Αγαπητέ Όττο,
( Όθωνα επί το ελληνικότερο)
“Ρεχαγκλή” μας!

Το 2004 πέτυχες το ακατόρθωτο…
Με μια χούφτα Έλληνες, νέα παιδιά, με καρδιά λιονταριού. κάνατε το θαύμα!
Έδωσες το δικαίωμα στο Δαβίδ, να τα βάλλει και να νικήσει τους Γολιάθ του ποδοσφαίρου.
Αυτή την πιθανότητα της στρογγυλής θεάς, που κάνει και το χατήρι του θεωρητικά αδύναμου, τη μετέτρεψες σε χειροπιαστή πραγματικότητα στον πόλεμο 11 εναντίον 11!
Μας έδωσες και πήρες  μεγάλη χαρά γιατί εμπνεύσθηκες από μας, συνεργάσθηκες, μας πίστεψες…
Σε κάναμε “βασιλιά” στις καρδιές μας…
Καμιά σχέση με τον συνονόματο και συμπατριώτη σου, διορισμένο πρώτο βασιλιά των απελευθερωμένων Ελλήνων μετά τετρακόσια χρόνια πικρής σκλαβιάς…
Απλός.λιτός, χαμογελαστός, χωρίς δηλώσεις και φιοριτούρες, αγαπητός…
Τώρα έρχεσαι σαν απεσταλμένος της καθόλου αγαπητής και  μισητής, θα έλεγα, για τους Έλληνες Αγγέλας Μέρκελ.
Μην κουράζεσαι Όττο..
Άδικα προσπαθείς…
Θα μπορούσαμε να την συμπαθήσουμε κάπως…
Αν ήταν η φτωχή και αδυνατισμένη μετανάστρια θεία μας στη Γερμανία του ’60-70, που μας έφερνε έστω και τα δωράκια της παρηγοριάς: “πετσετέ” έγχρωμες κάλτσες, χουλαχούπ κάλτσες, πολύχρωμους βώλους, πράσινες γραβάτες, γλυκιές γερμανικές χύμα καραμέλες…
Κι ας είχε γίνει αφράτη και αγνώριστη, με τα πολλά κιλά, τα ελαστικά καμπάνα παντελόνια ή τις αποκαλυπτικές των βοείων μηρών της, σούπερ μίνι φούστες…
Τα δώρα της Αγγέλλας είναι τάξη, φτώχεια και απαράδεκτη περιφρόνηση και καταφρόνια…
Μας απαγορεύουν να την ανεχτούμε…
Θα μπορούσαμε να την αγαπήσουμε αν ήταν η καλοκάγαθη γιαγιά μας που θα μας άφηνε να  βάλουμε κρυφά και συνωμοτικά το κουταλάκι στο βάζο με το δυσεύρετο γλυκό κυδώνι ή στην γυάλινη μεγαλοπρεπή σοκολατιέρα που έκρυβε ταπεινά λουκούμια με τριαντάφυλλο…
Το πράσινο και ρηχό βλέμμα και τα απειλητικά στην μέση χέρια της και ο άγριος βρυχηθμός “νάιν” δεν μας το επιτρέπουν. δυστυχώς…
Θα μπορούσαμε να την έχουμε στη γωνιά των γλυκών μας παιδικών αναμνήσεων…
Αν ήταν η Αθηναία χαμογελαστή μας δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά που μας μάθαινε  δημοτικούς χορούς και τραγούδια…
Για ‘ κείνη ανεβαίναμε με χαρά στην πιο ψηλή κορφή να της κόψουμε ένα ολόκληρο κλωνί χορταστικό χρυσοπράσινα τραγανά κορόμηλα…
Για αντίδωρο μας πρόσφερε τον άγνωστο γλυκό φραπέ που τον πίναμε χωρίς καλαμάκι μονορούφι!
Θα μπορούσαμε….
Δυστυχώς,  Όττο!
Δεν μπορούμε την Αγγέλλα σου να την ερωτευθούμε!
Δεν είναι η γλυκιά μας δασκάλα…
Στα χέρια της κρατάει, τιμωρητικό μαστίγιο, βέργα προσβολής..
Δυστυχώς, δεν είναι το κοντάρι της θεάς Αθηνάς, ούτε ο παπυρικός κύλινδρος της γνώσης…
Δυστυχώς για κείνη κανείς γονιός δεν θα βρεθεί  να  ενθαρρύνει τον σωφρονιστικό ξυλοδαρμό…
“Ρίξε δάσκαλε, να γίνουν άνθρωποι”!
Οι σημερινοί Έλληνες και Ελληνίδες, είναι πολυμαθείς, ευφυείς, πολύγλωσσοι, εργατικοί, φιλότιμοι, φιλόξενοι………..
Έχουν και πολλά και κακά ελαττώματα…
Ιδιαίτερα ένα πολύ ενοχλητικό για σας που είναι εντυπωμένο στον γενετικό κώδικα, στο DNA τους!
Ο τράχηλός τους ζυγόν δεν υποφέρει!
Πολλά θα μπορούσαμε…
Δεν ξέρω πως μπορείτε και εσείς ακόμη…
Δεν ακούμε και τα καλύτερα για το λαό σας…
Και κει δύσκολα τα πράγματα….
Σκούρα, σκοτεινά και ομιχλώδη…Μαυρίζει η Ευρώπη….
Δεν θέλω να σε ταλαιπωρήσω άλλο…
Σκέψου το καλά, για την δική σου αξιοπρέπεια και την υστεροφημία σου…
Μην το προσπαθείς!
Δεν μπορούμε να είμαστε “τέτοιοι φίλοι” με την Αγγέλα, τον Σόϊμπλε και τους ομοίους τους!
Δεν μπορούμε να είμαστε “τέτοιοι φίλοι” αφού μόνο εσείς τρώτε το σταφύλι!
Σταμάτησέ το!
OTTO…STOP!
Δημήτρης Ψευτογκάς
pseftogas2007.blogspot.com
Υστερόγραφο:
Αγαπητέ Όττο,
Εσείς οι καλλιεργημένοι Γερμανοί γνωρίζετε πολύ καλά την Ελληνική ιστορία.
Την θαυμάζετε,
Δεν ξέρω αν ζηλεύετε κιόλας
Στην μακραίωνη ιστορική μας διαδρομή έχουμε πετύχει πάρα πολλά και όχι εφήμερα…
Σήμερα είναι κτήμα και κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας…
Ω, ξειν, αγγέλλειν, Άγκέλαν…