Αρκετές φορές παρακολουθήσαμε δημόσιες συζητήσεις ή συμμετείχαμε σε κουβέντες με θέμα την κρίση στη χώρα μας και πώς αυτή έχει επηρεάσει και τον τόπο μας  τα Γρεβενά. Πολλές απόψεις έχουν δοθεί για τα αίτια και τις επιπτώσεις της κρίσης, αλλά και για τις απαιτήσεις εξόδου από αυτή. Οι απόψεις εξαρτώνται προφανώς από την οπτική γωνία είτε πολιτική, είτε επιστημονική, είτε κοινωνικό-οικονομική. Μερικές απόψεις ίσως να μην χαρακτηρίζονται από σαφήνεια και είναι διφορούμενες. Σε κάθε περίπτωση, κάποιοι συμπολίτες μας βρίσκονται σε ιδεολογική και πολιτική σύγχυση, κάποιοι έχουν χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα και μηδενίζουν τα πάντα, και κάποιοι απλά από αποστροφή επιλέγουν πλέον να μην έχουν καμία επαφή με τα κοινά. Κατά κοινή ομολογία, η συνήθης συζήτηση επικεντρώνεται με καταγγελτικό ύφος στις επιπτώσεις της κρίσης και αποδίδει τη μερίδα του λέοντος της βασικής υπαιτιότητας (δικαίως ή αδίκως) στο πολιτικό σύστημα.

Η κρίση μπορεί και είναι σκόπιμο να συμβάλλει στην αλλαγή των χαρακτηριστικών που πρέπει να έχει ένας πολιτικός για να αποτελεί πρότυπο και να συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας στα πλαίσια ενός μοντέρνου ή αλλιώς «έξυπνου» πολιτικού συστήματος*. Ποιοι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να υλοποιήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να βγούμε από την κρίση, αλλά κυρίως να βάλουν σε έντονη αναπτυξιακή πορεία τη χώρα μετά από αυτή; Θέλουμε ανθρώπους με καλές προθέσεις και πίστη στις μεταρρυθμίσεις, αλλά από αυτούς χρειαζόμαστε εκείνους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά σωστά, γρήγορα και αποτελεσματικά. Υπάρχει αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που θέλει και μπορεί να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση, αρκεί να αναδειχθεί λίγο παραπάνω. Σ’ αυτές τις ανταγωνιστικές συνθήκες σε παγκόσμιο επίπεδο απαιτούνται πολιτικοί με τεχνική κατάρτιση, ώστε να επέλθει αλλαγή της σύνθεσης και κατ’ επέκταση της νοοτροπίας του πολιτικού μας προσωπικού. Και διευκρινίζω ότι δεν χρειαζόμαστε καθαρά τεχνοκράτες (αυτό το μοντέλο απέτυχε σε άλλες χώρες), αλλά πολιτικούς που να συνδυάζουν την τεχνοκρατική αντίληψη με την κοινωνική ευαισθησία. Ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν θεοί στην πολιτική, αλλά απεναντίας ότι η μεταρρυθμιστική πολιτική και η αναπτυξιακή πορεία αποτελεί μια έντονη ομαδική προσπάθεια. Ανθρώπους που αν και δεν μπορούν να συμφωνούν σε όλα, να «συγκατοικούν» για την επίλυση των προβλημάτων και το καλό της πατρίδας, χωρίς να αναλώνονται υπερβολικά σε ανούσιους διαξιφισμούς. Ανθρώπους που λένε αλήθειες, έστω και αν μερικές φορές «χτυπάνε» άσχημα. Ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι το «είναι» είναι σημαντικότερο του «φαίνεσθαι» και που δίνουν βαρύτητα στην «αθόρυβη» ουσία. Ανθρώπους που δεν είναι «αποστειρωμένοι», αλλά έχουν επαφή με τους χώρους εργασίας, την αγορά, το πεζοδρόμιο, τα καφενεία. Ανθρώπους που ξέρουν «πότε να κρεμάνε τη φανέλα» κατανοώντας ότι ουδείς δεν είναι αναντικατάστατος και ότι πάντα υπάρχει ένα μετερίζι, αν θέλουμε πραγματικά να συνεισφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο. Ανθρώπους που κατανοούν ότι όλοι οι κύκλοι νομοτελειακά τελειώνουν, οπότε μεγάλη σημασία έχει τι προσφέρεις, αλλά πολύ μεγαλύτερη τι αφήνεις πίσω σου. Ανθρώπους που προωθούν τις δημόσιες σχέσεις, αλλά ποινικοποιούν τις πελατειακές. Κατά συνέπεια, τέτοιοι άνθρωποι κερδίζουν την κοινωνία με τον πολιτικό τους λόγο και δεν επιδιώκουν να εξαγοράσουν πολιτικές συνειδήσεις.

Πολλοί λένε ότι η κρίση είναι δυνατό να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες για να «αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας». Μια εξ αυτών είναι να συζητήσουμε ένα σύγχρονο πρότυπο πολιτικού στη χώρα μας σε σύγκριση με το κυρίαρχο της μεταπολίτευσης. Από εμάς εξαρτάται η αλλαγή σ’ αυτό το κυρίαρχο μοντέλο, ώστε να επανέλθει η αξιοπιστία στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Ελπίδα ευτυχώς υπάρχει γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι. Και τα Γρεβενά και η πανέμορφη πατρίδα μας, σίγουρα αξίζουνε καλύτερα!

* http://www.liberal.gr/arthro/179544/apopsi/arthra/peri-isonexupnousin-politikou-sustimatos.html