Σάββατο 24 Μαρτίου στην Αίθουσα Δημοτικού καταστήματος Καρπερού, 8 μ.μ.

Η παράσταση έχει τίτλο «ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ» και βασίζεται σε λαϊκά παραμύθια απ’ όλη την Ελλάδα, Το ελαφέλι, Ο τρισκατάρατος, Το Μυρσινιώ και Η κουλοχέρα.

Μια μορφή διασκέδασης που είχαν οι άνθρωποι παλιότερα ήταν να μαζεύονται σε παρέες και να λένε ιστορίες που περιείχαν μεταφυσικά στοιχεία ή τοπικούς θρύλους. Αυτές οι ιστορίες ήταν τα παραμύθια. Και ακριβώς επειδή απευθύνονταν σε ενήλικες μιλούσαν πολύ συχνά για αποτρόπαιες πράξεις.

Ιστορίες που διασώθηκαν από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά δημιουργώντας έτσι μια προφορική λαϊκή παράδοση. Αργότερα παύοντας τα παραμύθια να αφορούν τους μεγάλους σαν τρόπος διασκέδασης, λογοκρίθηκαν για να απευθύνονται σε παιδιά. Εμείς διαλέξαμε μερικά από αυτά τα παραμύθια στην πρώτη τους μορφή. Στη σκοτεινή, στην τρομακτική στη χωρίς λογοκρισία μορφή και ετοιμάσαμε μια παράσταση προσπαθώντας να ακουστούν ξανά αυτές οι ξεχασμένες για καιρό ιστορίες. Τρεις άνθρωποι με εργαλεία το σώμα, τη φωνή, το φως και τη μουσική δημιουργούν μια παράσταση, προτείνοντας μια μορφή ψυχαγωγίας, τόσο σύγχρονη όσο και παλιά που σε όλους κάτι στο τέλος θα θυμίζει.

Πέντε ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια, επιλεγμένα από διάφορες περιοχές της Ελλάδος. Σε κάθε μια από αυτές τις ιστορίες συναντάμε κι έναν διαφορετικό τύπο οικογένειας.

Στην πρώτη οι γονείς απαρνιούνται τα παιδιά τους και μπαίνουν στη διαδικασία να τα βλάψουν. Εκείνα όμως ενωμένα καταφέρνουν να ξεπεράσουν όλους τους κινδύνους. Στο δεύτερο παραμύθι παρουσιάζεται η ζωή μιας αγαπημένης οικογένειας που ελπίζει στην ευτυχία των παιδιών τους, μέσα από έναν πετυχημένο γάμο. Ο κίνδυνος αυτή τη φορά είναι εξωτερικός. Ένας φαινομενικά πλούσιος και εκθαμβωτικός γαμπρός παρασέρνει με την πανουργία του όλη την οικογένεια και όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται είναι πλέον αργά. Η τρίτη ιστορία είναι μια ιστορία αγάπης. Δυο νέοι συναντιούνται και ζουν τον απόλυτο έρωτα. Για μια νύχτα. Η νύχτα αυτή όμως, ορίζει και ανατρέπει τις ζωές τους, όπως τις ήξεραν μέχρι τότε. Το τέλος της ιστορίας δικαιώνει τον έρωτα, παραβλέποντας τον κοινωνικό περίγυρο και ότι αυτός προστάζει. Στο τελευταίο παραμύθι δυο αδέλφια, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι ζούνε στην ίδια στέγη μέχρι που ένα τρίτο πρόσωπο, μια νύφη, εμφανίζεται στη ζωή τους και επιδρά καταλυτικά στη μεταξύ τους σχέση. Όσο υπάρχει η διάθεση για επικοινωνία, υπάρχουν και οι σχέσεις των ανθρώπων, υγιείς. Όταν η επικοινωνία αποκόπτεται, αναπόφευκτα αποκόπτονται και οι σχέσεις.

ΔΗΜΟΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ – Δ.Ε.Π.Α.Π.