H δύναμη της εικόνας είναι φοβερά μαζική!
Και ως ανακάλυψη και ως μέσο.
Πολλοί πολλά πέτυχαν και αντίστοιχα πάμπολλοι έπαθαν από την εικόνα.
Η δημοσιότητα λειτουργεί ως ένας σκοπούμενος επιτυχής πολλαπλασιαστής και ταυτόχρονα ως υπερόπλο, μαγνήτης και θώρακας αναλόγως του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.
Απευθύνεται κυρίως ως προϊόν μιας των πέντε αισθήσεων στο θυμοειδές και επιθυμητικόν!
Η αποκωδικοποίησή της είναι απλή.
Ανάλογα με το επίπεδο των δεκτών-στόχων επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις.
Κινητοποιεί περισσότερο το συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα παρά τη λογική.
Διαβάζεται από όλους πολύ εύκολα, ως παγκόσμια γλώσσα αναφοράς και αποφεύγει σαν το διάβολο το λιβάνι τον διάλογο!
Αυτόν που θα μετατρέψει τις εικόνες σε λέξεις, νοήματα, επιχειρήματα, ιδέες….
Αυτόν που θα αποσύρει τον Κυκλώπειο οφθαλμό του τρόμου και της πλάνας αίσθησης και θα εισαγάγει τον μικροσκοπικό, διεισδυτικό ανατόμο φακό της λογικής.
Τεράστιο το κεφάλαιο, άπειρες οι γωνίες ενδοσκόπησης και ανάτμησης.
Δεν είναι της παρούσης ούτε ο χώρος ο ενδεδειγμένος.
Η χρήση από τον πομπό και η έκθεση από τον δέκτη δεν είναι άμοιρη κινδύνων.
Υπόκειται σε νόμους και ακριβείς δοσολογίες.
Η υπέρβαση θέτει λόγω της αλληλεπίδρασης και ανατροφοδότησης σε κινδύνους και τον πομπό και τον δέκτη.
Δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ φαρμάκου και δηλητηρίου.
Περισσότερο μοιάζει με ραδιενεργό στοιχείο…..
Η έκθεση προσβάλει τους πάντες αθροιστικά.!
Τρανταχτό παράδειγμα ο υπουργός μας επί των Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης.
Παίζει πολύ με την εικόνα, περισσότερο απ ότι θα έπρεπε…
Γνώστης (;) ή όχι της δύναμής της εικόνας και των συμβόλων ανέδειξε μια προσωπικότητα που δρά ως παγοθραυστικό σε ένα κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο.
Ένας υγιής καλογυμνασμένος μεσήλικας, αρυτίδωτος, με ξυρισμένο κεφάλι, ενώ άλλοι αγωνιούν να προσθέσουν ή να χρωματίσουν τρίχες, χαμόγελο ευκαιρίας, χέρι στην τσέπη ενός δερμάτινου ημίπαλτου, σαν καουμπόι της άγριας Δύσης με εμφανή κουζουλάδα, που φροντίζει να επιδεικνύει ότι αποκρύβει ένα αποτελεσματικό εξάσφαιρο στην βαθιά του τσέπη.
Αγέρωχο και ανέμελο βάδισμα, ακριβά αξεσουάρ, χωρίς τον επίσημο φερετζέ του καθωσπρεπισμού, την γραβάτα και άλλοτε με υπολείμματα αυτής καταλαμβάνοντα εν είδει κόκκινης ρίγας την ακίνδυνη πλευρά του αυχένα ως αποτρεπτικό STOP, δείχνει έναν αποφασισμένο διαπραγματευτή.
Οι άλλοι βέβαια, όντας αφεντικά σε αμαξίδια ή τυλιγμένοι τον μανδύα του ευγενούς υπηρέτη του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, γνωρίζουν ότι η απόγνωση και η αποφασιστικότητα μαζί είναι ένα εκρηκτικό μείγμα.
Αντιλαμβάνονται ότι ο παίχτης απέναντί τους, αν δεν πάρει κάτι χειροπιαστό είναι έτοιμος να πάρει κάποιους μαζί του στην άβυσσο!
Στείλαμε τον τέλειο ήρωά μας ανακράζει και αλαλάζει ο λαός στα προπύργια της ελευθεροστομίας και στα αποστακτήρια σοφίας, στους πολυάριθμους καφενέδες, στα ατελείωτα καπηλειά, στις θορυβώδεις λαϊκές,
Ακόμα και σ αυτά τα Κυριακάτικα χαγιάτια των εκκλησιών με χαμηλόφωνους μειλίχιους λόγους ή τις Παρασκευές των Χαιρετισμών με κρυφούς “αμαρτωλούς” ψιθύρους ανάμεσα στα “Χαίρε” τον αποδέχονται έστω και με κάποιες “γκριμάτσες” στα όρια της χριστιανικής ηθικής και νομιμότητος στα οποία εμφιλοχωρεί η παραβατικότητα των ‘Εθνικών”….
Και ενώ σείεται το διεθνές σκηνικό και πάλλεται η τάλαινα καρδία μας, κλείνουν οι κάνουλες της χρηματοδότησης και σφίγγει ο κλοιός….
Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα μόνο ο Γιάν(ν)ης με ένα νι υπουργός μας…
Στα μαρμαρένια αλώνια και στα σίδερα μάχεται….
Στα μάτια μας είναι νικητής!
Όταν δε στις ανάπαυλες της μάχης το ρίχνει στα χταπόδια, στις “ψαρούκλες”, στα λευκά κρασιά στους περιπάτους και στους δημόσιους αφροδισιακούς εναγκαλισμούς και παίγνια με την καλλίπυγο Δανάη του, μας ανεβάζει ακόμα περισσότερο την εθνική μας “λίμπιντο”.
Γνωρίζουμε ότι εκνευρίζουμε τους εγκρατείς και πλούσιους εταίρους μας, που ζούν “λιτό βίο”.
Αυτόν που μας προέτρεψε και ο δικός μας, για να τους καλοπιάσει, κλείνοντάς μας το μάτι!
Λυτόν ή έκλυτον που να καταλάβουν οι Κουτόφραγκοι…τη διαφορά του γιώτα και του ύψιλον!
“Αυτοί όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, ζούσαν σε σπηλιές και έτρωγαν βελανίδια….”
Βέβαια όταν αντελήφθησαν ότι το ελληνικό καλαμπόκι ήταν Γιουγκοσλάβικο, καημένε Αθανασόπουλε,,,,
Τότε όμως ήταν καλαμπόκι χειροπιαστό δεν ήταν ένα ομόηχο γράμμα!
Ουδεμία σχέση ότι ο υπουργός μας απέρριψε την αισθητική των εικόνων αλλά όχι και αυτήν ενός εξαιρετικού κειμένου που τις συνόδευε και….μας βοήθησε!

Επειδή δε οσονούπω έρχεται η διπλή γιορτή της 25ης Μαρτίου και πλην του ταπεινού μπακαλιάρου και της απωθητικής σκορδαλιάς θα έχουμε και μια ανάταση Καμμένου με παρελάσεις και, βρακοφόρους νησιώτες, φουστανελάδες στεριανούς” έν χοροις και οργάνοις”. και σύντομα θα πέσουμε στην μεγάλη εβδομάδα της οποίας αενάως και νομοτελειακά ακολουθεί το Πάσχα των Ελλήνων, δεν θα μας κακοφανή κανένα από όλα τα μαρτύρια που μας υποβάλλουν!

Επειδή δε επιβοηθητικά συνεισφέροντας στα ακαταμάχητα επιχειρήματά μας το ζήτημα της εικονομαχίας λύθηκε από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα μητέρα του Μιχαήλ του ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης θα παραμείνει νικητής στη συνείδησή μας σημαδεύοντας με προτεταμένο τον δείκτη εν είδει κάννης και ανυψωμένο τον αντίχειρα, ως θετικό επικρουστήρα!
Έτσι τον στείλαμε….
Άοπλο, με το χέρι στην τσέπη!

Δημήτρης Ψευτογκάς