( Μέρος β΄)

Αν θυμάσαι, αγόρι μου, από τα προηγούμενα, στην επιστολή με την οποία ο απόστολος Παύλος απαντάει στους Θεσσαλονικείς, που είχαν παρόμοιες ενστάσεις με σένα σχετικά με το σεξ, τόνισε ότι το θέλημα του Θεού είναι να γίνουμε άγιοι και να αποφεύγουμε ό,τι προσκρούει σ΄αυτό.
Και η ασύδοτη σεξουαλική ζωή είναι απ΄τα σημαντικότερα εμπόδια.
Επομένως από την αρχή του προβληματισμού σου ορθώνεται μπροστά σου πελώριο το ερώτημα: θέλω να συμβουλευτώ Το Θεό για την προσωπική μου ζωή;
Θέλω να γίνω άγιος;

Για να επιλέξει κανείς και να το αποφασίσει να γίνει άγιος, σημαίνει κατ΄αρχήν ότι αποδέχεται το Θεό ως Πατέρα Του και σαφώς και τη διαπαιδαγώγησή Του.
(Ας μην ασχοληθούμε εδώ με την ύπαρξή Του).
——————————————-
Τι σημαίνει όμως ”άγιος”;

Δεν είναι κατ΄αρχήν κάτι το ανέφικτο και απόμακρο για τον κοινό άνθρωπο.
Ούτε άγιοι είναι μόνο αυτοί που κάνουν θαύματα.
Ή που έζησαν κάποτε ή και τώρα στις σκήτες και τα μοναστήρια.
Είναι κι όλοι αυτοί, που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από μας και σηκώνουν τον προσωπικό τους σταυρό τίμια και μαρτυρικά, προσπαθώντας να μην παραβούν τις υποδείξεις της συνειδήσεώς τους και του Νόμου του Θεού.

Κι είναι πολλοί αυτοί, αλλά ανώνυμοι.
————————————————
Η κλήση βέβαια του Θεού για αγιότητα απευθύνεται σε όλους μας.
Η ανταπόκριση αφήνεται σε μας.

Την αγιότητα της ζωής — ακροθιγώς θα την προσεγγίσουμε — την προσδιορίζουν βασικά τρία χαρακτηριστικά:
Πρώτον η σταθερή μας απόφαση να απαρνηθούμε την κοσμική φιλοσοφία ότι όλα τελειώνουν με το θάνατο κι επομένως ”φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν”.

Το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία μάς λένε — και το πιστοποιεί αυτό και κάθε πιστός που γνώρισε αληθινά το Θεό –ότι η πραγματική ζωή ανατέλλει και συνεχίζεται σε μια άλλη διάσταση πέρα από το μνήμα.
Και είναι ατέρμονη.
Με το θάνατο τελειώνει οριστικά ο τρόπος ζωής μας στη γη κι ό,τι πρόλαβε ο καθένας μας να κάνει, καλό ή κακό.
Μετά μας περιμένει η κρίση του Θεού.
Η ψυχή θα εξακολουθήσει να ζει, στο χώρο των πνευμάτων όμως τώρα, αφού πάρει θέση ανάλογη με τις πράξεις της εδώ στη γη.
Δυστυχίας ή ευτυχίας.
Τελική κρίση ψυχής και σώματος θα υποστεί ο καθένας μας, όταν ο Χριστος ξανάρθει ”κρίναι ζώντας και νεκρούς”, όπως ομολογούμε στο”πιστεύω” μας.

Στη γη η ζωή είναι παραφθαρμένη. Όχι όπως τη συνέλαβε ο Δημιουργός.
Βρίσκεται στη μέση ο σατανάς, που, από την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου στη ζωή και την ιστορία,έστησε και στήνει πλεκτάνες σε βάρος του.
Έτσι κατάφερε την παρακοή του στον Κύριο και την πτώση του στην αμαρτία.
”Εκείνος απ΄αρχής ανθρωποκτόνος ήν”, θα πει ο Ιησούς στους Ιουδαίους αναφερόμενος στο διάβολο.

Ο άνθρωπος από τότε ρέπει στο κακό.
Η βούλησή του έγινε ασθενική, παρασύρεται εύκολα από την αμαρτία και δυσκολεύεται να συνταχθεί ή να επιμείνει στην αρετή.
——————————-
Μελέτησε την ανθρώπινη ιστορία και την προσωπική σου και θα το δεις.

Θυμήσου και το μύθο του Ηρακλή με την κακία και την αρετή, που διδάχτηκες στο σχολείο.
Οι πρόγονοί μας είχαν συλλάβει το όλο πρόβλημα, πριν έρθει ο Χριστός στον κόσμο.
Κι ο Ίδιος, αν το πρόσεξες ποτέ, είπε πως τη ζωή που μας ζητάει ο Θεός δεν την προτιμούν οι πολλοί, γιατί είναι ανηφόρα. Δύσκολη.
Ακριβώς, γιατί μας θέλγει περισσότερο το κακό.
Έχει όμως μοναδική αξία, γιατί περιεχόμενό της κρύβει την ειρήνη και τη χαρά του ουρανού.
Αλλά και τη λελογισμένη απόλαυση των υλικών αγαθών.
Οδηγεί δε στην αιώνια μακαριότητα.

———————————————————————————————————————————–
Το δεύτερο χαρακτηριστικό της αγιότητας είναι ο συνεχής αγώνας κατά του σατανά και των κατώτερων επιθυμιών μας, που αντιστρατεύονται σε κάθε καλή μας ενέργεια.

Για το σατανά κάναμε κι άλλη φορά λόγο.
Είναι ο δολιοφθορέας κι ο κακός σύμβουλος του ανθρώπου.
Στόχος του να αποκόψει τον άνθρωπο από το Θεό, να τον παρασύρει στο κακό και την αιώνια καταδίκη.

Όσον αφορά τον κατώτερο αμαρτωλό εαυτό μας, με τις κακές έξεις και επιθυμίες του, του γίνεται αναφορά διάσπαρτα απ΄τον απόστολο Παύλο μέσα στις Επιστολές του, που υπάρχουν στην Κ.Δ, και εκδηλώσεις του είναι: η ασέβεια και το μίσος κατά του Θεού, η ειδωλοποίηση των κτισμάτων και η μη απόδοση σεβασμού και λατρείας στο Δημιουργό, η αδικία, η πορνεία, η πονηρία, η πλεονεξία, η κακία, ο φθόνος, η φιλονικία, η απάτη και κακοήθεια, η κακολογία και η κατάκριση του διπλανού μας, η περηφάνια και αλαζονεία, η ραδιουργία, η περιφρόνηση των γονιών, η ασυνέπεια στο λόγο, , η αστοργία, η αδιαλλαξία και χωρίς έλεος συμπεριφορά, η διαστροφή του γενετήσιου ενστίκτου, η πατροκτονία και μητροκτονία, το δουλεμπόριο, το ψέμα, η επιορκία κ.ά.
———————————————————————————————————————————
Κι ερχόμαστε στο τρίτο χαρακτηριστικό της αγιότητας, που είναι η συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας.
Στη λατρευτική και τη μυστηριακή.

Είναι ένα πολύ σπουδαίο κεφάλαιο αυτό.
Αρκούμαι να πω ότι έτσι έζησαν και ζουν απειράριθμοι άνθρωποι στον κόσμο.
Κι είναι τελικά τυχεροί. Κι έχουν χάρη και δύναμη να αντιπαλεύουν τις αντιξοότητες της ζωής.
Χώρια τα εκατομμύρια και το σύννεφο των μαρτύρων και των αγίων που μας περιβάλλουν και ανήκουν, μακάριοι πια, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία στους ουρανούς.
——————————————————————————————————————————-

Αυτά για το παρόν άρθρο και όσον αφορά την υπόδειξη του αποστόλου Παύλου να επιδιώκουμε την αγιότητα, στην οποία αντιστρατεύεται η ηθική ασυδοσία και στην οποία ενυπάρχει και η σεξουαλική ασυδοσία.
Σημειωτέον ότι γι΄αυτή τη στάση ζωής απαιτούνται ηρωισμός και θυσίες.
Δεν καταβάλλεται όμως ο άνθρωπος που την επιλέγει, γιατί νιώθει σύμμαχο την εύνοια και τη στοργή του Δημιουργού,τη συμπαράσταση και συμπόρευση του Αναστημένου Ιησού του Κυρίου μας, την παράκληση και το φωτισμό του Παρακλήτου, δηλ. του Αγίου Πνεύματος και τις αδιάλειπτες πρεσβείες της Παναγίας μας και των αγίων.
Αλλά και τη θαλπωρή της στρατευομένης Εκκλησίας.
Αυτής που τα μέλη της είναι ακόμα στη γη.
Και όλων εκείνων που τον αγαπούν και τον στηρίζουν γι΄αυτή του την επιλογή.
———————————–
Μακάρι να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας την τιμή και την αγάπη του Θεού σ΄αυτή Του την πρόσκληση, να γίνουμε άγιοι, για να Του μοιάσουμε.
———————————–

Τώρα ό,τι αφορά το γενετήσιο ένστικτο, και μάλιστα σε σχέση με τα παραπάνω. θα το δούμε στο επόμενο άρθρο.

Ζώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός