Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο κρύβει μια σειρά από παγίδες για τους υπαλλήλους τουδημοσίου που περιλαμβάνουν από περικοπές στα ποσά των συντάξεων και των εφάπαξ, αλλά και αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση.

Με τη ρύθμιση που προωθείται για την αυτοδίκαιη απόλυση ο χρόνος υπηρεσίας αυξάνεται ως και 7 έτη καθώς αντί της 35ετιας και του 60ου έτους ηλικίας θα προβλέπεται υπηρεσία 40 ετών ή το 67ο έτος ηλικίας για πλήρη σύνταξη. Ωστόσο υπάρχουν μια σειρά εργαζόμενων στο δημόσιο οι οποίοι μπορούν να αποχωρήσουν νωρίτερα και με πλήρη σύνταξη.

Όσοι συμπλήρωσαν την 25ετία το 2011 μπορούν να αποχωρήσουν στα 56 με μειωμένη σύνταξη ή στα 61 με πλήρη.
Όσοι συμπλήρωσαν 25ετία το 2012 μπορούν να φύγουν από την υπηρεσία στο 58ο έτος της ηλικίας τους με μειωμένη σύνταξη.
Οι εργαζόμενοι με 25 έτη υπηρεσίας το 2013 μπορούν να πάρουν πλήρη σύνταξη στα 67 ή μειωμένη στα 62. Μπορούν βέβαια να πάρουν σύνταξη και στα 62 εφόσον όμως έχουν συμπληρώσει 40 έτη ασφάλισης.

Ασφαλισμένοι πριν το 1983
Μπορούν να πάρουν σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας με 35 έτη υπηρεσίας εφόσον συμπληρώσουν τα έτη αυτά πριν την ισχύ του νέου νόμου. Αν δεν είχαν συμπληρώσει την 35ετία πριν τον νέο νόμο θα πρέπει πρώτα να συμπληρώσουν το 58 έτος της ηλικίας τους.

Ασφαλισμένοι από 1983 ως 1992 με 25ετία ως το 2010
Αν πριν το νέο νόμο έχουν 25 έτη και είναι 58 ετών αποχωρούν κανονικά. Αν συμπληρώσουν το 58ο έτος μετά το νέο νόμο τότε αποχωρούν με βάση το νέο όριο ηλικίας.
Ασφαλισμένοι από 1983 ως 1992 με 25ετία ως το 2011.
Αποχωρούν στο 58ο έτος και με 36 έτη ασφάλισης.
Ασφαλισμένοι με 25 έτη υπηρεσίας το 2012 αποχωρούν με 37 έτη συνολικής υπηρεσίας στο 59ο έτος της ηλικίας τους.

1. Οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας για όσους είχαν 25ετία μέχρι το 2010 και για όσους συμπληρώνουν τα 25 χρόνια το 2011 ή το 2012. Ανάλογα με το έτος που συμπληρώθηκε η 25ετία, τα όρια ηλικίας μεταβάλλονται και όσοι δεν είχαν θεμελιωμένο δικαίωμα αποχώρησης μέχρι 18/8/2015 θα συνταξιοδοτηθούν με αυξημένο όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη που ανεβαίνει σταδιακά 62 με 35 έως 40 έτη ή στα 67 αν έχουν λιγότερα από 35 έτη.

2. Οι γκρίζες ζώνες στο καθεστώς της αποχώρησης με μειωμένη σύνταξη, καθώς οδηγούν σε περικοπές συντάξεων άνω του 40%, επειδή στο Δημόσιο το όριο μείωσης της σύνταξης δεν έχει πλαφόν τα 5 έτη αλλά περισσότερα. Για παράδειγμα, γυναίκα υπάλληλος με 25 έτη το 2010 που συμπλήρωσε το 55ο έτος το 2015 (πριν από τις 19/8/2015) και αποφασίζει να αποχωρήσει το 2016, θα έχει μείωση όχι με βάση το νέο όριο πλήρους σύνταξης που από τα 60 γίνεται 61 και 9 μήνες. Θα έχει δηλαδή μείωση για 5 έτη και 9 μήνες.

3. Οι ειδικές διατάξεις για τη συνταξιοδότηση όσων αποχωρούσαν χωρίς όριο ηλικίας. Η έξοδος με 35ετία συνδυάζεται με όριο ηλικίας που ξεκινά από το 58ο έτος και 6 μήνες και ανεβαίνει έως τα 62.

4. Οι ειδικές ρυθμίσεις που επέτρεπαν την έξοδο στα 50 για συζύγους με αναπηρία ή και για τους δύο γονείς με ανάπηρο τέκνο. Με το νέο νόμο καταργείται η συνταξιοδότηση στα 50 λόγω ανάπηρου συζύγου, ενώ σε περίπτωση ανάπηρου τέκνου το 50ο έτος παραμένει αλλά μόνο για τον ένα γονέα.

5. Το νέο μισθολόγιο και το πάγωμα της προϋπηρεσίας για μια τριετία. Στην πράξη η τριετία που μετρά από φέτος (2016, 2017, 2018) δεν θα ληφθεί υπόψη ούτε στη μισθολογική ούτε στη βαθμολογική εξέλιξη των υπαλλήλων.

6. Το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων. Με το καινούργιο ασφαλιστικό, όσοι αποχωρούν από το 2016 θα έχουν μειώσεις που ξεπερνούν και το 30% γιατί κατεβαίνουν τα ποσοστά αναπλήρωσης, ενώ καταργούνται όλοι οι νόμοι που προέβλεπαν υπολογισμό συντάξεων με βάση τον τελευταίο μισθό (έως το 2008) ή με βάση την 5ετία (2008 – 2012) ή με βάση τα έτη ασφάλισης από το 2011 και μετά (ν. 3865/10).

7. Οι επικείμενες μειώσεις στις επικουρικές για το διάστημα ασφάλισης έως το 2014, αλλά και το νέο πλήρως κεφαλαιοποιητικό σύστημα που θα πιάνει τα έτη ασφάλισης από το 2015 και μετά. Στην ουσία κάθε χρόνο οι επικουρικές θα είναι ολοένα και μικρότερες.

8. Οι αλλαγές στο εφάπαξ που οδηγούν όχι μόνο σε νέες μειώσεις αλλά και σε ημερομηνία λήξεως του βοηθήματος. Στο νέο νομοσχέδιο, για παράδειγμα, τα ταμεία πρόνοιας καταργούνται διά της ενσωμάτωσης τους στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Κανένα Ταμείο δεν θα έχει τη δική του αυτοτέλεια, που σημαίνει ότι οι εισφορές που πληρώθηκαν και πληρώνονται για το εφάπαξ θα είναι έσοδα του νέου Ταμείου.

9. Ο καθορισμός των συντάξιμων αποδοχών που θα λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της σύνταξης, κύριας, επικουρικής και εφάπαξ. Όσα περισσότερα χρόνια μπαίνουν στη βάση υπολογισμού τόσο μεγαλώνουν οι απώλειες. Για παράδειγμα, με αποδοχές 35ετίας οι μειώσεις είναι έως και 35%, ενώ αν ληφθούν υπόψη οι μηχανογραφημένες μισθολογικές καταστάσεις που υπάρχουν από το 1997, οι μειώσεις είναι κάπως μικρότερες.

10. Το καθεστώς αξιολόγησης στο Δημόσιο που θα επηρεάσει και τους μισθούς των υπαλλήλων. Όσοι δεν κριθούν ικανοί θα μείνουν σε χρόνια στασιμότητα με πάγωμα ή και μείωση αποδοχών, ενώ θα έχουν χάσει και τη δυνατότητα να αποχωρήσουν νωρίτερα για να περισώσουν συντάξεις και εφάπαξ.