Με τον Τάκη γνωριζόμασταν χρόνια ώστε να έχω το δικαίωμα αποχαιρετώντας τον να εκφράσω ως συλλυπητήρια προς τους δικούς του ανθρώπους αυτό το γραφτό.

Η μαγεία με τον λεβεντάνθρωπο αυτόν ήταν ότι παρ΄ όλες τις διαφορετικές προσεγγίσεις για τα θέματα που απασχολούν την ζωή, την κοινωνία, τις πεποιθήσεις, εκεί στην κουβέντα μας παρόλο που υπήρχε άλλη αντίληψη για αυτά μεταξύ μας, εκεί έδειχνε το μπόι του. Δεν είναι σύνηθες στους ανθρώπους αυτό. Ο Τάκης σε έδινε γεμάτος ευγένεια το χώρο σου. Χωρίς φωνασκίες, σε κέρδιζε σαν άνθρωπος και νομίζω ότι μόνο αυτό θέλω να τονίσω μιας και το έχει ανάγκη η εποχή μας. Να δείχνουμε τον ανθρωπισμό μας.

Για τα δεδομένα του τόπου μας ο Τάκης διακρίθηκε σε όλους τους τομείς που ασχολήθηκε και έτσι έμεινε ως το τέλος. Έτσι δικαιώνει το δικό μας μπαρμπα Κώστα Λουλέ που έλεγε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα!

Αιωνία η μνήμη σου υπέροχε και ωραίε άνθρωπε, φίλε, Τάκη!