Αγαπητοί φίλοι την Πέμπτη 12/8, πήγα με την οικογένεια μου στο Καστράκι, για να παρακολουθήσω τον αγαπημένο μου Καραγκιόζη. Μια από τις κορυφαίες ελληνικές λαϊκές τέχνες. Η χαρά μου ήτανε μεγάλη, μέχρι που έφτασα εκεί, όπου μετατράπηκε σε θλίψη και οργή. Είχε πλέον αρχίσει να νυχτώνει και δεν βλέπαμε σχεδόν τίποτα. Για ολόκληρο αυτό το δασικό και πολιτιστικό (κάποτε) χώρο, υπήρχε μόνο μια λάμπα. ΜΙΑ ΛΑΜΠΑ κύριοι. Στο γκισέ των εισιτηρίων ο άνθρωπος δεν έβλεπε να μας δώσει ρέστα. Τον ρώτησα γιατί έτσι, και μου απάντησε ρωτήστε τον δήμο σας.

Αφού περιπλανηθήκαμε στο σκοτάδι για να βρούμε τους δικούς μας, απολαύσαμε τελικά την υπέροχη παράσταση. Στο τέλος όπως πάντα, ο καραγκιοζοπαίχτης υποδέχτηκε όλο το κόσμο. Μας μίλησε για την ιστορία του Καραγκιόζη, για τις φιγούρες και για άλλα, προσφέροντας  εκτός από ψυχαγωγία, και γνώση. Όταν πληροφορήθηκα  ότι ο δήμος Γρεβενών, πήρε από αυτόν τον άνθρωπο 200 euro και μάλιστα προκαταβολικά, εξερράγην.

Στον χώρο δεν υπήρχε επαρκής φωτισμός. Δεν υπήρχε ούτε ένας υπεύθυνος του δήμου, για οτιδήποτε χρειαστεί. Το Θέατρο είναι από χρόνια παρατημένο  και σε κακά χάλια. Και για αυτές τις μηδαμινές υπηρεσίες, ο δήμος Γρεβενών ζητάει και παίρνει ενοίκιο 200 euro, και μάλιστα προκαταβολικά. 

Αυτό φυσικά είναι καθ’ όλα νόμιμο, άλλα δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό ηθικά. Η συνήθεις πρακτική των οργανισμών πολιτισμού, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να ζητάνε ποσοστό επί των εισιτηρίων. Ώστε να είναι όλες οι πλευρές κερδισμένες, για να συνεχίζεται κάθε χρόνο η συνεργασία. Και φυσικά φροντίζουν, για το ενοίκιο που ζητάνε, να παρέχουν και τις ανάλογες υπηρεσίες. Όπως φωτισμό, καθαρισμό, και πάντα κάποιον υπεύθυνο, να βρίσκεται εκεί για οτιδήποτε χρειαστεί.

Τα Γρεβενά εδώ και 5-6 χρόνια, όλοι οι θεατρικοί παραγωγοί τα αποφεύγουν. Οι λόγοι είναι προφανείς, όπως και οι υπεύθυνοι για την πολιτιστική ένδεια της πόλης μας, όλο αυτό το διάστημα. Το να μη μπορεί κάποιος εκλεγμένος, να διαχειριστεί πολιτιστικό προϊόν, ίσως και να είναι δικαίωμα του. Το να φροντίζει όμως για τα βασικά ενός ιερού δημοτικού χώρου, όπως ο φωτισμός, η συντήρηση, άλλα και η φυσική παρουσία υπευθύνου, είναι υποχρέωση.

Για την πολιτιστική ένδεια της πόλης μας φυσικά και θα επανέρθω. Προς το παρόν παραθέτω φωτογραφίες από τον ελλιπή φωτισμό ολόκληρου του χώρου, όχι με καταγγελτική διάθεση, άλλα με την ελπίδα, κάτι επιτέλους να αλλάξει.

Με αγάπη και τιμή:
Λιοσάτος Δ. Θωμάς

π. καλλιτεχνικός διευθυντής δήμου Α.Ι.Ρέντη

π. σύμβουλος κινηματογραφίας δήμου Αθηναίων