Ας φορέσουμε ένα όνειρο για μάτια και ένα ξεχασμένο χαμόγελο στα χείλη και ας πούμε ,δεν
θα παραδοθούμε,σ’αυτούς που θέλουν να κρύψουν τον ήλιο! Δεν χάσαμε τις μάχες της ζωής
μας, γιατί έχουμε δύναμη για νίκες! Ας κοιτάμε τον ουρανό,κάθε καινούργιας μέρας,το γαλά
ζιο του χρώμα,τις ακτίνες του ήλιου,που παιχνιδίζουν ανάμεσα απο τις φυλλωσιές των δένδρων
και ας σκεφτούμε μέσα μας! Δεν θα φυτέψουμε άλλα δάκρυα,δεν θα βαδίσουμε ξανά σε σκοτει
νές διαδρομές της ζωής,που μας δείχνουν ίσως πισώπλατες μαχαιριές!

Ας κατεβάσουμε τη σημαία από το κάστρο της απελπισίας,και ας θυμηθούμε ,πως οι γλάροι
δεν θρηνούν, στα αγριεμμένα κύματα,έτσι και μεις δεν πρέπει να θρηνούμε! χρωστάμε αγάπη για
μας τους ίδιους! ας μην απαρνηθούμε το φως από μια ελπίδα που φέγγει,στο παράθυρό μας! Ας
το ανοίξουμε για να επιστρέψει η χαρά,τα όνειρα,η αγάπη κι’ας τραγουδήσουμε για να νιώσουμε κα
λά και να γεμίσει η ζωή μας με μυρωδιές από λουλούδια!
Και μετά ας ζωγραφίσουμε ένα καραβάκι,ας το βάλουμε πανιά και ας ταξιδέψουμε νοερά μ’αυτό,στο
δικό μας απάνεμο λιμάνι και χαμογελώντας ας φωνάξουμε,όλα θα πάνε καλά,περάσαμε και χειρότερα!
<< Η γη μας δεν έχει κρικέλια για να μας την πάρουν, οότε η θάλασσα έχει μισό δράμι νερό!>>
Είναι τα λόγια του Σεφέρη!!

Υ,Σ καλά θα είναι να βάλετε μια φωτό,
με ένα παράθυρο γεμάτο φως και λουλουλούδια

Αγαθή Παπαδοπούλου Λάιου