Την περασμένη εβδομάδα γιορτάστηκε η επέτειος του «ΟΧΙ» με τιμές και δοξασίες, παρά τις δυσκολίες που μας έχει επιβάλει η  Covid-19 και με την τήρηση όλων των υφιστάμενων μέτρων.

Είδαμε, τα περισσότερα σχολεία της Ελλάδος, να παρελαύνουν, να καταθέτουν στεφάνια και να εκφωνούν ποιήματα. Είδαμε όμως και τα σχισμένα τζιν, τις φόρμες, τις κοντές μίνι φούστες, τα νυσταγμένα πρόσωπα και τα ατίθασα μαλλιά. Όλα αυτά που δεν συνάδουν με την τίμηση των προσώπων εκείνης της ημέρας.

Αυτό που παρατήρησα ωστόσο, είναι ότι ο σεβασμός ανήκει στην ηλικία και στο μυαλό τους καθενός. Τα μικρότερα σε ηλικία παιδάκια ήταν προσεγμένα και αξιοπρεπώς ντυμένα, καθώς το ντύσιμο το επιμελήθηκαν οι μαμάδες, δίνοντας παράλληλα και τα εχέγγυα για το μέλλον. Απεναντίας, οι μεγαλύτεροι δεν δίστασαν να μας δείξουν πόση πλήξη τους προκαλεί η συγκεκριμένη ημέρα, που φόρεσαν ότι βρήκαν μπροστά τους.

Είπαμε να είμαστε απλοί , ανέμελοι και απελευθερωμένοι από τα ταμπού και τους τύπους, όχι όμως να προβάλουμε μία εικόνα αντιαισθητική και κακόγουστη . Εξάλλου η όλη εκδήλωση πραγματοποιείται, όχι ως μια τυπική διαδικασία αλλά για να εκφράσουμε εκτίμηση και σεβασμό προς τη μνήμη των ηρώων.