Εκτροχιασμένες εμφανίζονται οι οφειλές των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, όπως επιβεβαιώνεται και από την προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ελληνικού Δημοσίου.

Μέσα στη δεκαετία 2014-2024, τα «φέσια» των νοσοκομείων προς τους παρόχους αυξήθηκαν 124%. Από το 2019 μέχρι το 2023 (πενταετία) εκτοξεύτηκε η αύξηση στο 295%. Το πρώτο φετινό δίμηνο, η κούρσα της ανόδου συνεχίζει ακάθεκτη κατά 3,2%.

Πάροχοι μας λένε ότι αυτό το ράλι της αύξησης δεν έχει τελειωμό και δυστυχώς δεν φαίνεται τίποτε και κανένας να μπορεί να το φρενάρει. Όσα κονδύλια και να πέσουν στο σύστημα, οι συσσωρευμένες οφειλές τα μηδενίζουν, καθώς τα «φέσια» αυγατίζουν.

Το μεγαλύτερο θέμα όπως φαίνεται -χωρίς να παραγκωνίζεται το φάρμακο και λοιποί πάροχοι- το έχουν τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα.

Στο 1,362 εκατ. ευρώ που έφτασαν οι οφειλές τον Φεβρουάριο του 2024, τα 600 εξ αυτών αφορούν τις εταιρείες με τα ιατροτεχνολικά υλικά. Ποσό που αυξάνεται κατά 150 εκατ. ευρώ περίπου, άρα φτάνει τα 750 εκατ. ευρώ. Και δεν πρόκειται για αλχημείες αλλά για πραγματικότητα.

Και η εξήγηση είναι η εξής:

Τα 600 εκατ. ευρώ αφορούν μέλη του Συνδέσμου Εμπορίας Ιατρικών και Βιοτεχνολογικών υλικών (αντιπροσωπεύουν το 80% του τζίρου του κλάδου).

Τα υπόλοιπα 150 εκατ. ευρώ αφορούν εταιρείες του κλάδου των ιατροτεχνολογικών υλικών που δεν είναι μέλη του ΣΕΙΒ και σε αυτές συγκαταλέγονται και μεσαίες δυνάμεις αλλά και μικρές εταιρείες, φτάνοντας τις 1.500 επιχειρήσεις, ίσως και λίγο περισσότερες.

Περάστε σε 330 μέρες και βλέπουμε 

Ανοδικά κινείται ο αριθμός ημερών κατά μέσο όρο που απαιτούνται για να πληρωθούν οι εταιρείες μετά την πώληση/τιμολόγηση. Στις 31/3/2024 ήταν πάνω από 330 ημέρες, στις 31/12/2023: 296 ημέρες, στις 30/9/2023: 274, στις 30/9/2019: 216 ημέρες.

Eξού και η παραπομπή  της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από την Κομισιόν, λόγω πρακτικών πληρωμών από ελληνικά δημόσια νοσοκομεία προς τους προμηθευτές τους που παραβιάζουν την Οδηγία για τις καθυστερήσεις πληρωμών.

Ως ληξιπρόθεσμες νοούνται οι οφειλές πέραν των 90 ημερών από την ημερομηνία έκδοσης τιμολογίου. Σύμφωνα όμως με το νομικό πλαίσιο για την καταπολέμηση των καθυστερημένων οφειλών, οι νοσοκομειακοί προμηθευτές δικαιούνται να ζητήσουν έντοκη αποζημίωση για κάθε οφειλή που ξεπερνά τις 60 ημέρες. 

400 μέρες και βάλε

Μερικά από τα «χειρότερα» νοσοκομεία σχετικά με τις καθυστερήσεις εξόφλησης ιατρικών υλικών είναι τα κάτωθι, με καθυστέρηση που ξεπερνά τις 400 ημέρες: Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης, Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία», Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου», Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα», ΠΓΝ «Αττικόν», Γ.Ν. Ρόδου, ΓΝ Βόλου, 401 ΓΣΝ, 424 ΓΣΝ, Ναυτικό Νοσοκομείο.

Οδηγία 2011/7/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Φεβρουαρίου 2011 για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές (επιλογή άρθρων).

(18) Τα τιμολόγια θεμελιώνουν απαίτηση πληρωμής και συνιστούν σημαντικά έγγραφα στην αλυσίδα των συναλλαγών που αφορούν την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών, μεταξύ άλλων για τον προσδιορισμό προθεσμιών πληρωμής. Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, τα κράτη-μέλη θα πρέπει να προωθήσουν συστήματα που να παρέχουν ασφάλεια δικαίου όσον αφορά την ακριβή ημερομηνία παραλαβής των τιμολογίων από τους οφειλέτες, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της ηλεκτρονικής τιμολόγησης, στον οποίο η παραλαβή τιμολογίων θα μπορούσε να δημιουργεί ηλεκτρονικό τεκμήριο και ο οποίος υπάγεται εν μέρει στις διατάξεις περί τιμολόγησης της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας.

(19) Είναι αναγκαία η ικανή αποζημίωση των πιστωτών για τα έξοδα είσπραξης που οφείλονται στις καθυστερήσεις πληρωμών, ώστε να αποτρέπονται τέτοιου είδους καθυστερήσεις. Τα έξοδα είσπραξης θα πρέπει, επίσης, να περιλαμβάνουν την είσπραξη του διοικητικού κόστους και την αποζημίωση για το εσωτερικό κόστος που οφείλεται στην καθυστέρηση της πληρωμής για την οποία η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καθορίσει ελάχιστο κατ’ αποκοπήν ποσό το οποίο θα μπορεί να αθροίζεται με τον τόκο υπερημερίας. Η αντιστάθμιση σε μορφή κατ’ αποκοπήν ποσού θα πρέπει να αποσκοπεί στον περιορισμό του διοικητικού και του εσωτερικού κόστους που συνεπάγεται η είσπραξη. Η αποζημίωση για τα έξοδα είσπραξης θα πρέπει να καθορίζεται με την επιφύλαξη των εθνικών διατάξεων, σύμφωνα με τις οποίες το εθνικό δικαστήριο μπορεί να χορηγεί στον πιστωτή αποζημίωση για κάθε πρόσθετη ζημία που συνδέεται με την καθυστερημένη πληρωμή του οφειλέτη.

(20) Εκτός από την απαίτηση καταβολής κατ’ αποκοπήν ποσού για τα έξοδα είσπραξης, οι πιστωτές θα πρέπει να έχουν και δικαίωμα αποζημίωσης για τα άλλα έξοδα είσπραξης που προκύπτουν εξαιτίας της υπερημερίας του οφειλέτη. Στα εν λόγω έξοδα θα πρέπει να συγκαταλέγονται ιδίως αυτά που προέκυψαν για τους πιστωτές εξαιτίας της χρήσης δικηγόρου ή οργανισμού είσπραξης οφειλών.

(26) Προκειμένου να μην υπονομευτεί η επίτευξη του στόχου της παρούσας οδηγίας, τα κράτη-μέλη θα πρέπει να μεριμνήσουν ώστε η μέγιστη διάρκεια της διαδικασίας αποδοχής ή επαλήθευσης στις εμπορικές συναλλαγές να μην υπερβαίνει, κατά γενικό κανόνα, τις 30 ημερολογιακές ημέρες. Θα πρέπει, πάντως, να είναι δυνατόν η διαδικασία επαλήθευσης να υπερβαίνει τις 30 ημερολογιακές ημέρες, για παράδειγμα στην περίπτωση ιδιαίτερα σύνθετων συμβάσεων, αν τούτο συμφωνείται ρητά στη σύμβαση και σε οποιαδήποτε έγγραφα της διαδικασίας προσφορών και δεν είναι κατάφωρα καταχρηστικό για τον πιστωτή.

της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου (iatronet.gr)