Στις 18 Οκτωβρίου 2013 υπογράφτηκε μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και του Καναδά η διακρατική συμφωνία CETA που αφορά και την ελληνική φέτα. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι δεσμευτικός για τις χώρες της Ε.Ε. όχι όμως για τον υπόλοιπο πλανήτη.

Η ζήτηση της φέτας είναι παγκοσμίως 200.000 τόνοι περίπου. Η Ελλάδα παράγει περίπου τη μισή ποσότητα εκ της οποίας το 90% διοχετεύεται στην εγχώρια αγορά. Αυτό σημαίνει ότι μόνο το 10% εξάγεται. Δηλαδή μας ζητούν φέτα και δεν έχουμε να δώσουμε. Για την παραγωγή της ποσότητας αυτής δραστηριοποιούνται περίπου 300.000 εργαζόμενοι σε περίπου 100.000 κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις οικογενειακής μορφής κυρίως, ενώ άλλοι 50.000 γεωργοί λειτουργούν υποστηρικτικά εξασφαλίζοντας τις αναγκαίες ζωοτροφές.

Ο Καναδάς, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία κλπ. παράγουν και διακινούν λευκό τυρί ως φέτα χρησιμοποιώντας και διάφορα ελληνικά σύμβολα σε μία προσπάθεια παραπλάνησης του καταναλωτικού κοινού. Αυτό δεν γίνεται μόνο για τη φέτα αλλά και για άλλα ΠΟΠ τυροκομικά της Ε.Ε. όπως το Ασιάγκο, τη Γκοργκοντζόλα και το Μίνστερ. Πρόκειται για μία παλιά ιστορία η οποία ταλαιπωρεί το νότο της Ε.Ε.. Τα συμφέροντα μεγάλα και τα χρήματα πολλά για τις αντίστοιχες πολυεθνικές. Τι θα έπρεπε να κάνει λοιπόν η Ε.Ε. ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή; Πολύ περισσότερο τι θα έπρεπε να πράξει η ελληνική πολιτεία ώστε να προστατέψει την φέτα από το 2005 που αναγνωρίστηκε ως ΠΟΠ;

Θα έπρεπε να πράξει τα αυτονόητα. Δηλ. να καταρτίσει σχέδιο εθνικής πολιτικής για την αιγοπροβατοτροφία, το οποίο σημαίνει ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου για τα κτηνοτροφικά πάρκα και επιτάχυνση των χαρακτηρισμών για τη χρήση γης, ενθάρρυνση ίδρυσης νέων κτηνοτροφικών μονάδων και κατάρτιση στοχευμένων προγραμμάτων οικονομικής ενίσχυσης του κλάδου με ταυτόχρονη μέριμνα για ελληνικές ζωοτροφές και φυσικά δυναμική προώθηση της ελληνικής φέτας στο εξωτερικό. Σχεδόν τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε. Κροκοδείλια δάκρυα κατόπιν εορτής μόνο.

Εξαιτίας αυτής της ανικανότητας της ελληνικής πλευράς και λόγω της αυξημένης ζήτησης της φέτας στο εξωτερικό, ανέκαθεν, κυρίως όμως μετά το 2005 που αναγνωρίστηκε ως ΠΟΠ αλλά και λόγω της αδυναμίας της Ε.Ε. να προστατεύσει διεθνώς τα ΠΟΠ προϊόντα της πέραν των ορίων της, βρήκε την ευκαιρία ο Καναδάς να καπηλευτεί το όνομα πλασάροντας τα λευκά τυριά τους ως φέτα.

Μπροστά σε αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση η Ε.Ε. προσπάθησε, καθυστερημένα, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα τόσο για τη φέτα όσο και για τα άλλα τυροκομικά ΠΟΠ του νότου της. Φυσικά ο Καναδάς, η Αυστραλία, οι Η.Π.Α. και άλλες χώρες δεν είναι μικρές αγορές και ξέρουν καλά από παζάρια. Στα παζάρια αυτά κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις. Και στην περίπτωσή μας έγινε το ίδιο. Μακάρι να μπορούσαμε να επιβάλλουμε τις θέσεις μας, αλλά όταν έχεις να κάνεις με διαχρονικά πανηγύρια κυβερνώντες, ενίοτε και πολίτες, δεν είναι εύκολο να επιβάλλεις τίποτε.

Έτσι λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση ο Καναδάς δεσμεύτηκε ότι δεν θα χρησιμοποιεί αυθαίρετα ελληνικά σύμβολα στις συσκευασίες της φέτας παραπλανώντας τους καταναλωτές και οι επιχειρήσεις του, που θα δραστηριοποιηθούν στον χώρο αυτό, μετά τη συμφωνία, δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούν το όνομα φέτα παρά μόνο με το χαρακτηριστικό «τύπου» φέτα και σαφή προσδιορισμό της χώρας παραγωγής. Πράγματα αρκετά σημαντικά αλλά όχι απαγόρευση πώλησης της φέτας από χώρες εκτός της Ελλάδας. Είναι πολλά τα λεφτά, συνεπώς και τα συμφέροντα, για να μονοπωλήσει η Ελλάδα τη φέτα. Άλλωστε δεν κάναμε και τίποτε γι’ αυτό.

Το πιο φοβερό βέβαια δεν ήταν η αμφιλεγόμενη νίκη της Ε.Ε. – Ελλάδας έναντι του Καναδά αλλά όλες οι όψιμες καρικατούρες της πολιτικής ζωής οι οποίες βρήκαν αφορμή να ασχοληθούν με το θέμα ξυπνώντας από το λήθαργο τους αναθεματίζοντας την κακή Ευρώπη και τον άθλιο Καναδά οι οποίοι επιθυμούν να εξαφανίσουν το ελληνικό έθνος από προσώπου γης!! Το θέμα προσφέρονταν για ανάδειξη από τα ΜΜΕ και πλήθος άρθρα και βαρύγδουπες αναλύσεις κατέκλυσαν τις στήλες των εφημερίδων προκαλώντας σύγχυση χωρίς να αγγίζουν την ουσία του θέματος.

Η ουσία του θέματος είναι ότι δεν κινδυνεύουμε μόνο από τον Καναδά αλλά και από την ίδια την Ευρώπη αν δεν σοβαρευτούμε και δεν αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο θέμα με σοβαρότητα, προοπτική και σχέδιο. Όλα τα υπόλοιπα λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και εκ΄ του πονηρού εξυπηρετώντας ιδιοτελή συμφέροντα. Καλή η πολιτική εκμετάλλευση αλλά δεν είμαστε και ηλίθιοι.

Ζητούμε λοιπόν από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και τον Πρωθυπουργό της χώρας να σταθούν στο ύψος των κρίσιμων στιγμών και να σχεδιάσουν μία μακροπρόθεσμη στρατηγική για την ελληνική κτηνοτροφία με ναυαρχίδα την ελληνική φέτα. Ώστε να μην βρεθεί κανένας άλλος Καναδάς να  αμφισβητήσει την ελληνικότητα των ΤΟΠ προϊόντων μας.