμαζε και με γοήτευε συνάμα. Οι στιγμές που ζούσα ήταν πρωτόγνωρες και μαγικές. Όταν έβγαινα από το δάσος η λογική μου έλεγε να πάω στο χωριό γιατί έχω δουλειά και η καρδιά μου έλεγε να γυρίσω πίσω να συναντήσω  ξανά αυτά τα περίεργα πουλιά με το δυνατό πέταγμα και τη μεγάλη μύτη. Όσο έκανα τις δουλειές το μυαλό μου είχε κολλήσει εκεί και ταυτόχρονα η περιέργεια να μάθω τι πουλιά ήταν αυτά κορυφωνόταν

Στεκόμουν στην εξώπορτα του σπιτιού με το αεροβόλο στο χέρι, περιμένοντας τον αδελφό μου Αλέκο να τον ρωτήσω όχι αυτή τη φορά τι χτύπησαν αλλά τι ήταν αυτό που με μάγεψε. Πήρα την απάντηση και ταυτόχρονα έμαθα μια καινούρια λέξη: ΜΠΕΚΑΤΣΕΣ!

 

ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ

ΕΙΔΗ

Στην Ελλάδα και γενικότερα σε  Ευρώπη, Ασία, Αφρική υπάρχει ένα είδος  μπεκάτσας, που μόνο τα μορφολογικά χαρακτηριστικά αλλάζουν π.χ. χρώμα, βάρος,μέγεθος.  Αυτά επηρεάζονται από την ηλικία και πιστεύω κι από τη διατροφή.

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό που το θερμόμετρο έγραφε -5, έπρεπε να πάω στο χωριό της γυναίκας μου για κάτι δουλείες. Δεν έχασα την ευκαιρία να πάρω και την Τζούλια μαζί μου. Κυνήγησα στην αρχή δίπλα στο ποτάμι, βρήκα και χτύπησα πουλιά που το χρώμα τους με έκανε εντύπωση. Ήταν σχεδόν κόκκινες και καλοταϊσμένες παρόλη την παγωνιά. Μια  από αυτές είχε ακόμη το σκουλήκι στο στόμα της.  Ο γαιοσκώληκας είχε σχεδόν το ίδιο χρώμα με την μπεκάτσα. Την ίδια ημέρα στην ίδια περιοχή, αλλά μέσα σε δάσος χτύπησα και αλλά πουλιά που το χρώμα τους ήταν φυσιολογικό. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υπάρχει και η μπεκάτσα της Αμερικής, που είναι ποιο μικρή από τη  μπεκάτσα που γνωρίζουμε, αλλά με παρόμοιο χρώμα.

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η μπεκάτσα αναπαράγεται στις βόρειες χώρες. Γεννά γύρω στα τέσσερα αυγά και αν χαλάσει η φωλιά μπορεί να ξαναπροσπαθήσει για δεύτερη φορά. Η επώαση διαρκεί περίπου τρεις βδομάδες, τα μικρά που θα βγουν μεγαλώνουν γρήγορα και στο μήνα πετάνε.

Η λογική λέει ότι δεν αναπαράγεται στην Ελλάδα, όμως ένας φίλος μου, που δεν λέει ψέματα, σήκωσε στα Γρεβενά Ιούλιο μήνα ένα ζευγάρι μπεκάτσες, σε πολύ υγρό, σκοτεινό και  κλειστό από έλατα μέρος. Πιθανότατα να ήταν κάποια πουλιά που για κάποιο λόγο π.χ. τραυματισμένα, δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν.

ΗΛΙΚΙΑ

Σύμφωνα με τις δακτυλιώσεις οι πιο ηλικιωμένες μπεκάτσες ήταν 13 ετών, πράγμα όμως πολύ σπάνιο. Στις παρακολουθήσεις με GPS κάποιες έφταναν στην ηλικία των 4-5 ετών. Μπορεί να μην μας αρέσει καθόλου αυτό, αλλά  σύμφωνα με τους επιστήμονες ο μέσος όρος ζωής της μπεκάτσας είναι κάτι λιγότερο από 2 έτη.

ΒΑΡΟΣ

Ο μέσος όρος του βάρους της μπεκάτσας κυμαίνεται σε 300 με 350 γραμμάρια.

Μια χρονιά που τα χιόνια και οι πολικές θερμοκρασίες με είχαν κλείσει σπίτι κι όταν άρχισαν να υποχωρούν έκανα ένα αξέχαστο κυνήγι. Χτύπησα μια μπεκάτσα που πραγματικά τη λυπήθηκα. Από το στήθος της είχε μείνει μόνο το κόκκαλο, το βάρος της ήταν 140 γραμμ. Αντιθέτως φέτος που οι κλιματολογικές συνθήκες στο νομό μας,για τη μπεκάτσα, ήταν οι ιδανικότερες που θα μπορούσαν να υπάρξουν, σ’ ένα κυνήγι χτύπησα μια  που ζύγιζε κοντά στο μισό κιλό. Το λίπος που είχε στο στήθος θύμιζε αυτό του ορτυκιού που είναι έτοιμο για μετανάστευση. Εκείνες τις ημέρες τα σκουλήκια έκαναν  πάρτυ κάτω από τα φύλλα των δέντρων.

ΠΟΔΙΑ

Τα πόδια της μπεκάτσας είναι κοντά και δυνατά. Έμαθα  τελευταία παρακολουθώντας ένα σχετικό DVD, ότι πολλές φορές ποδοπατά το έδαφος προκαλώντας τις ίδιες συνθήκες που δημιουργεί η βροχή, ξεγελώντας τα σκουλήκια ώστε να ανέβουν στην επιφάνεια.

ΚΕΛΑΗΔΗΜΑ

Εκτός από τους ήχους που βγάζουν τα αρσενικά στην περίοδο της αναπαραγωγής, πολλές φορες μου έτυχε στο σήκωμα τους ,να βγάζουν διάφορους ήχους, να μένω σαστισμένος και με αποτέλεσμα οι πιο πολλές από αυτές να έχουν γλυτώσει από την τουφεκιά μου. Πιθανόν να το κάνουν  αυτό όταν νιώθουν πολύ πιεσμένες.

ΡΑΜΦΟΣ

Το μήκος του φτάνει τα 5-6 εκατοστά

Το ράμφος είναι το ραντάρ της μπεκάτσας αφού με αυτό τρέφεται και ανακαλύπτει τις θέσεις των σκουληκιών και μ’ αυτό διαισθάνεται τις εκάστοτε κλιματολογικές συνθήκες. Λένε ότι αν έχει το ράμφος της στο έδαφος, νιώθει τις δονήσεις που προέρχονται από εμάς και τα σκυλιά μας σε ακτίνα 12 μέτρων.Στα 22 χρόνια που κυνηγώ μπεκάτσες το πολύ να έχω χτυπήσει 3-4 με μικρό ράμφος.         Τα τελευταία χρόνια η Ομοσπονδία Θεσσαλίας τρέχει το πρόγραμμα η <ΦΑΙΝΟΛΟΓΙΑ  ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ> με το οποίο μελετά με τεκμήρια τις μαρτυρίες κυνηγών για μπεκάτσες με ποιο κοντό ράμφος.

                                                                                                  

 ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ

1)ΛΑΘΡΟΘΗΡΙΑ

2)ΠΟΛΙΚΟ ΨΥΧΟΣ-ΧΙΟΝΙΑ

3)ΑΛΕΠΟΥ-ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΠΑΓΕΣ

4)ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΒΙΟΤΟΠΩΝ

   1)Η κύρια πληγή στη χώρα μας για την μπεκάτσα είναι το παράνομο καρτέρι. Καρτέρι που το κάνουν οι λαθροθήρες που αυτοαποκαλούνται κυνηγοί και οι απλοί τουφεκιοφόροι. Οι τουφεκιοφόροι αυτοί το κάνουν καθαρά για το κρέας, δεν έχουν καμία σχέση με το κυνήγι και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η βιωσιμότητα του είδους. Υπάρχουν και οι λαθροθήρες, που βγάζουν κανονικά άδεια κυνηγιού, που μπορεί να μην έχουν σκυλιά ή ακόμη και να έχουν .Οι  λαθροθήρες αυτοί ανήκουν σε όλες τις κατηγορίες κυνηγών (φασάδες, τσιχλάδες,  λαγάδες , γουρουνάδες, ακόμη και αυτοί που κυνηγούν μπεκάτσα).

Οι ποιο πολύ από αυτούς ισχυρίζοντα ότι στα μέρη τους αυτό γινόταν πάντα και για τον ίδιο λόγο το συνεχίζουν και αυτοί ακόμη. Κάτι σαν παράδοση δηλαδή. Κάθομαι και σκέφτομαι, τι ευχαρίστηση τους προσφέρει η στιγμή που πυροβολείς  ένα θήραμα του οποίου όλοι οι αμυντικοί του μηχανισμοί βρίσκονται εκτός λειτουργίας. Σίγουρα  απολύτως καμμία. Αυτό που κάνουν είναι καθαρή ανοησία και ανευθυνότητα. Οι νόμοι δεν είναι ίδιοι με αυτούς που ήταν πριν 40 χρόνια, ούτε οι μπεκάτσες δέχονται την ίδια πίεση με τότε. Πιστεύω ότι ένας ακόμη λόγος που ξεκινούν να κάνουν μια τέτοια ενέργεια είναι επειδή το έκανε ο φίλος τους ή ο φίλος του φίλου και πάει λέγοντας. Μπορεί ακόμη να σκέπτονται <έλα μωρέ τώρα τι μας νοιάζει εμάς για την μπεκάτσα, εμείς θα την σώσουμε, λες και είναι ενδημικό θήραμα, σιγά μην την ξαναδούμε>. Κάποιοι όμως που είναι πραγματικοί μπεκατσοκυνηγοι και συντηρούν 3 και 4 μπεκατσοσκυλα τους νοιάζει. Κάποιοι άλλοι το κάνουν επειδή θέλουν να βγουν μια φωτογραφία με πληθώρα θηραμάτων  και να τη δημοσιεύσουν στο διαδίκτυο με κύριο σκοπό την επίδειξη. Το μόνο που κερδίζουν από αυτή την ενέργεια είναι να κοροϊδεύουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Μια φωτογραφία με 4 παλικαρίσιες μπεκάτσες δεν έχει καμία σχέση με 10 στο καρτέρι.

Ο ΛΑΘΡΟΘΗΡΑΣ ΔΕΝ ΤΡΕΦΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΚΑΤΣΑ!

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

  1. Αν πέσει στην αντίληψη μας ότι κάποιος κάνει καρτέρι, σε πρώτη φάση καλό είναι να τον υπενθυμίσουμε, ότι αυτό που κάνει είναι παράνομο και ότι μας προσβάλει ως μπεκατσοκυνηγο και αν δεν συμμορφωθεί καλό είναι να χτυπήσει το τηλ. του θηροφύλακα ή του δασοφύλακα.
  2. Σε περιόδους με υπερβολική χιονόπτωση και συνθήκες πολικού ψύχους συγκεντρώνονται μεγάλοι αριθμοί πουλιών σε μικρές εκτάσεις για αναζήτηση τροφής. Γίνονται έτσι πολύ ευάλωτες. Στις περιόδους αυτές δεν παίρνουμε με σειρά τα ρεματάκια, τις βαμβακιές, τις ελιές. Μένουμε σπίτι και σεβόμαστε αυτό που αγαπάμε.
  3. Η αλεπού και γενικότερα οι άρπαγες κάνουν μεγάλη ζημιά κυρίως στις χώρες αναπαραγωγής και σε ποιο μικρό βαθμό στην Ελλάδα. Επίσης τα αγριογούρουνα, που βρίσκονται σε υπερπληθυσμό φέρουν ευθύνη για την καταστροφή των φωλιών τρώγοντας τα αυγά κι ακόμη και τους νεοσσούς.

Η διαχείριση των επιβλαβών είναι ένα θέμα που απασχολεί τις κυνηγητικές οργανώσεις όλης τις Ευρώπης. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι, αφού οι άρπαγες βρίσκονται στη λίστα των θηρεύσιμων ειδών, να μην  τους χαρίζουμε, όταν τους έχουμε σε απόσταση βολής.

  1. Οι μεγάλες φωτιές κυρίως στις χώρες φωλεοποίησης π.χ. Ρωσία και η αλόγιστη υλοτομία έχουν ένα μερίδιο ευθύνης. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, κάθε κυνηγός μπεκάτσας και μη, να γίνουμε όλοι μαζί και ο καθένας  ξεχωριστά φύλακες των δασών και των βουνών.

 

ΑΠΟΔΗΜΙΑ

Προσωπική μου άποψη είναι ότι στην Ελλάδα οι μπεκάτσες αποδημούν για 3 λόγους:

1) Όταν το βιολογικό ρολόι χτυπήσει, ότι πρέπει να εγκαταλείψει τους τοπους φωλαιοποιησης με κατεύθυνση  ποιο  νοτια.

2) Όταν οι κλιματολογικές συνθήκες τις διώξουν απο τις χώρες που βρίσκονται βόρεια μας, προς την Ελλάδα , ακόμη μετακινησεις  και σε έκταση εντος νόμου, όταν χιονισει  στα ορεινα να κατεβαινουν προς τις πεδινές εκτάσεις, οι λεγομενες εσωτερικές μετακινήσεις.

3)Όταν έρθει η άνοιξη κ οι μπεκάτσες  επιστρεψουν στις χώρες φωλαιοποιησης.

1) Οι  πρώτες μπεκάτσες που θα ξεκινήσουν να έρχονται από τα τέλη Σεπτέμβρη μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη είναι τα πουλιά που βασικός τους στόχος είναι να φτάσουν σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία π.χ. από τη Ρωσία στην Καλαμάτα, όπου και θα ξεχειμωνιάσουν. Αυτές μέχρι να φτάσουν στο στόχο τους θα σταματήσουν να ξεκουραστούν και να τραφούν σε κάποιες περιοχές. Είναι οι περιοχές που αναζητά ο κάθε μπεκατσοκυνηγος. Τα γνωστά περάσματα.

 2)  Τώρα για το αν στην περιοχή μας μείνει η μπεκάτσα βασικό ρόλο θα παίξει η θερμοκρασία και οι συνθήκες του εδάφους που αναζητά εαν είναι  οι καταλληλες. Πρέπει δηλ. τους μήνες Σεπτέμβρη και Οκτώβρη να πέσουν πολλές βροχές. Τα πουλιά θα μας έρθουν,  όταν στις βόρειες χώρες οι κλιματολογικές συνθήκες γίνουν ακατάλληλες για την βιωσιμότητά τους. Στη χώρα μας θα φτάσουν προτού ξεκινήσει η κακοκαιρία σ’ εμάς. Για αυτό το λόγο τις  λέμε και μετεωρολόγους Οι μετακινήσεις αυτές γίνονται συνήθως από αρχές Δεκέμβρη μέχρι μέσα Γενάρη ,ανάλογα πάντα με τον καιρό. Ο καιρός είναι η κύρια αιτία και για τις εσωτερικές μετακινήσεις.

  3)  Η εποχή που θα γυρίσουν πάλι πίσω για αναπαραγωγή, τα γνωστά επιστροφια, ξεκινά περίπου μέσα Φλεβάρη μέχρι τέλη Απριλίου. Για να τις συναντήσουμε αυτή την περίοδο κρίνεται απαραίτητο οι καθημερινές έξοδοι, η εμπειρία αλλά και η τύχη,  αφού οι μπεκάτσες αυτό τον καιρό σταματούν για ξεκούραση το πολύ 1-2 ημέρες. Λέω μέχρι τέλη Απριλίου , γιατί  ενώ ήμουν εκπαιδευτικό(26/4/2019) για πεδινές ,σε μια συστάδα από βελανιδιές σήκωσα μια μπεκάτσα. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο…

Επειδή η αποδημία της και η συμπεριφορά της είναι περίεργη , αλλοπρόσαλλη θα έλεγα, πολλοί επιστήμονες προσπαθούσαν και προσπαθούν  να την παρακολουθήσουν και να την αποκρυπτογραφήσουν . Ξεκίνησαν με δακτυλιώσεις και φτάσανε τώρα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας GPS,  να προσπαθούν να την αποκωδικοποιήσουν.  Η μπεκάτσα είναι τόσο μυστήριο πουλί ,που αν την παίξεις 1,Χ,2 θα αναβληθεί ο αγώνας, αφού λένε ότι σε μια βραδιά μπορεί να διανύσει μέχρι και 400 χιλιόμετρα, με ότι συνεπάγεται αυτό…

 

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

   Ο άνθρωπος το κυνήγι το έχει μέσα στο DNA του. Για να γίνει κάποιος κυνηγός στην εποχή μας κατά τη γνώμη μου υπάρχουν δυο τρόποι:

1) γεννιέται κυνηγός ή

2) γίνεται κυνηγός στην πορεία

Στη δεύτερη κατηγορία. οι λόγοι για να γίνει κάποιος κυνηγός πιστεύω ότι είναι οι παρακάτω:

1) Θα επηρεαστεί από φίλους κυνηγούς που θα τον πάρουν μαζί τους στο κυνήγι και θα ενθουσιαστεί με όλο το σκηνικό,

2 )θα παρακολουθήσει κάποια σχετικά βίντεο-DVD ή θα διαβάσει, σχετικά με το κυνήγι, περιοδικά-βιβλία-εφημερίδες που θα του κινήσουν την περιέργεια

3)  η ρουτίνα, το άγχος, η μεγάλη επαγγελματική και οικονομική πίεση τον αναγκάζουν να αναζητήσει μια  διέξοδο.

Στην πρώτη κατηγορία. Στην οποία ανήκω κι εγώ, η αιτία είναι μία: παίρνεις το μικρόβιο, γιατί για μικρόβιο μιλάμε, από τον πατέρα ή από τον παππού ή από τον θείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οικογένειά μου. Ο  πατέρας μου ήταν κυνηγός και από τα πεντε αδέρφια μου, αν εξαιρέσουμε την αδελφή μου Μαρία, οι υπόλοιποι τρεις κυνηγούν. Μόνο ο μεγαλύτερος, ο Ηλίας μας ξέφυγε… μάλλον θα πήρε από το σόι της μάνας…

Το πρώτο θήραμά μου ήταν ένα σπουργίτι. Το χτύπησα  με μια σφεντόνα που μου είχε φτιάξει ο αδελφός μου Αλέκος σε μικρή ηλικία και η μόνη εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι να τεντώνω τη σφεντόνα και η πέτρα να κτυπάει το σπουργίτι. Συνέχισα να κυνηγώ με τη σφεντόνα αποκτώντας τρομερές ικανότητες και χτυπούσα σπουργίτια που έβγαζαν μόνο το κεφάλι τους έξω από τις φωλιές που είχαν φτιαγμένες κάτω από τα κεραμίδια των σκεπών.

Όταν έπιασα τα πέντε, ο ξάδελφός μου ο Γιώργος άρχισε να μου δίνει το αεροβόλο του κάποιες ημέρες του μήνα. Ακόμη δεν έφτανα να  το βάλω στον ώμο και το έβαζα κάτω από την μασχάλη μου. Οι θηλιάστρες  εκείνες τις ημέρες γέμιζαν από διάφορα μικροπουλα σπουργίτια,τσιόνες,σιταρήθρες,τσουτσουλιάνοι (κορυδαλοι),τρυποσάκοι,,ήταν τότε τα θηράματά μου.

Στα έξι  μου, μου πήρε ο πατέρας το δικό μου αεροβόλο, μετά από πολλά παρακάλια και πολλές ώρες δουλειάς στα ζώα  παρόλο το μικρό της ηλικίας μου, και αφού πρώτα βεβαία είχε ενημερωθεί  ο παπαδάσκαλος για τις επιδόσεις μου  στα μαθήματα. Θυμάμαι στοίχιζε τότε 5000 δρχ.

Σιγά σιγά  τα μικροπούλια άρχισαν να μου φαίνονται πολύ εύκολα και το βάρος άρχισε να πέφτει στα κοτσύφια, στους συκοφάγους και στα τρυγόνια που ήταν και  ο πιο  μεγάλος μου στόχος. Θυμάμαι  σαν τώρα τα καλοκαίρια να βρίσκομαι κάτω από τις μουριές από το πρωί μέχρι το βράδυ και τη γιαγιά μου, την Ευδοξία, να φωνάζει σ’ όλο το χωριό.

-Νίκο, Νικολάκη έλα να φας.

Στην τετάρτη δημοτικού μ’ έβαλε ο αδελφός μου ο Αντώνης να τουφεκίσω με ένα κοντόκανο δίκανο.  Στόχος  ήταν ένα τενεκεδάκι <Νουνού>. Επώμισα, σημάδεψα και πάτησα τη σκανδάλη χωρίς φόβο. Η  κλωτσιά  από το δίκαννο με έσπρωξε προς τα πίσω με αποτέλεσμα να πέσω. Το τενεκεδάκι έγινε κόσκινο, η  εμπειρία συναρπαστική ,το αεροβόλο όμως άρχισε  να μου φαινόταν πολύ μικρό.

Την επόμενη χρονιά έβαλα σε λειτουργία ένα σχέδιο. Συνεννοήθηκα με τον Βασιλάκη να πάρουμε κρυφά το δίκανο και να πάμε για κυνήγι. Το  σπίτι μου παλιό, το δίκανο βρισκόταν στο κελάρι που ήταν στη πίσω πλευρά του σπιτιού και για να πας εκεί έπρεπε να περάσεις μέσα από το σαλόνι. Μοναδικός τρόπος για να το πάρω  χωρίς να με δουν ήταν να το κατεβάσω από το παράθυρο του κελαριού με σχοινί. Έτσι και έγινε. Ο Βασιλάκης με περίμενε κάτω από το παράθυρο, κατέβασα το δίκανο, πέταξα  μια σακούλα με φυσίγγια και βγήκα από το σαλόνι με την καρδιά μου να χτυπά τρελά για τη ζαβολιά που έκανα.

Η πρώτη τουφεκιά ήταν σε μια κίσσα η όποια έπεσε σπαζοφτέρα. Ήμουν μικροκαμωμένος, το δίκανο μπορεί να ήταν ελαφρύ αλλά κλωτσούσε υπερβολικά δυνατά μιας και τα φυσίγγια ήταν τζεβελότ εξάρια. Το κυνήγι συνεχίστηκε, η σακούλα που κρατούσε ο Βασιλάκης γρήγορα γέμισε με τσίχλες ,κοτσύφια και κίσσες. Όταν τελείωσε το κυνήγι ,το δίκανο και τα φυσίγγια επιστράφηκαν στη θέση τους με τον ίδιο τρόπο, τα πουλιά μαδήθηκαν και μπήκαν στο ψυγείο.

Μου φαινόταν όλα καλά και ήμουν ευτιχυσμένος αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Την ώρα που φεύγαμε από το σπίτι  πέσαμε στην αντίληψη της θειας Μέλπως. Τα όργανα άρχισαν. Πρώτα η γιαγιά:

-Νικολάκη, ποιος χτύπησε τα πουλιά που είναι στο ψυγείο;

 

-Ο Φίλιππος γιαγιά, ήταν η απάντηση…

Ο Φίλιππος είναι ο άλλος αδελφός μου που είχε φύγει από το χωριό την προηγούμενη ημέρα. Μετά άκουσα την φωνή της θειας Μέλπως:

-Αθηνά, ο Νικολάκης πήρε το δίκαννο και πήγε για κυνήγι.

Είδα από το παράθυρο της κουζίνας την μάνα να πηγαίνει να βρει τον πατέρα, ο οποίος έβγαζε τσίπουρα στο καζαναριό μιας και είχαμε την μοναδική άδεια απόσταξης στο χωριό.

-΄Ηρθε το τέλος μου, σκέφτηκα , αφού ο πατέρας τις σφαλιάρες τις είχε για πλάκα.

Μπαίνουν στην κουζίνα, μπροστά ο πατέρας και από πίσω η μάνα ενώ εγώ στο μεταξύ,είχα γίνει κουβάρι σε μια γωνιά τρέμοντας.

-Γιατί πηρές το δίκαννο χωρίς να με ρωτήσεις?

-Αφού δεν θα μου το έδινες!

-Άλλη φορά να με ‘ρωτας.

-θα μπορούσες νασκοτωθείς, συμπλήρωσε η μάννα.

Ο πατέρας δεν σήκωσε χέρι. Γύρισε κι έφυγε όχι νευριασμένος ,αλλά μάλλον  περήφανος για τον μικρότερο του γιό. Τώρα, εδώ που τα λέμε η μάννα σαν να  είχε δίκαιο. Ήμουν πολύ μικρός για δίκανο.

Από αυτό το γεγονός και μετά αρχίσαμε να πηγαίνουμε μαζί με τον πατέρα μου για κυνήγι. Αφού είχα την έγκριση να κυνηγώ μόνος μου, έπαιρνα το δίκαννο και απομακρυνόμουν από το χωριό, κυνηγώντας φάσες το χειμώνα, τρυγόνια και κυρίως ορτύκια το καλοκαίρι. Αυτό που μου άρεσε να έχω στο κυνήγι ήταν η συντροφιά ενός  σκύλου.

Το πρώτο σκυλί που είχα για παρέα ήταν η Τσιάπου. Ηταν ένα μπάσταρδο λαγοσκυλο με τσοπανόσκυλο. Ακόμη θυμάμαι την ημέρα που ο πατέρας μου είχε πει:

-Νίκο, πήγαινε στο θείο Γιώργο να πάρεις ένα κουτάβι που έχει για μας.

Πήρα το ποδήλατο που είχα και κατευθύνθηκα προς τον άλλο μαχαλά, όπου με περίμενε ο Τάκης, ο ξάδερφός μου. Έβαλε το κουτάβι μέσα σε μια σακούλα, μου το έδωσε και μου είπε:

– Νίκο, άντε του χρόνουμ’ αυτό θα κυνηγάς…

Έγινε ένα πανέξυπνο σκυλί κι ο  πατέρας  την έπαιρνε  συνέχεια μαζί του στα ζώα. Κυνηγούσε όλη μέρα λαγό στα κεδροτόπια κι ορτύκια στις καλαμιές. Ποτέ της όμως δεν μας άφησε να τη βάλουμε λουρί, ποτέ της δε δέθηκε σ’ αλυσίδα, ποτέ της δε μπήκε σε αυτοκίνητο. Έτσι ξεκινούσα για τον κυνηγότοπο του χωριού με τα πόδια και η Τσιάπου με ακολουθούσε όταν μ’ έβλεπε με το όπλο στο χέρι. Η αλήθεια είναι ότι η Τσιαπου δεν ακολουθούσε εμένα, αλλά εγώ αυτήν, με αποτέλεσμα να τρέχει αυτή μπροστά κι εγώ από πίσω ,με την γλώσσα έξω ,να προλάβω να τουφεκίσω τα ορτύκια που θα σήκωνε αφού δεν τα φερμάριζε. Είχε  γίνει μάστορας στα ορτύκια και δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει ορτύκι σε μια καλαμιά και να μην το σήκωνε. Ένα παράπονο είχα από αυτή: δεν κυνηγούσε μπεκάτσες!

Όταν ήμουν τρίτη λυκείου χάσαμε τον πατέρα κι  έτσι πουλήσαμε τα ζώα. Τα τσοπανόσκυλα ακολουθήσανε το κοπάδι  Η Τσιάπου όμως επέλεξε να μείνει στο σπίτι για να προσέχει  τη μάννα και να πηγαίνει μαζί μας για κυνήγι. Αφού  τελείωσα τις σχολικές  μου υποχρεώσεις και δεν πέρασα πουθενά ,έμεινα μόνιμα στα Γρεβενά και άρχισα να δουλεύω. Δούλευα τις καθημερινές σε μια καφετέρια, τα σαββατοκύριακα το βράδυ στα μπουζούκια και το μεσημέρι στο καφέ, ενώ  ταυτόχρονα πήγαινα στο ΙΕΚ.

Ο χρόνος για κυνήγι περιορισμένος. Κάποια στιγμή άρχισαν οι συζητήσεις για σκυλιά φερμας με τον ξάδερφό μου Γιώργο, ο οποίος είχε κάποια εμπειρία αφού ο θείος του ο Νίκος ήταν ο πρώτος που έφερε πόιντερ στο χωριό. Παράλληλα με τις συζητήσεις άρχισα να διαβάζω κάθε κυνηγετικό περιοδικό που κυκλοφορούσε και να παρακολουθώ ταινίες με κυνήγι, κυρίως  μπεκάτσας.

Πριν ακόμη τελειώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, άνοιξα συναιτερικά με ένα φίλο μου το καφέ <ΣΑΝΤΕ>.  Ο συναιτερισμός κράτησε μέχρι τον Οκτώβριο  του 2009 από εκεί και μετά το διατηρώ μέχρι τώρα μόνος μου και ευελπιστώ να αντέξω ,ιδιαίτερα μετά και την σφαλιάρα από τον κοροναιό.

Τον Απρίλιο του 1997 ο αδελφός μου Αντώνης ήθελε να αγοράσει καινούριο αυτοκίνητο ,έτσι το παλιό, ένα σιτροεν AXEL το πούλησε σε εμένα με αδελφική τιμή… Αυτό το αυτοκίνητο τροποποιηθηκε σε ενα κυνηγητικό αμαξι , αν είχε χέρια ακόμη θα με χτυπούσε , για τον τρόπο που το μεταχειριζόμουν. Το πήγαινα όπου πήγαινε και ένα 4χ4!

Δουλειά είχα, αυτοκίνητο είχα, κοπέλα είχα και την έχω ακόμη πλέον ως σύζυγο, το μόνο που έλειπε ήταν ένα σκυλί και ένα όπλο. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω για κουτάβι κυρίως πόιντερ. Μιλούσα  με διάφορους εκτροφείς, αλλά τα ποσά που ζητούσαν εκείνη την εποχή, για την δική μου τσέπη, ήταν μεγάλα. Ένα πρωί ο Λεωνίδας, το παιδί που έχει μαγαζί με οπτικά απέναντι από το ΣΑΝΤΕ, γνώριζε ότι μου αρέσει το κυνήγι, έρχεται και μου λέει.

-Νίκο ο ξάδερφός μου από την Αλεξάνδρεια κυνηγά μπεκάτσες και αυτή την στιγμή έχει κουτάβια σέτερ που τα χαρίζει. Θες ένα;

Χωρίς δεύτερη σκέψη είπα ναι. Σε δυο ημέρες ένα ασπρόμαυρο θηλυκό σέτερ έκοβε βόλτες μέσα στο ΣΑΝΤΕ . Ο Σαράντης, ένας φίλος μπεκατσοκυνηγός,  που έπινε καφέ εκείνη την ώρα έγινε νονός, και το όνομα αυτής:    ΤΖΟΥΛΙΑ.

ΜΠΕΚΑΤΣΟΣΚΥΛΑ

Στα 22 χρόνια που κυνηγώ μπεκάτσα έχουν περάσει από τα χέρια μου 15 σέτερ, 10 πόιντερ, 1 κουρτσχααρ και 1 επανιέλ. Κάποια έμειναν , κάποια είχαν άδικο τέλος και κάποια χαρίστηκαν σε φίλους. Πολλοί λένε ότι το μπεκατσόσκυλο δεν έχει πατρίδα  και δίκαιο έχουν…

Το πρώτο μπεκατσόσκυλό μου ήταν ένα  σέτερ, η <ΤΖΟΥΛΙΑ> ,  το οποίο όχι μόνο έγινε εξαιρετικό αλλά ήταν αυτό που  έκανε κι  εμένα μπεκατσοκυνηγό. Μου έδειξε όλα τα κοτέτσια στις περιοχές που κυνηγούσα . Κοτέτσια που κυνηγώ μέχρι τώρα και συνεχίζουν να μου δίνουν πουλιά. Όσες φορές εγώ πήγαινα αριστερά, αλλά αυτή διάλεγε να πάει δεξιά, πάντα είχε δίκαιο, πάντα με οδηγούσε στις μπεκάτσες . Δεν μου είπε ποτέ, «σήμερα δεν έχω όρεξη για κυνήγι»… Ο  τρόπος και ο χρόνος που χρειαζόταν να μου βρει μια διπλοσηκωμένη μπεκάτσα ήταν πράγματι μοναδικός. Ένα σκυλί έξυπνο, ευαίσθητο, φιλικό, με μεγάλη έρευνα, καλό απόρτ, συναίνεση, μεγάλη αντοχή, πολύ πάθος, σταθερή φέρμα, καλή μύτη,  καλά μορφολογικά  χαρακτηριστικά, καλή μηχανική και το κυριότερο δεχόταν δίπλα της κουτάβια. Με λίγα λόγια  τα είχε όλα , τουλάχιστον αυτά που γέμιζαν εμένα. Μειονεκτήματα, αν αυτά είναι ,πολλές φορές  ντόριαζε, η φέρμα της δεν ήταν καθιστή και  κουνούσε την ουρά στις μυρωδιες.

Όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του Νοέμβρη του 1997 που η δική μου αγωνία να την βγάλω για κυνήγι είχε κορυφωθεί αλλά αυτή δεν είχε κλείσει ακόμη τους 8 μήνες .Κανόνισα να φύγω πιο νωρίς από το μαγαζί, πήγα την πήρα, με προορισμό ένα κυνηγότοπο κοντά στο χωριό. Σχετικά πυκνό μέρος με πολλά κέδρα, αφού είχε υλοτομηθεί πριν μερικά χρόνια. Ο τόπος ήταν γεμάτος κοτσύφια. Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο με το που την έλυσα δεν τα έδωσε καθόλου σημασία . Άρχισε να ψάχνει, σε σύντομο χρονικό διάστημα το κουδούνι σταμάτησε να χτυπά, με πήρε λίγη ώρα μέχρι να την εντοπίσω και όταν την είδα να είναι σε φέρμα οι χτύποι της καρδιάς μου χτύπησαν κόκκινο. Απόλυτη ησυχία, αν εξαιρέσεις την  καρδιά μου και τους υπολογισμους  να τρέχουν μέσα στο μυαλό μου  αν διάλεξα την σωστή θέση ,όλα τα αλλά ήταν παγωμενα. Ο θόρυβος από το πέταγμα της μπεκάτσας έσπασε την ησυχία και σταμάτησε τις σκέψεις μου. Σήκωσα το όπλο πάτησα την σκανδάλη και ο τόπος γέμισε φτερά… Όταν είδα την Τζούλια να έρχεται κουνώντας την ουρά με την μπεκάτσα στο στόμα την πήρα αγκαλιά και αρχίσαμε να κυλιόμαστε στο έδαφος.Με μια κολυμβήθρα δυο βαφτίσια: ο ένας μπεκατσοκυνηγός και η άλλη μπεκατσόσκυλο.

Εκείνο το απόγευμα πήρα άλλες δυο μπεκάτσες,  ντουφέκισα ακόμη μια και ήταν οι πρώτες  για μένα αλλά και για την Τζούλια. Δίπλα της κόλλησα πολλά σκυλιά. Η τελική μου επιλογή τότε, η Τζούλια και αλλά δυο σέτερ, ο Έκτωρ και η Λίζα.

Είμαι λάτρης των αγγλικών φυλών, αυτή τη στιγμή προσπαθώ να κάνω μια ομάδα που να αποτελείται από δυο πόιντερ και ένα σέτερ. Η αιτία της αλλαγής αυτής ήταν ο Σάικο, ένα ασπρόμαυρο πόιντερ που είχα πάρει από τον Ηλία. Ο συγκεκριμένος σκύλος άργησε να ξεκινήσει αλλά ήταν πολύ θεαματικός και για αυτό το λόγο τον κράτησα. Όταν  ωρίμασε, δεν φοβόταν να μπει στις αγκαθιές, στις  βατσινιές, στις τσαπουρνιές και στα πυκνά από κέδρα μέρη. Δεν καταλάβαινε ούτε από κρύο, ούτε από βροχή, ούτε από χιόνι και στο τέλος πρόσφερε θέαμα και αποτέλεσμα.

Όσο το λέει η καρδιά μου θα κυνηγώ ταυτόχρονα με τρία σκυλιά, τα οποία το μήκος έρευνα τους θα είναι διαφορετικό.Θέλω ένα να ανοίγει ως τα 350 μ. ,το άλλο μέχρι τα 250 μ. και το τρίτο ως τα 100μ. Όταν κάνουμε μια τέτοια ομάδα η συνεργασία των τριών σκυλιών κρίνεται απαραίτητη. Η σταθερή φέρμα ,η συναίνεση και η έρευνα σε μεγάλα κυνηγητικά τερέν, είναι βασικά συστατικά της χημείας αυτής. Έτσι πιστεύω, ότι το ένα σκυλί συμπληρώνει τα κενά που αφήνει το άλλο. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος κυνηγιού και σίγουρα δεν τον βρίσκουν σωστό όλοι.

Ο Γιάννης, ένας από τους πιο παλιούς μπεκατσοκυνηγούς στα Γρεβενά, πάντα μου έλεγε:

–Η Τζούλια κυνηγά για πάρτυ της. Εγώ θέλω τα σκυλιά μου να πηγαίνουν μέχρι τα 60μ. και να κοσκινίζουν τον τόπο.

Κυνηγούσε και κυνηγά ακόμη με κούρτχααρ και έχει πολλές μπεκάτσες στο ενεργητικό του .Η παρέα του, ο Κώστας, ο Γιώργος και ο Σοφοκλής, είχαν παλιά όλοι κούρτσχααρ. Τα σκυλιά όμως του Γιώργου και του Κώστα  φτάνανε σε έρευνα μέχρι 150μ..Τα παιδιά κυνηγούσαν και κυνηγούν ακόμη παρέα. Πιστεύω ότι τα κούρτσχααρ και τα επανιέλ ενδείκνυνται για κυνήγι παρέας των 3-4 ατόμων.

Το πρώτο σκυλί του Κώστα ήταν κούρτσχααρ, η ΝΤΑΛΗ , ένα σκυλί πολυβόλο και το λέω αυτό γιατί την έχω δει στο κυνήγι  και η έρευνά της έφτανε τα 150μ. και είχε όλα τα προσόντα ενός μπεκατσόσκυλο. Η Νταλή δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από ένα πόιντερ ή  ένα σέτερ και ήταν πανέξυπνη.

Μια μέρα η ανατολή του ήλιου μας βρήκε με τον Κώστα στις οξιές. Η Νταλή και η Τζούλια συνεργαζόταν άψογα. Κάναμε  ένα ωραίο κυνήγι παίρνοντας 3 πουλιά. Σε μια στιγμή  ξεκούρασης και κουβεντούλας , η Τζούλια βρισκόταν  στην αγκαλιά μου και χαϊδευόταν αλλά η Νταλή αντί να βρίσκεται στην αγκαλιά του Κώστα περιστρεφόταν γύρο από μένα,  έβαλε το κεφάλι της μέσα στο γιλέκο μου, όπου είχα τις μπεκάτσες, πήρε μια και την πήγε στον Κώστα!

Ο Ηλίας, φίλος μπεκατσοκυνηγός κι όχι μόνο ,  είχε αγοράσει τότε το πρώτο σκυλί  το οποίο ήταν ένα θηλυκό πόιντερ, η ΚΟΡΑ και ήταν ένα σκυλί πολύ μπροστά για εκείνη την εποχή , που εμείς δεν είχαμε τις γνώσεις και την ανάλογη εμπειρία για να το εκτιμήσουμε και αξιολογήσουμε σωστά. Ένα σκυλί που θα ήθελα πολύ να το είχα τώρα στα χέρια μου. Η ταχύτητα η  αντοχή, ο τρόπος κίνησης και έρευνας της, τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της, όσο την  σκέπτομαι τώρα, άγγιζαν την τελειότητα. Μειονέκτημα, για εκείνη την εποχή, τα ανοίγματά της που έφταναν ως και τα 1000μ.

Αρχές Αύγουστου του 1997,είχαμε αγοράσει με τον Ηλία 2 τσούκαρ, με τις οποίες θα δοκιμάζαμε την κόρα ,που μόλις την είχε πάρει. Ήταν μόνο 5 μηνών. Προορισμός ένας κάμπος του χωριού μου 1000χ1000μ.έκταση περίπου. Πριν προλάβω να στήσω τις πέρδικες, ο Ηλίας την κατέβασε από την κάσα . Αυτός ο κάμπος για την Κόρα ήταν πολύ μικρός. Άρχισε να κάνει λασέ, χωρίς να αφήνει μεγάλα κενά, με ωραία τσεκαρίσματα τις μυρωδιές που της ερχόταν και η ταχύτητα τέτοια που κάλυψε τον κάμπο γύρο στα 10 λεπτά .Ο Ηλίας ήταν και είναι αυστηρός κριτής με τα σκυλιά του. Αν κάτι δεν του αρέσει,  χρυσάφι να κοστίζει, δεν το κρατεί. Μετά από λίγο καιρό αφού δεν μπόρεσε να δαμάσει την Κόρα, την επέστρεψε και πήρε ένα μικρόσωμο σέτερ, τον ΡΕΞ.  που άφησε εποχή στα Γρεβενά.

Ο Δημήτρη, παθιασμένος «φτερατζής»,  το πρώτο  σκυλί ήταν ένα επανιέλ,, ο ΑΙΑΝΤΑΣ.  Ένα σκυλί που ο Δημήτρης έπαιρνε μαθήματα από αυτό και αυτό από τον Δημήτρη . Ο Αίαντας έφερνε αποτελέσματα αλλά όχι τόσα ώστε να καλύπτουν τον Δημήτρη . Στην πορεία πήρε και άλλο επανιέλ το οποίο του γέμιζε την ψυχή και όλα τα γούστα, αφού κυνηγούσε εξίσου καλά και την πέρδικα.

Το συμπέρασμα που έχω βγάλει όλα αυτά τα χρόνια για τα μπεκατσόσκυλα είναι ότι: ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΥΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΥ.

Προσωπική μου γνώμη είναι, ότι μέχρι να έρθουν οι μπεκάτσες, καλό είναι να κάνουμε μερικά κυνήγια ορτυκιού και πέρδικας, έτσι ώστε τα σκυλιά μας και εμείς να έχουμε αποκτήσει την ανάλογη φυσική κατάσταση που θα χρειαστούμε αργότερα για τα ολοήμερα κυνήγια μπεκάτσας Όσοι ακολουθουμε αυτή τη λογική και ειδικά όσοι έχουμε σέτερ και κάνουμε κυνήγια ορτυκιού, πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στην τρίχα του σκυλού μας, για πολλούς γνωστούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι να κινδυνέψουμε να αποκαλέσουν τους σκύλους μας κολτσιδομαζώχτρες.. Θυμάμαι τον Αύγουστο του1999 ήμουν για κυνήγι ορτυκιού στο Δρέπανο Κοζάνης και στο   γυρισμό, στην περιοχή της μπάρας(διασταύρωση τότε για Καστοριά)μου έσπασε ο άξονος από το τρέιλερ. Τα κινητά δεν είχαν βγει ακόμη κι έτσι περίμενα να περάσει κάποιος Γρεβενιώτης, να ειδοποιήσει τους δικούς μου να έρθουν να με μαζέψουν. Κάθισα σε ένα ίσκιο και καθάριζα τα κολτσίδια από την Τζούλια, η οποία είχε τρίχα σαν από πρόβατο . Για καλή μου και κακή μου τύχη ο πρώτος που πέρασε ήταν ο Γιάννης , γνωστό πειραχτήρι , που παρόλο  που του έδειξα την θηλιάστρα γεμάτη ορτύκια, δεν του στάθηκε εμπόδιο να  αποκαλέσει την Τζούλια κολτσιδομαζώχτρα.Το τι έχω ακούσει εκείνο το βράδυ στο μαγαζί  ,αλλά και για πολλά χρόνια ακόμη δεν περιγράφεται.

Μια διαφωνία μου με το Γιάννη ήταν και είναι ότι επειδή θέλω τα σκυλιά μου να ανοίγονται πολύ, όσο περνούν τα χρόνια δεν θα μπορώ να τα ακολουθήσω. Η προσωπική μου εμπειρία λέει, ότι τα σκυλιά που ανοίγονται, αν οι επιστροφές τους είναι καλές, μας δίνουν το παρόν ανά 6-7 λεπτά, με τον τρόπο αυτό  περπατάμε λιγότερο.

Σε μια περιοχή το κυνηγητικό τερέν είναι πολύ μεγάλο, με την πρώτη μου ομάδα που αποτελούταν από σέτερ (Τζούλια,Έκτωρ,Λίζα) το μέρος αυτό το έψαχνα σε 3 ώρες, χωρίς να κουραστώ ιδιαίτερα. Περπατούσα στη μέση της πλαγιάς και τα σκυλιά κάλυπταν την περιοχή ,ψάχνοντας αριστερά και δεξιά μου και οι σφυγμοί ανέβαιναν όταν τα σκυλιά ήταν σε φέρμα και πιο πολύ ανέβαιναν όταν φερμάριζαν διαφορετικές μπεκάτσες ταυτόχρονα… Με την δεύτερη ομάδα που ήταν πάλι σέτερ αλλά ανοιγόταν μέχρι τα 100μ.το ίδιο μέρος για να το καλύψω ήθελα 6 ώρες και φυσικά οδηγούσα εγώ τα σκυλιά στις μπεκάτσες και όχι αυτά. Ναι, χτυπούσα μπεκάτσες αλλά χάρι στις  κυνηγητικές και αθλητικές ικανότητές μου . Περπατούσα πολύ περισσότερο και είχα και το  χρόνο να με πιέζει αφάνταστα. Συμπέρασμα:

ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΕΚΑΤΣΟΣΚΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑ.

Κατά την γνώμη μου για να αποκτήσουμε ένα ή και παραπάνω, μπεκατσόσκυλα  υπάρχουν 2 τρόποι:

1)Θα αγοράσουμε ή θα κρατήσουμε από ένα φίλο, ή από   τα σκυλιά μας κουτάβια, τα οποία θα μεγαλώσουμε, θα  εκπαιδεύσουμε και θα τα φτιάξουμε όπως εμείς θέλουμε, όμως με το ενδεχόμενο ίσως και να μην τα καταφέρουμε

2)Θα μπούμε σε μια διαδικασία να δούμε , πολλά μεγάλα σκυλιά, μέχρι να βρούμε αυτό που θέλουμε και μας ταιριάζει και να το αγοράσουμε.

Συνολικά από θέμα κόστους, αν πάρουμε χαρτί και στυλό βγαίνει  πάνω κάτω το ίδιο . Προσωπικά ακολουθώ τον πρώτο τρόπο για τους παρακάτω λόγους:

1) Μου αρέσει η διαδικασία να μεγαλώνω κουτάβια και να τα βλέπω να εξελίσσονται στα χέρια μου.

2) Μου αρέσουν τα εκπαιδευτικά την άνοιξη και είναι ένας τρόπος να διώχνω το στρες της καθημερινότητας.

3) Μου είναι δύσκολο να διαθέσω ένα ποσό της τάξεως των 2000-3000 ευρώ με την μια , γιατί τόσα θα χρειαστούν πάνω κάτω, για να βρούμε αυτό που ζητάμε και για ένα μόνο σκυλί.

4) Μου αρέσει να κυνηγώ ταυτόχρονα με 3 ή τουλάχιστον 2 σκυλιά. Με αυτό τον τρόπο κρατώντας 3 κουτάβια έχω μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνω  2 μπεκατσόσκυλα. Πάντα όμως με το ίσως μπροστά γιατί μπορεί και να μην μου αρέσει κανένα. Όπως λέμε το κουτάβι είναι λαχείο.

5) Ζω στα Γρεβενά και δεν χρειάζεται να κάνω μεγάλες μετακινήσεις για να βγάλω τα κουτάβια για εκπαίδευση.

6) Ακόμη και οι κυνηγότοποι είναι κοντά στην πόλη , με αποτέλεσμα , αν έχω έστω και 2 ώρες ελεύθερες ,μπορώ να τις αφιερώσω  στα κουτάβια, δίνοντάς τα πολλές ευκαιρίες για να ξεκινήσουν.

7) Αυτή την στιγμή έχω χώρο που μπορώ να φιλοξενώ μέχρι και 6 σκυλιά και χωρίς να είναι δεμένα με αλυσίδα.

Το δεύτερο τρόπο ακολουθούν κυρίως όσοι είναι οικονομικά πιο άνετοι, θέλουν ένα σκυλί και δεν έχουν τον ανάλογο χρόνο και χώρο να ασχοληθούν με κουτάβια. Ένας φίλος μου έλεγε:

-Νίκο, εγώ τα γούστα μου τα πληρώνω… Ναι, και ήταν πάντα αυστηρός και ψυχρός κριτής με κάθε σκυλί που δοκίμαζε .Δεν πετούσε τα λεφτά του. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο μάλιστα ότι κάθε σκυλί που αγόραζε το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο. Όμως αυτό σημαίνει ότι έχεις και την οικονομική άνεση να το κάνεις…

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΟΠΛΑ-ΦΥΣΙΓΓΙΑ

Σήμερα υπάρχουν πολλά όπλα και φυσίγγια στην αγορά για όλα τα γούστα. Ο καθένας μας παίρνουμε αυτά που δοκιμάζουμε και αυτά που πιστεύουμε ότι φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα.

Κυνηγώ με μια καραμπίνα FRANCHI 610 VSGL με μήκος κάνης 61 εκατοστά και τσοκ μούφα, φυσίγγια προτιμώ μαλλινόταπα 34 γραμ. και βάζω 2 εννιάρια και 1 οχτάρι.

Όταν απολύθηκα από το στρατό(30-3-1997) ήθελα να αγοράσω ένα όπλο αφού δεν είχα δικό μου. Τότε τα οικονομικά μου δεν ήταν και στα καλύτερά τους, επειδή είχα ανοίξει πρόσφατα και το καφέ ΣΑΝΤΕ. Εκείνο το μήνα γινόταν ο χορός του κυνηγητικού συλλόγου όπου στα δώρα που είχε στην κλήρωση περιείχε και 5-6 όπλα. Κάτι μέσα μου έλεγε ότι θα κερδισω. Γίναμε μια παρέα των 10 ατόμων και πήγαμε στο χορό.

Η διαδικασία της κλήρωσης ήταν απλή. Υπήρχαν 30 κουτιά μέσα στα οποία υπήρχαν 300 λαχεία και κάποια κέρδιζαν 5-6 μικρά δώρα. Μέσα στα 300 υπήρχε και ένα που έγραφε ειδική κλήρωση, που οδηγούσε σε ακόμη μια κλήρωση για τα  30 μεγαλύτερα αξίας δώρα. Μέσα στα 30 αυτά ήταν και τα 5-6 όπλα. Στο τραπέζι αγοράσαμε όλοι λαχεία και ένα από αυτά που αγόρασα πράγματι έγραφε ειδική κλήρωση Ν.27

Οι πιθανότητες στην αρχή φαινόταν ελάχιστες, γιατί  θα τραβούσα 27ος. Όταν ήρθε η σειρά μου να τραβήξω. είχαν μείνει τα εξής δώρα: οι 2 πιο ακριβές καραμπίνες, μια πέτρινη βρύση και ένα καρούλι με λάστιχο. Αμέσως οι πιθανότητες έγιναν πενήντα πενήντα. Η χαρά μου απερίγραπτη, βάζω το χέρι μέσα στη γυάλα και παίρνω ένα από τα 4 μπαλάκια(πλαστικά από αβγουλάκια) που είχαν μείνει και το δίνω στο Σωτήρη, το θυροφύλακα, να το ανοίξει. Εκείνη την στιγμή κρεμόμουν από τα χείλη του. Τον ακούω να λέει κλήρωση Ν.27 ένα καρούλι λάστιχο. Το χαμόγελο μετατράπηκε σε απογοήτευση, συν τα πειράγματα στο τραπέζι από τους υπόλοιπους της παρέας. Είχα κερδίσει ομως ακόμη ένα δώρο ,μια δωροεπιταγή 5000δρχ. σε ένα προποτζίδικο, πρόσθεσα και άλλες 2500δρχ.και συμπλήρωσα ένα δελτίο προπό με 12 διπλές.

Το θαύμα έγινε έπιασα δεκατριάρι κερδίζοντας 300.000δρχ.Η επόμενη κίνηση, εξαργύρωσα το δελτίο και πήγα στο πλησιέστερο κυνηγητικό μαγαζί.

-Χρήστο θέλω μια καραμπίνα, διαθέτω 300.000δρχ. Τι μου προτείνεις;

-Πάρε αυτή ,μια FRANCHI 610 VSGL με 71 πόντους κάνη.

Δεν κοίταξα ούτε αν το κοντάκι είναι  στα μέτρα μου, ούτε τι αυλό έχει, ούτε  αν το μήκος της κάνης θα με βοηθά να είμαι πιο ευέλικτος στο δάσος (κάτι που είναι απαραίτητο για κάθε μπεκατσοκυνηγό), την οποία κάνη μετά έκοψα 10 πόντους, ούτε πιο είναι το βάρος του ,ούτε αν το συγκεκριμένο όπλο έβγαλε κάποιο πρόβλημα. Απλά ήθελα να αγοράσω ένα όπλο και αυτό έκανα. Με αυτό έπαιρνα μέρος σε πολλούς αγώνες τραπ και μάλιστα πάντα  ήμουν στην πρώτη τριάδα. Έριξα χιλιάδες φυσίγγια με αυτό και ακόμη ρίχνω.

Μέχρι τον Οκτώβριο του 2000 όλα κυλούσαν ομαλά, χτυπούσα μπεκάτσες και πέρδικες χωρίς ιδιαίτερες αστοχίες. Στης 29-10-2000 το γλυκοχάραμα  με βρήκε στα μπεκατσοτόπια της Βλαχομηλιάς. Όλα έδειχναν ότι θα ζούσα ακόμη μια θαυμάσια κυνηγητική εμπειρία.  Η πρώτη  φέρμα της Τζούλιας δεν άργησε να έρθει. Πήρα την καλύτερη θέση και περίμενα να πέσουν οι σφυγμοί. Πετάχτηκαν δυο μπεκάτσες ταυτόχρονα. Άδειασα την καραμπίνα χωρίς να πάρω καμία. Είπα στον εαυτό μου< συμβαίνουν αυτά>. Στη συνέχεια η Τζούλια με σερβίριζε στο πιάτο από 3-4 φορές την καθεμία ξεχωριστά και οι αστοχίες διαδεχόταν η μια την άλλη . Γύρισα στο αυτοκίνητο με άδεια χέρια και τη ζώνη χωρίς φυσίγγια . Έφτιαξα ένα καφέ και άρχισα να σκέπτομαι τι μου συμβαίνει. Λύση εκείνη τι στιγμή δεν μπορούσα να βρω.   Χρησιμοποιούσα το ίδιο όπλο και τα ίδια φυσίγγια που είχα και στα προηγούμενα κυνήγια.

Αλλάζω μέρος και βγάζω ένα πόιντερ, τον Τόνι, αφήνοντας την Τζούλια να ξεκουραστεί  . Ο συγκεκριμένος σκύλος μερικές φορές πίεζε πολύ τα πουλιά , ώστε να τα σηκώνει προτού τα φερμάρει. Ξεκίνησα και σε λίγο είδα τον Τόνι μέσα σε ένα ρέμα να δείχνει ότι έχει μπεκάτσα μπροστά του. Μου σήκωσε 3 πουλιά από το ίδιο ρέμα. Τις ντουφέκισα όλες και δεν πήρα καμία. Ακολούθησα την κατεύθυνση των πουλιών.Ο Τόνι τα φερμαριζε και οι αστοχίες συνεχίζονταν. Γύρισα στο αυτοκίνητο ρίχνοντας όλο το φταίξιμο στον Τόνι που δεν μου τις φερμάριζε όλες. Παίρνω την Τζούλια και ξαναγύρισα στα πουλιά, το σκηνικό ίδιο και απαράλλακτο. Η Τζούλια να δίνει τον καλύτερο της εαυτό και εγώ να τουφεκάω στον γάμο του Καραγκιόζη. Η  ώρα είχε περάσει κι έπρεπε να γυρίσω για δουλειά. Όταν έφτασα στο αυτοκίνητο ζούσα τις ίδιες στιγμές που ζούμε τώρα με το κορονοιό. Απλά τραγικές.

Το βράδυ στο μαγαζί σκαφτόμουν συνέχεια όλο αυτό που μου είχε συμβεί.. Φυσικά δεν το είπα σε κανέναν, γιατί αν το έλεγα θα έπρεπε να πετάξω όλα τα κύπελλα από το τραπ στα σκουπίδια. Μπύρα μου ζητούσαν, ουίσκι τους πήγαινα. Εκείνο το βράδυ πήρα τρεις αποφάσεις. Να αγοράσω μια καραμπίνα κοντόκανη και να αλλάξω φυσίγγια, να πάω να κόψω τα μαλλιά(εκείνο το διάστημα τα μεγάλωνα) και να πάω σε οφθαλμίατρο. Το επόμενο πρωί πήγα στο Χρήστο και ανάλογα με το ποσό που διέθετα καταλήξαμε σε μια LU MAR. Σειρά είχε η κομμώτρια και μετά επισκέφτηκα τον οφθαλμίατρο. Εκεί όντως υπήρχε λίγο πρόβλημα, είχα λίγη μυωπία , αλλά σε μικρό βαθμό τότε , έπρεπε να φορώ γυαλιά τουλάχιστον μόνο όταν οδηγώ.

Θέλετε την πραγματική αιτία; Ήταν καθαρά θέμα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ!  Ούτε το όπλο έφταιγε , ούτε τα φυσίγγια ούτε τίποτα. Οι  πρώτες αστοχίες με νευρίασαν έτσι και  χωρίς να μπορώ να ηρεμήσω οδηγόμουν από την μια αστοχία στην άλλη. Εκτός αν   πιστεύετε στο μάτιασμα…

Ένα πρωινό είχα λίγο ελεύθερο χρόνο και επέλεξα ένα μέρος κοντά στο χωριό μου, όπου εκεί είχα και τα σκυλιά. Σε μια ώρα είχα χτυπήσει 4 μπεκάτσες, μέσα σε πολύ κλειστό μέρος και με μονές τουφεκιές τόσο γρήγορες που τα πουλιά μόλις που προλάβαιναν να ξεκολλήσουν από το έδαφος. Λέω μέσα μου: «μπράβο ρε Νίκο τι έχεις κάνει πάλι». Πριν προλάβω να τελειώσω την σκέψη μου τα σκυλιά ήταν σε φέρμα. Έπιασα ένα άνοιγμα πιστεύοντας ότι εκεί θα βγει η μπεκάτσα. Έτσι και έγινε. Μόλις βγήκε στο καθαρό, γέλασα από τη σιγουριά μου, το αποτέλεσμα ήταν να της  ρίξω 3 τουφεκιές και αυτή ακόμη να με χαιρετά . Δεν ξέρω αν έχω μάτι, πάντως η θρησκεία μας πιστεύει στη βασκανία…

Χρησιμοποιώ φυσίγγια με μάλλινη τάπα και όχι διασποράς για το λόγο ότι οι τουφεκιές μου στο κυνήγι της μπεκάτσας είναι τόσο γρήγορες μερικές φορές , που γίνονται μπροστά από την μύτη του σκύλου.

Πριν 3 χρόνια ένα απόγευμα, ενώ ψιλοχιόνιζε, είχα  λίγο ελεύθερο χρόνο και δεν μπορούσα να κάτσω σπίτι. Πήρα τηλ. τον Πάνο, φίλο μου, που όταν δεν κυνηγά φάσες, του αρέσει και η μπεκάτσα και κανονίσαμε έξοδο. Πήγαμε  κοντά στην πόλη σε ένα μέρος που ενδείκνυται για τις συγκεκριμένες κλιματολογικές συνθήκες. Τα σκυλιά που θα μας συντρόφευαν ήταν ο ΣΑΙΚΟ, ένα άσπρο με λίγο μαύρο πόιντερ και δυο σέτερ, ο ΕΚΤΩΡ Ν.2 και ο ΡΕΞ που ήταν ακόμη κουτάβι .Το χιόνι συνεχιζόταν αδιάκοπα και πολύ γρήγορα εγώ και τα σκυλιά μου γίναμε μούσκεμα. Ο  Πάνος ακολουθούσε έξω στο καθαρό αλλά ένα τηλ. που του έλεγε, ότι σε μια κούρνια εκεί κοντά χθες είχε βάλει πολλές φάσες , ήταν η αιτία να με εγκαταλείψει.

Τελικά η επιλογή του κυνηγότοπου ήταν σωστή. Ο Σάικο άρχισε να δίνει τη μια φέρμα μετά την άλλη. Το κρύο άρχισε να γίνεται τσουχτερό και το χιόνι είχε καλύψει σχεδόν τα πάντα. Όλα έδειχναν ότι πρέπει να πάρω το δρόμο του γυρισμού. Εξάλλου το κυνήγι είχε γίνει. Είχα χτυπήσει 4 πουλιά και είχα ντουφεκίσει αλλά τόσα.Μάλιστα τα δυο σέτερ ήρθαν κοντά μου, δείχνοντας ότι έχουν κρυώσει. Ο Σάικο, παρόλο που τον φώναζα να έρθει, συνέχιζε την έρευνά του ασταμάτητα. Ήθελα ακόμη 50μ. για να φτάσω στο αυτοκίνητο, όταν άκουσα το μπίπερ του Σάικο να χτυπά  προς το μέρος του αυτοκινήτου. Υπέθεσα ότι καιρός ήταν να αρχίσει να κρυώνει και  μπήκε στο τρέιλερ. Συνέχισα να περπατώ σιγά σιγά , αλλά όταν αντίκρισα το τρέιλερ άδειο ξαφνιάστηκα . Δίπλα στο αυτοκίνητο ήταν ένα ανάχωμα με λίγο κλαδί και από πάνω χωράφι, από όπου ακουγόταν και το μπιπερ να χτυπά .Προσπάθησα να δω τον Σάικο αλλά όλα ήταν άσπρα. Το σήκωμα της μπεκάτσας με  ξάφνιασε και τη στιγμή που πατούσα την σκανδάλη είδα τον Σάικο να πηδά προς την  μπεκάτσα,  για να την πιάσει. Τα δευτερόλεπτα που πέρασαν ήταν δραματικά. Νόμιζα ότι τον είχα σκοτώσει αλλά όταν άκουσα το μπίπερ να χτυπά προς την πλευρά που έφυγε η μπεκάτσα ηρέμησα. Τον φώναξα να έρθει και άρχισα να τον ψηλαφώ .Ευτυχώς μόνο δυο σκάγια του είχαν τρυπήσει το αυτί .Στην συγκεκριμένη περίπτωση αν είχα διασποράς θα τον είχα σκοτώσει.

Τα φυσίγγια είναι προσωπική επιλογή του καθενός μας. Κυκλοφορούν τόσα πολλά, διασποράς και μη ,που σίγουρα θα βρούμε αυτό που ταιριάζει σε εμάς και στο όπλο μας.  Αρκεί να κάνουμε πολλές δόκιμες για να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα.

 

 

ΤΟ ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΙ ΕΙΝΑΙ ΧΟΜΠΥ Ή ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι το μπεκατσοκυνήγι είναι τρόπος ζωής για τους παρακάτω λόγους.

 

Όταν τα κριτήρια που βάζεις για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο κοιτάζεις να καλύπτουν και τις κυνηγητικές σου ανάγκες, δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν προγραμματίζεις την μισή και παραπάνω άδειά σου να την αφιερώσεις στο μπεκατσοκυνήγι,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν μειώνεις τις εξόδους σου για φαγητό και ποτό για να ταΐσεις τα μπεκατσόσκυλά σου ,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν ξεκινάς το Μάιο να βάζεις 2 ευρώ στον κουμπαρά σου καθημερινά για να βγάλεις την άδεια κυνηγιού, δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν ακυρώνεις κάποιο ταξίδι για να εξασφαλίσεις τις βενζίνες και τις φθορές του αυτοκίνητου σου για το κυνήγι, δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν σου γίνεται συνήθεια να περιμένεις κάθε Τετάρτη να πάρεις κυνηγετική εφημερίδα ή ένα κυνηγητικό περιοδικό να ενημερωθείς για κυνηγητικά θέματα ,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν η σύγχρονη επαγγελματική, οικονομική και οικογενειακή πίεση σε οδηγούν σε ψυχολόγο, εσύ όμως τα αντιμετωπίζεις με μια έξοδο για μπεκάτσα,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν οι καλύτερες φιλίες κτίζονται με γνώμονα το μπεκατσοκυνήγι,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν οι πολιτικές σου επιλογές επηρεάζονται από το αν κάποιος είναι κυνηγός ή  είναι φίλια προσκείμενος προς το μπεκατσοκυνήγι ,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

Όταν προσπαθείς να ξεκολλήσεις τα παιδιά σου από το κινητό και να τα πάρεις μαζί σου για μπεκάτσες,δεν είναι χόμπυ είναι τρόπος ζωής.

 

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έχω την εντύπωση ότι το καθήκον μου ως μπεκατσοκυνηγός το έχω κάνει ήδη. Διετέλεσα μέλος, κοσμήτορας, αντιπρόεδρος, πρόεδρος και αυτή τη στιγμή εξελεγκτική επιτροπή του κυνηγετικού συλλόγου Γρεβενών

Ένας παλιός πρόεδρος του συλλόγου έλεγε <από το διοικητικό συμβούλιο πρέπει να περάσουν όλοι> .Μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο αλλά όταν ο σύλλογος αριθμεί γύρο στα 1000 μελή είναι δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το Δ.Σ. πρέπει να είναι πολύχρωμο πολιτικά και πολυμορφικό . Να αποτελείται από άτομα που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και να συγκροτείται και από τις τρεις κατηγορίες των  κυνηγών και γουρονοκυνηγοί και λαγοκυνηγοί και πουλοκυνηγοί.

Πρέπει να υπάρχουν μέσα τουλάχιστον 4 άτομα που να κρατούν τα ηνία του συλλόγου , να έχουν εμπειρία στα κοινά, εμπειρία  στο πως λειτουργεί ο σύλλογος και να έχουν επιρροή στον εκάστοτε Δήμαρχο, Περιφερειάρχη, Βουλευτή. Οι  υπόλοιποι πρέπει να είναι άτομα νεαρά, από 20 ως 30 χρονών, που να διαθέτουν όρεξη, διάθεση, χρόνο , να είναι νομότυποι και να νοιάζονται πραγματικά για το καλό των μελών τους  και για το καλό του  κυνηγιού  γενικότερα. Πρέπει οι νεότεροι να δραστηριοποιηθούν με κύριο στόχο την έκδοση νέων αδειών και είναι οι μοναδικοί που  μπορούν να προσελκύσουν τους συνομήλικους τους, ώστε να τους κάνουν νέους και νόμιμους κυνηγούς. Ήδη οι άδειες έχουν μειωθεί κατά πολύ και αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, η βιτρίνα μας που είναι η ομοσπονδιακή θηροφυλακή και οι επιστημονικοί συνεργάτες, πολύ φοβάμαι ότι θα σπάσει, με  συνέπειες ολέθριες για το κυνήγι.

Δεν θα ξεχάσω την εποχή που η κυνηγετική ομοσπονδία μαζί με τους συλλόγους έδιναν σκληρό αγώνα για να μην κοπεί ο Φεβρουάριος , μια μείωση που επηρέαζε κυρίως τους μπεκατσοκυνηγούς-φασάδες-τσιχλάδες. Πολλοί λαγοκυνηγοί τότε στο νομό μας, που ήταν και η πλειοψηφία των μελών του συλλόγου, το έβρισκαν σωστό, με την πρόφαση ότι εκείνη την περίοδο χτυπιούνται πολλοί λαγοί από τους μπεκατσάδες. Τότε έδινα τον καλύτερό  μου εαυτό, ώστε να τους πείσω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης τους είναι λάθος. Ήθελαν μείωση της κυνηγητικής περιόδου και από αντίδραση και οι περδικάδες ζητούσαν να προσαρμοστεί το κυνήγι του λαγού με αυτό της πέρδικας (ένα θήραμα που η κυνηγητική του διάρκεια είναι πιο μικρή από όλα τα θηράματα).  Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο οι κυνηγοί από μόνοι μας να ζητάμε απαγόρευση στην απαγόρευση…

Μια απαγόρευση τόσο  χρονική όσο σε έκταση και θήραμα πρέπει να γίνεται δεκτή μόνο όταν έχουν παρθεί όλα τα ανάλογα διαχειριστικά μέτρα , έχουν γίνει οι συγκεκριμένες μελέτες και το πρόβλημα παραμένει σε ισχύ . Έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε απαγορεύσεις τόσο σε έκταση π.χ. Natura όσο και σε θήραμα π.χ. τρυγόνι. Πρέπει να γίνουμε όλοι μια γροθιά ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόβλημα που θα βρεθεί στο δρόμο μας, γιατί αν ισχύσουν οι συγκεκριμένες απαγόρευσεις θα αναγκαστούμε να κυνηγάμε ο ένας δίπλα στον άλλο με κίνδυνο να κολλήσουμε κορονοιό.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον κυνηγητικό τουρισμό τον συντηρούν οι κυνηγοί από τα νησιά, την Αθήνα και κυρίως από τα μεγάλα αστικά κέντρα .Οι ντόπιοι κυνηγοί πολλές φορές θα περάσουν τον τουρίστα από κόσκινο, μέχρι να τον αποδεχτούν. Αν το καταφέρουν αυτό οι φιλοξενούμενοι, είναι σε πολύ καλό δρόμο να κάνουν ένα κυνήγι μαζί με ένα ντόπιο ή  να πάρουν μια πολυπόθητη πληροφορία .

Ένας μπεκατσοκυνηγός γίνεται ευπρόσδεκτος σε ένα τόπο:

Όταν τηρούμε τους γραπτούς και άγραφους νόμους του κυνηγιού.

Όταν συμπεριφερόμαστε με ευγένεια στους θηροφύλακες και τους συναδέλφους μας ντόπιους και μη.

Όταν δεν τουφεκάμε μακριά τα πουλιά με την δικαιολογία ότι δεν θα τα ξαναδούμε.

Όταν νοικιάσουμε στους ξενώνες και ξενοδοχεία του νομού που θα επισκεφτούμε.

Όταν δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω απαραίτητα με το ψυγείο γεμάτο θηράματα.

Όταν θα επισκεφτούμε τα τοπικά κυνηγητικά μαγαζιά για κάποιες αγορές.

Όταν θα επισκεφτούμε τα τοπικά καφέ ,φούρνους, τα  μπουγατσάδικα.

Όταν θα γεμίσουμε το αυτοκίνητο βενζίνη και αν χρειαστεί, να δείξουμε εμπιστοσύνη στα τοπικά συνεργεία.

Όταν θα αγοράσουμε κρέατα , τυριά και διάφορα άλλα τοπικά προϊόντα.

Όταν πάρουμε  την γυναίκα μας μαζί και ξαναγυρίσουμε ώστε να της δείξουμε τα μέρη που κυνηγάμε, άλλα και τα διάφορα χιονοδρομικά κέντρα.

Όταν μετά το κυνήγι, δώσουμε ζωή , πίνοντας τσίπουρο στο καφενείο (αν υπάρχει πλέον) του χωριού που θα κυνηγήσουμε.

Όταν θα ξαναγυρίσουμε στον τόπο που κυνηγάμε , για να μαζέψουμε μανιτάρια, χόρτα και αν δεν βρούμε να αγοράσουμε συσκευασμένα από τα τοπικά μαγαζιά.

Με λίγα λόγια να τονώσουμε οικονομικά και ψυχολογικά την τοπική κοινωνία.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

<ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ> έλεγαν οι αρχαίοι.

Κύριοι, σίγουρα το κυνήγι είναι αυτό  που μας δίνει δύναμη και κουράγιο να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των καιρών, άλλα <ΠΡΩΤΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ>

Δεν σας κρύβω ότι τώρα που το σκέπτομαι πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να μην τηρούσα τον κανόνα αυτό. Χτυπούσε το τηλ..<-Νίκο σήμερα ήμουν για λαγό και σήκωσα μπεκάτσες>. αμέσως ακύρωνα το ραντεβού που είχα προγραμματισμένο με την κοπέλα μου και νυν γυναίκα μου, η οποία πολλές φορές το δεχόταν κι άλλες μαλώναμε. Όταν είχε προηγηθεί καυγάς, ποτέ μου δεν ευχαριστήθηκα τα κυνήγια εκείνα και ας συναντούσα πολλές μπεκάτσες. Ένιωθα τύψεις.

Η φύση της εργασίας μου είναι τέτοια που ο ελεύθερος χρόνος μου είναι σχετικά περιορισμένος. Αυτόν το χρόνο πλέον θέλω να τον αφιερώνω στις  δυο αγάπες μου: την γυναίκα μου και το κυνήγι της μπεκάτσας. Όταν  υπάρχει κατανόηση και από τις δυο πλευρές όλα μπορούν να λυθούν.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πήγα την Βούλα στο χωριό μου, μάλιστα  νύχτα κιόλας για να μην μας δει η μάνα μου. Μου είχε δώσει ο φίλος μου ο  Χρήστος ένα πόιντερ, την ΜΑΡΙΤΣΑ,  της οποίας πρόβλημα  ήταν ότι δεν κρατούσε πολύ ώρα τη φέρμα, με τέλεια όμως μορφολογικά χαρακτηριστικά και μια μηχανική που της έδινε τη δυνατότητα να κυνηγά όλη τη μέρα. Την έβγαζα μαζί με την Τζούλια, δεν λέω με χάλασε πολλά κυνήγια ,άλλα οι κόποι μου ανταμείφτηκαν. Όταν  έστρωσε, τη ζευγάρωσα, ένα  κουτάβι όμως κατά την γέννα έμεινε μέσα στη κοιλιά της κι  όταν το κατάλαβα ήταν αργά. Την πήγα στον κτηνίατρο άλλα η σηψαιμία είχε προχωρήσει . Μου είχε δώσει μια σειρά από ενέσεις μήπως και την προλάβω. Όλες εκείνες τις ενέσεις τις έκανε η Βούλα στην Μαρίτσα και μάλιστα νύχτα. Τελικά την έκανα ευθανασία και τα πρώτα δάκρυα για σκυλί βγήκαν.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα αν η Βούλα αγαπούσε ή  ζήλευε τη Τζούλια. Μια Τζούλια, που  την ημέρα του γάμου μας ήταν ντυμένη παράνυφος.

-Νίκο, ποιον αγαπάς πιο πολύ, εμένα ή τηΤζούλια, με ρωτούσε η Βούλα.

Σε κλάσματα του δευτερόλεπτου ζύγισα με τα μάτια το βάρος του τηγανιού που κρατούσε και την απόσταση που μας χώριζε.

-Είναι διαφορετικές οι αγάπες, της απαντούσα.

Πράγματι έτσι είναι. Είναι δυο διαφορετικά αισθήματα που δεν μπορούν να συγκριθούν . Αγαπώ και θα συνεχίσω να αγαπώ την γυναίκα μου, άλλα ποτέ μου δεν πρόκειται (όσο φυσικά με έχει υγιή  ο θεός) να μείνω από σκυλιά και να σταματήσω το κυνήγι της μπεκάτσας.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΚΑ-BEEPER-GPS

Η τεχνολογία εξελίσσεται τόσο γρήγορα που δεν το πιάνει ο νους μας.  Έτσι έχουν βγει και διάφορα αντικείμενα ώστε να εξυπηρετούν κάποιες ανάγκες των μπεκατσοκυνηγών.

Όσοι βρίσκονται σε ηλικία 40 και πάνω, σίγουρα έχουν ξεκινήσει το κυνήγι της μπεκάτσας με βοηθό την τράκα. Τότε υπήρχαν σκυλιά που η έρευνα τους ήταν κοντινή και η τράκα κάλυπτε τους κυνηγούς, αλλά υπήρχαν και κάποια που άνοιγαν πολύ.  Για να μπορώ να παρακολουθώ τη Τζούλια, της είχα βάλει δυο κουδούνια και παρόλο που η φυσική μου κατάσταση ήταν πολύ καλή, πολλές φορές την έχανα. Αυτή ήταν σε φερμα και εγώ να μην ξέρω που βρίσκεται, γύριζε μετά να με βρει και την μάλωνα χωρίς φυσικά να έχω δίκαιο.

Σήμερα, όσοι χρησιμοποιείτε τράκα, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί ο σκύλος σας μπορεί να γίνει τροφή για τους λύκους. Λύκοι που πλέον βρίσκονται παντού και σε μεγάλους αριθμούς κι έχουν συνδυάσει την τράκα με τροφή και ευτυχώς όχι ακόμη το μπίπερ.

Το Νοέμβριο του 1998, ένα βράδυ, ήρθε ο Ηλίας στο μαγαζί και μου λέει:

-Νίκο είναι ένας τυπος στα Τρίκαλα που έχει μπίπερ. Μ’ αυτό ίσως και να βαλεις κανένα κιλό. Αφού μου εξήγησε τι είναι το μπίπερ,δεν σκέφτηκα καθόλου το κόστος που ήταν τότε γύρω στις 25000δρχ.Ήταν το πρώτο μπίπερ που ήρθε στα Γρεβενά.

Στην πρώτη έξοδο, αν και  δεν το είχα ακόμη εμπιστοσύνη, το φόρεσα στην Τζούλια, άλλα δεν έβγαλα τα κουδούνια. Την έλυσα και χωρίς να δείξει κάποιο φόβο για το νέο ήχο, άρχισε να ψάχνει. Απομακρύνθηκε πολύ με αποτέλεσμα να σταματήσουν να ακούγονται τα  κουδούνια, αλλά και ο ήχος από το μπιπερ. Όταν βγήκα στην κορυφή άκουσα το μπίπερ να κτυπάει αδιάκοπα. Η πρώτη κάρπωση μπεκάτσας με μπίπερ ήταν γεγονός . Από  τότε χρησιμοποιώ συνέχεια μόνο το μπιπερ.

Για εμάς το μπίπερ είναι σωτηρία, για  τις μπεκάτσες όμως όχι. Η τεχνολογία έκανε τη ζωή κάθε μπεκατσοκυνηγού πιο εύκολη, αλλά πολύ πιο δύσκολη της μπεκάτσας. Η φύση όμως έδωσε πολλά χαρίσματα σε αυτό το πουλί, ώστε  να μπορεί να  επιβιώνει στο χρόνο. Πολλοί μπεκατσοκυνηγοί παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, ότι ο ήχος του μπίπερ σημαίνει συναγερμό για την μπεκάτσα, η οποία πολλές φορές φεύγει προτού προλάβει ο σκύλος να φερμάρει ή να φερμάρει μόνο τη μυρωδιά της.

Ο Δημήτρης μου λέει ότι κάνω πολύ θόρυβο στο δάσος, αφού κτυπάνε ταυτόχρονα 3 μπιπερ. Η δική του επιλογή ,είναι το νέο επίτευγμα της τεχνολογίας, το GPS σε συνδυασμό με το μπιπερ μόνο στη φερμα. Καλό το GPS γιατί δεν πρόκειται ποτέ να χάσουμε τον σκύλο μας, καλό  γιατί όσο μακριά και αν πάει ξέρουμε ανά πάσα στιγμή που είναι και τι κάνει. Έχει δίκαιο ο Δημήτρης άλλα ως ένα σημείο.

Ένα πρωινό με ομίχλη τα σκυλιά μου είχαν φύγει πολύ μακριά ,τα μπίπερ μόλις που ακουγόταν. Όσο περπατούσα μέσα στο δάσος,  απέναντι  κάποια κυνηγόσκυλα κυνηγούσαν  και  η πορεία που είχαν χαράξει κατευθυνόταν προς εμένα. Η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα δεν έβλεπα τίποτα, παρά μόνο άκουγα. Ο  αγροτικός δρόμος απείχε από εμένα γύρω στα 80μ.. Άκουγα το θόρυβο κάποιων αυτοκίνητων αλλά δεν έδωσα σημασία. Τα κλαφουνίσματα τον σκυλιών ερχόταν πάνω μου όλο και πιο κοντά, ενώ τα δικά μου ούτε που ακουγόταν. Ο  θεός έβαλε το χέρι του και φύσηξε ένας αέρας που καθάρισε λίγο την ατμόσφαιρα. Αυτό που αντίκρισα  πάγωσε στην κυριολεξία το αίμα μου. Βρισκόμουν ακριβώς στο κέντρο μια περιοχής που είχαν κλείσει γουρονοκυνηγοί. Το πορτοκαλί γιλέκο βοήθησε ώστε να με δουν γρήγορα. Άρχισαν  να κουνάνε τα χέρια και να φωνάζουν τι δουλειά έχω εκεί. Το ποιος είχε δίκαιο εκείνη τη στιγμή αυτοί ή εγώ δεν με απασχολούσε καθόλου, Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι τα δράμια και τα μονόβολα δεν συγχωρούν λάθος. Απομακρύνθηκα από την περιοχή σχεδόν τρέχοντας προς την πορεία των σκυλιών μου.

Γνώμη μου είναι ότι καλύτερη επιλογή είναι να συνδυάζουμε το GPS με το μπίπερ στη θέση φέρμα-έρευνα, ειδικά τις ημέρες που επιτρέπεται και το αγριογούρουνο, αν φυσικά το επιτρέπουν οι οικονομικές δυνατότητες να τα έχουμε και τα δυο. Σκεφτείτε ότι κινδύνευσε η δική  μου ζωή , που κάνω πολύ θόρυβο στο δάσος και φορώ πορτοκαλί γιλέκο και καπέλο.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΕΝΔΥΣΗ-ΥΠΟΔΗΣΗ

Η αγορά έχει επιλογές για όλα τα βαλάντια. Όσον αφορά το χρώμα των ρούχων βάση νόμου και πολύ σωστά, πρέπει να είναι τουλάχιστον το γιλέκο πορτοκαλί. Αν το καπέλο και το παντελόνι , έχουν λίγο πορτοκαλί μέσα, ακόμη καλύτερα. Πρώτα από όλα η ασφάλειά μας, για το καλό μας και γιατί κάποιοι στο σπίτι μας περιμένουν να γυρίσουμε πίσω.

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ

Απαραίτητα θα έλεγα ότι  πρέπει να έχουμε 3 μπεκατσοπαντέλονα, η τιμή των οποίων φυσικά θα κρίνεται από τις οικονομικές δυνατότητες που έχουμε. Ένα να φοράμε, ένα να έχουμε μαζί μας στο αυτοκίνητο και ένα στο σπίτι σε περίπτωση που μας πιάσει βροχή, να το έχουμε για την επόμενη ημέρα.

ΦΑΝΕΛΑΚΙ

Όσοι αντέχουν το μάλλινο ενδείκνυται για πολύωρο κυνήγι, για το λόγο ότι βγάζει τον ιδρώτα προς τα έξω, αλλιώς και τα βαμβακερά καλά είναι. Προσωπικά έχω στο αυτοκίνητο τουλάχιστον 3 για να τα αλλάζω κάθε φορά που αλλάζω μέρος. Τα ισοθερμικά θα μας ήταν χρήσιμα να τα φοράμε στις μεγάλες παγωνιές.

ΦΟΥΤΕΡ

Τουλάχιστον να έχουμε 3 και δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να είναι και αυτά πορτοκαλί. Υπάρχουν πολλά στην αγορά , που καλύπτουν τις ανάγκες και του πιο απαιτητικού.

ΦΛΙΣ

Προσωπικά το φορώ πριν το κυνήγι και όταν γυρίζω στο αυτοκίνητο, αφού έχω αλλάξει πρώτα φανελάκι ,για να κάνω καφέ ή να τσιμπήσω κάτι.

ΚΑΛΤΣΕΣ

Καλό θα είναι οι κάλτσες να είναι μάλλινες.

ΓΙΛΕΚΟ

Προτιμώ το γιλέκο από τους ιμάντες γιατί κινούμαι πιο άνετα μέσα στο δάσος και γιατί είμαι πιο ορατός. Πρέπει να έχει πολλές τσέπες ώστε να μπορούμε να έχουμε μαζί μας φυσίγγια, κινητό, κλειδιά,  μπαταρίες και κατσαβίδι για τα μπίπερ ,μαχαίρι και ένα κουτάκι (που να περιέχει μια δυο ενέσεις ,μερικά φιαλίδια ατροπίνης και εμετικά σε περίπτωση που τα χρειαστούμε, σε μια δύσκολη στιγμή.)

 

ΜΠΟΤΑΚΙΑ

Εδώ θα έλεγα ότι είναι προτιμότερο να κάνουμε κάποιες εξόδους λιγότερους και με τα λεφτά αυτά που θα ξοδεύαμε να αγοράσουμε ένα πολύ καλό ζευγάρι μποτάκια τα όποια να είναι απαραίτητα αδιάβροχα, να βγάζουν τον ιδρώτα έξω και να καλύπτουν τον αστράγαλο ,για αποφυγή διαστρέμματος. Όταν  έπαιζα ποδόσφαιρο και πάλευα μέσα στις λάσπες, ένας προπονητής μου έλεγε:

-Νίκο, να έχεις πάντα στεγνά τα πόδια σου, για να είναι όλο το σώμα σου ζεστό.

ΜΠΟΤΕΣ

Τις χρησιμοποιώ μετά από βροχή και όταν ο κυνηγότοπος που θα διαλέξω, κρίνεται απαραίτητο πολλές φορές να περάσω μέσα από χωράφια . Καλό θα ήταν οι μπότες και τα μποτάκια να είναι όσο το δυνατόν γίνεται πιο ελαφριά.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Από τότε που αγόρασα υπολογιστή στο σπίτι,περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου πολλές φορές μπροστά στην οθόνη διαβάζοντας άρθρα , βλέποντας βιντεάκια και φωτογραφίες που έχουν σχέση με τη βασίλισσα του δάσους. Πραγματικά περνά ευχάριστα ο χρόνος μου. Δε βλέπω όμως ούτε διαβάζω  τα πάντα. Πολλές φωτογραφίες και βιντεάκια μπορεί να λειτουργούν για το κυνήγι όπως λειτουργεί για τον άνθρωπο ο καρκίνος και ο κορονοιός. Ειδικά όταν προσβάλουν το θήραμα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δείχνουμε καπό και θηλιάστρες γεμάτα από μπεκάτσες, δεν γινόμαστε καλύτεροι κυνηγοί έτσι.Το μόνο που κερδίζουμε είναι να βάζουμε τα χεράκια στα ματάκια μας και να τα βγάζουμε. Ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά όλοι μας και να αναλογιστούμε πόσες φορές τα τελευταία χρόνια φτάσαμε το όριο κάρπωσης. Ελάχιστες. Με το να επιδεικνύουμε πληθώρα θηραμάτων βάζουμε σε κίνδυνο αυτό το όριο κάρπωσης να μειωθεί, χωρίς βέβαια ο πληθυσμός της μπεκάτσας να διατρέχει κανένα κίνδυνο. Γιατί να δίνουμε τροφή σε αυτούς που όλη την ημέρα είναι πίσω από μια οθόνη, δεν έχουν πατήσει ποτέ στο βουνό και το δάσος και αυτοαποκαλούνται σωτήρες αυτών και των θηραμάτων;

Δεν αντιδρούμε

Όταν μιλούν για αυτό που αγαπάμε, αυτοί που δεν τους βρήκε καμία φορά η ανατολή του ηλίου στο δάσος.

Όταν αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη φάσα από την μπεκάτσα και φέρνουν άποψη.

Όταν δεν έχουν βάλει ποτέ τους το χέρι στην τσέπη για την προστασία των θηραμάτων

Όταν δεν μπορούν να σε κατανοήσουν όταν τους λες, ότι απώτερος σκοπός του κυνηγιού είναι η συνάντηση με το θήραμα και όχι η κάρπωση.

Όταν σου μιλούν αυτοί για σκυλιά χωρίς να έχουν κλάψει ποτέ για σκύλο.

Δεν είναι καλύτερη μια φωτογραφία όπου να δείχνει το πολύ 3-4 πουλιά με ωραίο φόντο ,αγκαλιά  με τα σκυλιά μας, ή σε μια γεμάτη ένταση φέρμα του σκύλου μας ή ένα μπεκατσοτόπι μέσα στην ομίχλη. Αν μια ημέρα με τον συγκυνηγό σας κάνετε ένα καλό και νόμιμο κυνήγι με πολλές μπεκάτσες και  θέλετε να μοιραστείτε την χαρά σας, βγείτε μια φωτογραφία αλλά κρατήστε την για το αρχείο σας,  μην  την δημοσιεύετε στο διαδίκτυο.

Όσο χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο σωστά και με σύνεση τόσο θα λύνει πολλά προβλήματά μας.

 

 

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Το αυτοκίνητο του μπεκατσοκυνηγού δεν έχει τις ίδιες απαιτήσεις με αυτές του περδικοκυνηγού και γουρονοκυνηγού. Έχουν ανοίξει πλέον τόσοι αγροτικοί δρόμοι, οι οποίοι βρίσκονται και σε καλή κατάσταση, που μας οδηγούν σε καλούς μπεκατσότοπους.

Το 2003 το σιτροέν με άφησε . Σύμφωνα με την οικονομική δυνατότητα που είχα τότε και αφού τα χρήματα δεν έφταναν για ένα καθαρό 4χ4 και ενώ έπρεπε ταυτόχρονα να συνδυάσω κυνήγι με ταξίδι, συμβιβάστηκα με ένα SUZUKI IGNIS 4X4. Έπρεπε να είναι λίγο ψηλό για να μπορώ να κινούμαι άνετα στους αγροτικούς δρόμους ,να μπορεί να κουβαλήσει το τρέιλερ και ταυτόχρονα να πηγαίνω στην Αθήνα για να βλέπω την γυναίκα μου, που  είχε διοριστεί εκεί.

Κάποιοι που είναι  οικονομικά άνετοι διαθέτουν 2 αυτοκίνητα , από τα οποία το ένα είναι τζιπ 4χ4 και το έχουν κυρίως για το κυνήγι. Πιστεύω ότι αυτή είναι η πιο σωστή επιλογή.

Όπως και να έχει το θέμα ένα είναι σίγουρο: τα σέρβις και η συντήρηση του αυτοκινήτου να γίνονται στην ώρα τους και καλό είναι με το τέλος κάθε κυνηγητικής περιόδου να επισκεπτόμαστε το μηχανικό μας για έναν έλεγχο. Απαραίτητα να έχουμε οδική βοήθεια ακόμη και αν το αυτοκίνητο είναι καινούριο.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΠΕΚΑΤΣΟΤΟΠΟΣ

Όταν έκανα και κάνω ολοήμερα κυνήγια κλείνω την ημέρα μου ψάχνοντας ένα συγκεκριμένο μέρος. Ένα μέρος που μου έχει γίνει εμμονή, αφού πολύ σπάνια δεν θα μου δώσει ούτε μια συνάντηση και το ψάχνω παντός καιρού. Χαρακτηριστικά για το πόσο μου αρέσει ο συγκεκριμένος τόπος ήταν η απάντηση που έδωσα στον αδελφό μου Αλέκο σε μια ερώτηση του

-Νίκο, αν πάθεις αλτσχάιμερ που να ψάξουμε να σε βρούμε?

Η απάντηση ήταν το συγκεκριμένο σημείο.

Αποτελείται από βελανιδιές, έχει μερικά κομμάτια από ακακίες και στο εσωτερικό του υπάρχουν  διάσπαρτα χωράφια. Είναι ταυτόχρονα πυκνό αλλά και αραιό, είναι προσήλιο αλλά έχει και σημεία ανήλια, έχει ρεματάκια που κρατούν  νερό και σε μερικά σημεία του, την υγρασία την νιώθεις πάνω σου.

Μάλιστα σε ένα μήνα μια χρονιά τον είχα επισκεφτεί γύρο στις 10 φορές. Η αιτία μια μπεκάτσα που την σήκωνα κάθε φορά πάντα σε ένα συγκεκριμένο σημείο του μπεκατσοτόπου ,χωρίς να μπορώ να την  βάλω στο ντουφέκι. Έκανε τα γνωστά βατραχοπηδήματα,  με πήγαινε πόντα φέρμα καμιά 50μ. και μετά εξαφανιζόταν χωρίς να μπορώ να την ξαναβρώ .Έτσι σε ένα ολοήμερο κυνήγι που θα έκανα κάλεσα ενισχύσεις. Ξεκόλλησα τον Πάνο  από τις φάσες λέγοντας του:

– Πάμε να χτυπήσουμε μια μπεκάτσα που μου έχει βγάλει την ψυχή;

Το κλείσιμο εκείνης της ημέρας μας βρήκε στο αγαπημένο μου μέρος ,τα σκυλιά που  γνώριζαν το μέρος  κατευθύνθηκαν και αμέσως φέρμαραν στο σημείο που έπιανε η συγκεκριμένη μπεκάτσα. Κλείσαμε το μέρος με τον Πάνο, κάνοντάς μου ταυτόχρονα εντύπωση ότι τα σκυλιά φερμάρουν σταθερά και δεν πηγαίνουν πόντα  φέρμα, όπως τις προηγούμενες φορές .Το πουλί σηκώθηκε και το χτύπησε ο Πάνος. Εγώ άρχισα να φωνάζω από την χαρά , πως τελικά καταφέραμε να τη νικήσουμε. Όσο εμείς περιεργαζόμασταν το πουλί, τι το ιδιαίτερο είχε ,τα μπιπερ ξαναχτυπούσαν στα 100μ.από εμάς και η συνέχεια μαγική καθώς πήραμε άλλες 4 μπεκάτσες πολύ εύκολα.

Στο αυτοκίνητο που συζητούσαμε, μπορεί να ήμουν χαρούμενος για το ωραίο τέλος της κυνηγητικής ημέρας, αλλά ήμουν σίγουρος ότι η μπεκάτσα που με ταλαιπωρούσε δεν ήταν μέσα σε αυτές που κτυπήσαμε.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΕΝΤΥΠΑ-DVD

Έχω φτάσει στην ηλικία των 46 ετών και ακόμη πιστεύω ότι δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα για την μπεκάτσα. Μπορεί να έχω αποκτήσει πολλές εμπειρίες κυνηγώντας την 22 ολόκληρα χρόνια, αλλά ποτέ μου δεν σταμάτησα να διαβάζω εφημερίδες, περιοδικά και να βλέπω DVD που έχουν σχέση με την μπεκάτσα. Τα παραπάνω μέσα πιστεύω ότι

-μας δίνουν διασκέδαση

-δίνουν καθημερινά μαζί με τις κυνηγητικές οργανώσεις, των αγώνα τους για το κυνήγι , κυνήγι που απολαμβάνουμε εμείς, ώστε να παραμένει παραδοσιακό να μην υφίσταται  μειώσεις τόσο σε  χρονική περίοδο όσο  σε έκταση και θήραμα

-μας δίνουν πληροφορίες για την υγεία των τετράποδων φίλων μας και οδηγίες για εμάς ώστε να γυρίσουμε ασφαλείς στις οικογένειες μας

-μας περνούν το μήνυμα ότι πρέπει να τηρούμε τους γραπτούς και άγραφους νόμους και να περιθωριοποιούμε τους λαθροθήρες

-μας ενημερώνουν για τα μέσα που χρησιμοποιούν, αλλά και τις κινήσεις που κάνουν, όσοι βρίσκονται στην απέναντι όχθη και βάλουν κατά του κυνηγιού

-μας δίνουν λύσεις όταν βρισκόμαστε μπερδεμένοι στο πιο όπλο να αγοράσουμε και πια φυσίγγια να χρησιμοποιήσουμε

-παρουσιάζουν όλους τους κυνοφιλικούς αγώνες , καθώς και τα σκυλιά που παίρνουν μέρος σε αυτούς

-μας βοηθάμε να μπορέσουμε να εκπαιδεύσουμε σωστά το κουτάβι μας

-κάποια έντυπα έχουν ακόμη ανταποκριτές σε όλη την Ελλάδα που δίνουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις της μπεκάτσας

-επίσης μαζί με την κυνηγητική ομοσπονδία χρησιμοποιούν το όπλο που λέγεται 200.000 κυνηγοί ώστε η ρυθμιστική(αυτό που εμείς θεωρούμε δεδομένο)να βγαίνει στην ώρα της και χωρίς περιορισμούς

-Με λίγα λόγια παρουσιάζουν τόσα πολλά κυνηγητικά θέματα που καλύπτουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη

Θα μου πείτε, ότι με την οικονομική κρίση που περνάμε σήμερα, μπορώ να τα πάρω όλα; Σίγουρα όχι,  αλλά μια εβδομαδιαία εφημερίδα ,ένα περιοδικό και ένα DVD που βγαίνει μια φορά το χρόνο , αν στερηθούμε 2 πακέτα τσιγάρα και μερικά ποτά , ναι μπορούμε.

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ

Παιδιά, το συμπλήρωνα και το συμπληρώνω κάθε χρόνο.  Είναι από τα κύρια και βασικά όπλα που χρησιμοποιεί η ομοσπονδία μας σε οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί. Οι επιστημονικοί συνεργάτες πληρώνονται από εμάς για να δουλεύουν για εμάς,  πρέπει όμως και εμείς να τους δίνουμε δουλεία. Δεν θα το θεωρούσα καθόλου παράλογο να φτάσουμε σε ένα σημείο, που όλοι οι μπεκατσοκυνηγοί να συμπληρώνουμε το ΑΡΤΕΜΙΣ ,τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα που θα έβγαιναν από κάτι τέτοιο ,θα ήταν χρυσάφι στα χέρια κάθε μπεκατσοκυνηγού, όσο αφορά την αποδημία της μπεκάτσας.

Δεν μπορώ να ακούω την δικαιολογία, ότι συμπληρώνοντας το Άρτεμις μαρτυρώ το μέρος που κυνηγώ. Αυτή τη στιγμή συμπληρώνουμε στο Άρτεμις, μόνο το νομό που κυνηγάμε και όχι το χωριό, αλλά και παλιά οι πληροφορίες που δίναμε όσον αφορά σε πιο χωριό κυνηγήσαμε, έμεναν  απόρρητες. Ποτέ μου δεν συνάντησα στους κυνηγότοπους  μου κάποιον που να μου δίνει υποψίες ότι την πληροφορία αυτή του την έδωσε κάποιος που δουλεύει το Άρτεμις. Αντιθέτως βρήκα άτομα μπροστά μου για τον εξής λόγο: πολλές φορές αφήνω το αυτοκίνητο πάνω στην άσφαλτο, αφού δεν είναι καθαρό 4χ4(κάτι για το οποίο ο Φώτης, παθιασμένος μπεκατσοκυνηγός ο οποίος με  φωνάζει και δάσκαλο, με κατσαδιάζει συνέχεια) κι όποιος συνάδελφος μπεκατσοκυνηγός, ντόπιος και μη, περάσει εκείνη τη στιγμή από εκεί, αμέσως θα γνωρίζει και το μέρος που κυνηγώ.

Ας το συμπληρώνουμε όλοι λοιπόν, δίνουμε τέτοια δύναμη στην ομοσπονδία μας, που δεν το φανταζόμαστε καν.

 

 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

12/1/98

Ο καιρός ήταν μουντός, με λίγες στάλες βροχής να πέφτουν στο παρμπρίζ του αυτοκίνητου και η θερμοκρασία φυσιολογική για την εποχή. Έφτασα στο χωριό, καλημέρισα την μάνα ,πήρα την Τζούλια και κατευθύνθηκα προς κάποιο χωριό που πήγαινα για πρώτη φορά. Με το που συνάντησα το πρώτο δάσος με δρυς σταμάτησα. Το μέρος διαλέχτηκε εντελώς τυχαία.

Η Τζούλια και εγώ νέοι και άπειροι στο κυνήγι της μπεκάτσας ,μαθαίναμε ο ένας από τον άλλον. Πέρασα το κουδούνι στην Τζούλια και τράβηξα με προορισμό το άγνωστο. Η πρώτη φερμα ήρθε αλλά αστόχησα. Κατευθύνθηκα προς την πορεία που πήρε η μπεκάτσα ,με αποτέλεσμα να πέσω σε ένα μεγάλο μπάσιμο.

Η Τζούλια κουτάβι ακόμη ,αλλά με πήγαινε πάνω στα πουλιά, δίνοντας πολλές φέρμες και εγώ τις περισσότερες φορές να αστοχώ  Από εκείνο το κυνήγι δυο εικόνες έχω χαραγμένες στο μυαλό μου.

Η πρώτη ήταν, ότι ενώ η Τζούλια βρισκόταν σε φέρμα κουνούσε το κεφάλι της μια δεξιά μια αριστερά και μια να κοιτάζει εμένα. Εκείνη  τη στιγμή δεν μπορούσα να καταλάβω τι έκανε και τι ήθελε να μου πει . Όταν σηκώθηκαν 2 μπεκάτσες από το ίδιο σημείο  ,η απορία μου λύθηκε .

Η άλλη εικόνα που έχω σαν φωτογραφία στο μυαλό μου ήταν η παρακάτω: Ενώ το κουδούνι της Τζούλιας σταμάτησε απότομα σε ένα πυκνό σημείο του δάσους,  μια μπεκάτσα ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Όταν ακούμπησε τα πόδια της στο έδαφος, άνοιξε την ουρά της σαν βεντάλια και έβγαλε μερικούς ήχους .Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα και άκουγα κάτι τέτοιο. Ήταν η πρώτη μου φορά που συναντούσα τόσες πολλές μπεκάτσες καταφέρνοντας να πάρω μόνο πέντε.

 

15/1/99

Εκείνη την περίοδο στα Γρεβενά είχε πολύ χιόνι και πολικές θερμοκρασίες .Το κυνήγι φυσικά απαγορευόταν. Το πάθος μου όμως για κυνήγι μεγάλο, πληροφορίες έλεγαν ότι στην  Καλαμπάκα και συγκεκριμένα στη Μύκανη το κυνήγι επιτρεπόταν και ήταν ξέχιονο τις επιβεβαίωσε και ο Φώτης παίρνοντας τηλ. ένα φίλο του ,που είχε εκεί από το στρατό. Το κυνήγι κανονίστικε.

Εκείνο το πρωινό μας πλάκωσε η κουβέρτα, αφού είχε προηγηθεί βραδιά με άφθονο αλκοόλ .Όταν φτάσαμε στην Μύκανη και τραβήξαμε προς τον κυνηγότοπο που θέλαμε να πάμε, συναντούσαμε στο δρόμο πολλούς μπεκατσοκυνηγούς που είχαν τελειώσει το κυνήγι και επέστρεφαν.

Αποφασίσαμε να κυνηγήσουμε σε ένα σημείο κοντά στο χωριό  ένα μέρος που είχε πολλά ρέματα καλυμμένα με βελανιδιές .Αφήσαμε το αυτοκίνητο δίπλα από μια αποθήκη και ξεκινήσαμε το κυνήγι Η Τζούλια έκανε την δουλειά της , μας χάριζε φερμες και εμείς την απολαμβάναμε καταφέρνοντας να πάρουμε 5 πουλιά. Στο γυρισμό προς το αυτοκίνητο και δίπλα στην αποθήκη, η Τζούλια άρχισε να ντοριάζει γύρω από ένα σπορέα και τελικά να φερμάρει κάτω από τα σίδερα. Υπέθεσα ότι θα είναι κάτι μικροπούλια ,που πιθανόν να έχουν την ίδια μυρωδιά με την μπεκάτσα ,τα οποίια πολλές φορές ξεγελούσαν τη Τζούλια και τα φερμάριζε .Το μέρος καθαρό ,ούτε ένα ίχνος δέντρου και κλαδιού ,μια μπεκάτσα που πετάχτηκε μέσα από τα σίδερα κόντεψε να πάρει και το όπλο μου μαζί της .Κοιτιόμασταν με τον Φώτη και μάλλον είχαμε την ίδια σκέψη.

<ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ>

 

 

 

26/10/1999

Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, οι συνθήκες φαινόταν καλές, δεν είχε ούτε ζέστη,ούτε κρύο .Στόχος μου τα μπεκατσοτόπια της Βασιλίτσας.Ένας τόπος πραγματικά μαγικός .Απομακρύνθηκα από το αυτοκίνητο χαμένος μέσα στα φτεροτόπια και στις οξιές .Οι συναντήσεις με τις μπεκάτσες ελάχιστες .Ο καιρός, όπως γίνεται συνήθως στα μεγάλα υψόμετρα ,άρχισε να κλείνει απότομα. Μια καταιγίδα ήρθε και ένας κρύος αέρας άρχισε να φυσά.  Οι κεραυνοί διαδεχόταν ο ένας τον άλλο .Η επιστροφή ήταν μονόδρομος αλλά η Τζούλια είχε διαφορετική άποψη. Χωρίς ο καιρός να την επηρεάζει μου έδωσε μια φέρμα μέσα σε ένα καθαρό σημείο, που το μεγαλύτερο δέντρο ήταν η φτέρη. Σηκώθηκαν δυο πουλιά μαζί, τα όποια και πήρα.

Η βροχή συνεχιζόταν αδιάκοπα και τη στιγμή που έφτασα στο αυτοκίνητο ήμουν βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο. Με το καλοριφέρ χαλασμένο, το παράθυρο του οδηγού να μην κλείνει μέχρι επάνω και την ανοησία της νιότης μου ,να μην  έχω δευτέρα ρούχα μαζί μου, πήρα το δρόμο του γυρισμού. Ένα γυρισμό που όταν τον σκέπτομαι ακόμη κρυώνω.

 

 

 

 

3/12/2000

Το θερμόμετρο έδειχνε -8 και ο καιρός καθαρός.

Την προηγούμενη η παρέα μαζεύτηκε στα ΣΑΝΤΕ , πίνοντας ουίσκι και καταστρώνοντας το πλάνο για την επομένη ημέρα. Μαζεύτηκαν οι πληροφορίες που είχαμε, αναλύσαμε  τον καιρό και αποφασίσαμε που θα πάμε.

Το πρωί στο ένα αυτοκίνητο βρισκόμουν εγώ με τον Πάνο και στην κάσα η Τζούλια με τον Έκτωρ και στο άλλο ο Ηλίας με τον Φώτη ,μαζί με τον Ρεξ και τον Ιβάν. Το πρώτο μέρος που θα χτυπούσαμε αποτελούνταν από βελανιδιές που στη βάση τους είχαν πολλά κέδρα. Χωρίσαμε και η απόσταση που μας χώριζε ήταν γύρω στα 2 χιλιόμετρα. Ξεκινήσαμε μαζί με τον Πάνο να ψάχνουμε και παρόλο που τα σκυλιά έδειχναν μεγάλη όρεξη οι μπεκάτσες απουσίαζαν από το συγκεκριμένο σημείο .Στην απέναντι πλαγιά ,που ήταν τα παιδιά ,οι τουφεκιές μαρτυρούσαν ότι περνούσαν καλά. Η ώρα θα ήταν γύρω στης  δωδεκάμισι όταν αποφασίσαμε με τον Πάνο να αλλάξουμε τόπο. Επόμενος στόχος ένα δάσος με αραιές βελανιδιές. Δεν πρόλαβα να κατεβάσω τα σκυλιά και αμέσως η Τζούλια φέρμαρε μόλις 50μ. από το αυτοκίνητο και ο Έκτωρ να συναινεί αφού μόνο αυτό ήξερε να κάνει μέχρι εκείνη την ημέρα. Πετάχτηκαν 2 μπεκάτσες μαζί τις οποίες και πήραμε, το πέταγμα τους όμως μαρτυρούσε ότι πέσαμε σε πέρασμα,  μέσα σε μια ώρα πήραμε οχτώ πουλιά και ο Έκτωρ είχε δώσει δυο καθαρά δικες του φερμες.

Το ραντεβού με τον Φώτη και τον Ηλία ήταν γύρω στης δυο στο σπίτι του Πάνου. Εκεί η κυρά δέσποινα μας πρόσφερε μπατζιο με αυγά, τρώγαμε και ταυτόχρονα αναλύαμε τις στιγμές που είχαμε ζήσει, αφού και τα παιδιά είχαν πάρει 10 πουλιά .Φάγαμε γρήγορα και επιστρέψαμε στο μέρος όπου υπολόγιζα ότι είχε γίνει το μπάσιμο .Ξαναχωρίσαμε για να καλύψουμε τον κυνηγότοπο που ήταν μεγάλος, το τι ακολουθησε δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ευτυχώς για τις μπεκάτσες ο χρόνος που είχε μείνει ήταν λίγος. Το κέρδος μου εκείνη την ημέρα δεν ήταν τα γιλέκα γεμάτα μπεκάτσες, αλλά ένα μεταμορφωμένο Έκτωρ που δεν δίσταζε πλέον να κοιτάξει τηΤζούλια στα μάτια.

Αν βρισκόμασταν από το πρωί στο συγκεκριμένο τόπο, πολύ φοβάμαι ότι ο Σωτήρης θα μας έστελνε στα σκαλιά του δικαστηρίου και παρόλο που το όριο κάρπωσης των 4 ατόμων είναι μεγάλο ,θα το είχαμε ξεπεράσει κατά πολύ.

 

 

 

 

9/11/2000

Ο καιρός βροχερός με λίγο κρύο.

Οι συνήθεις ύποπτοι εγώ με τον Πάνο και ο Ηλίας με τον Φώτη. Η πληροφορία έλεγε ότι ένας τσοπάνης(δεν θυμάμαι αν ήταν και ο πατέρας του Φώτη) την προηγούμενη είχε σηκώσει μερικές μπεκάτσες με τα πρόβατα. Η δυνατή βροχή δεν στάθηκε εμπόδιο για να ξεκινήσουμε το κυνήγι . Αυτή τη φορά η απόσταση που μας χώριζε τις δυο παρέες δεν ήταν μεγάλη, αφού ακούγαμε ο ένας τα μπίπερ του άλλου .Μπίπερ που εκείνο το πρωί, παρόλο που έβρεχε, αυτά είχαν πάρει φωτιά .Η βροχή πιθανόν έγινε η αιτία για πολλές αστοχίες όλων μας.

Η σκηνή που έχει μείνει στο μυαλό μου από εκείνο το πρωινό είναι η ακόλουθη: Η Τζούλια και ο Έκτωρ βρισκόταν σε φέρμα. Κλείσαμε το μέρος που ήταν πολύ πυκνό  με τον Πάνο και περιμέναμε να σηκωθεί η μπεκάτσα. Η χαμηλή πορεία, που πήρε μέσα στα πυκνά, όταν σηκώθηκε με ανάγκασε να πέσω στα γόνατα για να μπορέσω να ντουφεκίσω. Όταν είδα τον Έκτωρ να μου την φέρνει, η αυτοπεποίθησή μου έφτασε στα ύψη.

Το σπίτι του Φώτη μας φιλοξένησε για ξεκούραση, για  καφεδάκι και για να στεγνώσουμε. Όσο περιμέναμε τη βροχή να σταματήσει, τα πειράγματα για τις αστοχίες έδιναν και έπαιρναν. Όταν άνοιξε ο καιρός αποφασίσαμε να μην πάμε στο ίδιο σημείο, παρόλο που είχαμε αφήσει πολλά πουλιά εκεί, για το λόγο ότι τα είχαμε ενοχλήσει πολύ. Επιλέξαμε ένα μέρος όπου το νερό της βροχής στράγγιζε, βρήκαμε μερικά πουλιά αλλά όχι όσα το πρωί.

Το ημερολόγιο εκείνη την ημέρα έγραφε: καιρός-βροχή, άτομα 4,σηκώσαμε 25,πήραμε 12.

 

 

4/1/2001

Την προηγούμενη το τηλ. χτύπησε και ήταν ο Στέλιος

-Νίκο ενώ ήμουν για γουρούνια σήκωσα 2-3 μπεκάτσες με τα πόδια.

Για τα περαιτέρω δόθηκε ραντεβού το βράδυ στο μαγαζί. Το πρωί ψιλόβρεχε, η ερώτηση του Στέλιου.

-Νίκο θα πάμε?  Κυνηγούν  τα σκυλιά με βροχή?

-Έρχομαι σε παίρνω, πάμε να πάρουμε τα σκυλιά από το χωριό και φύγαμε για κυνήγι .

Ο Στέλιος ήταν και είναι γουρονοκυνηγος ,τρέχαμε μαζί σε αγώνες τραπ ,πολύ καλό ντουφέκι ,αλλά για μπεκάτσες ήταν η πρώτη του φορά.

Ξεκινήσαμε με τη Τζούλια και τον Έκτωρ να κάνουν αυτό που ήξεραν πολύ  καλά: να μας πηγαίνουν πάνω στα πουλιά και να φερμάρουν. Τα πιο πολλά πουλιά βγαίναμε στο Στέλιο σε ιδιαίτερα εύκολες  βολές, ο οποίος με ξάφνιαζε με τις αστοχίες του, αφού γνώριζα τις σκοπευτικές του ικανότητες . Ο απολογισμός όταν επιστρέψαμε: είχαμε 4 πουλιά και μας είχαν φύγει αλλά τόσα  Πάνω στο αυτοκίνητο ,το οποίο το είχα αφήσει στην άσφαλτο, απλώσαμε το κολατσιό και χαζολογούσαμε. Η Τζούλια όμως δεν είχε όρεξη για φαγητό και κουβέντα. Πέρασε την άσφαλτο και πήρε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που είχαμε πάρει το πρωί. Το μπίπερ δεν άργησε να χτυπήσει, μαζέψαμε τα πράγματα και πήγαμε στην Τζούλια που μας περίμενε, ο Έκτωρ συναίνεσε και η επιτυχία ήρθε.

Το πέταγμα της μπεκάτσας νωχελικό που πρόδιδε το τι θα ακολουθήσει. Η Τζούλια και ο Έκτωρ μας οδηγούσαν πάνω στις μπεκάτσες. Η διαδικασία, φέρμα-τουφεκιά-απόρτ και μέχρι να μπει το πουλί στο γιλέκο, ξανά τα σκυλιά σε φέρμα και το ίδιο σκηνικό να επαναλαμβάνεται .Παρατήρησα αμέσως ότι τα πουλιά κατά ένα περίεργο τρόπο ήταν πιασμένα όλα, σε μια απόσταση από την άσφαλτο γύρω στα 100μ. και όλα σχεδόν στην ίδια ευθεία.

Όταν τέλειωσε το πανηγύρι στο συγκεκριμένο σημείο, στο μυαλό μου είχα να πάμε αμέσως σε ένα παρόμοιο τόπο αλλά σε διαφορετικό χωριό. Ο υπολογισμός μου έπεσε μέσα με μαθηματική ακρίβεια ,τα πουλιά πολλά πιασμένα και αυτά κοντά στην άσφαλτο και σε μια ευθεία. Το όριο κάρπωσης συμπληρώθηκε και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, γεμάτοι από μαγικές αναμνήσεις.

 

 

 

 

20/1/2001

Ο καιρός καθαρός με μεγάλη παγωνιά.

Εκείνη την χρονιά ήμουν μέλος του σκοπευτικού συλλόγου και υπεύθυνος για την μηχανή του τραπ. Μαζί με τον Πάνο οργανώναμε προπονήσεις και αγώνες για τους κυνηγούς. Ο Πάνος βρισκόταν πάντα στις 3 πρώτες θέσεις. Καθαρός φασοκυνηγός και πολύ ψυχρός, ποτέ δεν τον έπιανε το θήραμα, ότι και αν ήταν.

Οι παρατεταμένες παγωνιές είχαν διώξει τα πουλιά από τα γνωστά σε εμάς μπεκατσοτόπια. Εκείνη τη ημέρα με τον Πάνο αποφασίσαμε να εμπισπευτούμε ένα χωριό και μέρος που δεν το είχαμε ψάξει ποτέ. Ήταν πολύ πυκνό , από βελανιδιές με πολλά κέδρα,  αλλά είχε και κάποια χωράφια ενδιάμεσα. Όντως η επιλογή μας ήταν σωστή.  Η Τζούλια και ο Έκτωρ άρχισαν να μας δίνουν φέρμες, εγώ έμπαινα μέσα στα πυκνά,  βγάζοντας τις μπεκάτσες στον Πάνο και αυτός να αστοχεί. Στην αρχή αντιμετώπισα την κατάσταση με χιούμορ και να τον πειράζω, όσο όμως το πράγμα συνεχιζόταν άρχισα να νευριάζω και να του φωνάζω.

Σε μια φέρμα των σκυλιών, που ήταν σε μια γωνιά του δάσους, ο Πάνος μου λέει:

-Άσε,  θα μπω εγώ μέσα και  πιάσε εσύ στο καθαρό.

Όταν λέμε καθαρό, εννοούμε καθαρό, χωράφι. Η μπεκάτσα όντως βγήκε προς το μέρος μου. Ρίχνοντας 3 τουφεκιές μου έφυγε. Η αντίδραση του Πάνου ήταν τέτοια, που με έπιασαν τα γέλια ,αλλά ταυτόχρονα να μετανιώνω για τις φωνές που του έβαλα .Τελικά πήραμε 5 μπεκάτσες και εγώ από τότε, ποτέ μου πια  δεν φώναξα συγκυνηγό  για τις αστοχίες του.

 

 

 

 

16/12/2003

Ψιλοχιόνιζε και είχε παγωνιά.

Όσο είχα τα σκυλιά στο χωριό έκανα και πολλά απογευματινά κυνήγια εκεί κοντά, γιατί οι λίγες ώρες που είχα ελεύθερες με απαγόρευαν την απομάκρυνση από αυτό. Όταν ο Κουτσόραχος(ένας λόφος που δεν χαρακτηρίστηκε βουνό για 5-6 μ.) ήταν καλυμμένος με χιόνι οι συναντήσεις με τις μπεκάτσες ήταν περισσότερες από άλλες φορές.

Εκείνο το απόγευμα πήγα, χαιρέτησα την μάνα,  πήρα τα σκυλιά και πήγα στον Κουτσόραχο, που ήταν ο μισός καλλυμένος από χιόνι. Το μέρος πολύ κλειστό , αποτελούνταν από βελανιδιές και τσαπουρνιές στο ύψος των 5μ. Τα σκυλιά να φερμάρουν και εγώ να ακούω μόνο το θόρυβο, από το πέταγμα των μπεκατσών. Σήκωσα πολλά πουλιά αλλά κατάφερα να πάρω μόνο 2 και αυτά με τον εξής τρόπο: έπαιρνα θέση όσο πιο κοντά γινόταν στα σκυλιά και πετούσα προς την αντίθετη από μένα πλευρά πέτρες, οδηγώντας κάποια πουλιά προς το μέρος μου. Το επόμενο απόγευμα ξαναπήγα στο ίδιο μέρος, αλλά είχα πάρει μαζί μου το Βασίλη ένα νέο κυνηγό, λέγοντάς τον ότι θα χτυπήσουμε πολλές μπεκάτσες .Δεν βρήκαμε ούτε φτερό και οι κλιματολογικές συνθήκες ήταν ακριβώς ίδιες. Ο Βασίλης με κοιτούσε με περιέργεια αμφισβητώντας τα λόγια μου. Άντε να βγάλεις συμπεράσματα για τις μπεκάτσες.

10/1/2004

Ο καιρός συννεφιασμένος με φυσιολογικές για την εποχή θερμοκρασίες. Εκείνο το διάστημα πολλά από τα κυνήγια μου είχαν το κουλούρι για αποτέλεσμα.

Την προηγούμενη ήρθε ο Στέλιος στο μαγαζί και μου είπε ότι σήκωσε μια μπεκάτσα με τα πόδια. Τα λίγα κυνήγια που είχα κάνει μαζί του πάντα έφερναν καλά αποτελέσματα και τον θεωρούσα ιδιαίτερα τυχερό. Επίσης σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε και αλλά πουλιά στη γύρω περιοχή και το κυνήγι κανονίστηκε.

Το μέρος που θα πηγαίναμε ήταν ένα χωριό με μεγάλο κάμπο και στο κέντρο αυτού βρισκόταν ο κυνηγότοπος,  μικρός σχετικά σε έκταση. Πράγματι τα πουλιά ήταν αρκετά  και εμείς ζούσαμε  συναρπαστικές στιγμές .Όταν το κυνήγι έφτανε στο τέλος άκουσα το μπίπερ της Τζούλια να χτυπά και το Στέλιο να με φωνάζει. Μια μπεκάτσα ήρθε και κάθισε κοντά μου. Το έδαφος ήταν καθαρό και αυτή είχε λουφάξει δίπλα σε ένα κορμό.  Έκλεισα τα μάτια για κλάσματα του δευτερόλεπτου ,όταν τα άνοιξα η μπεκάτσα είχε εξαφανιστεί .Αποκλείεται να είχε σηκωθεί.  Θα άκουγα τον θόρυβο αλλά και θα προλάβαινα να τη δω .Φώναξα τα σκυλιά επιμένοντας στο σημείο που είχε κάτσει η μπεκάτσα. Δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον. Είχα μείνει σαστισμένος με το όπλο στο χέρι. Η μπεκάτσας είχε εξαφανιστεί και χωρίς να αφήσει την μυρωδιά της στο έδαφος .Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε συμβεί τη δεδομένη στιγμή .Μάλλον το πάθος μου για τις μπεκάτσες με έκανε να βλέπω οράματα…

 

 

 

23/11/2004

Την προηγούμενη με πήρε τηλ. ο Φώτης.

-Νίκο σήκωσε ο τάδε με τα πρόβατα μερικές μπεκάτσες.

Έγιναν οι ανάλογες ενέργειες στο μαγαζί και το κυνήγι κανονίστηκε.

Το πρωί είχε λίγο παγωνιά και όσο μεσημέριαζε ο ήλιος σε ανάγκαζε να βγάλεις κάποια από τα ρούχα .Προορισμός ένα μέρος που προσωπικά δεν το είχα κυνηγήσει ποτέ, γιατί δεν μου γέμιζε το μάτι να κρατά μπεκάτσες .Μόλις κατέβηκα από το αυτοκίνητο, ρώτησα τον Φώτη αν είναι σίγουρος ότι αυτό είναι το συγκεκριμένο σημείο που του είχε πει ο τσοπάνης.

Μια περιοχή που η πλειοψηφία του καλυπτόταν από πιτιλέτσι(μικρά πέτρινα κομματάκια) και ενδιάμεσα είχε κάποιες συστάδες με αραιές βελανιδιές και λίγα ρεματάκια με βατσινιές. Έβαλα τα μπίπερ στη Τζούλια, τον Έκτωρ και τη Λίζα ένα σεττεράκι που αγωνιζόταν όλη τη ημέρα με πάθος ,αλλά δεν μου είχε δώσει ακόμη φέρμα σε μπεκάτσα, γιατί δεν προλάβαινε από τα άλλα δυο.

Ξεκίνησα με δυσπιστία. Στο μυαλό μου είχε κολλήσει η σκέψη,  ότι όσο πιο γρήγορα φύγουμε από εκεί και πάμε σε άλλο μέρος , τόσο το καλύτερο.

Το μπίπερ της Τζούλιας άρχισε να χτυπά ήρθαν και τα άλλα δυο και συναίνεσαν.  Με δυο άτομα στο συγκεκριμένο μέρος για να χάσεις μπεκάτσα έπρεπε να είσαι τυφλός . Ακόμη και μετά από αυτό, που το θεώρησα τυχαίο γεγονός να βρίσκεται μια μπεκάτσα εκεί. Ήθελα να αλλάξουμε μπεκατσότοπο.

Οι φέρμες συνεχιστήκαν και τα πουλιά έμπαιναν στο γιλέκο εύκολα. Η χαρά μου ήταν ότι η Λίζα είχε προλάβει τη Τζούλια και τον Έκτωρ σε δυο μπεκάτσες. Μάλιστα τις είχα πάρει και τις δυο και μου τις έκανε και απόρτ. Επιτέλους έφτιαχνα μια ομάδα όπως την ονειρευόμουν.

Τελικό αποτέλεσμα να σηκώσουμε 12 πουλιά και να πάρουμε τα 11. Στο γυρισμό ο Φώτης με φώναζε λέγοντάς μου να μην τον αμφισβητήσω άλλη φορά. Έγνεφα το κεφάλι καταφατικά και στο μυαλό μου στριφογύριζε η σκέψη ότι:

Δε γνωρίζω τίποτα για τις μπεκάτσες…

 

30/10/2016

Συνεννοήθηκα με τον Θοδωρή για μια έξοδο στα μπεκατσοτοπια του περιβολιου. Ο Θοδωρής είχε και έχει ακόμη ένα θηλυκό σέτερ την ΜΠΟΥΜΠΑ ,ένα σκυλί χάρμα οφθαλμού στο κυνήγι της μπεκάτσας. Εγώ είχα δυο σέτερ τον Έκτωρ Ν.2 και τον Δία, ένα κουτάβι που τα είχε πάει πολύ καλά στα ορτύκια, αλλά είχα υποψίες ότι δεν κάνει συναινεση πάντα.                                                                                                                                                                          Σε ένα μέρος χωρίσαμε με τον Θοδωρή, ο οποίος έριξε και τις πρώτες τουφεκιές σε ένα ζευγάρι μπεκάτσες. Εγώ είχα πάρει πορεία προς γνωστά σε μένα σημεία όπου κρατούσαν μπεκάτσες. Με λίγα λόγια οδηγούσα εγώ τα σκυλιά στις μπεκάτσες .Ο Έκτωρ φερμάριζε, αλλά οι υποψίες μου για το Δία επιβεβαιώθηκαν. Ορμούσε πάνω στα πουλιά και τα σήκωνε χωρίς να μπορώ να πάρω καλή θέση ή και να μην τα ντουφεκίσω καθόλου .Πήρα τηλ. το Θοδωρή να έρθει προς το μέρος μου. Η Μπούμπα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν να γνώριζε το μέρος από χρόνια. Έδινε τη μια φέρμα μετά την άλλη και ο Δίας να χαλά όλο το σκηνικό. Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο με άδεια χέρια και τα δικά μου νεύρα σπασμένα .Ο Δίας με συνοπτικές διαδικασίες χαρίστηκε σε φίλο.

 

 

16/12/2017

Ο καιρός ήταν καθαρός αλλά είχε πολύ παγωνιά ο  κυνηγότοπος που είχα διαλέξει ήταν σχετικά μικρός.

Η ώρα ήταν  οχτώ όταν έλυσα τον Σάικο και τον ΈκτωρΝ2.Τα σκυλιά αυτά είχαν μεγάλη έχθρα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να ανταγωνίζεται το ένα το άλλο, σηκώνοντας πολλές φορές τα πουλιά προτού πάρω θέση .Εκείνο το πρωί όμως ήθελαν να μου χαρίσουν ένα αξέχαστο κυνήγι. Όταν βρισκόταν το ένα σε φέρμα το άλλο απλά δεν πλησίαζε. Την πρώτη φερμα την έδωσε ο Έκτωρ σε μια μπεκάτσα που την πήρα σηκώνοντάς την 2 φορές. Στη συνέχεια είχε σειρά ο Σάικο. Σε μεγάλη απόσταση άκουσα το μπίιπερ του να με καλεί. Τρέχοντας τον πλησίασα και παρόλο που οι σφυγμοί μου είχαν ανέβει  κατάφερα και την πήρα .Οι φέρμες συνεχίστηκαν με τα δυο σκυλιά να μην δημιουργούν πρόβλημα.  Το μέρος ψάχτηκε όλο και την στιγμή που έφτασα στο αυτοκίνητο το ρολόι έδειχνε δέκα και στο γιλέκο υπήρχαν 9 μπεκάτσες.

Όταν έβγαινα από το χαλικόδρομο συνάντησα τον Γιώργο. Καλημεριστήκαμε εξηγώντας τον που ήμουν και τι έκανα. Τα λόγια του ήταν:

-Πλάκα μας κάνεις ρε Σαντέ: Στα Γρεβενά δεν βρίσκει κανένας μπεκάτσες και εσύ πήρες 9 σε 2 ώρες!

Τακτοποίησα τα σκυλιά, καθάρισα τα πουλιά και το υπόλοιπο της ημέρας με βρήκε στο Σαντέ να απολαμβάνω τον καφέ μου.

 

 

 

24/11/2018

Ο καιρός ήταν καθαρός με λίγη παγωνιά το πρωί και το υπόλοιπο της ημέρας ζέστη. Τα σκυλιά μου ήταν ο Σάικο ( πόιντερ που τα τελευταία κυνήγια πολλές φορές πάθαινε υπογλυκαιμία και η  λύση που μου είχε δώσει ο κτηνίατρος, ήταν κατά την διάρκεια του κυνηγίου να τον δίνω λίγη ζάχαρη) και η Ρέα, ένα κουτάβι σέτερ στα πρώτα βήματά του.

Τα πουλιά στον νομό μας εκείνη την περίοδο ήταν ελάχιστα. Η διάρκεια του κυνηγίου εκείνη την ημέρα κράτησε γύρω στις 7 ώρες, αλλάζοντας 4 μέρη. Ο Σάικο κάλυπτε μεγάλες αποστάσεις σε μικρό χρονικό διάστημα, δίνοντας θεαματικές και σταθερές φέρμες χωρίς να δείχνει σημάδια κόπωσης. Ντουφέκισα 7 μπεκάτσες και πήρα τις 5.  Στο μυαλό μου περνούσε η σκέψη ότι η Τζούλια μου είχε στείλει τον σωσία της ,αφού ο Σάικο γεννούσε μπεκάτσες. Η μοίρα όμως είχε αντίθετη άποψη. Ο Σάικο ήταν στο τελευταίο του κυνήγι που με συντρόφευε γιατί μετά από 6 ημερες με άφησε και πήγε  στα ουράνια μπεκατσοτόπια…

 

ΜΠΕΚΑΤΣΟΣΥΝΤΑΓΗ

Η διαδικασία του κυνηγίου τελειώνει με το μαγείρεμα των θηραμάτων,  λέει ο Δημήτρης. Με τη μαγειρική δεν τα πάω καθόλου καλά. Ευτυχώς όμως το κατέχει πολύ καλα η γυναίκα μου. Το μόνο που ξέρω να κάνω είναι πουλιά, γιατί παρακολουθούσα μικρός την γιαγιά μου Ευδοξία πως έφτιαχνε τα ορτύκια που της πήγαινα.

Καθαρίζουμε καλά τα πουλιά

Τα βάζουμε στη χύτρα να βράσουν  προσθέτοντας στο νερό και λίγο κρασί κι όταν είναι έτοιμα τα βγάζουμε και τα βάζουμε σε ένα πυρέξ.

Τα λαδώνουμε.

Τα αλείφουμε με αλάτι, πιπέρι και ρίγανη.

Τα γεμίζουμε με ένα κομματάκι φέτα.

Τοποθετούμε πάνω τους μια φέτα κασέρι.

Ρίχνουμε κάποιο μυρωδικό αν θέλουμε.

Τα βάζουμε στο φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία, μόλις ροδοκοκκινίσουν τα βγάζουμε.

Πάρτε μια μπουκάλα με κόκκινο κρασί και απολαύστε τα μεζεδάκια.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1)Οι  κλιματολογικές συνθήκες είναι το Α και το Ω για την μπεκάτσα.

2)Τα σημεία που αποκαλούμε και κοτέτσια μπορεί να δώσουν έως και 4 διαφορετικά πουλιά σε μια σεζόν.

3)Όταν το θερμόμετρο το πρωί δείχνει πολύ μείον και το μεσημέρι πολύ συν τα σημεία που της αρέσουν είναι  αυτά που της δίνουν τη δυνατότητα, περπατώντας να μπορεί το πρωί να βρίσκεται στο προσήλιο και το μεσημέρι στο ανήλιο.

4)Οι ημερομηνίες παίζουν κάποιο ρόλο αλλά τίποτα δεν είναι τετελεσμένο.

5)Οι στάνες λειτουργούν σαν μαγνήτες για την μπεκάτσα.

6)Το ότι την κυνηγάμε τον Οκτώβριο στα έλατα, στις οξιές και στα πεύκα δεν σημαίνει ότι δεν βρίσκεται στο κλαδί(δρυς)και στο πουρνάρι.

7)Πρέπει να αναζητάμε συνέχεια καινούργια μπεκατσοτόπια και μάλιστα αυτά που δεν μας  γεμίζουν το μάτι.

8)Το ότι δεν βρήκαμε καμία μπεκάτσα σήμερα δεν σημαίνει ότι και αύριο στο ίδιο σημείο δεν θα έχει.

9)Στα μεγάλα μείον π.χ.-10 πιάνουν κυρίως στα προσήλια χωρίς να αποκλείουμε το ενδεχόμενο να βρίσκονται και σε ανήλια μέρη.

10)Η πληροφορία όταν είναι από έγκυρη πηγή, πρέπει να τσεκάρεται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

11)Όταν σηκώνουμε μια μπεκάτσα και το πέταγμα της είναι νωχελικό πρέπει να ψάχνουμε περιμετρικά από το σημείο αυτό σε μια ακτίνα τουλάχιστον 100μ. πιθανόν να πέσαμε σε μπάσιμο.

12)Σε μπεκατσοτόπια που κρατάνε ντοπιάρες, καλό είναι να μην σκοτώνουμε όλα τα πουλιά. Αν μείνει έστω και ένα μπορεί να τραβήξει καινούρια πουλιά.

13)Στην ξηρασία και στις παγωνιές τα ρεματάκια και τα σημεία που αναβλύζει το νερό τις προσελκύουν.

14)Εκεί που χύνονται οι υπόνομοι και τα λύματα από τα σφαγεία μπορεί να μυρίζουν αλλά κρατάνε μπεκάτσες.

15)Οι μεσαριές που συνορεύουν με χωράφια είναι μέρη που αρέσουν στις ντοπιάρες.

16)Οι μπεκάτσες έχουν θράσος! Συχνά πιάνουν στις άκρες των χωριών.

17)Η μπεκάτσα δεν τρέφεται μόνο την νύχτα.

18)Πρέπει να παρακολουθούμε καθημερινά τον καιρό στις γειτονικές χώρες.

19)Οι βόρειοι άνεμοι είναι σύμμαχός μας κατά τα περάσματα και οι νότιοι για τα επιστρόφια.

20)Πιστεύω ακράδαντα ότι όσες μπεκάτσες που ήρθαν μια χρονιά στη χώρα μας και κατάφεραν να επιβιώσουν επιστρέφοντας στις χώρες φωλεοποίησης,την επόμενη χρονιά θα ξαναέρθουν στη χώρα μας μαζί με τις οικογένειεές τους.

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σπουδαγμένος  πολύ δεν είμαι και σύμφωνα με τις γνώσεις που απαιτεί η σύγχρονη κοινωνία, θα έλεγα ότι έχω πολλά κενά τα οποία προσπαθώ να καλυψω. Είχα να πιάσω χαρτί και στυλό από τότε που πήρα το πτυχίο του ΙΕΚ. Είμαι όμως πολύ  καλός  κυνηγός και ιδιαίτερα μπεκατσοκυνηγός, ένα πάθος που το βγάζω προς τα έξω όλο το χρόνο.

Αιτία να γράψω γι’ αυτό που αγαπώ, ήταν κυρίως η μάνα μου(που βρίσκεται στα 88 χρόνια της πλέον και ήταν αυτή που μεγάλωσε πολλά κουτάβια μου).  Μια ημέρα μου είπε:

–Νίκο, τώρα που δεν πας στο μαγαζί, να μου γράψεις ένα βιβλίο για τη ζωή σου να διαβάσω.

Η ζωή μου όλη περιστρεφόταν γύρω από το κυνήγι της μπεκάτσας. Έτσι το μόνο που θα μπορούσα να γράψω και γνωρίζω καλά, ήταν η μπεκάτσα και το κυνήγι της. Επίσης πέρα από την προσφορά μου στον  τοπικό κυνηγητικό σύλλογο, πάντα με απασχολούσε η λαθροθηρία της μπεκάτσας και τι μπορώ να κάνω ο ίδιος για αυτό ,ώστε να βοηθήσω στη μείωση αυτού. Ο ελεύθερος χρόνος τώρα με τον κορονοιό πολύς,  εκπαιδευτικό δεν μπορούσα να βγω, έτσι αποφάσισα να γράψω για το αγαπημένο μου θήραμα .

 

                                                                                             Ευχαριστώ για το χρόνο σας

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ 15/5/1974

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.ΔΙΕΤΕΛΕΣΑ ΜΕΛΟΣ,ΚΟΣΜΗΤΟΡΑΣ,ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ,ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ, ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΕΤΕΛΩ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΣΤΙΑΣΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ. ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕ ΣΑΝΤΕ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ .ΕΧΩ 5 ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ.

 

Σχετικά άρθρα

email επικοινωνίας

grevenamedia@gmail.com

Ράδιο Γρεβενά Συνεντεύξεις

ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ
Ευτέρπη Παπαγεωργίου
Τζιόβας Ανδρέας
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.

ΙΣΟΓΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
ΤΑΞΙ
Υπουργείο περιβάλλοντος
Ζητείται από συνεργεία φορτηγών και λεωφορείων
ΠΩΛΕΊΤΑΙ ¨ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ”
Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα 42,5 τμ
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΔΙΑ
Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα 43 τ.μ.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Ενοικιάζεται 75τμ Μ Αλεξάνδρου 33
ενοικιάζεται ορφοδιαμέρισμα 85 τ.μ.
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ 200 ΠΡΟΒΑΤΑ
ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ

Καιρός

Γρεβενά

αγγελια λεβητας

Follow Us

 

Grevena

Fog
Humidity: 100
Wind: 0 km/h
1 °C
3 11
19 Jan 2015
3 11
20 Jan 2015
Κανάλι 28 | Ράδιο Γρεβενά 101,5
Ανταλλακτικά αυτοκινήτων
ΗΛΕΚΤΡΟΝ