Κοντεύει ένας χρόνος από τότε που έφυγε από κοντά μας ο Χρήστος Μπάκας.

Για τον πολύ κόσμο ήταν ο προϊστάμενος της ΔΕΗ. Για μένα όμως, πέρα από προϊστάμενός μου, ήταν εργάτης, τεχνίτης, εργοδηγός, μηχανικός, μα πάνω από όλα ένας άριστος συμπολίτης και εκλεκτός συνάδελφος.

Ήρθε στα Γρεβενά την εποχή που ξεκινούσε ο εξηλεκτρισμός της υπαίθρου. Κι αφού κατείχε όλες τις παραπάνω ειδικότητες, άφησε πίσω του ένα πλούσιο και  ανεκτίμητο έργο. Ηλεκτροδότηση χωριών, οικισμών, εργοστασίων, αρδευτικών,  ποιμνιοστασίων, αντλιοστασίων κλπ.

Εργαζότανε ακούραστα και χωρίς ωράριο. Ήταν στη διάθεση όλων των πελατών 24 ώρες το 24ωρο. Κι επειδή τον γνώρισα από τόσο κοντά, έβλεπα τους συμπολίτες μου να δρασκελίζουν αγχωμένοι το κατώφλι του γραφείου του και να αποχωρούν χαρούμενοι. Ποτέ δε συνέβη να ζήτησε πελάτης κάτι νόμιμο και να μην εξυπηρετήθηκε άμεσα. Όλοι, ακόμα και τώρα, έχουν να πουν έναν καλό λόγο για το Χρήστο Μπάκα. Τον αείμνηστο προϊστάμενο της ΔΕΗ.

Να τι άλλο ήταν ο εκλεκτός συνάδελφός μου:

Χρημάτισε Πρόεδρος του εκπολιτιστικού συλλόγου Γρεβενών. Πρόεδρος του  Εκπολιτιστικού συλλόγου Μεγάλου Σειρηνίου. Πρόεδρος του χιονοδρομικού  ορειβατικού συλλόγου Γρεβενών. Ακόμα και ιεροψάλτης βυζαντινής μουσικής.

Ερωτώ λοιπόν! Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας συμπολίτης μας για να τιμηθεί;

Κι αν κάποιοι θεωρούν πως η προσφορά του αυτή είναι ανεπαρκής, για να τον τιμήσει η πόλη του, ας τον τιμήσει το χωριό του. Το χωριό που τόσο πολύ αγάπησε,  λάτρεψε και ανέδειξε με το πλούσιο έργο του. Η συνεισφορά στην αποπεράτωση της  εκκλησίας. Η δημιουργία της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του εκπολιτιστικού συλλόγου. Και αρκετές από τις πολιτιστικές δραστηριότητες φέρουν τη σφραγίδα του Χρήστου Μπάκα. Και για να μην ξεχαστεί, ας πάρει έστω και η αίθουσα αυτή το όνομά του.

Με άπειρο σεβασμό στη Μνήμη του Αείμνηστου Χρήστου.

Αχιλλέας Ζιώγας. Συνταξιούχος από τη ΔΕΗ.