Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου οι δήμαρχοι και άλλοι τοπικοί παράγοντες παίζαν το ρόλο του μακριού χεριού του κεντρικού κρατικού μηχανισμού ο οποίος προσκυνάει τους κατέχοντες τον πλούτο, ενώ παράλληλα παίζει και τον ρόλο του κυματοθραύστη της λαϊκής δυσαρέσκειας. Όποιος ζητούσε κάτι οι απαντήσεις ήταν: «δεν είναι αρμοδιότητα του δήμου», «είναι ο νόμος», «δεν γίνεται αλλιώτικα», « σε όποιον δήμο και να πας τα ίδια συμβαίνουν».
Τέλμα… Ομοιομορφία… Αδιέξοδο… Και πήγε ο ……… Πόντιος από την κοντινή μας Κοζάνη στην Πάτρα, να τους τα κάνει όλα γης μαδιάμ. Ισοπέδωσε και την ανταποδοτικότητα και τις «περιορισμένες αρμοδιότητες», είπε: «όλα όσα απασχολούν το λαό επιβάλλεται να απασχολούν και το δήμο», «όλα γίνονται ή τουλάχιστον για όλα μπορούμε να αγωνιζόμαστε», «οι νόμοι είπε είναι για να αλλάζουν για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε να αλλάξουν κατά το συμφέρον του λαού», «γίνεται και αλλιώς είπε, και στην Πάτρα το αποδείξαμε». Εμείς δεν ζούμε στην Πάτρα, αλλά το είδαμε, το ακούσαμε και ακούστηκε δυνατός κρότος.
Και είπε και άλλα… Απάντησε σε όλους όσους λένε «δεν γίνεται τίποτα», «και του ΚΚΕ να έβγαινε τα ίδια θα έκανε», «ή ότι το ΚΚΕ τα αφήνει όλα για το σοσιαλισμό και τη δευτέρα παρουσία» και το άλλο ότι «κάνει κριτική εκ του ασφαλούς»… Ο Πόντιος δήμαρχος Πάτρας τους αφαίρεσε το «όποιο επιχείρημα» έδωσε και σε μας, που δεν είμαστε Πατρινοί, το δικαίωμα να ζηλεύουμε την πόλη τους και τη Δημοτική Αρχή τους. Να τους φέρνουμε σαν παράδειγμα, ότι να που γίνεται, να που μπορούμε…
Γίνεται (είπε)… Γίνεται να καλυτερέψουμε τη ζωή των ανθρώπων, αρκεί να αγαπάμε και να εμπιστευόμαστε το λαό και τη δύναμη του… Ξέρουμε (είπε) να κυβερνάμε καλύτερα από τους άλλους, γιατί είμαστε ανεξάρτητοι από τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά σφιχτά εξαρτημένοι από τις λαϊκές ανάγκες… Μπορούμε (είπε) να αλλάξουμε την πόλη… Από τώρα … και έτσι μπορούμε να αλλάξουμε και τον κόσμο. Φανταστείτε μόνο τι θα γινόταν στην Πάτρα αν δεν ήταν κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα και στη δημοτική αρχή, ολόκληρη εξουσία, οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Οι νόμοι τους, τα κανάλια τους, οι εργολάβοι κλπ. φανταστείτε (είπε) τι θα γίνει στο σοσιαλισμό, όταν θα είναι του εργαζόμενου λαού όχι μόνο ο δήμος, αλλά και ολόκληρη εξουσία.
Εμείς που δε ζούμε στην Πάτρα αυτό νιώσαμε. Αυτό ακούστηκε «δυνατά καθαρά» και κυρίως όταν η Πάτρα άρχισε να ανθίζει… Όταν άρχισαν να φυτρώνουν πάρκα στα σκουπίδια, όταν η δυναμική της Δημοτικής Αρχής μαζί με τη δύναμη του λαού άρχισαν να εμποδίζουν τους ντόπιους εργολάβους που έβαζαν σε κινδύνους και υποβάθμιζαν την πόλη. Όταν οι μακέτες των εργολάβων και άλλων καταχραστών για ξενοδοχεία και δεξαμενές και μαρίνες στα δημοτικά κοινόχρηστα οικόπεδα και στις πλαζ, εμποδίστηκαν… Και βέβαια όταν τα έργα άρχισαν να γίνονται χωρίς γιγάντιους προϋπολογισμούς, υπερβάσεις, υπερτιμολογήσεις, μίζες και αρπαχτές, διότι γίνονταν από τους ίδιους τους εργάτες του Δήμου. Άρχισαν οι προϋπολογισμοί να πέφτουν από τα 300 χιλιάρικα στο 1 χιλιάρικο. Άρχισαν να γίνονται εκατοντάδες παιδικές χαρές…
Άρχισαν οι άστεγοι να έχουν δική τους πολυκατοικία και άλλα υπνωτήρια… Ξενώνας κακοποιημένων γυναικών, λαϊκό εστιατόριο, σχολές χορού και μουσικής, τζάμπα βέβαια… Άρχισαν οι αλάνες να μεταμορφώνονται σε πιστοποιημένα γήπεδα, χωρίς εισιτήρια… Άρχισαν να φυτρώνουν παντού τζάμπα φροντιστήρια, τα παιδιά να μη χρειάζονται χαρτζιλίκι για δεκατιανό, γιατί αυτό έγινε δώρο της Δημοτικής Αρχής… Σταμάτησαν οι διευθυντές των σχολείων να κάνουν τον ζητιάνο για λεφτά για το πετρέλαιο ή για χαρτί φωτοτυπίας, αλλά σταμάτησαν να κάνουν και το μαραγκό. τον μπογιατζή, τον ηλεκτρολόγο… Άρχισαν να μειώνονται και να εξαφανίζονται τα δημοτικά τέλη και τα τροφεία των φτωχών, να τριγυρνάνε μηχανάκια με ζεστό φαΐ για τα σπίτια των φτωχών και απόρων… Στις γειτονιές εμφανίστηκαν θέατρα και μουσικά συγκροτήματα…
Και επειδή δεν είμαστε Πατρινοί, υποθέτω ότι μας επιτρέπετε να μη γράφουμε για καμιά εκατοστή πράγματα που έτσι κι αλλιώς δεν χωράνε σε ένα άρθρο…
Αυτά λέει και κάνει ο Πελετίδης στην Πάτρα.. Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει αυτό και στην πόλη μας;