Ξαφνιάστηκα, αγόρι μου, όταν ανοίγοντας σήμερα το internet πληροφορήθηκα το θάνατό σου.

  Όσο κι αν ήθελα να αυτοσυγκρατηθώ, δεν τα κατάφερα. Ένα δάκρυ προσευχής  στον Κύριο και Θεό μας κύλησε αυθόρμητα για τον κάποτε πολύ αγαπητό μου μαθητή  Πάρη.

  Το σεμνό εκείνο, έξυπνο και ευγενικό παιδί, που για την επιμέλειά του και την πείσμονα αφοσίωσή του στα μαθήματα το καμαρώναμε ως ένα σίγουρο αυριανό φοιτητή κι ένα υπολογίσιμο  αργότερα μέλος της μικρής μας κοινωνίας.

  Καλή απολογία να δώσεις, παιδί μου, εκεί στο δικαιοκρίτη Χριστό μας  και πες Του ταπεινά — κι εμείς μαζί σου —  να εξαντλήσει το έλεός Του και την καλοσύνη Του για τον Πάρη μας, που αγαπήσαμε ιδιαίτερα εδώ στη γη οι δάσκαλοί του.

  Όσο για τους εκλεκτούς του γονείς και την όλη του οικογένεια, παρακαλούμε την Παναγία Δέσποινα, που ξέρει από ανθρώπινο πόνο, να τους στηρίξει και να τους παρηγορήσει.

  Αμήν

                                                                   κ.Ζιώγα