Εφέτος τα Χριστούγεννα θα τα γιορτάσουμε αλλιώς, έσπευσαν να μας προειδοποιήσουν οι κυβερνώντες και πρόβαλλαν ως λόγο τον κίνδυνο από τη διάδοση του επικινδύνου ιού. Οι πολλοί, ανυποψίαστοι, αποδέχθηκαν την απόφαση ως αναγκαίο κακό. Κάποιοι αντέδρασαν όχι βέβαια όλοι για τον ίδιο λόγο. Ας εξετάσουμε μη νηφαλιότητα τα συμβαίνοντα.

Τα Χριστούγεννα, θεσπίστηκε από την Εκκλησία στη Δύση αρχικά στην Ανατολή στη συνέχεια, να γιορτάζονται κατά την περίοδο που οι τα είδωλα λατρεύοντες πανηγύριζαν τον θεό ήλιο. Προφανής ο λόγος. Οι εισελθόντες στην Εκκλησία με το βάπτισμα, οι οποίοι είχαν δηλώσει κατά τρόπο ρητό το «απεταξάμην τον Σατανά», όφειλαν να συνειδητοποιήσουν το του Χριστού:  «Ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Όφειλαν, συνεπώς, ή να φανούν συνεπείς με την υπόσχεση και να απόσχουν από τις ειδωλολατρικές γιορτές ή να εκπέσουν από αληθή μέλη της Εκκλησίας σε ψευδή. Το δίλημμα δεν εξέλιπε, με την πάροδο των αιώνων, αν και η Εκκλησία εξαπλώθηκε στους λαούς περί την λεκάνη της Μεσογείου, αρχικά, και σε άλλες περιοχές αργότερα. Το αντιμετωπίζουν οι ιθαγενείς αδελφοί μας της Αφρικής, που προσήλθαν στην πίστη, αλλά εξακολουθούν να συμβιώνουν με τον μάγο της φυλής.  Το αντιμετωπίζουμε και εμείς με την πολυχρόνια παράδοση όχι μόνο κατά την περίοδο της αποκριάς, τότε που αναβιώνουν πανάρχαια έθιμα αφροδισιακής και βακχικής λατρείας, αλλά και κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.

Η αλλοτρίωση του τρόπου εορτασμού των Χριστουγέννων είναι σχετικά πρόσφατη στη χώρα μας. Στην άρχουσα τάξη, την υποταγμένη στους ξένους αφέντες του τόπου, επήλθε σύντομα, μετά την παλιγγενεσία, της οποίας την διακοσιοστή επέτειο ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε, πολύ φοβούμαι, χωρίς επίγνωση. Επισημαίνει ο Μακρυγιάννης την αλλαγή νοοτροπίας των αρχόντων στη φράση: «Και γιατί η νηστεία;» Αρκετά είχαν υποφέρει με στερήσεις επί αιώνες οι δούλοι πρόγονοί μας. Δεν είχαν διαβάσει οι άρχοντες οδοιπορικά ταξιδιωτών, οι οποίοι, αν και έγραψαν μα ανθελληνικό πνεύμα, δεν έκρυψαν τον θαυμασμό τους για την καρτερία των σκλαβωμένων Γραικών (Το Ρωμηός, με το οποίο αυτοί προσαγορεύονταν τους φαινόταν αποκρουστικό!). Την καρτερία τους εκείνη άρχισαν να χλευάζουν και να ταυτίζουν με τη δουλικότητα πολιτικοί, άνθρωποι των γραμμάτων, διανοούμενοι, επιχειρηματίες. Τους είχαν τυφλώσει τα φώτα της Εσπερίας. Και δεν ήταν μόνο οι Βαυαροί που θέλησαν να μας ξεστραβώσουν ήταν και οι δικοί μας, που είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι ξένοι μοιράζουν την εξουσία στη χώρα μας, γι’ αυτό και έπρεπε να έχουν καλές σχέσεις μαζί τους, με ασκήσεις κάμψης της σπονδυλικής στήλης. Γνωρίζοντας την επιρροή της θρησκευτικής πίστης στον βίο του λαού μας, επέτυχαν να υποβιβάσουν την Εκκλησία της χώρας σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, αποκόπτοντάς την από τη μητέρα Εκκλησία της Βασιλεύουσας, την οποία άρχισαν να κατηγορούν ως υπηρέτρια του Οθωμανού δυνάστη! Άρχισαν τα γλέντια στα παλάτια, ενώ οι χήρες και τα ορφανά των αγωνιστών δεν χόρταιναν ψωμί. Το να ξυπνούν οι «άρχοντες» χαράματα, για να πάνε στο ναό με τον λαό, έγινε υποτιμητικό. Άλλωστε η «υψηλή κοινωνία» είχε ενωρίς εισαγάγει νέο τρόπο εορτασμού: Το ρεβεγιόν!

Ο λαός μας πάλεψε σχεδόν αβοήθητος να κρατήσει τις παραδόσεις του μέχρι τη δεκαετία του 1950. Τότε μεγάλο μέρος αυτού, λόγω της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας από τα ερείπια του πολέμου και το εισαγόμενο από τους μετανάστες συνάλλαγμα, άρχισε να μιμείται την «υψηλή κοινωνία»! Πάει η νηστεία. Πάει η προσμονή των παιδιών για τα κάλαντα, για τα οποία ξυπνούσαν από τα άγρια μεσάνυχτα και ξεκινούσαν με μεγάλη πλεκτή σακούλα. Πάει η προσμονή της γουρνοχαράς (σφαγής του χοίρου και των επακολούθων), για να διεκδικήσουν το «φούσκα» (Έτσι λέγαμε τότε την ουροδόχο κύστη του). Και είχαν κατά νου τη συμβουλή της μάνας: Προσέξτε καλά, μη φάτε αρτυμένο, μια ημέρα απόμεινε! Τώρα, ρεβεγιόν αυτοί, οι «άρχοντες», γιατί όχι και μείς; Φαγοπότι χωρίς διακοπή για νηστεία;

Γιατί όχι και εμείς; Γιατί τα παιδιά να βγουν στους δρόμους, έστω και μετά την ανατολή του ήλιου; Για να κρυώσουν; Τα δώρα πλούσια από γονείς και συγγενείς. Τα Χριστούγεννα δίνουν ευκαιρία απόδρασης στους βιώνοντες το υπαρξιακό κενό στα αστικά κέντρα. Κατευθύνονται αρκετοί προς τουριστικούς προορισμούς, μεγαλουπόλεων του εξωτερικού για να διασκεδάσουν τη μοναξιά τους. Τα καταφέρνουν; Και για να ξεριζώσουν την παράδοση, που θέλει στην είσοδο στο νέο έτος να γιορτάζεται ο πανεπιστήμων άγιος, ο αναλώσας τον βίο του στην προσφορά προς τον πάσχοντα πλησίον, ο μέγας Βασίλειος, επιδίδονται σε άγριο χαρτοπαίγνιο, για το «καλό του χρόνου», και προβάλλουν ως πρότυπο στα παιδιά τον παχουλό γεράκο, σύμβολο του καταναλωτισμού, αλλοιώνοντας το όνομα αυτού και ταυτίζοντάς τον με τον ασκητικό ιεράρχη (Σ’ αυτή την αλλοίωση δεν μας φταίγουν διόλου οι ξένοι).

Τί σημαίνει ότι τα Χριστούγεννα εφέτος θα τα γιορτάσουμε αλλιώς; Δεν θα πραγματοποιηθούν πτήσεις προς τις ονειρεμένες μεγαλουπόλεις της Δύσης! Δεν θα επιτραπούν οι μεγάλες κατ’ οίκον συγκεντρώσεις για ρεβεγιόν! Ήδη εκδηλώθηκε δυσανασχέτηση γι’ αυτό και η κυβερνώντες έσπευσαν να δηλώσουν ότι κατανοούν τη δυσφορία. Άραγε οι δυσανασχετούντες κατανοούν τους ταγμένους στην φροντίδα των ασθενών στα νοσοκομεία, οι οποίοι έχουν φθάσει στα όρια της αντοχής τους και το μόνο που επιθυμούν είναι λίγη ξεκούραση; Έχουν αναρωτηθεί πώς θα περάσουν φέτος τα Χριστούγεννα πλήθος συνανθρώπων μας που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση;

Τα Χριστούγεννα θα τα περάσουν αλλιώς οι λίγοι πραγματικά πιστοί, που δεν θα τους επιτραπεί να προσέλθουν στους ναούς. Τότε η Παναγία γέννησε σε στάβλο, επειδή δεν υπήρχε τόπος στο κατάλυμα. Σήμερα έχουμε πλήθος καταλύματα (ναούς), αλλά θα παραμείνουν κλειστά ή θα είναι αυστηρά περιορισμένος ο αριθμός των προσερχομένων για προσκύνηση «βοσκών». Ανοικτοί θα παραμείνουν οι «ναοί» του χρήματος και της κατανάλωσης. Στόχος η ελαχιστοποίηση της «κατανάλωσης» Σώματος και Αίματος του Χριστού. Όσο για τους «μάγους» (επιστήμονες και διανοούμενους), πολλοί απ’ αυτούς έχουν πλανηθεί συγχέοντας τον αστέρα της Ανατολής με τους εγκόσμιους πλανήτες και επιχειρώντας να καταρρίψουν τον περί Χριστού «μύθο»! Η νεωτερικότητα φαντάζει εποχή λαμπρή, αυτόφωτη χωρίς ανάγκη μεταφυσικής ελπίδας! Βέβαια πίσω από την έπαρση και αλαζονεία επιμελημένα κρύβεται κραυγή απόγνωσης κατά την πτώση στο υπαρξιακό κενό.

Τη θλιβερή εικόνα ερχόμαστε να ολοκληρώσουμε, όσοι με φανατισμό εκδηλώνουμε την αγανάκτησή μας για το κλείσιμο των ναών και προκλητικά αρνούμαστε, στο όνομα δήθεν της πίστεως, να τηρήσουμε κάποια μέτρα, που επιβάλει ο Καίσαρας, αν και είμαστε υποταγμένοι πλήρως στην Εξουσία, εκτελώντας κατά καιρούς όλες τις εντολές της. Ο Χριστός δεν ήρθε, για να καταστήσει την εξουσία χριστιανική. Ήρθε για να ζητήσει και να σώσει τον περιπλανώμενο στους απέραντους χώρους της αμαρτίας άνθρωπο. Η Εκκλησία του Χριστού δεν έπαψε ποτέ να πολεμείται. Απλά εμείς υποταχθήκαμε στον Καίσαρα και εφησυχάσαμε. Και τώρα δείχνουμε να έχουμε αιφνιδιασθεί! Καιρός αυτοκριτικής και μετάνοιας.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»