Η Πραγματική Πείνα:

Είναι σταδιακή: Το στομάχι γουργουρίζει και στέλνει κατά διαστήματα μηνύματα, ότι ήρθε βιολογικά η ώρα για φαγητό.

Σχετίζεται με διάφορα φαγητά: Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτιμήσεις ως προς τι θα θέλατε να φάτε και είμαστε ανοιχτοί/ές σε πολλές διατροφικές επιλογές.
Έχει την βάση της στο στομάχι: Το γουργουρητό είναι ένδειξη, ότι το στομάχι αναγνωρίζει την πείνα, που του προκαλεί κενό, τράβηγμα ακόμα και πόνο.
Είναι υπομονετική: Θα προτιμούσατε να τρώγατε σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά μπορείτε να περιμένετε κιόλας.

Συμβαίνει 4-5 ώρες από το τελευταίο σας γεύμα: αν δεν φάτε για αρκετή ώρα, αφού τη νιώσετε, υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε ζαλάδα ή έλλειψη ενέργειας.
Χαρακτηρίζεται από ηθελημένες διατροφικές επιλογές και συνειδητή πρόσληψη τροφής:

Επιλέγετε συνειδητά την ποσότητα φαγητού που θα φάτε και γνωρίζετε πολύ καλά τι υπάρχει στο πιάτο σας, τι γεύεται ο ουρανίσκος σας και τι καταλήγει στο στομάχι σας.
Οδηγείται σε κορεσμό: Προκύπτει από την επιθυμία να θρέψετε το σώμα σας, οπότε μόλις χορτάσει ο οργανισμός, τότε σταματάτε να τρώτε.
Αφού την ικανοποιήσετε, δεν νιώθετε ντροπή ή ενοχές: Η πρόσληψη τροφής είναι μια αναγκαία συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα η αναπνοή. Αφού η διατροφική σας συμπεριφορά καθορίζεται από την κάλυψη αυτής της βιολογικής ανάγκης, γιατί άραγε να αισθάνεστε άσχημα με τον εαυτό σας;

Η Συναισθηματική Πείνα:

Είναι ξαφνική: Τη μία στιγμή δεν σκέφτεστε καθόλου το φαγητό και την επόμενη πεινάτε πάρα πολύ.
Αφορά ένα συγκεκριμένο φαγητό: Δεν αρκείστε να την ικανοποιήσετε με μία οποιαδήποτε τροφή. Αντιθέτως, νιώθετε την ακατανίκητη επιθυμία να φάτε, για παράδειγμα ένα σουβλάκι ή γλυκά.
Τη νιώθετε “πάνω από τον λαιμό”: Ξεκινά από το στόμα και το μυαλό. Ο ουρανίσκος σας θέλει να γευτεί τη σοκολάτα ή την πίτσα και η σκέψη σας προσκολλάται στο επιθυμητό φαγητό.
Είναι επείγουσα: Σας πιέζει να την ικανοποιήσετε εδώ και τώρα, γιατί θέλετε να καταπραΰνετε τη δυσαρέσκεια που σας έχει κυριεύσει.
Σχετίζεται με ένα δυσάρεστο γεγονός ή το ακολουθεί: Για παράδειγμα, τον τσακωμό με τους γονείς σας ή τον σύντροφο σας, τις κακές επιδόσεις του παιδιού σας στο σχολείο ή την επίπληξη του αφεντικού σας στη δουλειά, κ.ο.κ.
Προκαλεί αυτόματη πρόσληψη τροφής και απουσία σκέψης ή γνώσης σχετικά με αυτή:

Αισθάνεστε σαν να σας ταΐζει κάποιος άλλος το τσίζμπεργκερ ή την πάστα και υπάρχει πιθανότητα να μην συνειδητοποιείτε πόσο μεγάλες ποσότητες φαγητού έχετε καταναλώσει.
Δεν υπάρχει κορεσμός: Τρώτε υπερβολικά, για να καλύψετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και δεν είναι εύκολο να σταματήσετε, ακόμα κι αν αρχίσει το στομάχι σας να πονάει.
Όταν ικανοποιηθεί, ακολουθούν ενοχές: Τρώτε για να αισθανθείτε καλύτερα και καταλήγετε να κατηγορείτε τον εαυτό σας, δίνοντας παράλληλα υποσχέσεις πως “από αύριο θα επανορθώσω ξεκινώντας δίαιτα”.

Πηγή alexiptoto.com