Συναντήθηκα στο παρελθόν με κάποια κυρία που έσπευδε να μου πει: Τον Καντιώτη είχες πνευματικό; άκου να σου μεταφέρω τι λένε ορισμένοι.
Άλλος ότι ήταν τρελός και των άκρων. Εξτρεμιστής.
Άλλος ότι η κοινωνία με τόσους αγώνες του δεν άλλαξε. Δεν άξιζε την ψυχική φθορά που του προκαλούσαν (οι αγώνες).
Άλλοι είναι επηρεασμένοι από τον έλεγχο που έκανε στην κυρία ενός επώνυμου και χρησιμοποίησε μια βαριά λέξη γι΄αυτήν, και τον χαρακτηρίζουν τραχύ και άκομψο.
(Εδώ να σημειώσω ότι έτυχα σε κήρυγμά του που απολογούνταν δημόσια ότι δεν απευθύνθηκε ποτέ προσωπικά σ΄αυτήν την κυρία κι ούτε τη χαρακτήρισε α—΄–α, όπως διαδόθηκε. Σε γενικούς ελέγχους ήταν ίσως κάποτε υπερβολικός, αλλά συνήθως ετοιμαζόταν στο περίπου τι θα έλεγε).
Και συνεχίζει η κυρία:
Διάσπαρτοι παντού οι επικριτές του.
Βέβαια οι ομιλίες του κυκλοφορούν σ΄όλο τον κόσμο.
Εμείς στην Αυστραλία την πνευματική μας ζωή τη χρωστάμε σ΄αυτόν.
Κι εμένα προσωπικά με γλίτωσε από διαζύγιο.
Τον επισκέφτηκα τον καιρό που ήμουν στη Φλώρινα, πάνω σ΄έναν παροξυσμό με τον άνδρα μου.

Άλλος μας διηγήθηκε: Ήμουν παρών στο Αμύνταιο τον καιρό που έκανε αντικαρναβαλικό αγώνα επί Χούντας.
Στο οργανωμένο καρναβάλι που θα παρουσίαζε η τότε κυβέρνηση ο ίδιος έβλεπε μια παραπλάνηση του λαού.
Και ως έθιμο, που είχε και την ισχυρή υποστήριξη της Πολιτείας, το έβλεπε επίσης κατακριτέο, για την προέλευσή του και τις ηθικές παρενέργειες που έχει.
Έτσι, όταν το καρναβάλι θα παρήλαυνε εν πομπή στους δρόμους του Αμυνταίου, ο π.Αυγουστίνος προγραμμάτισε εσπερινό και μετά από αυτόν λιτανεία έξω από το ναό.
Κάποιο όμως υπηρεσιακό πρόσωπο τον πληροφόρησε ότι η κυβέρνηση του έδωσε εντολή να τον συλλάβει γι΄αυτό.
Και τον παρακάλεσε να μην παρακούσει.
Ο γέροντας δεν πείστηκε κι ήταν έτοιμος να τα ”παίξει όλα για όλα”.
Όταν όμως ο αστυνομικός του εξομολογήθηκε ότι κι ο ίδιος κινδυνεύει, αν δεν τον συλλάβει — και δεν ήθελε να τον συλλάβει, γιατί τον αγαπούσε — ο γέροντας κάμφθηκε και έκανε λιτανεία μέσα στο ναό, μετά το πέρας της οποίας έφυγε ”δι΄άλλης οδού”.

Επί Χούντας, επειδή τον θεωρούσαν ”επικίνδυνο τον Καντιώτη” ήθελαν να απαλλαγούν απ΄αυτόν ή εξαναγκάζοντάς τον να κλειστεί στο Άγιο Όρος ή να τον βγάλουν ψυχοπαθή.
Για τη δεύτερη περίπτωση έστειλαν στη Φλώρινα τρεις ψυχιάτρους, να τον παγιδεύσουν στη συζήτηση-εξέταση και να υπογράψουν ότι ήταν για το τρελάδικο.
Ο π.Αυγουστίνος λυπήθηκε και πικράθηκε πολύ.
Ήταν η πιο σκληρή ώρα της ζωής του.
Γίνεται η επίσκεψη στη μητρόπολη. Τους υποδέχεται ο πρωτοσύγκελος και επιμένουν να παρουσιαστεί ο π.Αυγουστίνος, για να τον εξετάσουν.
Ο π.Αυγουστίνος αρνείται, παρά την επιμονή και τις απειλές τους, να κατεβεί και γυρίζουν άπρακτοι στα αφεντικά τους.
Λέγεται μάλιστα από έγκυρη πηγή ότι είχαν το ίδιο τέλος που ήθελαν ψεύτικα να πιστοποιήσουν για το γέροντα.
Από δε τους αξιωματικούς της τότε κυβέρνησης, που τελικά καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν, ο ένας έστειλε γράμμα από τη φυλακή ζητώντας συγγνώμη — αυτό το άκουσα απ΄ευθείας από τον π.Αυγουστίνο — και αν θυμάμαι καλά γι΄αυτή τους την ενέργεια με τους ψυχιάτρους.

Εδώ ας συμπληρώσουμε εμείς ότι οι πιο οδυνηρές ώρες του ήταν όταν του είχαν παγιδεύσει τα τηλέφωνα από το βράδυ και την άλλη μέρα θα πλαστογραφούσαν οι ψυχίατροι την αλλοφροσύνη του.
Τη νύχτα βημάτιζε πάνω κάτω στο χώρο της μητρόπολης, όπως διηγούνται στενοί του συνεργάτες, ανήσυχα και εναγώνια, όπως ο Κύριος στη Γεθσημανή, και με συγκίνηση διάβαζε το γράμμα της μητέρας του Σοφίας, δασκάλας, που το κρατούσε στον κόρφο του και η οποία μεταξύ άλλων του έγραφε: ”Αυγουστίνε, παιδί μου, στη ζωή σου θα μείνεις πολλές φορές μόνος για χάρη του Θεού. Να ξέρεις όμως ότι ιδιαίτερα εκείνες τις ώρες θα είναι μαζί σου ο Θεός”.
Τα πανύψηλα δέντρα, όπως γράψαμε κι άλλοτε, έχουν ιδιαίτερα ανάγκη από ένα ισχυρό αντιστύλι, όπως είναι η καρδιά της μητέρας, όταν ο βοριάς φρενιάζει, για να τα ξεριζώσει.

Κι ένα άλλο ανέκδοτο γεγονός που άκουσα για το γέροντα.
Τον καιρό της Κατοχής είχε στη φροντίδα του και τα παιδιά του οικοτροφείου-ορφανοτροφείου Γρεβενών.
Για ένα διάστημα υπηρέτησε στη μητρόπολη Γρεβενών.
Μια μέρα παίρνει εντολή από το Γερμανό διοικητή να αποβάλει από το οικοτροφείο και να διακόψει τη σίτιση ενός παιδιού, του οποίου οι γονείς ήταν κομμουνιστές.
Η απάντησή του γέροντα ήταν: Εγώ δε μπορώ να κάνω αυτό που ζητάτε.
Το αφεντικό που υπηρετώ, ο Χριστός, είναι βρύση που τρέχει για όλους τους ανθρώπους και όλων των χρωμάτων.
Αν διώξετε αυτό το παιδί, φεύγω κι εγώ μαζί του.
Αν διακόψετε τη σίτισή του, παύω κι εγώ να σιτίζομαι.
Ο Γερμανός διοικητής θαύμασε το γέροντα από την απάντηση κι ο οικότροφος μαθητής συνέχισε κανονικά να φιλοξενείται στο οικοτροφείο.
………………………………………………………………………………

Νομίζω με τα παραδείγματα, αν και είναι αυτά ελάχιστα σε σχέση μ΄εκείνα που θα μπορούσαν να κατατεθούν, σκιαγραφείται αυθεντικότερα η προσωπικότητα του π.Αυγουστίνου.
Ωστόσο προσωπικά θα ήθελα να προσθέσω ότι θαυμάζω το ψυχικό σθένος του.
Να τα βάζει με όλους και με όλα, όταν τα έβρισκε αντίθετα με το Ευαγγέλιο και να μη λυγίζει μπροστά σε κανένα κίνδυνο.
Κινδύνευσε από τους Γερμανούς και άλλοτε τους Ιταλούς.
Ήταν έτοιμοι να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν για εκτέλεση ή απαγχονισμό και την τελευταία στιγμή κάποιος σωτήρας εμφανιζόταν και γλίτωνε.
Κινδύνευσε από διαβολές ανθρώπων της Εκκλησίας.
Από διώξεις μητροπολιτών.
Από ανθρώπους που θίγονταν τα συμφέροντά τους ή ο εγωισμός τους από το ελεγκτικό του κήρυγμα.
Το σπουδαίο ήταν ότι από όλες τις θλίψεις και τις περιπέτειες τον λύτρωνε θαυμαστά ο Θεός.

Θαυμαστό είναι κι ένα άλλο γεγονός της ζωής του σχετικό με την υγεία του.
Το 1964 υπηρετούσε ως ιεροκήρυκας στην αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Αρχές Αυγούστου μπήκε επειγόντως στο νοσοκομείο ”Ευαγγελισμός” για μία απλή επέμβαση.
Έπαθε μόλυνση όμως και έμεινε στο νοσοκομείο δύο μήνες, με υψηλό πυρετό που έφτανε στους 40 βαθμούς.
Έπαθε σηψαιμία.
Στα σημεία που του έκαναν ενέσεις, για να πέσει ο πυρετός,μαζευόταν πύον και άνοιξαν πληγές που μετά τη θεραπεία άφησαν μεγάλες ουλές.
Τα σημάδια των ουλών, όπως έλεγε, τα έφερε στο σώμα του ως το βαθύ γήρας.
Κάποια μέρα διηγούμενος το θαύμα αυτό του Θεού, πως θεραπεύτηκε χάρη στις προσευχές των πιστών, έλεγε:
”Οι γιατροί του’ Ευαγγελισμού’ έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε.
Σήκωσαν τα χέρια ψηλά και περίμεναν το τέλος.
Όρισαν δε και την ημέρα και την ώρα ακόμη του θανάτου μου.Κάποιος μάλιστα θεολόγος, ο Κων/νος Κούρκουλας ετοίμασε και τον επικήδειό μου.
Ο διευθυντής της κλινικής, ο κ.Απόστολος Δεληβελιώτης, έστειλε στο θάλαμο ένα νεαρό γιατρό, για να βρίσκεται δίπλα μου τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου και να μου κλείσει τα μάτια.
Εγώ τον έβλεπα και παραξενευόμουν που δεν έφευγε.
Άρχισα να του μιλώ για την άλλη ζωή και την αιωνιότητα.
Εκείνος με κοίταζε περίεργα, δεν καταλάβαινα το γιατί.
Στις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, που οι γιατροί είχαν ορίσει το θάνατό μου, μ΄έπιασε δυνατό ρίγος.
Ο νεαρός γιατρός σηκώθηκε και με κρατούσε.
Όταν συνήλθα, έβαλε θερμόμετρο και είδε ότι ο πυρετός έπεσε απότομα.
Τηλεφώνησε στο διευθυντή του κ.Δεληβελιώτη κι εκείνος δεν το πίστευε.
Του είπε να ξαναβάλει το θερμόμετρο.
Υπήκουσε.
Ο πυρετός πράγματι είχε πέσει και ο οργανισμός ήταν στη φυσιολογική του θερμοκρασία.
Ο διευθυντής δε μπορούσε να το πιστέψει.
Ήρθε στο νοσοκομείο εκείνη την ώρα τα μεσάνυχτα, για να βάλει ο ίδιος θερμόμετρο.
Τότε φώναξε: Εδώ έχουμε 100% θαύμα!
Βγάλτε του τους ορούς, δεν χρειάζεται καμιά βοήθεια από μας.

Μετά από εκείνο το θαύμα ο γιατρός κ.Δεληβελιώτης πήγε με τη συνοδεία του στο άγιο Όρος.
Εκεί συνάντησαν κάποιο φωτισμένο μοναχό από τα Καρούλια και αυτός ρωτούσε με αγωνία να μάθει για την υγεία του λαοφιλούς ιεροκήρυκα.
Τους διηγήθηκε μάλιστα ένα όραμα που είδε σχετικό με τον π.Αυγουστίνο.
Το μεταφέρουμε όπως το διηγήθηκαν αυτήκοοι.
”Ο π.Αυγουστίνος ήταν νεκρός στο έδαφος και κάποιος άγγελος του έπιασε το χέρι λέγοντας: Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πιστών να σε πάρω.
Ήταν το βράδυ εκείνο που έπεσε ο πυρετός”.
Από το βιβλίο ”Η θαυμαστή θεραπεία του π.Αυγουστίνου Καντιώτου, το !964”
Από τις εκδόσεις ”ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”
Και το επόμενο άρθρο θα είναι για τον π.Αυγουστίνο και μάλιστα αφιερωμένο στην ”τρέλα” του.
Σήμερα σταματούμε εδώ.

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός