Aν το ΠΑΣΟΚ θέλει να αποτελέσει πραγματική εναλλακτική λύση πρέπει να                             

     αποχωρήσει από την κυβέρνηση και να υιοθετήσει νέα προοδευτική στρατηγική

   απεγκλωβισμού από  το Μνημόνιο, επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών και

                                                            εξόδου από την κρίση.

————————————————————————————————————————–

1.  Εναλλακτική λύση.

________________________________________________________________________

Η παραπάνω πρόταση που σκόπιμα και συκοφαντικά χαρακτηρίσθηκε από τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ως πρόταση επικίνδυνη, ανεύθυνη και ”σουρεαλιστική” δεν είναι μόνο η πρόταση επιβίωσης και ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ ως προοδευτικού, σοσιαλιστικού φορέα, αλλά και η μόνη ρεαλιστική πρόταση για  την πραγματική ύπαρξη εναλλακτικής λύσης στο ελληνικό πρόβλημα, μπροστά στο αναγνωρισμένο και επιβεβαιωμένο αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της τρόϊκας και της κυβέρνησης, μπροστά στην προκαλούμενη καταστροφική ύφεση και την διαλυτική αποσύνθεση της κοινωνίας.

Επαναλάμβάνω, μπροστά, στα φανερά και υπαρκτά αδιέξοδα : είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση διέξοδου, απέναντι στην σουρεαλιστική εικόνα καταστροφής μιας ελληνικής Γκουέρνικα …

Η πολιτική της βαθειάς ύφεσης, της εξουθενωτικής λιτότητας, της εφιαλτικής ανεργίας και της διάρηξης κάθε στοιχείου συνοχής της κοινωνίας  πρέπει να αποτελέσει περελθόν,αφού το μέλλον που φέρνει είναι ακόμα πιο σκοτεινό…

Εξ άλλου, επί της ουσιάς και επί τρία (3) χρόνια γιγάντωσε  τα προβλήματα και έδειξε ότι κανένα  θετικό αποτελέσμα δεν μπορεί να φέρει και να εγγυηθεί.

Η φοβερή επικοινωνιακή (και  η άλλη, εξωτερική, στήριξη) της κυβέρνησης και των εταίρων της,  δεν  μπορεί να συγκαλύψει την ωμή πραγματικότητα με ακραία τα κοινωνικά φαινόμενα  αποδιάρθρωσης  και απόγνωσης.

Ούτε η αντιφατικά και αναποτελεσματικά εξελισσόμενη πολιτική των αποκρατικοποιήσεων μπορεί να συνταυτισθεί με την έωλη προσδοκία μιας αβέβαιης  ανάπτυξης, όπου εμφανίζονται καθαρά, πλέον, και γεωπολιτικά μλποκαρίσματα και εντάσεις.

Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί  τι θα συμβεί μετά τον Μάρτιο, όταν θα έχουμε μπεί βαθύτερα στον νέο κύκλο της ύφεσης του -4.5% , όταν η ανεργία θα έχει φτάσει το 30%, όταν τα έσοδα θα συνεχίσουν την υστέρηση προκαλώντας με τον εισηγμένο αυτοματισμό νέα μέτρα (για το 2013 υπολογίζεται στα 3 δισ. €), όταν θα αρχίσουν οι επιπτώσεις των εξουθενωτικών μέτρων του πακέτου του Νοεμβρίου (Μνημόνιο ΙΙΙ). Το ότι το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα έχει ήδη πραγματοποιηθεί, μπορεί να φανεί σαν μιά ευφυής τακτικά κίνηση αποφυγής της μεταφερόμενης στο εσωτερικό του οξείας κοινωνικής σύγκρουσης, αλλά τίποτα δεν μας αποκλείει να γνωρίζουμε από τώρα το τι έρχεται !…

Οι πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και οι ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας κατατάσσουν αυτή την πολιτική στο παρελθόν, αναζητώντας, ουσιατικά, μιά άλλη για το μέλλον τους.

Η πολιτική αυτή της τρόϊκας και της κυβέρνησης δεν καταστρέφει μόνο τη χώρα, με τη συμμετοχή και τη συνυπευθυνότητα σ΄αυτήν του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καταστρέφει και τη δυνατότητα εναλλακτικής λύσης.  Το γεγονός αυτό είναι ακόμα πιο εφιαλτικό, πιο ζοφερό…

Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς βάθος  συμμαχιών, χωρίς αναφορά σε ευρύ κοινωνικό τόξο δυνάμεων, χωρίς στέρεο εσωτερικό κομματικό έδαφος και χωρίς δομημένη εναλλακτική στρατηγική αδυνατεί μόνος του και υπ΄αυτά τα δεδομενα να αποτελέσει ισχυρό, βέβαιο και αποτελεσματικό φορέα διεξόδου και εναλλακτικής λύσης.

Η ΔΗΜΑΡ μ΄ εντεινόμενο  τον εσωτερικό της διχασμό  και με διαρκή απίσχνανση των δυνάμεών της  κατά ένα μέρος της θα τροφοδοτήσει το ΣΥΡΙΖΑ και κατά το άλλο της, -αν δεν συγκλίνει σε νέο μόρφωμα με ”εκσυγρονιστικές”  αποσχίσεις του ΠΑΣΟΚ-, είναι πολύ πιθανό να μήν καταγραφεί ως κοινοβουλευτική δύναμη σε όποια επερχομενη εκλογική αναμέτρηση.

Μετά και την δογματικά  επαναλαμβανόμενη  αυτοεξαίρεση του  ΚΚΕ από κάθε κυβερνητική ευθύνη και προοπτική, η τοποθέτηση, οι αποφάσεις  και ο σαφής  επαναπροσανατολισμός του ΠΑΣΟΚ αποτελούν το κρίσιμο κυρολεκτικά ζητημα, το κλειδί για το σήμερα και το αύριο της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον κρίσιμο  παράγοντα,  τον κρίσιμο παίκτη.  Το ΠΑΣΟΚ, όχι ως ουρά, όχι ως δορυφόρος της ”Ν.Δ.”, ούτε όπως επιθυμεί η σημερινή ηγεσία του να το εξωραϊζει, ως το ”κέντρο” του πολιτικού συστήματος, αλλά ως πολιτικός χώρος με διαπιστωμένες αντοχές, σαφή τα προοδευτικά σημεία αναφοράς  και αξιόλογο δυναμικό, αλλά, και σημαντική κοινωνική βάση, της οποίας η συρρίκνωση δεν είναι αναντίστρεπτη, όταν,  μάλιστα, επανατοποθετηθεί δραστικά και πρωταγωνιστικά στη δημοκρατικη -αρισερή του κοίτη, στο προοδευτικό, μη συντηρητικό φάσμα.

Το ΠΑΣΟΚ που αποσυνδέεται και  αποκηρύσσει  αυτή την αναποτελεσματική κια αδιέξοδη πολιτική, που κλείνει  τον κύκλο της βύθισης και της αποσύνθεσης και αποφασίζει να κινηθεί δραστήρια και πρωταγωνιστικά στη γραμμή του απεγλωβισμού από το Μνημόνιο, της επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών και της ανάκαμψης.

Αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει και κινηθεί σ΄αυτή την κατεύθυνση, τότε διαμορφώνεται ένα πραγματικό,  ρεαλιστικό τόξο δυνάμεων με πλατειά  κοινωνική αναφορά, με ευρεία πολιτική πλειοψηφία,  με αξιακή – πολιτική υπεροχή  και ψυχολογία ανάτασης, με ”μεγάλη δύναμη πυρός”. Το τόξο αυτό, μιά πραγματική-δυνατή κι όχι φανταστική-αδύνατη ”ελιά”, με τις δυνάμεις : του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και ανένταχτων προοδευτικών προσωπικοπικοτήτων μπορεί να δόσει λύσεις και να δρομολογήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη.

2.  Η ”ακυβερνησία”, οι εκλογές και η άλλη λύση (δημοκρατική κυβέρνηση συνεργασίας).

___________________________________________________________________________

Στα παραπάνω πλαίσια, έχει διατυπωθεί, -και σωστά-, εν όψει του επικείμενου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ η παρακάτω θέση που :

” Η αξιοπιστία και η ειλικρίνεια , άμεσα, στην πρώτη κρίσιμη φάση, θα κριθεί από την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση Σαμαρά και τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων με αυτήν, καθώς και την ανάληψη συντονισμένων πρωτοβουλιών στα πλαίσια της νέας προοδευτικής του πολιτικής σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Η προσπάθειά  και η γενικότερη δράση μας κινούμενη σταθερά στα πλάισια του ευρωπαϊκου δρόμου, οφείλει, ενώ ξετυλίγεται στην χώρα μας, να συνδέεται με το χώρο της προοδευτικής Ευρώπης”.

Κινδυνολογούν ασύστολα και συκοφαντικά απένατι σ΄αυτήν τη θέση, χωρίς να φέρνουν κανένα ουσιαστικό επιχείρημα στο σκεπτικό της και στην ισχυρή θεμελίωσή της, χωρίς να διατυπώνουν πραγματικό πολιτικό αντίλογο όταν τα καταστροφικά  αδιεξόδα της πολιτικής τους κατακλύζουν και τους ίδιους, οομολογωντας -τα σ τις προσωπικές τους συζητήσεις.

”Οδηγείται τη χώρα σε ακυβερνησία”, κινδυνολογούν…

Αυτοί που κατακεραυνώνουν  τον ”κυβερνητισμό”, που βαρύγδουπα  καταγγέλουν  την  ”βαθειά αλλοτρίωση από τις πελατειακές σχέσεις  της εξουσίας”, είναι αυτοί, οι ίδιοι, που δεν μπορούν να αισθανθούν ούτε στιγμή τον εαυτό τους έξω  από την κυβέρνηση, δεν μπορούν  να σκεφθούν ούτε λεπτό τον εαυτό τους έξω απο τον κύκλο της εξουσίας.  Είναι αυτοί, που επανέρχονται, τώρα, διεκδικώντας, συστοιχημένοι ανασχηματισμό με πολιτικά, κοινοβουλευτικά στελέχη, φωτογραφίζοντας τους εαυτούς σας. Ακούστε, λοιπόν, οι απλοί άνθρωποι του λαού σας λένε : ”φτάνει  πιά, με την υποκρισία σας !…”

Λοιπόν, κύριοι, ας ξεκαθαρίσουμε τα απλά. Θα δούμε, βέβαια, και τα της χώρας μας. Δεν είναι η ακυβερνησία της χώρας που σας απασχολεί, δεν κόπτεσθε για τον απογαλακτισμό του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία, το αντίθετο. Επιθυμείτε, επιδιώκετε, οργανώνετε με κάθε τρόπο τη βαθύτερη συμμετοχή σας σ΄αυτή την κυβέρνηση, την εμπλοκή σας στην άσκηση τούτης της πράγματι αντιδραστικής εξουσίας. Κι αυτά, -πρέπει να το γνωρίζετε-, σας κάνουν περισσότερο αντιδημοφιλείς, αποκρουστικούς  στην κοινωνία και το λαό.

Επί της ουσίας : η αποχώρηση από την κυβέρνηση Σαμαρά και ο επαναπροσδιοροσμός της σχέσης μαζί της, δεν σημαίνει ούτε ακυβερνησία, ούτε εκλογές.

Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ εστιάζεται και αφορά την ασκούμενη πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ούτε στις πρώτες εκλογές(Μάϊο), ούτε στις δεύτερες(Ιούνιο) εντολή να κυβερνήσει. Η ”Ν.Δ.” διεκδίκησε με κάθε τρόπο και τελικά απέσπασε εκλογικά την ευθύνη της κυβέρνησης. Και έχει την ευθύνη της κυβέρνησης.  Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη θέση της αντιπολίτευσης. Εκεί το έταξε ο λαός, δύο φορές (Μάϊο και Ιούνιο). Από τη θέση αυτή, θα αξιοποιήσει όλα τα προσφερόμενα από το Σύνταγμα μέσα για να προχωρήσουν τα πράγματα προς όφελος της πατρίδας, της οικονομίας και της κοινωνίας. Η ψήφος ανοχής, η ψήφος περιστασιακής στήριξης είναι μεταξύ των προσφερόμενων αυτών μέσων. Αλλά και η αρνητική ψήφος (όταν η δεξιά-κεντροδεξιά -ακροδεξιά συμμπαράταξη είναι εμφανής), καθως και η κριτική και η αντιπαράθεση στη βουλή και στην κοινωνία, η έμπρακτη ανάδειξη των άλλων λύσεων και της διαφορετικής πρότασης αποτελούν μέσα και τακτικές που θα χρησιμοποιηθούν. Γενικότερα, η αυτόνομη στάση, η αυτόνομη πορεία, ο πολιτικός  αυτοπροσδιορισμός  είναι τα κομβικά στοιχεία. Δεν μπορούν, -και δεν πρέπει άλλο πιά-, να  ακυρώνονται, μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ σε ουρά της ”Ν.Δ.” και ακυρώνοντας κάθε άλλη εναλλακτική δυνατότητα, ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες νεοφιλελευθέρης καταιγίδας και κοινωνικής απόγνωσης.

Οι εκλογές, -και οι πρόωρες εκλογές-, είναι ευθύνη της ”Ν.Δ.”, της κυβέρνησης της ”Ν.Δ.”, όχι του ΠΑΣΟΚ.

Η ακυβερνησία θα προκύψει ως αποτέλεσμα των τεράστιων αδιεξόδων της ασκούμενης πολιτικής που συσσωρεύει οργή, εξαθλίωση και αγανάκτηση, ως αδυναμία  περαιτέρω χειρισμών και διαχείρησης μιας οξυμένης κατάστασης εκτός ορίων, και δεν θα είναι, δεν θα έχει ουδεμία σχέση από τη συμμετοχή (ή, την μη συμμετοχή ) του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Και, σε κείνες τις συνθήκες αδιεξόδου, που, πάντως, εμφανίζονται πολύ κοντινές, – νωρίτερες κι απ΄ τις γερμανικές εκλογές- , το θέμα θα είναι : ποιός  δεν θα έχει ακυρωθεί, ποιός θα διαθέτει την κοινωνική αποδοχή και δυναμική για να δόσει διέξοδο, για να αναλάβει ευθύνη εναλλακτικής λύσης και ελπίδας. Με συνεχιζόμενη την εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και σ΄αυτή την πολιτική, αυτή η ζωτική, απολύτως αναγκαία δυνατότητα θολώνει στα χαρακτηρισστικά της, απομειώνει τη δυναμική και την αποτελεσματικότητά της, περιορίζοντάς την στο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι μετά από τέτοιες εξελίξεις το ΠΑΣΟΚ θα εξανεμισθεί…

Αυτή η ζοφερή προοπτική μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την αποχώρηση  του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, την επικοδομητική άσκηση του  αντιπολιτευτικού του ρόλου στη βάση μιας  αυτόνομης προοδευτικής πολιτικής, στην επανατοποθέτησή του στον φυσιολογικό του δημοκρατικό -μη συντηρητικό χώρο και στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε Ελλάδα και Ευρώπη για τη διαμόρφωση δημοκρατικής συνεργατικής εναλλακτικής  λύσης.

Τις εκτιμήσεις αυτές, καθώς και  τις προοπτικές αυτές, όπως συνοπτικά  παρουσιάζονται εδώ, το ΠΑΣΟΚ οφείλει  να αναπτύξει και να εκθέσει συστηματικά  όχι μόνο στον ελληνικό λαό, αλλά και  στα ευρωαπαϊκά προοδευτικά (σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, εργατικά) κόμματα, κλιμακώνοντας, μάλιστα, παραπέρα τις  πρωτοβουλίες του για την οικοδόμηση όρων μίας ευρύτερης προοδευτικής συνεργαίας με ευρεία κοινωνική βαση και σε μιά νέα ευρωπαϊκή κοινωνική  προοπτική.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι στην Ευρώπη, κι όχι μόνο, οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και ευρύτερα, πρέπει να αντιληφθούν ότι στο όνομα μιάς δογματικής αφοσίωσης στη συνταγή του γερμανικού δεσποτισμου και της τρόϊκας, στην Ελλαδα δεν θα θυσιάσουμε κάθε άλλη λύση κια το μέλλον μας. ‘Οτι αυτή η απόφαση της στροφής του ΠΑΣΟΚ, σε τελική ανάλυση, μπορεί την οριακή στιγμή να διασώσει  την Ελλάδα από τα χειρότερα και να λειτουργήσει ως εκτονωτικός μηχανισμός και για την Ευρώπη.

3. Η στρατηγική του ΔΝΤ και της τρόϊκας, η έκτακτη ανάγκη.

___________________________________________________________________________

Επαναλαμβάνεται ένα επιχείρημα : η κατάσταση ήταν έκτακτης ανάγκης και τα μέτρα ήταν μέτρα έκτακτης ανάγκης.

Λογικοφανής, εύπεπτη άποψη…

Δεν πρόκειται για συνταγή έκτακτης ανάγκης, είναι η συνταγή του  ΔΝΤ, η πολιτική του ακραίου νεοφιλελευθερισμού (της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης, της μετατροπής της χώρας σε χώρα ευκαιρίας). Εφαρμόσθηκε παντού, όχι  σαν έκτακτη ανάγκη, αλλά σαν σταθερή  στρατηγική, όπου υπήρξε, όπου λειτούργησε  το ΔΝΤ. Ο Α.Παπανδρέου προειδοποιούσε,  μιλούσε με τα πιο απαξιωτικά, σκληρής  κριτικής λόγια για το ΔΝΤ και  την πολιτική του από το 1978 !

Το ότι δεν πρόκειται  για περιορισμένο χρόνο εφαρμογής  της (η έκτακτη ανάγκη εννοείται, πάντα, για μικρό χρονικό διάστημα), το λένε όλοι, και η τρόϊκα και οι κυβερνητικοι εταίροι. Μιλάνε ότι η πολιτική αυτή, που ήδη εφαρμόζεται με τα γνωστά της αποτελέσματα επί τρία χρόνια (!), θα συνεχίσει και τα επόμενα αποδίδοντας καρούς το 2022. Πρόκειται, δηλαδή, όπως οι ίδιοι μας πληροφορούν για πολιτική 15ετίας !

Αλήθεια, είναι δυνατόν  το ΠΑΣΟΚ, πίσω από το πρόσχημα της ”έκτακτης ανάγκης” να αντικαταστήσει την πολιτική και το πρόγραμμα του με το πρόγραμμα  του ΔΝΤ ;  Και, θα εξακολουθήσει μετά απ΄αυτό, που σε λίγο συμπληρώνει τέσσερα (4) χρόνια, να ονομάζεται Σοσιαλιστικό ;  ΄Οχι να είναι , -γιατί ούτε σε διαταραγμένη φαντασία δεν θα είναι-,  αλλά να ονομάζεται…

‘Ηδη, στις δυνάμεις της νεολαίας που βιώνουν αυτή την πολιτική, παγιώνεται μία αντίληψη για ένα δορυφορικό συνεργατικό κόμμα της ”Ν.Δ.” με νεοφιλελλεύθερη πολιτική και ανούσια, υποκριτική κονωνική ρητορική.

Η στρατηγική του ΔΝΤ και της τροϊκας, ούτε σε έκτακτες συνθήκες, ούτε πολύ περισσότερο σε κανονικές συνθήκες μακράς χρονικής διάρκειας δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική ενός  σύγρονου δημοκρατικού σοσιαλιστικού κόμματος. Ούτε ακόμα και με τα υφιστάμενα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία ορισμένοι περί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όψιμα ανακάλυψαν και λάτρεψαν, χωρίς, όμως, καμία ουσιαστική προσέγγιση και σχέση με τις νεες απαιτήσεις  μιας Ευρώπης σε κρίση και μίας ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας σε αναζήτηση κια επανακαθορισμό.

‘Ολα αυτά υπογραμμίζουν το  γεγονός της άμεσης ανάγκης  εξόδου του ΠΑΣΟΚ απ΄αυτή τη  στρατηγική αν θέλει να εννοεί  στοιχειωδώς τον τίτλο του  (σοσιαλιστικό), κι αν θέλει να  διαδραματίσει έναν ρόλο συσχετισμένο  με τις πραγματικές αν΄γκες  της κοινωνίας κια της πατρίδας.

Αλλιώς, όπως θα έλεγε κι Μπρέχτ : ”αλλάξτε  λαό…”. Δηλαδή, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα έχει εφαρμόσει  τη γραμμή : μετακινηθείτε κοινωνικά και εκφράσετε συμφέροντα ολιγαρχικών και ανώτερων μεσοστρωμάτων… Σ αυτήν την περίπτωση, βέβαια, θα φανεί σύντομα αν υπάρχει τέτοιος κοινωνικός χώρος για να εκπροσωπηθεί πολιτικά από έναν δορυφόρο του γνήσιου συντηρητικού κόμματος, τη ”Ν.Δ.”. Κι αν υπάρχει, τέτοιος κοινωνικός χώρος, μετά, μάλιστα, από τέτοιες εξελίξεις διαλυτικής κρίσης στην κοινωνία, αυτός να εκπροσωπηθεί από συμπληρωτικό-δορυφορικό σχήμα κι όχι την ίδια τη ”Ν.Δ.”.  Η άποψη αυτή επιβαβαιώνει την αβεβαιότητα και την επισφάλεια της ασκούμενης ηγετικής πολιτικής αν στοχεύει σ΄ένα τέτοιο ΠΑΣΟΚ, μικρό και δορυφορικό. Κι ένα επισφαλές για το μέλλον -του ΠΑΣΟΚ μεταφέρει, μοιραία, την επισφάλεια και στην ηγεσία του…

4. Το στοίχημα.

___________________________________________________________________________

Είναι αλήθεια ότι τα πράγματα έχουν  στενέψει.

Αλλά είναι, επίσης, αλήθεια ότι τώρα παίζεται το πιο κρίσιμο στοίχημα.

Ο καθείς και τα όπλα του.

Το επόμενο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ  θα γίνει μετά από τέσσερα χρόνια.  Πολύ αργά…

Θυμηθείτε : “χθές (ίσως) ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, τώρα !”

Ελευθέριος Τζιόλας