Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των εν Μελιτινή 33 Μαρτύρων καθώς και των συζύγων αγίων  Μελάνιππου και Κασσίνης και του υιού αυτών Αντωνίου, οι οποίοι κατάγονταν από την Άγκυρα της Μικράς Ασίας και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, που έθεσε σε εφαρμογή το όραμά του να επαναφέρει την αρχαία θρησκεία της μυθολογίας
Όντας ενάρετοι σύζυγοι, ανέθρεψαν το γιο τους Αντώνιο με επιμέλεια και τον ανέδειξαν άξιο μέλος της κοινωνίας και δόκιμο εργάτη του Ευαγγελίου.

Όταν ο Αγριππίνος πληροφορήθηκε τον ενάρετό τους βίο, προσπάθησε να αλλάξει την πίστη τους, λέγοντάς τους ότι από αυτούς εξαρτάται η ζωή του παιδιού τους και ότι αν ο υιός τους απαρνιόνταν το Χριστιανισμό, θα του χάριζε τη ζωή. Την ίδια στιγμή πίεζαν τον Αντώνιο, λέγοντάς του ότι εάν απαρνηθεί τον Χριστό, μπορεί να σώσει τους γονείς του.

Τελικά οι δήμιοι τον αποκεφάλισαν και έτσι ο Άγιος Αντώνιος ετελειώθη, κοσμημένος από τον Αναστημένο Κύριο, όπως οι γονείς του, με τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου και της δόξας  της Βασιλείας του Θεού.

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, υπάρχουν και σήμερα παραδείγματα γονέων που αναλαμβάνουν με σοβαρότητα την ιερή αποστολή της ανατροφής των παιδιών τους. Αντιστέκονται στις δοκιμασίες και στους κινδύνους, μαζί με τα παιδιά τους, τα οποία παιδαγωγούνται με θυσίες, υπομονή, στοργή κι αγάπη, πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.