Όταν το 1970 στρατεύτηκε στις γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ) και τρία χρόνια μετά μπήκα στο τιμημένο ΚΚΕ, ήταν μία πράξη ενός παιδιού που φλόγιζαν την ψυχή μου οι αδικίες που είχαν υποστεί οι δικοί μου, γιατί ήταν κομμουνιστές.

Όταν όμως άρχισα το μεροκάματο, με το πρωινό ξύπνημα κάθε μέρα για να κάνουμε λεφτά και να γυρίσουμε στην Ελλάδα, να κάνουμε ένα σπίτι και μία δουλειά, τότε άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα αυτά που μου έλεγε ο μπάρμπα – Στάθης, ένα γεροντοπαλίκαρο με δύο δεκαετίες στις φυλακές που ήξερε το μαρξισμό – λενινισμό απέξω και ανακατωτά.

Όσο μεγάλωνα καταλάβαινα πολύ καλά ότι η επιλογή μου δεν πήγε στράφι. Ο αγώνας μέσα από τις γραμμές του Κ.Κ.Ε. είναι δύσκολος και πολύ περισσότερο σήμερα που ο ατομικισμός που προωθείται έντεχνα από το παρόν κοινωνικό σύστημα. Είναι ένας αγώνας που δεν έχεις να περιμένεις τίποτα προσωπικά. Μόνο να παλεύεις για το γενικό καλό του κόσμου και αυτό δεν γίνεται κατανοητό από αυτόν που την κάθε δεδομένη στιγμή κοιτάει την προσωπική του βόλεψη. Είναι ένας αγώνας που δεν είναι μόνο δύσκολος. Όσο δύσκολος είναι άλλο τόσο είναι ένας αγώνας ωραίος, ένας αγώνας όμορφος και κυρίως ένας αγώνας που σε κάνει να νιώθεις μέσα σου ένα μεγαλείο, σου δίνει μία ψυχική ανάταση, σε κάνει να νιώθεις ότι συντελείς στο πιο όμορφο όνειρο του ανθρώπου: «Να ζούμε όλοι σε μία δίκαιη και σε μία κοινωνία που αρμόζει να ζει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

Αυτό που κατάλαβα από μικρός είναι ότι για να είσαι ευτυχισμένος δεν πρέπει να παίρνεις, να μαζεύεις, να πατικώνεις… Αυτό είναι ένας αρρωστημένος εγωισμός που όχι μόνο δεν σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά αντίθετα σε κάνει πολύ δυστυχισμένο. Κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε… Αντίθετα ο άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος όταν δίνει, όταν αγωνίζεται για το συνάνθρωπό του, για το περιβάλλον που ζει.

Ο δρόμος που διάλεξα ήταν ο δεύτερος που με οδήγησε κατευθείαν στο ΚΚΕ και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Είμαι κοντά του σε κάθε προσπάθειά του που θα φέρνει την πολυπόθητη στιγμή που θα συμβάλει στην εξανθρώπιση του Ανθρώπου, καταργώντας πρώτα απ’ όλα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είμαι δίπλα του σε όλους τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες του.

Έτσι καλώ τον κάθε τίμιο άνθρωπο, τον άνθρωπο που θα αρνηθεί να τον μετράνε σαν κουτί και ύστερα πάλι μία από τα ίδια ξανά και ξανά. Καλώ τους εργαζόμενους που τους στύβουν σαν λεμονόκουπες, για να πίνουν αυτοί το χυμό και εμείς να τρώνε την φλούδα. Καλώ όλους τους συντρόφους μας που είτε σαν οπαδοί ή φίλοι ή αυτούς που έχουν επιμέρους διαφωνίες με το Κόμμα να συσπειρωθούν και να ψηφίσουν τα ψηφοδέλτια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στο δήμο που έχει επικεφαλής τη Γιώτα Ντάγκα, σε περιφέρεια με επικεφαλής τον Θανάση Χαστά και τέλος το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ που το ομορφαίνουν τίμιοι αγωνιστές και αγωνίστριες.