Στον ελληνικό χώρο η ταυτότητα του καθενός ανέκαθεν προσδιοριζόταν από την ταυτότητα των οικείων του. Η έλλειψη παιδείας ενός μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού (η παιδεία δεν έχει να κάνει με την κατοχή τίτλου σπουδών), έχει ως αποτέλεσμα σήμερα στην εποχή της κρίσης με τα ποσοστά της ανεργίας των νέων να ξεπερνούν το 60%, νέα σε ηλικία άτομα να εμφανίζουν πόλωση προς ακραίες και μη πολιτικές απόψεις χωρίς προηγούμενη σκέψη, κριτική και εμβάθυνση. Αιτία όλων αυτών είναι φυσικά το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ο καθένας. Εισήχθην το έτος 2004 στη  Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από τις πρώτες ημέρες στη σχολή εντύπωση μου έκανε ο φανατισμός αρκετών συμφοιτητών μου, οι οποίοι φρόντισαν από την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να ενταχθούν σε κάποια φοιτητική παράταξη αναπτύσσοντας μάλιστα και ενεργό δράση. Το τραπεζάκι, η αφισοκόλληση, η δημιουργία συνθημάτων και ενίοτε και η δημιουργία φραστικών επεισοδίων μεταξύ των παρατάξεων, αποτελούσαν καθημερινότητα στο χώρο του πανεπιστημίου. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα κάποιοι συνειδητοποιημένοι φοιτητές στους οποίους συγκαταλεγόμουν προσπαθούσαν μάταια πολλές φορές ιδιαίτερα στην περίοδο προ της διενέργειας των φοιτητικών εκλογών, να εκπληρώσουν το σκοπό για τον οποίο ήταν φοιτητές, ήτοι να είναι επιμελείς με την παρακολούθηση των μαθημάτων και την συμμετοχή στις εξεταστικές περιόδους με στόχο την λήψη του πολυπόθητου πτυχίου. Στα χρόνια μου σαν φοιτήτρια στη Νομική Σχολή  του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μεσουρανούσαν η «ΔΑΠ ΝΔΦΚ» και η «ΠΑΣΠ». Ο φανατισμός που συνάντησα στη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής και ο χαρακτηρισμός των προσώπων με βάση τις κομματικές του πεποιθήσεις με ακολούθησαν και στη μετέπειτα ζωή μου. Οι τακτικές αυτές όμως δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν ένα κράτος δικαίου. Διότι αυτό που κατάλαβα εν τέλει από την καθημερινή επαφή μου με τους ανθρώπους είναι ότι όσο και αν τρέφουμε ελπίδες ότι ο κόσμος αυτός θα αλλάξει, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Όσο οι γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να αναπτυχθούν σε αυτόνομες και ανεξάρτητες προσωπικότητες με δικές τους απόψεις και πιστεύω αλλά ουσιαστικά τους «επιβάλλουν» τις δικές τους, δεν μπορούμε να μιλούμε για αλλαγή σ’ αυτό τον τόπο που λέγεται Ελλάδα. Διότι και σε 10 και 20 και σε 30 χρόνια θα υπάρχει η αναπαραγωγή ατόμων και απόψεων από τις νέες γενιές οι οποίες ουσιαστικά θα διαφέρουν από τους προκατόχους τους μόνο στον όνομα και στην εμφάνιση. Η αναπαραγωγή όμως δεν ταιριάζει στους ανθρώπους αλλά μόνο στα ζώα. Και όσο δεν αντιδρά η γενιά μου στο κατεστημένο που κληρονομήσαμε τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει. Και δεν μιλούμε για οικονομική κρίση αλλά για κρίση ιδεών και αξιών η οποία θα ενταθεί ακόμη περισσότερο τα προσεχή έτη. Αλλά θα μου πείτε αν δεν ακολουθούσε ο καθένας τις απόψεις του μπαμπά και της μαμάς, θα μπορούσε να βολευτεί επιλέγοντας για παράδειγμα που θα υπηρετήσει στο στρατό ή που θέλει να εργαστεί ; Πάντα θα υπάρχουν τα κομματικά παραθυράκια, τα οποία είναι πολλά και πάντα θα υπάρχουν ερωτήματα όπως «τι κόμμα είσαι» ώστε να ακολουθήσει και ο ανάλογος χαρακτηρισμός – κατάταξη του ερωτηθέντος.

ΤΣΙΡΙΚΑ Δ. ΙΩΑΝΝΑ

Δικηγόρος Εργατολόγος

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Γρεβενών «Γρεβενά – Συμμετέχω Ενεργά» με υποψήφιο Δήμαρχο τον κ. Γεώργιο Δασταμάνη.