Ο Γρηγοράκος θέλει στίγμα!
Κάτι σαν του… Κυριάκου!
Εμμέσως απειλεί, προειδοποιεί ή ετοιμάζει το νομιμοποιητικό πλαίσιο μιας μιαρής πράξης;
Αποστασία λέγεται στην πολιτική.
Ο Θεοχαρόπουλος συμφωνεί!
Η Φώφη αντιλαμβάνεται τα “φίδια” που τη ζώνουν…
Ξορκίζει το κακό και μιλάει για άβυσσο..
Μεταξύ αποστασίας και αβύσσου υπάρχει ένα άλλο πεδίο.
Αυτό της ανάταξης της σοσιαλδημοκρατίας των αρχών, των αξιών και της δικαιοσύνης.
Αυτό αποτελεί όχι μόνο προϋπόθεση επιβίωσης του χώρου αλλά και απαίτηση των πολιτών που εκπροσωπούν αριθμητικά το 50% του εκλογικού σώματος.
Δυστυχώς πολλοί σκέφτηκαν την μικρή “έντιμη” καρέκλα τους και κώφευσαν στις εκκλήσεις του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ.Α. Παπανδρέου.
Κανείς δεν ήθελε ούτε την κοινή Εθνική προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση ούτε έβαλε πλάτη για την σωτηρία του τόπου.
Από την άλλη κανείς δεν ήθελε συνέδριο  αρχών το 2014 και πολλοί τορπίλισαν την προσπάθεια για κοινή εκλογική κάθοδο στις περασμένες εκλογές και την επανένωση του χώρου του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας, θέτοντας απαράδεκτους όρους…
Θλίψη προκαλούν οι αναφορές για “στίγμα” τώρα που χάθηκε η μπάλα!
Ακόμα και η λέξη αυτή καθαυτή έχει μια απεχθή αμφισημία:
Σημαίνει κίνδυνο θανάτου, “ναυαγίου” ή ένα χαρακτηριστικό που αποδίδεται σε πρόσωπο ή ομάδα μη κοινωνικά αποδεκτό ή φορτισμένο με αρνητικά συναισθήματα και χαρακτήρες…
‘Σημαδεμένος”…
Τόση “αγραμματοσύνη”!
Ηγετική ομάδα ή “πολιτικοί λαγοί” για κλάμματα!
Η πολιτική στο θεωρητικό της μέρος, την ιδεολογία ή το ιδεολόγημα, εμπεριέχει πολλή σημειολογία.
Είναι εξίσου σημαντική και απαραίτητη με την επιτυχημένη πρακτική εφαρμογή γιατί καλύπτει μεγαλύτερο ακροατήριο από αυτό της εφαρμοσμένης πολιτικής.
Είναι το μέσο με το οποίο επιτυγχάνεται ευκολότερα η επικοινωνία μεταξύ λαού και κυβερνώντων και ο καταλύτης ευρύτερων διεργασιών παθητικής αποδοχής, απέχθειας ή συμπαθείας, εκπλήρωσης προσδοκιών, συνταύτισης, πρόσκλησης ή ενεργητικής συμμετοχής, δράσης ή αντίδρασης.
Οι ευφυείς πολιτικοί χρησιμοποιούν πολύ καλά αυτό το όπλο του οποίου η ισχύς με την σημερινή τεχνολογία των μέσων και την παγκοσμιοποίηση πολλαπλασιάζεται και μεγεθύνεται μιας και απευθύνεται και δρα κύρια στο θυμοειδές και επιθυμητικό. όπου η αποτελεσματικότητα είναι εμφανής και μαζική.
Σε μη ειρηνικές περιόδους η σημειολογία εδράζεται σε δύο πυλώνες:
Στον φόβο και στη δύναμη!
Η επιτυχία του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος στη δεκαετία του ’80 οφείλεται στην χαρισματικότητα της προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου και στην εκπληκτική σημειολογία του ιδεολογικού οπλοστασίου.
Από τον ανατέλλοντα ήλιο με το χρώμα της ελπίδας ως τον ανολοκλήρωτο εθνικό πατριωτικό μεσιανισμό της “Ελλάδας στους Έλληνες” μέχρι τον καθυστερημένο κατά διακόσια περίπου χρόνια Γαλλικό διαφωτισμό παραφρασμένο στο τρίπτυχο “Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη”!
Ακόμα και η επιλογή της 3ης Σεπτέμβρη,  ημέρας όπου το 1843 με το κίνημα των Καλλέργη και Μακρυγιάννη. το νεαρό ελληνικό κρατίδιο μετά τον τεσσάρων αιώνων τυραννικό οθωμανικό ζυγό, ζήτησε και απέκτησε δια των αγώνων του λαού του Σύνταγμα!
Η πρώτη κυβερνητική διετία είχε πολλά τέτοια μέτρα σηματοδότησης με προεξάρχοντα την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, το κάψιμο των “φακέλλων” , την κατάργηση του “πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων”, την κατάθεση στεφάνου του Ανδρέα Παπανδρέου ως πρωθυπουργού στο μνημείο του Πολυτεχνείου,  όπως και τη συμμετοχή του στο παναγροτικό συλλαλητήριο του Κιλελέρ, προς τιμήν του ηρωικώς πεσόντα πρωτεργάτη του Αγροτικού κινήματος Μαρίνου Αντύπα και η εξαγγελία από εκεί μέτρων αγροτικής πολιτικής…
Προηγήθηκαν και ακολούθησαν και άλλα σημαντικά από το “βυθίσατε το Χόρα”  το 1976(*) μέχρι στην είσοδο στην κυβέρνηση του αρχηγού του Δημοκρατικού Στρατού στον αιματηρό εμφύλιο του 1946-1949 Μάρκου Βαφειάδη, του Μανώλη Γλέζου ινδάλματος του εθνικού αντιστασιακού αγώνα κατά του ναζισμού και φασισμού με την υποστολή και αφαίρεση της γερμανικής σημαίας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης ως και λιγότερο επιτυχημένων κατ’ άλλους όπως η επιλογή του Χρήστου Σαρτζετάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας…
Τι σχέση έχουν αυτά του μεγίστου και πρώτου διδάξαντος με τα τεκταινόμενα στο  σημερινό ΠΑΣΟΚ, της κολοβής Ελιάς ή της ανύπαρκτης Συμπαράταξης και του αποτυχημένου “Ανδρεϊκού κλώνου” σημερινού πρωθυπουργού;
Επαναλήψεις και μιμήσεις που δεν αγγίζουν κανένα.
Λείπει το ιστορικό υπόβαθρο, άλλαξαν άνθρωποι και οι κώδικες επικοινωνίας…
Αντί ζιβάγκο, αγραβάτωτο πουκάμισο με ακριβά κουστούμια επώνυμων οίκων…
Αν εξαιρέσει κανείς την μικρής εμβέλειας στο εσωτερικό της χώρας παρουσία στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, τόπο μαρτυρίου των αγωνιστών κατά της ναζιστικής κατοχής, έχουμε την εξέλιξη της ιστορίας ως φάρσας, με τις “γερμανικές αποζημιώσεις”, το δημοψήφισμα αυτοπαγίδευσης, τα κάπιταλ κοντρόλς, το “σχίσιμο” των μνημονίων μέρα μεσημέρι και την υπογραφή “συμφωνίας”- του χειρότερου Τρίτου Μνημονίου- τον εξοβελισμό της “τρισκατάρατης τρόικας” και τον ερχομό του “κουαρτέτου” των “θεσμών” εξίσου νεοφιλελεύθερο και σκληρό!
Αφού ευτελίζονται θεσμοί παραχαράσσονται νοήματα, έννοιες, λέξεις, ιστορία δυστυχώς η σημερινή πολιτική δεν έχει άλλο πεδίο δράσης από την επιστροφή στην κυριολεξία του αυτονόητου στο ιδεολογικό λεξικό και στην πρακτική εφαρμογή όπου υπάρχει στενότατη σχέση μεταξύ υπεσχημένου λόγου και παραγομένου έργου.
Αυτό θα επαναφέρει την χαμένη εμπιστοσύνη, ικανή και αναγκαία συνθήκη ανάταξης της σχέσης μεταξύ πολιτικής, πολιτικών και λαού.
Αποκέντρωση της εξουσίας, συμμετοχή, θεσμική θωράκιση , κοινωνικός έλεγχος, ανοιχτή δημοκρατική δράση, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη μπορούν να μας βγάλουν από το “σηπτικό” τέλμα που έχουμε περιπέσει.
Όλα αυτά όμως απαιτούν ένα ΟΡΑΜΑ που θα εμπνέει.
Ένα μεγάλο στρατηγικό στόχο που το αχνό περίγραμμά του θα είναι ορατό από την πλειονότητα.
Ένα σχέδιο που δεν θα αποκλείει αλλά αντίθετα θα ελκύει και θα κινητοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Αυτό θα μας συνεγείρει, αυτό θα μας ενώσει…
Για την επαναφορά της πολιτικής στην κορυφή της πυραμίδας.
Για το σπάσιμο της επιτροπείας και των δεσμών της οικονομικής ολιγαρχίας και την εφαρμογή κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας και ελέγχου.
Για την επαναφορά του ανθρώπου στο επίκεντρο ως πολιτικό όν, ως υποκείμενο και φορέα ιδεών.

Δημήτρης Ψευτογκάς

Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση του Ανδρέα ήταν καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις, καθώς υποχρέωνε την ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει μια σκληρή στάση έναντι της Τουρκίας. Δέσμευσε δηλαδή την κυβέρνηση και τη χώρα σε μια πολιτική που επηρεάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακόμη και σήμερα, υπό την απειλή του πολέμου