Η πανδημία του κοροναϊού ενδέχεται να αυξήσει τη θαλάσσια ρύπανση, προειδοποιούν οι περιβαλλοντολόγοι, αυξάνοντας τα πλαστικά απόβλητα που ήδη απειλούν τη θαλάσσια ζωή, καθώς χρησιμοποιημένες μάσκες μιας χρήσης και γάντια από λάτεξ έχουν βρεθεί να επιπλέουν στην ακροθαλασσιά.

Η γαλλική ΜΚΟ  Opération Mer Propre, οι δραστηριότητες της οποίας συμπεριλαμβάνουν την τακτική συλλογή απορριμμάτων από την παραλία Côte d’Azur, εξέπεμψε σήμα κινδύνου τον περασμένο μήνα.

Οι δύτες ανακάλυψαν αυτό που ο Τζόφρεϊ Πελτιέ, εκπρόσωπος του οργανισμού που μίλησε στον Guardian, χαρακτήρισε «απορρίμματα κοροναϊού». Δεκάδες γάντια, μάσκες και άδεια μπουκαλάκια αντισηπτικού έπλεαν κάτω από τα κύματα της Μεσογείου, στο πλάι των συνηθισμένων σκουπιδιών, όπως είναι τα ποτήρια μιας χρήσης και τα αλουμινένια κουτάκια.

Οι ποσότητες μασκών και γαντιών που βρέθηκαν δεν ήταν τεράστιες, σημειώνει ο Πελτιέ. Όμως ανησυχεί ότι η ανακάλυψη παραπέμπει σε ένα νέο είδος ρύπανσης, το οποίο αναμένεται να γιγαντωθεί καθώς εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο κάνουν χρήση πλαστικών μιας χρήσης για να προστατευθούν από τον νέο ιό.

Το πλαστικό δεν είναι η λύση

Μόνο στη Γαλλία, οι αρχές έχουν παραγγείλει δύο δισεκατομμύρια μάσκες μιας χρήσης, αναφέρει ο Λορέν Λομπάρντ της Opération Mer Propre. «Γνωρίζοντας αυτό, σύντομα υπάρχει κίνδυνος στη Μεσόγειο να υπάρχουν περισσότερες μάσκες παρά μέδουσες», έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα πλάι σε ένα βίντεο κατάδυσης που απεικόνιζε μάσκες μπλεγμένες σε φύκια και λασπωμένα γάντια στη θάλασσα κοντά στο Antibes.

Η ομάδα ελπίζει πως αυτές οι εικόνες θα κάνουν τους ανθρώπους να προτιμήσουν τις επαναχρησιμοποιούμενες μάσκες και να εγκαταλείψουν τη χρήση γαντιών, προτιμώντας να πλένουν συχνότερα τα χέρια τους. «Έχουμε πολλές εναλλακτικές. Το μήνυμά μας είναι ότι το πλαστικό δεν είναι η λύση στην προστασία μας από τον κοροναϊό», ανέφερε ο Πελτιέ.

Τα χρόνια που προηγήθηκαν της πανδημίας, οι περιβαλλοντολόγοι έχουν προειδοποιήσει για τους κινδύνους που προκαλεί στους ωκεανούς και τη θαλάσσια ζωή η γιγαντιαίων διαστάσεων πλαστική ρύπανση. Έως και 13 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς, σύμφωνα με εκτίμηση του περιβαλλοντικού οργανισμού του ΟΗΕ για το 2018. Κάθε χρόνο, 750,000 τόνοι πλαστικο9ύ κολυμπούν στη Μεσόγειο. Μια ποσότητα που η WWF έχει χαρακτηρίσει αντίστοιχη με το πέταγμα 33,800 πλαστικών μπουκαλιών στη θάλασσα κάθε λεπτό.

Οι αριθμοί απειλούν να αυξηθούν σημαντικά, καθώς οι χώρες ανά τον κόσμο μάχονται να ελέγξουν τον κοροναϊό. Οι μάσκες συχνά περιέχουν πλαστικό, όπως πολυπροπυλένιο, τονίζει ο Ερίκ Ποζέτ, ένας Γάλλος πολιτικός που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Côte d’Azur.

«Με διάρκεια ζωής 450 χρόνων, αυτές οι μάσκες είναι μια οικολογική ωρολογιακή βόμβα, αν λάβουμε υπόψη μας τις μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους στον πλανήτη μας», έγραψε σε επιστολή του στον Εμμανουέλ Μακρόν τον προηγούμενο μήνα, καλώντας τον Γάλλο πρόεδρο να κάνει περισσότερα για να αντιμετωπίσει τις περιβαλλοντικές συνέπειες των μασκών μιας χρήσης.

Το ίδιο φαινόμενο και στο Χονγκ Κονγκ

Στην αρχή της χρονιάς, ο οργανισμός OceansAsia με έδρα το Χονγκ Κονγκ εξέφρασε ανάλογους προβληματισμούς, μετά από έρευνα των θαλάσσιων απορριμμάτων στα ακατοίκητα νησιά Σόκο, η οποία ανακάλυψε δεκάδες μάσκες μιας χρήσης.

«Σε μια παραλία μήκους εκατό μέτρων, βρήκαμε περίπου 70», υπογραμμίζει ο Γκάρι Στόουκς του OceansAsia. Μια εβδομάδα αργότερα, ξεβράστηκαν άλλες τριάντα μάσκες. «Και μιλάμε για ένα ακατοίκητο νησί στη μέση του πουθενά».

Περίεργος να διαπιστώσει πόσο μεγάλη απόσταση είχαν διανύσει οι μάσκες, ξεκίνησε να ελέγχει και άλλες κοντινές παραλίες. «Τις βρίσκουμε παντού», τόνισε στον Guardian. «Από τη στιγμή που οι κοινωνίες άρχισαν να τις χρησιμοποιούν, βλέπουμε τα αποτελέσματά τους στις παραλίες».

Αν και μέρος των σκουπιδιών μπορεί να αποδοθεί σε αμέλεια, εικάζει ότι ορισμένες φορές οι ελαφριές μάσκες «πετούν» στη θάλασσα από τη στεριά, τα πλοία και τις χωματερές, με τη βοήθεια του αέρα.

«Πρόκειται για άλλο ένα θαλάσσιο σκουπίδι», σημειώνει, αντιπαραβάλλοντάς τες με τις πλαστικές σακούλες και τα καλαμάκια που συχνά καταφέρνουν να φτάσουν ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες ακτογραμμές της πόλης. «Δεν είναι καλύτερες, δεν είναι χειρότερες, είναι απλώς άλλο ένα αντικείμενο με το οποίο επιβαρύνουμε την επόμενη γενιά».

Ακόμη κι έτσι, λαμβάνοντας υπόψη και το ενδεχόμενο τα δελφίνια και άλλα κήτη της περιοχής να θεωρήσουν ότι οι μάσκες αποτελούν τροφή, προετοιμάζεται για δυσάρεστες ανακαλύψεις: «Διαρκώς βρίσκουμε κήτη να ξεβράζονται νεκρά και απλώς περιμένουμε τη μέρα που κατά τη νεκροψία θα διαπιστώσουμε ότι αυτό που τα σκότωσε ήταν μια μάσκα. Το θεωρώ αναπόφευκτο».

Πηγή: www.theguardian.com