Μέχρι την περασμένη εβδομάδα οι περισσότεροι Ελληνες, συμπεριλαμβανομένου εμού, δεν γνωρίζαμε καν το όνομά τους. Ο πρώτος είναι το «παιδί της λίμνης», όπως έλεγαν πολλοί στα Γιάννενα τον Στέφανο Ντούσκο, επειδή έκανε τις προπονήσεις του στη λίμνη. Βρήκε την αντοχή και, παρότι δεν ξεκίνησε καλά, με ένα εκπληκτικό φίνις τερμάτισε πρώτος μεταξύ κορυφαίων αντιπάλων και έφερε το χρυσό μετάλλιο στα Γιάννενα και σε όλη την Ελλάδα.

Ο έτερος, ο Μίλτος Τεντόγλου, επίσης δεν ξεκίνησε καλά. Στο τελευταίο άλμα «έκανε την έκπληξη» και, όπως είπε ο ίδιος, παίρνοντας χρυσό και στη μετριοφροσύνη, «έκλεψε το μετάλλιο» από τους αντιπάλους του.

Τα δύο αυτά παιδιά, «χρυσοί» ολυμπιονίκες πλέον, έχουν ένα κοινό στοιχείο που δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστο: μεγάλωσαν στην ελληνική περιφέρεια. Ο ένας στα Γιάννενα και ο άλλος στα Γρεβενά. Σε μια απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων, δύο πόλεις της ελληνικής περιφέρειας, η μία των 65.000 κατοίκων και η άλλη των 13.000, ανέδειξαν δύο «χρυσούς» ολυμπιονίκες.

Ο Ιακωβίδης, με τη στεγνή αλήθεια του, μας έδειξε τι υπάρχει πίσω από τη κουρτίνα που δεν βλέπουμε. Τι δρόμος έχει διανυθεί πίσω από μια επιτυχία.

Ο Ντούσκος και ο Τεντόγλου τα κατάφεραν και έπεσαν όλα τα φώτα πάνω τους. Αλλά μέχρι να φτάσουν εκεί, τα φώτα ήταν όλα σβηστά και δεν ξέρουμε πώς τα κατάφεραν. Ισως αντιμετώπισαν παρόμοιες δυσκολίες με αυτές που περιέγραψε ο Ιακωβίδης. Μικρές ή μεγαλύτερες. Το βέβαιο είναι πως πολλοί από όσους σήμερα σπεύδουν να φωτογραφηθούν πλάι τους δεν συμμετείχαν σε αυτή τη νίκη προσφέροντας τα εφόδια που έπρεπε.

Τρία διαφορετικά παιδιά μάς έδωσαν μέσα σε λίγες ημέρες σπουδαία μαθήματα. Τι θα πει αγώνας, αξιοπρέπεια, σεμνότητα και πραγματική επιτυχία. Ας ακούσουν και αυτοί που πρέπει, καθώς η Ελλάδα έχει και άλλα «Γιάννενα» και άλλα «Γρεβενά», στα οποία μεγαλώνουν και πολλά παιδιά που αξίζουν πολλά. Μας το έμαθε ένας Γιαννιώτης και ένας Γρεβενιώτης.

Πηγή:  kathimerini.gr