Ανήμερα των Φώτων μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας γίνεται από τον ιερέα του χωριού «δημοπρασία» στις εικόνες. Όποιος δίνει τα περισσότερα χρήματα κουβαλάει την εικόνα και όλοι μαζί γυρίζουν στα ξωκλήσια του χωριού τραγουδώντας τα κάλαντα των Φώτων :
Σήμερα είν΄τα Φώτα κι ο φωτισμός
αύριο είν’ Αι- Γιάννης ο Πρόδρομος.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθεται η κυρά μας η Παναγιά
σπάργανα ’τοιμάζει κεριά κρατεί
και τον Ιωάννη παρακαλεί:
«Δύνασαι Αι- Γιάννη και Βαφτιστή
να θεού βαφτίσεις Θεού παιδί;»
«Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ
θέλω για να ανέβω στον ουρανό
να παρακαλέσω τον Κύριο
για να ρίξει δρόσους και αγιασμό
για να γίνουν τα στάρια και τα κρασιά».
Η περιφορά των εικόνων στα ξωκλήσια του χωριού δεν είναι τυχαίο γεγονός. Προφανώς ξεκινάει από την εποχή της Τουρκοκρατίας όπου οι Άγιοι είχαν σώσει πολλές φορές το χωριό. Να σημειώσουμε ότι το Μέγαρο είναι ένα χωριό «προφυλαγμένο» από τη χάρη των Αγίων ,αφού γύρω γύρω από το χωριό υπάρχουν μικρά και μεγάλα εξωκλήσια.
Ό ταν τελειώσει η περιφορά των εικόνων ακολουθεί χορός στην πλατειά του χωριού από αυτούς που έχουν πάρει τα εικονίσματα αλλά και από πλήθος κόσμου. Το τραγούδι που λέγεται αυτή την ημέρα είναι το ακόλουθο:
Βρέχουν χιονίζουν τα βουνά
κι οι κάμποι χαλαζώνουν
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Κι η θάλασσα ταράζεται
κι η γη αναστενάζει
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Όσα καράβια έχει ο γιαλός
όλα λιμάνι πιάνουν
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Κι ένα καράβι ελληνικό
όλο στη μέση πάει
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Δε σε φοβάμαι βρε βοριά
και σένα ξεροβόρι
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Έχω καράβι από καργιά
Κουπιά από πυξάρι
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.
Κι αυτά τα καραβόσκοινα
από μαλλιά ξανθιάς πλεγμένα
λάλα αηδόνι μ΄ λάλα
δε λαλείς πουλί.