Συνέντευξη με την Χριστίνα Σκέντζιου, την μοναδική γυναίκα γενική διευθύντρια σε ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α1 στην Ευρώπη.
Τα ομαδικά σπορ είναι άκρως ανταγωνιστικά, ιδιαίτερα αν μιλάμε για υψηλό επαγγελματικό επίπεδο, όπως είναι το πρωτάθλημα της Basket League. Παίζονται και διακυβεύονται πολλά, σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον όπως αυτό της Ελλάδας. Τα νεύρα τεντώνονται, όπως και οι αντοχές πολλών.

Αν είσαι, από την άλλη, γυναίκα που πρέπει να διευθύνεις μία ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α1, οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι ακόμα περισσότερες, με πολλά στερεότυπα και προκαταλήψεις να μην έχουν ακόμα εξαλειφθεί.

Η Χριστίνα Σκέντζιου έκανε το μεγάλο βήμα και από το γραφείο τύπου ομάδων μπάσκετ που διεύθυνε, πολύ επιτυχημένα, τόσα χρόνια (Άρης Θεσσαλονίκης, Ήφαιστος Λήμνου, Φάρος Κερατσινίου) και συνεργασίες-projects με τις ομοσπονδίες μπάσκετ χωρών όπως η Ρωσία, το Ισραήλ και η Κύπρος, φέτος είναι η μοναδική γυναίκα γενική διευθύντρια σε ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α1 στην Ευρώπη, στην ομάδα του Ιωνικού Νικαίας Affidea.

Η Χριστίνα Σκέντζιου μίλησε στην Athens Voice πώς είναι να είσαι γυναίκα σε ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον, ανάμεσα σε άνδρες και προκαταλήψεις και πώς τα κατάφερε. Την ευχαριστούμε και για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Από το γραφείο τύπου, τώρα σαν η πρώτη γενική διευθύντρια στην Ευρώπη σε ομάδα μπάσκετ πρώτης κατηγορίας. Δύσκολο βήμα;
Πάρα πολύ δύσκολο βήμα. Όχι επειδή έχει πολλές ευθύνες και άγχος για να πετύχεις, να κάνεις αυτό που πρέπει, όπως πρέπει, αλλά γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις και άλλα πράγματα επειδή είσαι γυναίκα. Ακόμα και τώρα, το 2020, οι άνδρες θεωρούν πως έχουν μεγαλύτερη δύναμη και ισχύ, που εσύ πρέπει να έρθεις αντιμέτωπη και με αυτό.

Είμαι από τις πολύ τυχερές γιατί έχω πέσει σε πολύ καλούς προέδρους όλα αυτά τα χρόνια, σοβαρούς ανθρώπους που δεν μου δημιούργησαν ποτέ πρόβλημα στη δουλειά μου. Είχα ελευθερία να κάνω κάποια πράγματα. Αλλά γενικά φέτος είδα μία υποτίμηση από ανθρώπους που είπαν «γιατί να είναι μία γυναίκα εκεί;» «πώς μπορεί μία γυναίκα να κάνει κουμάντο σε μία ομάδα;», «πώς γίνεται όλη η ομάδα να πρέπει να παίρνει άδεια από γυναίκα για να κάνει το οτιδήποτε;»

Τι κάνει μία γενική διευθύντρια σε μία ομάδα; Και πώς έγινε αυτή η μετάβαση, όπως είπαμε, από υπεύθυνη γραφείου τύπου;
Ελέγχει τα πάντα. Από μισθοδοσίες και πληρωμές, παραγγελίες υλικών, τα ταξίδια. Πραγματικά ελέγχει το παραμικρό, από τον πάγο που θα παραγγελθεί μέχρι και τις πληρωμές, τον τελευταίο λόγο έχω εγώ, σε συνεννόηση με τον πρόεδρο.

Η μετάβαση δεν ήταν άμεση, ούτε γρήγορη. Ήμουν στο γραφείο τύπου στον Άρη από το 2009 μέχρι 2011, τις καλές εποχές του Άρη. Μετά έφυγα στο εξωτερικό. Έκανα κάποια εξειδίκευση που δεν υπάρχει στην Ελλάδα, ήμουν event manager σε μεγάλες διοργανώσεις, σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τουρνουά, Special Olympics, στο οργανωτικό κομμάτι – όχι γραφείο τύπου. Απλά, επειδή συνδύαζα το οργανωτικό , το μεταφραστικό και το δημοσιογραφικό, έκανα πολλές δουλειές και μπορούσα να έχω γενικότερη άποψη στο συντονιστικό όλων αυτών των τμημάτων.

Και ήμουν επίσης η πρώτη γυναίκα στην Ευρώπη σαν event manager εθνικών ομάδων. Έχω δουλέψει σε διάφορα τουρνουά στην Κύπρο, στο Ισραήλ, στο Βέλγιο, στη Βουλγαρία, στην Ουκρανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία. Στη Ρωσία όταν ήταν προπονητής ο Ντέιβιντ Μπλατ, ήμουν υπεύθυνη των φιλικών παιχνιδιών και της προετοιμασίας της εθνικής Ρωσίας. Έχω δουλέψει και με την ομοσπονδία μπάσκετ του Ισραήλ, σε επίσημα παιχνίδια τους, πανευρωπαϊκά και άλλα. Στην Κύπρο, όπου πάλι θα είμαι εκεί αυτές τις μέρες, γιατί έχουν κάποια προκριματικά παιχνίδια και θα είμαι συντονίστρια και εκεί.

Μετά από όλη αυτή τη δουλειά αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα, εν μέσω κρίσης. Έκανα και ένα πέρασμα από το NBA όπου έμεινα κάποια μεγάλα διαστήματα, έκανα συνεντεύξεις, εκπαίδευση στο κομμάτι του management και του event management όπου δεν υπάρχει ιδιαίτερη εξειδίκευση στην Ελλάδα.

Πάμε λίγο πίσω. Πώς απέκτησες αυτή τη σχέση με το μπάσκετ;
Από μικρή ηλικία έπαιζα μπάσκετ σε ομάδες. Με ώθησε ο πατέρας μου στον αθλητισμό, στα Γρεβενά που μέναμε, από το δημοτικό ακόμα έπαιζα μπάσκετ σε ομάδα. Από τις πρώτες τότε γυναικείες ομάδες μπάσκετ της περιοχής, πριν πολλά χρόνια, σκέψου.

Ο πατέρας μου ήταν παράγοντας στο ποδόσφαιρο. Επειδή ήμουν αντιδραστικό πνεύμα, δεν θέλω να συνδεθεί κάτι με κάποιον που γνωρίζει το χώρο. Όσο και να ήθελε να με ωθήσει στο ποδόσφαιρο, εγώ ασχολήθηκα με το μπάσκετ. Έπαιζα μπάσκετ, έβλεπα μπάσκετ, αν και μέναμε στα Γρεβενά πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη και βλέπαμε τότε στο Παλέ ντε Σπορ των Άρη και τον ΠΑΟΚ, στις πολύ καλές εποχές τους και έτσι σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Μετά πέρασα στο Τμήμα Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είχα ασχοληθεί με τον εθελοντισμό σε ομάδες μπάσκετ, από μεταφράσεις μέχρι το κομμάτι θέσεων-seating στα γήπεδα.

Μετά από εκεί, έκανα ένα προπτυχιακό στην Ισπανία και βρέθηκα στη Γρανάδα. Εκείνη τη χρονιά, το 2007, διεξαγόταν το Ευρωμπάσκετ στην Ισπανία και ο όμιλος της Ελλάδας ήταν στην Γρανάδα. Είχε βγει τότε και μία προκήρυξη για θέση στο πανευρωπαϊκό, μου το είπε και ένας φίλος από τη Θεσσαλονίκη, πήγα σε συνέντευξη και με πήραν τελικά οι Ισπανοί γιατί μιλούσα πολλές ξένες γλώσσες. Οπότε εκεί, στη Γρανάδα, γνώρισα και τους έλληνες δημοσιογράφους, τον Βαγγέλη Ιωάννου, τον Βασίλη Σκουντή, τον κ. Βασιλακόπουλο σαν πρόεδρος τότε της FIBA Europe και με τη βοήθεια του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Νίκου Φιλίππου που ήταν τότε μάνατζερ στην εθνική και έβλεπαν τότε πόσο πολύ τους βοηθούσα, με πήραν. Γιατί κυρίως ήξερα τη γλώσσα. Με πήραν μαζί τους στα προημιτελικά στη Μαδρίτη και στα τελικά. Και από την επόμενη χρονιά, εκεί που έλεγα πως είμαι φιλόλογος και θα γίνω μία δασκάλα, που δεν μου άρεσε καθόλου όλο αυτό, αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα.

chttps://www.athensvoice.gr/sport/sports/624667_hristina-skentzioy-i-moni-gynaika-poy-dieythynei-omada-mpasket