Στην 15η Μανιταρογιορτή θα μιλήσει σήμερα Κυριακή 19 Αυγούστου 2018, ο Θανάσης Οικονόμου, αστροφυσικός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου και συνεργάτης της ΝΑΣΑ.

Πριν την παρουσίαση, θα ξεκινήσει συζήτηση με το κοινό, περίπου στις 20:00, στην κεντρική εξέδρα της Μανιταρογιορτής.

Ο κ. Οικονόμου, που φέτος συμπλήρωσε τα 54 χρόνια ενασχόλησης με την εξερεύνηση του Διαστήματος θα αναφερθεί στις εμπειρίες που είχε στις τουλάχιστον 17 αποστολές, τόσο της ΝΑΣΑ όσο και άλλων Διαστημικών Υπηρεσιών από άλλες χώρες.

Από τις 21:30, μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Οικονόμου, αριστερά της εξέδρας, στο χώρο  του Συλλόγου Φίλων του Εκπαιδευτικού Αστρονομικού Πάρκου Όρλιακα (ΣΦΕΑΠΟ), θα στηθούν τηλεσκόπια από τον Αστρονομικό Σύλλογο Δυτικής Μακεδονίας, για παρατηρήσεις πλανητών και άστρων.

Στον ίδιο χώρο θα γίνονται και οι εγγραφές νέων μελών του Συλλόγου Φίλων του Εκπαιδευτικού Αστρονομικού Πάρκου Όρλιακα.

Ακολουθούν: ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα και ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα για τον κ. Οικονόμου.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Το βιογραφικό σημείωμα για τον κ. Θανάση Οικονόμου είναι αυτό που διαβάστηκε την Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018, στην πανηγυρική έναρξη του Β΄ Συνεδρίου των Απανταχού Γρεβενιωτών, από τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Μάκη Νασιάδη.

Το βίντεο, που επιμελήθηκαν οι: Δημήτρης Στραβού και Μάκης Νασιάδης, παρουσιάστηκε επίσης την ίδια ημέρα, στη διάρκεια της βράβευσης του κ. Οικονόμου από το δήμαρχο Γρεβενών, Γιώργο Δασταμάνη.

Γνωρίζοντας τον Άνθρωπο Θανάση Οικονόμου θα βρει κανείς πολλά κοινά στοιχεία με τον Μέλιο Καδρά, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου: «Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα», του Μενέλαου Λουντέμη, καθώς και οι δύο τους ξεπέρασαν πολλές δυσκολίες της ζωής, έχοντας ως όπλο την επιμονή, υπομονή και δίψα για τη μάθηση.

Το τσομπανόπουλο που γεννήθηκε την Τετάρτη 5 Μαΐου 1937 στο χωριό Ζιάκα Γρεβενών, στους πρόποδες του Όρλιακα ήταν το 5ο στη σειρά από τα έξι παιδιά του Ευαγγέλου και της Κωνσταντίνας Οικονόμου. Το βαπτίζουν Αθανάσιο. Σήμερα στην Ελλάδα τον φωνάζουν Θανάση και στον υπόλοιπο κόσμο είναι γνωστός ως Τομ.

Η ζωή του Θανάση Οικονόμου δεν ήταν πάντα εύκολη. Έζησε τη φρίκη της Γερμανικής κατοχής, αλλά και αυτή του Εμφυλίου Πολέμου, σε πρώτο πρόσωπο.

Δεν είχε την τύχη να πάει δημοτικό σχολείο, καθώς αυτό δε λειτουργούσε την περίοδο εκείνη. Έτσι στην τρυφερή ηλικία των 7 ετών, έβοσκε τα πρόβατα της οικογένειας, έχοντας πάντα την έγνοια το πώς θα αποφύγουν τους Ναζί, καθώς ο Ζιάκας θεωρούνταν ως προπύργιο των ανταρτών.

Το ίδιο έγινε και μετά την απελευθέρωση, μια και στον Εμφύλιο, το χωριό του, ο Ζιάκας, βρισκόταν αυτή τη φορά στο πεδίο των αδελφοκτόνων μαχών. Το χωριό καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς και οι κάτοικοι πάλευαν καθημερινά για να ζήσουν και να επιβιώσουν.

Ο Θανάσης Οικονόμου όπως και ο Μέλιος, του Μενέλαου Λουντέμη είχαν την τύχη να έχουν στο πλευρό τους και έναν δάσκαλο. Ο ίδιος ήταν ποιο τυχερός, καθώς είχε ως πρώτο «δάσκαλο» τον πατέρα του, που ήταν μορφωμένος και γι’ αυτό είχε τη θέση του γραμματέα του χωριού.

Απ’ αυτόν έμαθε τα  πρώτα γράμματα.

Κάθε βράδυ, όπως έχει εκμυστηρευτεί ο ίδιος, πολλές φορές, όταν ξάπλωνε στο κρεβάτι, προτού κοιμηθεί ο πατέρας του, του «μάθαινε αριθμητική, γεωγραφία και του μιλούσε για τα αστέρια».

Όπως όμως ξεκίνησε η περιπέτεια του Μέλιου Καδρά, του φτωχού και ορφανού αγοριού, όταν έφυγε για την πόλη, ολομόναχος ώστε να πάει σε σχολείο, έτσι ουσιαστικά ξεκίνησε και το μεγάλο ταξίδι του Θανάση Οικονόμου.

Το 1948, την περίοδο του αιματηρού εμφυλίου, ο Θανάσης Οικονόμου σε ηλικία 11 χρονών, αναγκάστηκε να αποχωριστεί την οικογένειά του, όπως έκαναν και άλλα 200 παιδιά του χωριού , από βρέφη έως και ηλικίας 15 ετών.

Λίγο πριν αναχωρήσουν με τα πόδια στην Αλβανία, ο πατέρας του,  του μίλησε ξεχωριστά, εξηγώντας τον ότι αυτή η «η φυγή ήταν προσωρινή γιατί η ζωή του κινδύνευε». Άλλωστε και ο ίδιος το ήξερε πολύ καλά αυτό καθώς σε μια «εισβολή» στο σπίτι του, χτύπησαν τον ίδιο και τον πατέρα του.

Από το Ζιάκα έφυγαν νύχτα, και περνώντας μέσα από την εμπόλεμη ζώνη, τα πυρά των οπλοπολυβόλων και των οβίδων, αλλά και τα ναρκοπέδια έφθασαν, μετά από τρεις ημέρες στην Αλβανία.

Μετά από ένα μήνα, βρέθηκαν στη Γιουγκοσλαβία και από εκεί στην Τσεχοσλοβακία, όπου έμειναν σε ορφανοτροφείο για πολλά χρόνια.

Με την οικογένειά του ξανάσμιξαν το 1952 όταν και αυτή πήγε στην Τσεχοσλοβακία μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου.

Ο Θανάσης Οικονόμου παρέμεινε παρόλα αυτά στο Οικοτροφείο. Ξεκίνησε από το μηδέν να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση και τελείωσε το δημοτικό στα 16 του χρόνια.

Ακολούθησε γυμνασιακές σπουδές στις θετικές επιστήμες, όπου είχε ιδιαίτερη κλίση και στη συνέχεια ακαδημαϊκές.

Το 1960 πήρε με άριστα το πτυχίο του στην Πυρηνική Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα.

Εργάστηκε σε διάφορα ερευνητικά κέντρα στην Τσεχοσλοβακία και παρότι του δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει στη Μόσχα, το αρνήθηκε, γιατί στη σκέψη του ήταν πάντα η Ελλάδα και η γενέτειρά του.

Το 1964 ήρθε στην Ελλάδα, μαζί με τη δική του οικογένεια και τελικά επέλεξε την άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθώς οι πόρτες όπου θα κτυπούσε για να βρει δουλειά ήταν δύσκολο να ανοίξουν, λόγω των «κοινωνικών φρονημάτων» της εποχής.

Εν τω μεταξύ οι γονείς και τα αδέλφια του, είχαν μεταναστεύσει στο Σικάγο και έτσι δεν είχε δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα που του έκαναν.

Δούλεψε σχεδόν αμέσως στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και στην ομάδα που είχε αναλάβει την εξερεύνηση της σελήνης. Επικεφαλής της ομάδας, ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος επίσης προέρχονταν από το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ, ο ουκρανός καθηγητής Anthony Leonid Turkevich.

Αργότερα έγινε επικεφαλής επιστήμονας στο Εργαστήριο Αστροφυσικής και Διαστημικών Ερευνών Ενρίκο Φέρμι του Πανεπιστημίου του Σικάγου και από αυτή τη θέση ξεκίνησε την πολύχρονη συνεργασία του με τη ΝASA που κρατάει ακόμα.