Η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη των Οσίων Αβραάμ, Αυξεντίου και Μάρωνος και των Ιερομαρτύρων Φιλήμονος και Φιλίππου επισκόπων Γάζης.

ΟΌσιος Αβραάμ έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου (395-408 μ.Χ.). Καταγόταν από την πόλη Κύρρο της Συρίας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν έμαθε ότι σε κάποιο χωριό του Λιβάνου οι κάτοικοι ήταν όλοι ειδωλολάτρες, μετέβη εκεί και με τη διδασκαλία, τη χριστιανική του βιοτή και τη φιλανθρωπική του δράση, αφού πλήρωσε ο ίδιος τους φόρους στους εισπράκτορες που πίεζαν το λαό, προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη πολλούς εθνικούς. Οι Χριστιανοί έκτισαν ναό στο χωριό τους και ζήτησαν από τον Άγιο να χειροτονηθεί Ιερέας τους.

Μετά από τριετή δράση, επέστρεψε στο κελί του και από εκεί μετέβη στην πόλη των Καρρών της Παλαιστίνης, στην οποία αναδείχθηκε Επίσκοπος αγωνιζόμενος να οδηγήσει στην αληθινή πίστη τους ειδωλολάτρες κατοίκους αυτής.

Η φήμη της αγιότητας και της εκκλησιαστικής του δράσης έφθασε μέχρι τη Βασιλεύουσα, όπου και τον κάλεσε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, που επιθυμούσε να τον δει προσωπικά. Εκεί ο Όσιος κοιμήθηκε ειρηνικά. Το τίμιο λείψανό του, κατά βασιλική προσταγή, το προέπεμψαν με μεγάλες τιμές στην πόλη των Καρρών, όπου και ενταφιάσθηκε. Το βίο του Οσίου Αβραάμ έγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος.

O Όσιος Αυξέντιος έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου Β’ του Μικρού και κατείχε το αξίωμα του Σχολαρίου. Διακρινόταν για τη βαθιά του ευσέβεια, τη βιβλική του παρουσία, την ευπρέπειά του, τη σωματική του ρώμη και τον ηθικό του πλούτο. Η φιλήσυχη και φιλομόναχη διάθεσή του και η αγάπη του για τον ασκητικό βίο τον οδήγησαν να γίνει μοναχός. Εγκατέλειψε έτσι τις τιμές και τα αξιώματα της Βασιλεύουσας και αποσύρθηκε σε κάποιο απομακρυσμένο βουνό, όπου και ασκήτευσε.

Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής. Τόση μάλιστα ήταν η φήμη του για τις σπάνιες αρετές και τη βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ώστε προσεκλήθη ως απλός μοναχός στις εργασίες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου στη Χαλκηδόνα το 451 μ.Χ., κατά τις οποίες οι Θεοφόροι Πατέρες ασχολήθηκαν με τις αιρέσεις και κατεξοχήν καταδίκασαν τις κακοδοξίες του αρχιμανδρίτη Ευτυχούς και του αρχιεπισκόπου Νεστορίου.

Καθημερινά, πολλοί ήταν εκείνοι που επισκέπτονταν τον Όσιο Αυξέντιο στο ερημητήριό του, για να τους παρηγορήσει και να τούς θεραπεύσει. Αρκετοί Χριστιανοί επίσης τον πλησίαζαν, για να εκδηλώσουν το σεβασμό και την εκτίμησή τους στο πρόσωπό του, προσφέροντας του δώρα και τρόφιμα, τα οποία ο Άγιος μοίραζε στη συνέχεια στους φτωχούς.

Ο Όσιος Αυξέντιος εκοιμήθη οσιακά σε βαθιά γεράματα, παραμένοντας ένα ακόμη τεκμήριο αυθεντικής προσφοράς και οσιακής βιωτής. Παράδειγμα προς μίμηση εκείνων που επιθυμούν ελεύθερα να ακολουθήσουν τον αγγελικό βίο στα ανδρώα και γυναικεία μοναστήρια μας.

Ένα ακόμη παράδειγμα είναι ο Όσιος Μάρωνας, τον οποίο επίσης εορτάζουμε σήμερα, ο οποίος υπήρξε μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο Όσιος Μάρων έζησε πριν τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Η αγάπη του για την πλήρη αφοσίωση στο Θεό και τη θεωρία του ακτίστου φωτός εισήλθε στο μοναχικό βίο τοποθετώντας το ασκητήριό του σε κορυφή βουνού της πόλεως Κύρρου της Αντιοχείας.