Αυτό που συνέβη στο  Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης με την ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που εγγράφως αρνούνται την φοίτηση προσφυγόπουλων σε απογευματινά τμήματα ένταξης στα σχολεία εντός των ορίων δικαιοδοσίας του δήμου, με την αιτιολογία προστασίας από λοιμώδη νοσήματα, δεν περιποιεί τιμή σε κανένα.
Πρώτα πρώτα στους εκδότες της ανακοίνωσης, μετά στο δήμαρχο και τέλος στην Πολιτεία.
Το ολιγότερο, είναι μικρόψυχο…
Μια πατρίδα που ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι γόνοι και απόγονοι της προσφυγιάς, του βίαιου ξεριζωμού, των διωγμών και εθνικών εκκαθαρίσεων και 92 χρόνια πριν οι στάχτες, τα δάκρυα, οι κλαυθμοί οι οδυρμοί επικάθησαν σε στεριές, θάλασσες και ανθρώπινες καρδιές και το αίμα έβαψε και διαχώρισε της ακτές της μικρής και μεγάλης πατρίδας με επίκεντρο τη μαρτυρική Σμύρνη, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να έχει μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι σε άλλους δυστυχισμένους και ξεριζωμένους έναν αιώνα μετά και μάλιστα σε παιδιά!
Πολλές οι αμαρτίες της σημερινής κυβέρνησης στο προσφυγικό και στην παράνομη μετανάστευση…
Περισσότερες της υποκριτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ανήκομε(ορθώς).
Όμως η πραγματικότητα είναι μία:
Εκόντες, άκοντες “φιλοξενούμε” σήμερα ένα αριθμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που ένα σημαντικό ποσοστό είναι παιδιά!
Τί πρέπει να κάνουμε;
Να δημιουργήσουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Να τους τιμωρήσουμε;
Να τους αφήσουμε νηστικούς και γυμνωμένους;
Να τους αφήσουμε στερημένους από το μεγάλο μας όπλο την Ελληνική παιδεία;
Μα η χώρα μας είναι χρεοκοπημένη.
Δεν αντέχει.
Δεν μπορεί να συντηρήσει τους δικούς της άνεργους και νεόπτωχους…
Τα δικά της παιδιά είναι κάπου αλλού ‘μαυροκέφαλοι”,  “βρωμοέλληνες” που ξενιτεύονται, παίρνουν δουλειές σε μεγάλες εταιρείες, θέσεις σε πανεπιστήμια, κάνουν δικά τους επιχειρηματικά βήματα…
Μα οι δικοί μας είναι “νόμιμοι”…
Οι άλλοι είναι “παράνομοι”…
Πολλά μπορεί να αντιτείνει οποιοσδήποτε καλόπιστος συνομιλητής.
Όμως, κάτι πρέπει να κάνουμε.
Δεν μπορούμε να αποφεύγουμε ή να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι…
Όσο καιρό μείνουν εδώ και όσοι μείνουν και ριζώσουν για πάντα πρέπει να μάθουν τη γλώσσα μας, να εμποτιστούν με τις πανανθρώπινες αξίες και αρχές της Παιδείας και του πολιτισμού μας…
Πρέπει αυτό να γίνει με πρόγραμμα, μεθοδικότητα,συμμετοχή των πάντων, αναλογικά και με εθνική και διεθνή διασπορά.
Δεσμοί στέρεοι θα αναπτυχθούν και σχέσεις διαχρονικές σε έναν κόσμο που παγκοσμιοποιείται με λαθεμένες επιλογές.
Βιαίως δια των πολέμων και υπογείως μέσω των θρησκειών και των συμβόλων και
όχι με αρχές, αξίες, θεμελιώδη δικαιώματα, ελευθερίες, σεβασμό, ανοχή και ειρηνικά.
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι φωνές των στενών οριζόντων…
Και εδώ στον τόπο μας υπήρχαν οι φωνές της άρνησης….
Διατυπώθηκαν ανοιχτά στο Δημοτικό Συμβούλιο με χειροκροτήματα και κραυγές!
Μόλις όμως είδαν ή “μυρίστηκαν” χρήμα και οφέλη τους δέχτηκαν τα καλύτερα και πολυτελέστερα ξενοδοχεία της περιοχής…
Λησμονήθηκε ο στόχος της ανάπτυξης του χιονοδρομικού Κέντρου Βασιλίτσας, του ορεινού τουρισμού και αγροτουρισμού και των συναφών δραστηριοτήτων!
Πόσο θα τους κρατήσουμε στα βουνά και πόσους;
Τι θα γίνει με τα δεκάδες παιδιά και τα ορφανά ή ‘ασυνόδευτα”;
Φοβούνται οι γονείς τις μολυσματικές ασθένειες…
Ξεχνούν ότι φέτος δεν έγινε ο καθιερωμένος έλεγχος για φυματίωση με Μαntoux για κανένα παιδί της πρώτης Δημοτικού!
Ξεχνούν την παγκοσμιοποίηση των λοιμωδών παθήσεων μέσω της συχνότατης επικοινωνίας με αεροπλάνα, τρένα και βαπόρια, μέσου εκατομμυρίων τουριστών!
Δεν φταίνε οι πρόσφυγες για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας!
Άλλοι φταίνε…
Είναι οι ίδιοι που τους κάνουν “πρόσφυγες”, “παράνομους” ή “παράτυπους” μετανάστες..
Αλλού κρύβεται η ρίζα του κακού!
Οι κοινωνίες όμως πρέπει να αντιδράσουν.
Σαν κοινωνίες ανθρωπιάς και αλληλεγγύης πρώτα και κατόπιν ως μοχλοί πίεσης των κυβερνήσεων.
Να σταματήσει το κακό στη ρίζα του και βεβαίως να δοθεί λύση στην ανθρωπιστική κρίση, στην πείνα στη φτώχεια, στην ανέχεια και στους ξερριζωμένους όπου γης.
Τα κάστρα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού τα τρέφουν ο φόβος, η άγνοια, η αμάθεια και η πολιτική ανεπάρκεια …
Τα κάστρα αυτά πρέπει να πέσουν!