48 χρόνια μετά τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, οι εργαζόμενοι εμπνεόμαστε από τον αγώνα της νεολαίας και του λαού ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία, την ηρωική εξέγερση στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973. Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση, να παλεύουμε απέναντι στους εκμεταλλευτές μας, που -μια με το «μαστίγιο» και μια με το «καρότο»- θέλουν να μας μετατρέψουν σε δούλους του 21^ου αιώνα, να μας μπλέξουν βαθύτερα σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Επίκαιρα και σύγχρονα παραμένουν τα συνθήματα «έξω το ΝΑΤΟ», «έξω οι ΗΠΑ» τώρα, που, προκειμένου να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο μια χούφτα «επενδυτές», η πατρίδα μας εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς των κεφαλαιοκρατών. Γι’ αυτό υπογράφονται οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες. Γι’ αυτό -και όχι για την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας-έστησαν την ΝΑΤΟϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη και έκαναν την περιοχή μας στόχο για τους ανταγωνιστές τους. Γι’ αυτό ελληνικά στρατεύματα στέλνονται έξω από τα σύνορα. Γι’ αυτό την ώρα που υποχρηματοδοτούν παιδεία και υγεία, συγχωνεύουν σχολεία και νοσοκομεία, δίνουν ένα σκασμό ζεστό χρήμα στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Η μεγάλη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μεγαλοεργοδοτών απαιτεί όχι μόνο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση, αλλά και φθηνούς εργάτες χωρίς δικαιώματα. Αυτή είναι και η αιτία που, ενώ με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας παράγουμε με τη δουλειά μας περισσότερο πλούτο από ποτέ, δεν μπορούμε να καλύψουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Ο νόμος «Χατζηδάκη» ήρθε να πάρει πίσω και τις τελευταίες κατακτήσεις μας, μετά από τους αντεργατικούς νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το οχτάωρο, οι πληρωμένες υπερωρίες, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα μας είναι εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Οι φοροαπαλλαγές και τα δισεκατομμύρια στους επενδυτές από το «Ταμείο Ανάκαμψης» πάνε πακέτο με τις απολύσεις και την εργολαβοποίηση των εργατών, το τσάκισμα εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων.

Η δημοκρατία τους τελειώνει στις πύλες των εργοστασίων. Όποιος συνδικαλιστής δεν υποκύπτει στην παντοδυναμία του αφεντικού, απειλείται με απόλυση. Όποιοι απεργούν για το δίκιο τους, βγαίνουν από τα δικαστήρια παράνομοι. Πέρυσι, με περίσσιο θράσος, η κυβέρνηση απαγόρευσε ακόμα και τον εορτασμό της 17^ης Νοέμβρη, για να «θάψει» τα συνθήματα και το περιεχόμενο του ξεσηκωμού του λαού.

Οι αγώνες το τελευταίο διάστημα στην «Cosco», την «e-food», των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών, μας δείχνουν ότι, όταν οι εργαζόμενοι ξεπεράσουμε το φόβο μας και έρθουμε σε σύγκρουση με τη λογική της ανάθεσης και της αναμονής, μπορούμε να ακυρώνουμε στη πράξη νόμους και διατάξεις που εντείνουν την εκμετάλλευση και βάζουν χέρι στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα. Δικαιώνεται το σύνθημα «ο λαός σώζει το λαό».

Τιμή στους νεκρούς του Πολυτεχνείου σήμερα, σημαίνει οργάνωση και σύγκρουση των εργατών, της νεολαίας και όλου του λαού με τους εκμεταλλευτές τους και με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που υλοποιούν τις βάρβαρες επιταγές τους. Μόνο ο λαός μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα του, με τους αγώνες του, ενάντια στις αιτίες που τα γεννούν, για να διεκδικήσει ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

• Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ. Να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων. Απεμπλοκή της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά παζάρια. Να ακυρωθούν οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες.
• Να καταργηθεί ο νόμος «Χατζηδάκη» και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την απεργία.
• Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις κι επιδόματα. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας για όλους.
• Άμεσα μέτρα για την ανακούφιση του λαού από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια. Κανένας πλειστηριασμός, καμιά κατάσχεση, καμιά διακοπή στα λαϊκά σπίτια.
• Σχολείο και πανεπιστήμιο για τη μόρφωση των παιδιών του λαού και όχι για τις ανάγκες του κεφαλαίου.
• Προστασία της υγείας του λαού και των παιδιών του. Οι ζωές μας δε μπαίνουν στο ζύγι κόστους – οφέλους.