Ήμουν αρκετά προβληματισμένη κάποια μέρα και ώρα  του μήνα που διανύουμε, όταν χτύπησε το κινητό μου.

  Στο άλλο άκρο του τηλεφώνου μια γνώριμη φωνή από τη Γερμανία.

  κ.Κατερίνα, δεν είμαι καν σίγουρη για ό,τι θέλω να σας πω, αλλά με την ευχή του πνευματικού μου τόλμησα να επικοινωνήσω μαζί σας.

  Η αιτία ένα συγκλονιστικό  όνειρο που είδα.

  Ξέρω τι θα μου πείτε. Δεν πρέπει να πιστεύουμε στα όνειρα.

  Μα μήπως εγώ πιστεύω;

  Μ΄αυτό όμως κι ο πνευματικός μου προβληματίστηκε.

  Ακούστε το κι εσείς και μετά σχολιάζουμε.

    Ήσασταν σε ένα βάραθρο από πάνω, σ΄ένα φαράγγι, πατώντας ανέμελη σε μια προεξοχή του βράχου.

  Και καθώς έριχνε ο πρωινός ήλιος πάνω σας τις ακτίνες του, αντανακλούσατε τις ακτίνες του και λάμπατε μυστηριωδώς κι εσείς.

  Ξαφνικά διαπιστώσατε πού βρίσκεστε κι ανήσυχη αρχίσατε να ψάχνετε τρόπο να φύγετε από κει.

  Δε μπορούσατε όμως,

  Ο τόπος ήταν αδιέξοδος.

  Για πολλή ώρα ήσασταν αμήχανη.

  Βλέπατε δεξιά, αριστερά, πάνω κάτω κι αρχίσατε να αγωνιάτε, ώσπου από κάπου από την κορυφή έφτασε ως εσάς ένα σχοινί, σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι ορειβάτες, και σας προκαλούσε να πιαστείτε από αυτό.

  Διστάζατε ωστόσο, ώσπου όλως παραδόξως το σχοινί τυλίχτηκε από μόνο του γύρω σας και με τρόπο ασφαλή άρχισε να σας τραβάει προς τα πάνω, ώσπου σας ανέβασε στην κορυφή του βράχου.

  Εκεί είδατε ξαφνικά το γέροντα Αυγουστίνο να γυρίζει σ΄έναν τροχό το σχοινί που σας ανέβασε κι εσείς πέσατε τότε στα γόνατα μπροστά του, αφού ξελυθήκατε, και αρχίσατε να του φιλάτε με ευγνωμοσύνη τα χέρια.

    Έμαθα τα καθέκαστα με την υγεία σας και σας εύχομαι καλή δύναμη.

  Το παράδοξο όμως είναι ότι το όνειρο το είδα, πριν πληροφορηθώ το πρόβλημά σας.

  Είδα πολλά όνειρα σημαδιακά, όπως λέει η γιαγιά μου, αλλά μ΄άφηναν όλα αδιάφορη.

  Απ΄αυτό όμως δεν ξεκολλάει το μυαλό μου.

  Λέτε να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο;

                       —————————–——————————————————

    Ήμουν πράγματι ανέμελη, όταν πήρα αυτό το τηλεφώνημα κι εξακολουθώ με τη χάρη του Θεού να είμαι ήρεμη.

  Δεν ξέρω ωστόσο, αν συμβάλλει και το ότι είναι περίοδος του 15αυγούστου, αλλά σχεδόν όλοι όσοι επικοινωνούν μαζί μου μ΄αφήνουν με τρόπο να καταλάβω ότι προσεύχονται  για ένα θαύμα.

    Μια χαριτωμένη νότα σχετική, που θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας, είναι και το εξής:

  Κάποια αγαπημένη μου κυρία, παλιό ομαδόπουλό μου από τη Θεσ/νίκη, παίρνει φορτισμένη τηλέφωνο: όχι δε μπορεί, δε γίνεται, δε μπορεί αυτό να γίνει…Το τηλέφωνο του Θεού, ποιο είναι κ. Κατερίνα;

  Φαινόταν αποφασισμένη να παλέψει με το Θεό για την υγεία μου.

   Το μόνο εύκολο για το Θεό, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι είναι άξιος για ένα θαύμα ή ότι μας συμφέρει πάντα πνευματικά το θαύμα;

                     Θα τα πούμε όμως απ΄ό,τι φαίνεται για το θαύμα και την άλλη φορά.

                                                                                                Ζιώγα Κατερίνα