Η λέξη Οσμάν στους περισσοτέρους θυμίζει κάποιο τούρκικο ,όνομα. Σε λιγοστούς το

ανθρωπόμορφο τέρας Τοπαλ-Οσμάν γνωστό για τις θηριωδίες του εναντίον των ελλήνων

πριν και κατά την μικρασιατική καταστροφή. Σε μας και την γενιά μας φέρνει στην μνήμη

μας την βρύση του Οσμάν την δίκια μας βρύση. Το όνομα της πιθανότατα να οφείλεται στο

όνομα κάποιου αξιωματούχου τούρκου του χωρίου πριν από την οριστική εγκατάσταση

των δικών μας στο χωρίο. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου εκατό μέτρων από το τελευταίο

σπίτι του κάτω μαχαλά . Σ΄ αυτήν προμηθεύονταν το νερό τους για όλες τους τις ανάγκες οι

μισοί κάτοικοι του κάτω μαχαλά. Η βρύση με το πιο άφθονο και το πιο κρύο νερό τους

καλοκαιρινούς μήνες. Η βρύση του Οσμάν η ήταν η πιο γνωστή βρύση του χωριού. Την βρύση αυτή αναζήτησε κατά την επίσκεψη του μετά από εξήντα χρονιά ο τούρκος που επέστρεψε στην γη που τον γέννησε « στο χωρίο μας». Η βρύση αυτή συνδέθηκε με τα παιγνίδια μας κατά τους θερινούς μήνες όταν ο ένας προσπαθούσε να κάνει παπί με το νερό της βρύσης τον άλλο, τα παιδικά μας όνειρα, την αγάπη μας στη φύση, τα τραγούδια μας τις καθημερινές μας συναντήσεις μας αλλά και την περηφάνια μας γι αυτήν στις συζητηθείς μας, με τους φίλους μας του πάνω μαχαλά. Συχνά το καλοκαίρι γινόταν χώρος καυγάδων και διαπληκτισμών κυρίως μεταξύ των γυναικών για το ποια έχει σειρά και ποια θα ποτίσει τους κήπους της πρώτη Στο χώρο μπροστά από την βρύση ήταν τοποθετημένες τέσσερες ξύλινες σκάφες για να πλένουν οι νοικοκυρές τα ρούχα στην διάρκεια κυρίως του

καλοκαιριού. Το νερό αυτής της βρύσης ποθούσαν οι γιαγιάδες μας στις μεγάλες ζέστες

του καλοκαιριού και μεις άλλοτε πρόθυμα και άλλοτε γογγύζοντας παίρναμε την μικρή

στάμνα για να φέρουμε νερό από την βρύση πριν στεγνώσει το σάλιο που η γιαγιά μας

έφτυνε στο χώμα. Το κελάρυσμα του νερού το θρόισμα των φύλλων από τις καρυδιές .τις

ιτιές και τις πανύψηλες λεύκες που ήταν κοντά στην βρύση η απόλυτη ησυχία

δημιουργούσαν ένα τόπο περισυλλογή, Ένα χώρο, που η φύση πλούσια παρείχε όλες τις

ομορφιές της, συνταιριασμένο με τις τοποθεσίες που ήταν δίπλα « κεράσια »

και τα « μήλα »,παραδεισένιο όπου ο επισκέπτης μπροστά σε αυτό το μεγαλείο θα έλεγε « Ως εμεγαλυνθη τα έργα σου κύριε πάντα εν σοφία εποίησας». Αυτήν την όμορφη και γεμάτο αναμνήσεις βρύση είναι αδύνατο να την προσεγγίσει κάνεις σήμερα. Οι δρόμοι κλείσανε το νερό της το πήρανε, τα αγρία χόρτα την σκεπάσανε σε σημείο που δύσκολα μπορεί να καθορίσει κάνεις ακόμα και την θέση της θάφτηκε κάτω από την άμμο και από τους πολλούς ξεχάστηκε Εμείς που διακατεχόμαστε από την επιθυμία να την αντίκρυ σου με να την χαιρετίσουμε να μιλήσουμε μαζί της να εναποθέσουμε τις ευχές μας όπως την

παραμονή της πρωτοχρονιάς δεν έχουμε μεγάλες απαιτήσεις, παρά ένα στενό δρομάκι

λίγων μέτρων για να είναι για όλους εμάς που έχουμε αναμνήσεις από την «βρύση μας» προσιτή για μια επίσκεψη που θα σημαίνει τη νεκρανάσταση της.

Ν. Κ Ακριτίδης

Παθολόγος

Διευθυντής Ιωάννινα