Ενώ σαν χώρα επτωχεύσαμε και χάσαμε το 25% του ΑΕΠ, σαν κοινωνία συνεχίζουμε την ατέρμονα καλοκαιρινή εργασιακή ραστώνη-ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα- με έναν και μοναδικό αυτοσκοπό: Αυτό το καλοκαίρι-το κάθε καλοκαίρι- να είναι το καλοκαίρι της ζωής μας, το καλοκαίρι των ονείρων μας….
Ο Έλληνας ανεξαρτήτως ηλικίας, παραμένει ο “αιώνιος” μαθητής που μετά τις εξετάσεις του Ιουνίου τρέχει σε βουνά και θάλασσες, το μυαλό του μεταμορφώνεται σε μια φέτα ροδοκόκκινου καρπουζιού, οι ολόγιομες φεγγαράδες τον ανυψώνουν σε αξεπέραστο εραστή, ζεί το μεθυστικό άρωμα των αισθήσεων και προσγειώνεται απότομα με το πέρας της θερινής αύρας, μόλις επιστρέψει σαν τον “τζίτζικα” στίς φθινοπωρινές δυσκολίες και απαιτήσεις….
Δεν πλήττει ποτέ.
Άλλωστε δεν λείπουν οι ευκαιρίες..
Αν κάποτε ο καλόγερος του ιστορικού Σουλίου, Σαμουήλ, προέτρεπε αναφωνώντας ” στο Ζάλογγο. στο Ζάλογγο!”, σήμερα μια κραυγή είναι στα χείλη εκατομμυρίων Ελλήνων: Στά πανηγύρια! στα πανηγύρια!
Αυτό είναι το ιδιότυπο Ζάλογγό μας!
Οι μεγάλες γιορτές στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μια καλή ευκαιρία για συγκεντρώσεις και πανηγύρια.
Η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή του καλοκαιριού δεν είναι άλλη από την Κοίμηση της Θεοτόκου. Εκατοντάδες εκκλησίες και ξωκλήσια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας στολίζονται, οι θαυματουργές εικόνες γεμίζουν λουλούδια και οι πιστοί σπεύδουν να προσκυνήσουν τη χάρη της Παναγίας.
Οι πόλεις και τα χωριά «φορούν» τα καλά τους, ασβεστώνουν δρόμους και καλντερίμια και ανοίγουν τις πόρτες τους σε επισκέπτες, ντόπιους και τουρίστες, που μοιράζονται και απολαμβάνουν την ελληνική φιλοξενία.
Τα πανηγύρια μας καλά κρατούν!
Μέσα από τα βάθη του χρόνου, γνήσια τέκνα της ανάγκης της λαϊκής ψυχής προς τέρψη και ανάταση συνεχίζουν να μακροημερεύουν, τα περισσότερα με τις στρεβλώσεις της εποχής μας και οι εορτές προς μνήμη των Αγίων μας συχνά μετατρέπονται σε «παράδοση των Αγίων τοις κυσί».…
Διονυσιακά γλέντια μέχρι πρωίας, ακραίες οινοποσίες, συναγωνισμός και πολυέξοδα
«κουβαρνταλίκια» στα «όργανα»
!Επιδειξιομανία, κακογουστιά, άκρατη και αλόγιστη σπατάλη, υποκρισία, υπερβολές και παντός είδους εκμετάλλευση από αθέμιτους εμπόρους και από νεόκοπους πολιτικούς οι οποίοι ασκούν λίαν επιτυχώς και πλανοδιακώς, την τέχνη τους «κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση».
Προλαβαίνουν να ευρίσκονται παντού και για λίγο με την μακρά κωστουδία τους…
Με επίσημη ενδυμασία, γραβατοφορεμένοι κατακαλόκαιρο, διερχόμενοι βουνά,λαγκάδια, κώμες και χωριά με τους κακοτράχαλους δρόμους- αυτούς που με τις “άοκνες” προσπάθειές τους και τους “φίλους” εργολάβους, έδωσαν ως αντίδωρο της ψήφου- είναι το αλατοπίπερο των πανηγυριών.
Δεν λείπουν ποτέ όπως και ο Μάρτης απο την Σαρακοστή!
Ανέξοδες υποσχέσεις, χαιρετισμοί και «γλειψίματα», βουκολικές μεταμφιέσεις με γκλίτσες και ατάλαντη συμμετοχή σε παντοειδείς χορούς και τραγούδια.
Μια “θεία” κωμωδία που φαίνεται αποτελεσματική και επιτυχής λόγω της ανθεκτικότητητάς της στο χρόνο και της μιμητικής επαναληπτικότητας της χωρίς τύψεις και όρια….
Τα μεγάλα έργα, στέγαστρα, καμπαναριά, βρύσες, περιφράξεις,χρηματοδοτήσεις των “πολιτιστικών” και αθλητικών συλλόγων, είναι αρκετά και πειστικότατα!
Αν η τρόικα μπορούσε να δει αυτά που συμβαίνουν, θα έπαιρνε…. σκληρότερα μέτρα ή θα αναχωρούσε ευρισκόμενη σε παραφροσύνη και απόγνωση!
Μόνο σε απόμερες και ξεχασμένες γωνιές, εκεί που δεν φτάνει η …χάρη των πλανοδίων σωτήρων, μπορει να βρεί κανείς ψήγματα αλήθειας της παράδοσης και μιας ιδιότυπης αντίστασης, στο τσιφτετελοβλαχομπαρόκ, στην πλαστική καρέκλα και στην ηχητική παραμόρφωση των ενισχυτών….
Παρόλα αυτά μεέσα στους ήχους παραδοσιακών οργάνων, αλαλαγμών και κυμβάλων παραμένει( για πόσο ακόμα;) μια μυστηριακή δύναμη κρυμμένης καθαρότητας που αντιστέκεται στη φθορά και στη σήψη.
Είναι ο τόπος συγκλονιστικά όμορφος και φωτεινός που ακόμα και αυτές οι προσπάθειες
καταστροφής και οι παντοειδείς ασχήμιες να μην είναι ικανές να τον σκιάσουν!
Το φιλότιμο και η λεβεντιά μαζί με τις άλλες αρετές των λίγων, ζυγίζουν περισσότερο και μας κρατούν ακόμα ζωντανούς.
Όμως αυτό δεν αρκεί πια…

Δημήτρης Ψευτογκάς