Τούζι: Μετονομάστηκε σε Αλατόπετρα το έτος 1927. Κατά την απογραφή μετά την απελευθέρωση αριθμούσε 175 κατοίκους από τους οποίους ψήφιζαν οι 56.

Τα επαγγέλματα που συναντάμε εδώ είναι κυρίως εργάτες και γεωργοί, αλλά στο χωριό υπήρχε και τσαρουχοποιός, μυλωνάδες, παντοπώλες κ.α.

Στον οικισμό Τούζι λειτούργησε σχολείο και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όχι συνεχώς, και μάλιστα σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που σώζονται σήμερα το σχολικό έτος 1901-1902 φοιτούσαν 18 μαθητές!

Δέλινον: Μετονομάστηκε σε Πρόσβορο το έτος 1927. Κατά την απογραφή μετά την απελευθέρωση αριθμούσε 300 κατοίκους από τους οποίους ψήφιζαν οι 89.

Η ασχολία των κατοίκων ήταν κυρίως η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Το πρώτο σχολείο εκεί ανεγέρθηκε το 1890! Για πολλά χρόνια λέγεται οι μαθητές κάθονταν σε ξύλινα κούτσουρα γιατί δεν υπήρχαν θρανία και έγραφαν σε πλάκες με το λεγόμενο πλακοκόντυλο.

Θρανία για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν με την κατασκευή του σημερινού κτιρίου.

Τα πιο πολλά Κοπατσιαροχώρια είχαν παρατσούκλι.

Τους Δελνιώτες (Προσβορίτες) τους έλεγαν Γκουλιοχώμδες γιατί λέγεται ότι φορούσαν κοντά πανωφόρια εξαιτίας της φτώχειας τους ή Βουϊβονίτες που θεωρείται μειωτικός όρος, μάλλον επειδή χόρευαν πολύ στα πανηγύρια και επειδή τα χολέβια, που είναι μάλλινα υφάσματα όπως οι κάλτσες, τους ζέσταιναν τα έβγαζαν  και χόρευαν με γκόλιες-γυμνές τις κνήμες των ποδιών.

Τους κατοίκους της Αλατόπετρας τους έλεγαν Μπουρμποβνά γιατί τους έβλεπαν ως μαυριδερούς.

Δείτε τους καταλόγους: