Το ότι 49 χρόνια μετά παραμένει εναργής και σημαντική ημέρα μνήμης με τα “συν” και τα “πλην” δεν είναι ένα “καπρίτσιο” της αριστεράς ή των “αναρχικών”…

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως γνήσια έκφραση και κορυφαία στιγμή του λαϊκού κινήματος με πρωτοπόρα την νεολαία , ζει όχι μόνο λόγω των θυσιών και των θυμάτων αλλά κυρίως λόγω των αιτημάτων : Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία! Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία!

Αυτό το κίνημα έδωσε καρπούς το ’81…

Πολλές οι κατακτήσεις αλλά η ιστορία και η ζωή δεν κινούνται πάντα σε ευθεία και ανοδική πορεία… Έχει και πισωγυρίσματα…

Γι’αυτό το Πολυτεχνείο ως σηματωρός παραμένει ζωντανό και επίκαιρο…

Παρά την προσπάθεια αμαύρωσης και υποβάθμισής του, ως ακατέργαστο διαμάντι παραμένει λαμπερό και το φως του διαπερνά τα νέφη του σκοταδισμού που καραδοκεί…

Αποφορτισμένο από πρόσωπα, πορείες και κατευθύνσεις είναι μια μεγάλη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας γιατί όχι και της Ευρώπης που μετά τον Μάη του ’68 δείχνει να υποτάσσεται το λαϊκό της κίνημα και να περνά στη φάση της απόγνωσης και της δράσης μεμονωμένων ομάδων και φραξιών, “επαναστατικών” κατά τους μεν “τρομοκρατικών” κατά τους δε που οδηγεί στο τέλος μιας εποχής…

Είμαστε πλέον βουτηγμένοι στα απόνερα της παγκοσμιοποίησης , της μεγάλης κρίσης του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, της κλιματικής αλλαγής, των πανδημιών, της μετακίνησης πληθυσμών, του υπερπληθυσμού, της φτώχειας,της πείνας, της έλλειψης σύγχρονης κατοικίας και καθαρού νερού, της φαλκίδευσης, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της ανασφάλειας , έμπροσθεν του πυρηνικού ολέθρου και ένεκα αυτών σε έναν κόσμο ανελευθερίας και ολοκληρωτικής καταστροφής….

Αναζητείται επειγόντως, παγκόσμιο “Πολυτεχνείο”!

Ένα Φως ικανό να οδηγήσει τους λαούς στην συνεργασία και την αλληλεγγύη με όρους ισότητας, αμοιβαιότητας, δικαιοσύνης και σεβασμού των πανανθρωπίνων αξιών και αρχών για ειρηνική συνύπαρξη και επίλυση των μεγάλων προβλημάτων που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις χωρίς να υποθηκεύουν το μέλλον των λαών και του πλανήτη!

(Η φωτογραφία, ενισχυτική του κειμένου είναι έργο του Γρεβενιώτη ζωγράφου Αριστοτέλη Βαρσάμη)!