Έγραψα προχθές το εξής καυστικό σχόλιο:

” Ο Παπουτσής στην Παγκόσμια Τράπεζα με εντολή Σαμαρά! Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ “λύγισε” για τα 12500 ευρώ το μήνα; Αυτά πάθαμε….
Με τέτοιας “κοπής” στελέχη πήραμε τον κατήφορο….
Καλά αυτές είναι οι αντοχές των σοσιαλιστών συντρόφων;
Στα λόγια υπερεπαναστάτες και στην τσέπη “Δεξιοί”!
Γιώργο αυτούς μάζευες στην αυλή σου…
Να τους χαίρεστε…”
Καλός μου φίλος σχολίασε τιμωρητικά και με κραυγάζοντα κεφαλαία:
“ΑΡΓΑ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΕ,ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, Η ΧΩΡΑ ΕΑΛΩ ”
Κραυγάζοντας θεώρησα ότι ο φίλος εκφράζει την αγωνία περισσότερο και το θυμικό και λιγότερο την έκπληξη για το “ξύπνημά” μου!
Η σταθερότητα των απόψεων μου και η μακροχρόνια υποστήριξη με αγώνες της ιδεολογίας και των αρχών ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και του μετασχηματισμού της κοινωνίας μας, δεν σημαίνει και αποδοχή πρακτικών και πολιτικών που έρχονται σε σαφή αντίθεση με τις αρχές, τους στόχους και τα οράματά μας…
Δεν είναι καινοφανείς ιστορικά αυτές οι παρεκλίσεις.
Μάλιστα οι εκτροπές αυτές κάνουν πιο φανερή την αξία της πολιτικής και των ιδεολόγων, τιμίων πολιτικών με αρχές και αξίες, που προσπαθούν όχι μόνο να είναι εκφραστές της λαϊκής βούλησης αλλά ταυτόχρονα να δρούν και ως εργαλεία μετατροπής των κοινωνικών δυνάμεων σε πολιτικές, δυνάμεις δημοκρατικού μετασχηματισμού, ειρηνικής αλλαγής,απελευθέρωσης. δικαιοσύνης, ισότητας και προόδου
Το σημαντικότερο πρόβλημα της σημερινής παγκόσμιας δημοκρατίας και διακυβέρνησης είναι η ισχύς της οικονομίας και η επιβολή της στην πολιτική και μέσω αυτής, η προσπάθεια ισοπέδωσης, των εθνικών κρατών, της διαφορετικότητας, της πολυπολιτισμικότητας και η δημιουργία ενός νέου είδος ανθρώπου που περισσότερο θα μαθαίνει να δέχεται εντολές και να είναι ενεργούμενο χωρίς κρίση, σκέψη και δύναμη αθροιστική και το κυριότερο δεν θα ορίζει τίποτε και φυσικά δεν θα έχει χωρικά και πολιτικά δικαιώματα…
Η δυναμική των υπερεθνικών κεφαλαίων εκμαυλίζοντας ηγέτες και προσωπικότητες της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας προσπαθεί να επιβληθεί ευκολότερα, συντομότερα και ανέξοδα.
Οι ηγεσίες δια του παραδείγματος καθιερώνονται στη συνείδηση των λαών και αποτελούν οδηγό πρακτικών και δράσεων.
Πιο εύκολο και οικονομικά αποδοτικότερο είναι να διαβρώσεις μια ηγεσία από το να πείσεις τους λαούς!
Τι βλέπουμε τελευταία σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, πλην του δικού μας Παπουτσή και την δήθεν συγκυβέρνηση σωτηρίας, που δεν παύει να είναι μια μηχανή “κιμά” και αποπροσανατολισμού στην κατεύθυνση που στόχου που προανέφερα;;
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν που φιλοδοξούσε να διεκδικήσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών ενόψει των προεδρικών εκλογών της περασμένης χρονιάς στη Γαλλία, τις οποίες τελικά κέρδισε ο Φρανσουά Ολάντ. εντάχθηκε, ως ένα από τα έντεκα μέλη, στο διοικητικό συμβούλιο μιας τράπεζας η οποία ανήκει στην μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία της Ρωσίας Rosneft, περίπου δύο χρόνια αφότου ο πρώην γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του, κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού, καμαριέρας πολυτελούς ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης, από τις Αμερικανικές Αρχές.
Η υπόθεση έληξε με επώδυνο εξωδικαστικό συμβιβασμό και καταβολή άγνωστου ποσού για αποζημίωση…

Στις 16 Ιανουαρίου του 2009, με ανάμεικτα συναισθήματα δέχτηκαν στη Γερμανία την είδηση της απόφασης Σρέντερ να ανέλθει στο προεδρείο της γνωστής ρωσικής κρατικής επιχείρησης φυσικού αερίου Γκαζπρόμ.
Το στέλεχος του κόμματος των Πρασίνων Φόλκερ Μπεκ διαπίστωσε πως «φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί μεταξύ Πούτιν και Σρέντερ εδώ και καιρό. Ο Ρώσος πρόεδρος ίσως ήθελε να ανταμείψει με τον τρόπο αυτό το Σρέντερ για τις πολύ καλές γερμανορωσικές σχέσεις, κυρίως στον οικονομικό τομέα».
Ο χριστιανοδημοκράτης Έκαρτ φον Κλάντεν δήλωσε: «Είναι πρωτοφανές ένας καγκελάριος να αναλαμβάνει θέση στο προεδρείο μιας ξένης εταιρείας, η οποία έχει πάρει μια τόσο μεγάλη δουλειά μετά από δική του απόφαση». Και αναφέρεται εδώ στην κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού, που θα συνδέει απευθείας το ρωσικό και το γερμανικό δίκτυο φυσικού αερίου παρακάμπτοντας τις βαλτικές δημοκρατίες και την Πολωνία. Επρόκειτο για τον επονομαζόμενο «αγωγό της Βαλτικής»,Νοrd Stream,(πλειοψηφικό πακέτο έχουν ΒΡ-Ρώσοι μεγιστάνες) ο οποίος αναμένονταν να ολοκληρωθεί ως το 2010 με κόστος 4 δις ευρώ και θα τροφοδοτούσε(και θα εξαρτούσε επίσης) όλη σχεδόν τη γερμανική βιομηχανία από το αέριο της Σιβηρίας.
Ο Σρέντερ ως καγκελάριος είχε παραχωρήσει την κατασκευή του σε μια ρωσο-γερμανική κοινοπραξία με συμμετοχή κατά 51% της Γκαζπρόμ.
Ο Σρέντερ ενίσχυσε όσο κανείς τους πολιτικούς δεσμούς της χώρας με τη Ρωσία, δημιούργησε το ρωσο-γερμανο-γαλλικό άξονα προκαλώντας ρήγμα τόσο μέσα στην Ευρώπη όσο και στις σχέσεις της Ευρώπης με τις ΗΠΑ, ενώ προσπάθησε να βοηθήσει την Ρωσία στα ευρωπαϊκά όργανα και τους βορειοατλαντικούς θεσμούς.
Σήμερα αυτή η πολιτική όχι μόνο θεωρείται φυσική και θετική επιλογή, αλλά θεωρείται φυσικό αυτός ο πρώην πανίσχυρος καγκελάριος να μετατρέπεται σε στέλεχος ενός ρώσικου στρατηγικού υπερμονοπώλιου χωρίς το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να βυθίζεται σε κρίση.
Σε συμβολικό επίπεδο η Γερμανία έχει ηττηθεί κατά κράτος!
Φυσικά ποτέ δε μπήκε σε κρίση και διερεύνηση το γεγονός ότι ο υπουργός των εξωτερικών της κυβέρνησης Μέρκελ ήταν ο Φρανκ-Βάλτερ Στάινμάγερ, το δεξί χέρι του Σρέντερ όλα τα χρόνια της καγκελαρίας του.
Τέτοια κατά απόλυτη αντιστοιχία δεν γίνονται και σε μας τώρα;
Φυσικά η προσωπική περιπτωσιολογία δεν πρέπει να θολώνει σαν το μελάνι της σουπιάς τις πολιτικές και τις κινήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η “Ισλαμική Άνοιξη” έχει μετατραπεί σε μια πολιτική βαρυχειμωνιά που προσπαθεί σαν τανάλια να πνίξει την Ευρώπη και πρωτίστως εμάς το ανατολικότερο και ασθενέστερο άκρο και πάντοτε εγγύτερα ευρισκόμενα στη ζέουσα περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο Γερμανικός Εθνικισμός προσπαθεί να επωφεληθεί έχοντας σαν εμπροσθοφυλακή τα πάντσερ της οικονομίας…
Σε απόλυτη σύγκρουση με τις ΗΠΑ, αδυνατίζει την Δυτική συμμαχία σε σχέση με Κίνα και Ρωσία…
Προς το παρόν στον αγώνα Πολιτική εναντίον Οικονομίας σημειώσατε 2!
Η θέση μας κόντρα στο ρεύμα, είναι: στοίχιση με τις δυνάμεις της πολιτικής και της κοινωνίας.
Πάντοτε με τον αδύναμο και την ελπίδα!
Δημήτρης Ψευτογκάς
pseftogas2007.blogspot.com

ΥΓραφο: Τουλάχιστον ο Ανδρέας έφυγε από τη ζωή σαν μαχόμενος πολιτικός και όχι σαν μάνατζερ!
Έτσι θα τον καταγράψει η ιστορία!
Σαν μεγάλο ηγέτη!