Αείμνηστε Θανάση

θλίψη και οδύνη συνέχει τις καρδιές συγγενών και φίλων για τον πρόωρο θάνατο σου. Με το χαμό σου ο εκπαιδευτικός κόσμος πτώχευσε κατά ένα συνετό και ακούραστο δάσκαλο, η δε κοινωνία από έναν έντιμο και υπεύθυνο πολίτη, καθώς διαπνεόσουν από το αίσθημα της ευθυκρισίας και του καθήκοντος.

Με νηφαλιότητα και μειλιχιότητα,  με αίσθημα αλτρουισμού και γενναιότητα, αντιμετώπισες τις διανθρώπινες σχέσεις, σπάζοντας τα δεσμά της ατομικότητας και του συμφέροντος φθάνοντας έτσι στη σφαίρα του χρέους εκεί όπου συναντιέται η αξιοπρέπεια με την ελευθερία.

Όλη σου η ζωή, αείμνηστε Θανάση, ως δασκάλου, οικογενειάρχη και πολίτη υπήρξε ένα διαρκές χρέος. Συνύφανες τη ζωή σου με τα προβλήματα της ανθρώπινης μοίρας, υπήρξες έντιμος, συνεπής και πιστός στις θρησκευτικές και ανθρωπιστικές πεποιθήσεις σου.

Τα γεγονότα στην πορεία της ζωής σου, όσο σκληρά και αν ήταν, δε σε γονάτισαν, γιατί εσύ τα κατεύθυνες και τα χρωμάτιζες με το δικό σου ήθος. Γνώριζες να κρατάς ισορροπίες και αποστρεφόσουν τον κοσμικό θόρυβο και τις τιμές της ζωής.

Το ήθος, το ύφος, το άδολο χαμόγελό σου και η γλυκύτητα του λόγου σου ήταν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Την πνευματική επιστήμη, τη θεολογία, τη διακόνησες με συνείδηση και συνέπεια. Ως παιδαγωγός εργάστηκες αθόρυβα και συνειδητά, έχοντας επίγνωση της υψηλής αποστολής του δασκάλου .

Δεν υπήρξες μεταστράτης της γνώσης, αλλά πραγματικός σκαπανέας της παιδείας, διαμορφώνοντας ελεύθερες και αυτοτελείς προσωπικότητες. Εκείνο που κυριαρχούσε στη συνείδησή σου ως δασκάλου ήταν η αγάπη προς το παιδί    γι΄ αυτό έμεινες στην ψυχή σου παιδί, συνθλίβοντας το χρόνο.

Εσμίκρυνες το εγώ σου και μεγάλωσες την αγκαλιά σου για να χωρέσει όλα και όλους χωρίς διάκριση.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει

Σπυριδούλα          Κρεμμύδη

Πρώην Λυκειάρχης του 1^ου Λυκείου Γρεβενών