Επί σειρά ετών ήμουνα πρόεδρος του Σωματείου Λαϊκής Αγοράς.  Αντιμετώπισα αρκετές φορές μία αντίληψη μεταφοράς της λαϊκής αγοράς από τον φυσικό της χώρο που είναι η πλατεία ωρολογίου. Και μιλώ για φυσικό χώρο που πραγματοποιείται η λαϊκή στο ρολόι, γιατί τη μία και μοναδική φορά που την μεταφέρανε στην περιοχή «Γκιάτα μύλος»,  συρρικνώθηκε σε μεγάλο βαθμό ώστε το μεροκάματο του επαγγελματία που συμμετέχει σαν εκθέτης προϊόντων έφτασε στο ναδίρ,  συν την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα αλλά και την πόλη μας.

Θα σταθώ με λίγα λόγια για το θεσμό των λαϊκών αγορών.  Αυτές ιδρύθηκαν με νόμο το 1950. Στην ουσία αποτελούσε την ανάγκη που με μία μορφή εκφράζανε οι παλιοί «μπαχτσεβάνοι»  για να καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες. Έτσι η πολιτεία με σαφήνεια στο νόμο ξεκαθαρίζει ότι ο χώρος μπορεί να είναι ένας δρόμος ή μία πλατεία. Γι’  αυτό σε όλη τη χώρα οι λαϊκές αγορές γίνονται σε δρόμους που με τη βοήθεια της αστυνομίας γίνεται η διαδικασία της λαϊκής αγοράς. Έτσι βλέπουμε στην Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη (στη Μαρτίου) και σε όλες τις πόλεις της χώρας να πραγματοποιούνται αυτές.

Το προτέρημα της λαϊκής είναι ότι βρίσκεις φρέσκα και φθηνά πράγματα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, γενικά για τα χαμηλά εισοδήματα και νοικοκυριά. Όμως με τη γιγαντοποίηση των πολυκαταστημάτων η λαϊκή μπαίνει στο στόχαστρο. Πρέπει γι’  αυτό να «φάνε» το φιλέτο της λαϊκής. Έτσι εκμεταλλεύονται κάποιες αντιλήψεις για τις λαϊκές και δραστηριοποιούνται σε αυτή την κατεύθυνση.  Στην περίπτωσή μας εδώ στα Γρεβενά επικαλούνται την κίνηση που όμως όταν υπάρχει αστυνόμευση αυτόματα το επιχείρημα αυτό καταρρίπτεται.

Το σωματείο ήταν και θα είναι στη θέση ότι η λαϊκή πρέπει να γίνεται στο ρολόι,  δηλαδή στο κέντρο της πόλης. Τι διαπιστώσαμε όταν ήμασταν στου «Γκιάτα μύλο»;  Ο Γρεβενιώτης της πόλης ή  ο Γρεβενιώτης του χωριού έρχονταν στη λαϊκή ψώνιζε και έφευγε, δηλαδή ήταν απλώς μία οικονομική συναλλαγή. Το καλοκαίρι η λαϊκή αργοανάσαινε, γιατί πάνε πολλά αμάξια παραγωγών και πουλάνε στα χωριά, έτσι δεν ερχόταν κανείς. Όχι μόνο η λαϊκή αλλά και η πόλη  όλη ήταν σαν τις πόλεις των χρυσωρύχων στην Αμερική όταν τις εγκατέλειπαν και πήγαιναν αλλού για χρυσάφι.

Τι γίνεται τώρα με τη λαϊκή στο κέντρο; Η λαϊκή στο κέντρο είναι εντελώς άλλο πράγμα για την πόλη μας. Καταρχήν είναι ένα εβδομαδιαίο πανηγύρι. Ο κάθε άνθρωπος την Παρασκευή θα κατέβει στα Γρεβενά όπου και να μην ψωνίσει, θα δει ένα γνωστό,  θα πιει ένα τσίπουρο, θα φάει μία φασολάδα στον Καραθάνο, στο Ζιώγα ή στον Τάκο. Δηλαδή θα σεργιανίσει, θα ξεσκάσει, αλλά θα δει και κάτι να αγοράσει. Τα μαγαζιά της πόλης δουλεύουν κυρίως την Παρασκευή, τη μέρα της λαϊκής. Αν το Δημοτικό Συμβούλιο δεν βλέπει αυτό το σπουδαίο χαρακτηριστικό του σεργιανιού,  τότε κάθε δημοτική αρχή θα παραβιάζει και θα δημιουργεί προβλήματα στην ίδια την πόλη και την εύρυθμη οικονομική λειτουργία της. Δεν θέλω να επεκταθώ και σε άλλα προβλήματα που δημιουργούνται αν χρειαστεί (που να μη χρειαστεί) θα τα αναπτύξουμε και θα δώσουμε να καταλάβει η κάθε δημοτική αρχή ότι δεν λύνουν τα προβλήματα με τα πείσματα και τα έτσι θέλω. Με την εκτόπιση της λαϊκής θα ‘ρθει και το τέλος της, γιατί ήδη βαριαναστενάζουμε. Και αυτό συνεπάγεται και με το οικονομικό τέλος των μαγαζιών της πόλης.

Αυτό το κείμενο το έγραψα, γιατί επιτέλους πρέπει να γνωρίζουμε τις θέσεις των υποψηφίων δημάρχων, για να μπορεί ο κόσμος να τους κρίνει από τις θέσεις τους ψηφίζοντάς τους ή καταψηφίζοντάς τους και όχι μόνο. Πρέπει να αναπτύξουν τις θέσεις τους για όλα τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν το δήμο μας. Ίδωμεν…