Το καλάθι της νοικοκυράς!

Σπουδαία εφεύρεση!

Ναι,  πρόκειται περί εφευρέσεως στην σύγχρονη εποχή!

Πως είναι δυνατόν να λέγεται “καλάθι” ενώ πρόκειται για ράφι;

Όσα για της “νοικοκυράς”  το είδος σπανίζει!

Όχι μόνο γιατί η νοικοκυρά διαθέτει όνομα επώνυμο και διεύθυνση αλλά γιατί την σήμερον  δεν υπάρχει “νοικοκυρά” αλλά “νοικοκυριό”!

Δια νόμου!

Που να βρεις σήμερα νοικοκύρη και νοικοκυρά…

Συκοφαντημένες ως λέξεις…

Έννοιες χωρίς περιεχόμενο ….και με μια διεύθυνση!

Όλονών η διεύθυνση ταυτίζεται με την διεύθυνση των μεγάλων αλυσίδων…

ΑΒ Βασιλόπουλος, Μασούτης, Σκλαβενίτης, Κρητικός, Lidle κ.ο.κ!

Έχουμε βάλει το “καλάθι” μας ή  καλύτερα το πορτοφόλι μας στην ίδια διεύθυνση και στο ίδιο ράφι!

Ο κ. Άδωνης Γεωργιάδης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός ανάπτυξης επειδή ασχολείται “με τα πάντα και δια πάντα” επιδερμικά και περισσότερο μας απασχολούν οι δηλώσεις του, τα λόγια του  και όχι το έργο που του έχει ανατεθεί,είχε μια δημιουργική ιδέα!

Γεννημένος για να ζει  από τον και στον ιδεατό κόσμο του Πλάτωνα και άλλων αρχαίων φιλοσόφων, σκέφτηκε το εξής:

Αφού δεν μπορώ η δεν θέλω ή και τα δύο να ελέγξω και να “χτυπήσω” την “ακρίβεια” ή ορθότερα την αισχροκέρδεια στην αγορά ας προσπαθήσουμε να ιδιοποιηθούμε ως κυβέρνηση τον “κεκράχτη” των σούπερ μάρκετ, τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας δηλαδή αυτά που έχουν επάνω οχι το εμπορικό τους σήμα αλλά το όνομα του σούπερ μάρκετ και είναι φθηνότερα κατά τι και φυσικά κοσμούν την είσοδο για να βάλουν τον καταναλωτή στο ” μαντρί”….

Αφού μπει μέσα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τον “αρμεξουν” πουλώντας του περιττά ή πανάκριβα “αγαθά” που στερούνται έτσι κι αλλιώς αρετής και χρησιμότητας!

Αυτό το ράφι των “προσφορών”  των δοκιμαστικών “δολωμάτων” , που δεν είναι δωρεάν αλλά αντί για μία αγοράζεις δύο ή τρεις συσκευασίες αυξάνοντας δια της κατανάλωσης την κερδοφορία και την ισχύ της επιχείρησης με ρευστότητα και διαπραγματευτική ισχύ, είναι το δικό σου “καλάθι”!

Το καλάθι της…σωτηρίας!

Έχεις εξασφαλίσει την θρέψη και τον… καλλωπισμό σου!

Όμως αυτό το ” καλάθι” αλλάζει  ταχυδακτυλουργικά τιμές, είδη…

Από κατάστημα σε κατάστημα δεν έχει ούτε το ίδιο μέγεθος ούτε το ίδιο περιεχόμενο ούτε την ίδια αξία!

Έτσι ο καταναλωτής επειδή δεν έχει χρόνο για αναζητήσεις και συγκρίσεις και οι μετακινήσεις στοιχίζουν ακριβά πέφτει πάλι στην  “σφικτή αγκαλιά” που δεν είναι αγκάλη αγάπης και λατρείας αλλά εκμετάλλευσης, ασφυξίας, ” ξεζουμίσματος”…

Το πολυθρύλητο ” καλάθι του νοικοκυριού”  όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει τις πιο βασικές βιοτικές ανάγκες των πολλών αλλά γίνεται αντικείμενο εν ανεπαρκεία και είδος πολυτελείας!

Ενθυμούμαι με νοσταλγία εκείνο το μεσαίου μεγέθους , πλεγμένο με καλάμια, καλάθι των παιδικών μου χρόνων που κρεμόταν στην χωρίς ταβάνι  οροφή , από το αδρά πελεκημμένο μεσαίο δοκάρι της αποθήκης – μαγειρείου και ήταν το μήλο της έριδας , ως το χρυσόμαλλο δέρας της εποχής….

Φρέσκα φρούτα, σπανίζον είδος τότε, (αχλάδια, κυδώνια, μήλα), ζαρζαβατικά (ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες), ξηροί καρποί (αμύγδαλα, καρύδια) τρόφιμα διαρκείας (τσιγαρίδες)….

Όλα αυτά για να γλυτώσουν από την απληστία και την πείνα και για να διαχειριστούν με σύνεση και σοφία στον χρόνο και στον χώρο, ανάλογα με τις ανάγκες και τους κανόνες της παραδοσιακής οικιακής οικονομίας που δομήθηκε επάνω σε μια συγκεκριμένη παραγωγική διαδικασία της αυτάρκειας…

Βλέπαμε το καλάθι στα ψηλά όπως λέει η λαϊκή παροιμία “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”!

Και αν ποτέ το φτάναμε , υπήρχε ο φόβος της ανακάλυψης και της τιμωρίας του “εγκλήματος”, οπότε το γεύμα μετατρέπονταν σε ανεξιχνίαστη δοκιμασία γεύσεων !

Κάπως έτσι  βλέπω και τούτο το φαντασιακό καλάθι – εφεύρημα που δεν περιέχει κάτι το λαχταριστό αλλά ότι έχουν για ξεπούλημα οι έμποροι των εθνών…

Ίδιο, ο τρύπιος πίθος τιμωρίας των Δαναΐδων….

Το περιώνυμο “καλάθι του νοικοκυριού”δεν γεννήθηκε δια την ημετέραν σωτηρία αλλά για την συγκάλυψη αισχρής κερδοσκοπίας αλλοτρίων…

Όσο και “όπου ακούς  πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι”!

Ιδιαίτερα από αυτούς που ανήγαγαν την πολιτική τέχνη σε επιστήμη της εξαπάτησης!

Δημήτρης Ψευτογκάς