ο Δ.Σ. του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας εκφράζει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του στις αγωνιζόμενες συναδέλφισσες και στους αγωνιζόμενους συναδέλφους, διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων, οι οποίοι συνεχίζουν για 10η εβδομάδα την απεργία ενάντια στις διαθεσιμότητες – απολύσεις που διαλύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, παραδίδουν κρίσιμες λειτουργίες των ΑΕΙ σε εργολαβικές εταιρίες, και οδηγούν στην πλήρη απαξίωση και εν τέλει στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας και όχι μόνο.

Η μνημονιακή πολιτική της δικομματικής κυβέρνησης στοχεύει στη μεταφορά του πλούτου σε μία μικρή μάζα ανθρώπων, στην απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, στην ανεργία, στη φτωχοποίηση των εργαζομένων, στην εξαθλίωση του λαού και στη συνολική καταρράκωση της χώρας και όχι σε μία πορεία ανάπτυξης, όπως διατείνονται αυτή και τα παπαγαλάκια της. Το καταστροφικό έργο δεν έχει τελειωμό, με μοναδικό στόχο τα διαπιστευτήρια, την καλή διαγωγή στην Τρόικα και στους ξένους δανειστές μας και την πώληση του εθνικού πλούτου στα μεγάλα συμφέροντα.

Η μνημονιακή και εκτός πραγματικότητας Κυβέρνηση σε μια ακόμη επίδειξη αυταρχισμού προσπαθεί να κάμψει τον αγώνα των συναδέλφων διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ, με απειλές, εκβιασμούς, προσφυγές στα δικαστήρια και μηνύσεις.

Ταυτόχρονα όμως, στρέφεται ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, καθώς, οι διαθεσιμότητες – απολύσεις, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο, έχουν και συνέχεια και στοχεύουν και σε άλλες ομάδες εργαζομένων. Και βέβαια δε μένουν έξω και οι υπάλληλοι των αιρετών Περιφερειών, οι οποίοι αριθμητικά δεν ξεπερνούν τις 20.000 πανελλαδικά και χειρίζονται των 60-70 % των διοικητικών υποθέσεων.

Κάθε φορά η Κυβέρνηση ξεπερνά τον εαυτό της και κάθε συνταγματικό όριο και παραπέμπει στο πειθαρχικό (κι αυτομάτως θέτει σε αργία) τους 268 ΑΠΕΡΓΟΥΣ συναδέλφους/–ισσες των ΑΕΙ που δεν απογράφηκαν. Θέτει σε αργία συναδέλφους που δεν είχαν ΚΑΜΙΑ υποχρέωση απογραφής, καθώς, όντας απεργοί, απέχουν από το σύνολο των καθηκόντων τους. Με τον τρόπο αυτόν ποινικοποιείται το δικαίωμα της απεργίας και γίνεται προσπάθεια εκφοβισμού των εργαζομένων.

Ωστόσο, οι απεργιακοί αγώνες των εργαζομένων δεν τρομοκρατούνται και θα συνεχίσουν ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, μέχρι την τελική τους αποδόμηση και κατάργηση. Ο αγώνας των συναδέλφων διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ αποτελεί μια πρώτη μεγάλη αντίδραση στη βούληση των οικονομικών συμφερόντων και των τοπικών φερέφωνών τους.

Χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο κοινός συντονισμένος αγώνας μας για να απαλλαγούμε από τις πολιτικές που λύνουν τα χέρια στους εργοδότες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να διαλύουν τις ζωές χιλιάδων εργαζόμενων.