Αισθάνομαι την ανάγκη σαν ενεργός πολίτης αφ’ ενός  και αφ’ ετέρου, το δικαίωμα να εκφράσω και να καταχωρήσω τις παρακάτω σκέψεις μου που δίδουν καθημερινά οι εκπρόσωποι των πολιτικών που σήμερα απαρτίζουν την σύνθεση του Εθνικού Κοινοβουλίου, λέγοντας τους σχεδόν σε ημερήσια βάση: «το λόγο Θα τον έχει ο Ελληνικός λαός, ή ο κυρίαρχος λαός», κτλ.

Α’  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Όταν είμαστε μικροί σαν κομματικοί σχηματισμοί, είμαστε ψυχωμένοι με την απλή αναλογική και δίκαιο μπορώ να πω πως έχουμε, όταν όμως τα πράγματα αλλάξουν , τότε δυστυχώς αλλάζουμε κι εμείς.  Με το να συμφωνούμε όλοι μας με την απλή αναλογική καλώς, υπάρχουν όμως δεσμεύσεις και υποχρεώσεις απέναντι στην απλή αναλογική.

Μια και βασική δέσμευση είναι πρώτον να τη σεβόμαστε και δεύτερον να υπάρχει υποχρεωτική ενεργοποίηση της, και να μην παρατηρείται το φαινόμενο να κάνει ο καθένας ότι του καπνίσει, κάπου δηλαδή να υπάρχει σημείο σύγκλισης  και όχι να θέλουμε κάθε μήνα εκλογές για να μετράμε τα ποσοστά ανόδου ή καθόδου του κόμματος μας και μόνο.

Αν οι εκπρόσωποι των Μ.Μ.Ε (Δημοσιογράφοι)εκφράζουν δικές τους απόψεις-ή των αφεντικών τους- θα ήθελα μια ξεκάθαρη απάντηση. Τα αφεντικά υπηρετούν  ή το λαό και τους συμπολίτες των; Απ’ ότι μπορώ να καταλάβω ισχύει το πρώτο μέχρι ενός σημείου και το λέγω τούτο για τον απλούστατο λόγο. Δεν θα παρατηρούνταν το φαινόμενο δημοσιογράφοι να περιφέρονται στα κόμματα και  να παρακαλούνε να τους συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών των, κάνοντας χρήση της  δημοσιότητας τους που τους παρείχαν τα πρώτα αφεντικά τους (ΜΜΕ) με αποτέλεσμα σήμερα η Βουλή να αριθμεί γύρω στους είκοσι (20) βουλευτές με το επάγγελμα του δημοσιογράφου και πολλοί απ’ αυτούς να κατέχουν θέση Υπουργού, και μετά να περιμένει ο άμοιρος πολίτης σωστή και αντικειμενική ενημέρωση με όλους τους παραπάνω…

Κατέληξε το Εθνικό Κοινοβούλιο να απαρτίζεται από δημοσιογράφους, ηθοποιούς, τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές και να μένουν απ’ έξω παιδιά που σπούδασαν οικονομικές επιστήμες, πολιτικές, νομικές και ότι έχει σχέση με θέματα οικονομίας και πολιτικής. Συμπεριφέρονται δηλαδή και οι πολιτικοί οργανισμοί σαν ένα υποψήφιο πρόεδρο μιας κοινότητας που για να κερδίσει τις εκλογές, μαζεύει αρκετούς άσχετους στο ψηφοδέλτιο, αρκεί να έχει μεγάλο σοι, φέρνοντας ψηφοφόρους ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα νίκης και μετά αρχίζουν τα προβλήματα…

Οι του  Λεκανοπεδίου  Αττικής κάτοικοι,  περί  άλλων μεριμνούν για τις πορείες, τις απεργίες, τις καταλήψεις και μετά μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο να λένε ότι διακινούνται ιδέες και οι πολιτικές των φοιτητών. Αν αυτές οι ιδέες καταλήγουν να βγάζουν κυβερνήσεις τύπου Μπερλουσκόνι  και Χρυσαυγιωτών να βράσω μέσα και το άσυλο και το καλό του…Επιτρέπεται  σήμερα αρχηγός κόμματος να μη γνωρίζει άριστα την Αγγλική και να χρειάζεται  διερμηνέα για να συνεννοηθεί ;  Αλλά,  θα μας πει ένας τρίτος, τον άφησαν οι καταλήψεις για να ασχοληθεί με γλώσσες και γνώσεις; Ο κόσμος δεν κερδίζεται με τέτοια τακτική και με αυτή που θα περιγράψω στη συνέχεια.

Πότε ένας νέος -και εδώ εννοώ το φοιτητή- σηκώθηκε ένα Σαββατοκύριακο να πάει να ξεκουράσει τον πατέρα του, ο οποίος έτυχε να ασκεί το επάγγελμα του κτηνοτρόφου που δεν του μένει χρόνος να κατέβει στο σπίτι του ούτε για ένα μπάνιο και μια ολιγόωρη ξεκούραση; Και να παρατηρείται το φαινόμενο με όλους τους νέους σήμερα , την ώρα που φεύγει ο πατέρας τους για δουλειά ,εκείνοι να γυρίζουν σπίτι τους για ύπνο και να σηκώνονται το μεσημέρι για να καταλήξουν πάλι σε καμιά καφετέρια για τον απογευματινό τους καφέ,  με το πενιχρό χαρτζιλίκι του πατέρα τους…

.Ο αγώνας δεν κερδίζεται αν δεν ακολουθείται και από πράξεις που σήμερα όλοι  μας έχουμε ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Με το παράδειγμα κερδίζεις τον άλλο για να ακολουθήσει στη συνέχεια μια σωστή επικοινωνία για να μην ακούσουμε ποτέ εκείνο το «αυτά μας τ’ άπαν και άλλοι κατά το Κοζανίτικο «αλλούρα…».

Το λαχείο που της έτυχε να φθάσει το ποσοστό από το 4% στο 24% είναι ,επαναλαμβάνω λαχείο και αν δεν το αξιοποιήσει σωστά, εύκολα μπορεί να πάει από κει που ήρθε. Τον εχθρό ο ΣΥΡΙΖΑ τον έχει μέσα του. Τα δύσκολα φαίνονται μετά την ανάληψη της εξουσίας. Πολλοί ανάμεσα μας σκέφτονται σαν τα βατράχια. Όταν δηλαδή στερεύει ένας λάκκος από νερό πηδούν σ’ άλλο λάκκο.  Ποτέ δεν πρέπει να έχετε δεδομένα τα πάντα: ένας απελπισμένος ποτέ δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά, πράγμα που μπορεί να το επαναλάβει. Σπάνια θα βρεις άνθρωπο να θυσιάσει το δικό του συμφέρον προς χάρη ενός άλλου. Εύχομαι να μη βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση σαν εκείνη που είπε στους δημοσιογράφους ο Γέρος της Δημοκρατίας, όταν τον ρώτησαν τι γνώμη έχει για τους δικτάτορες: και εκείνος απάντησε, «Αυτοί μοιάζουν σαν μια ομάδα από οικοδόμους. Αφού έκτισαν την οικοδομή, έβαλαν τις σκαλωσιές να κάνουν τη σκεπή, κάποιος τους τράβηξε τη σκαλωσιά και δεν μπορούν να κατέβουν». Και συμπληρώνει, «Για να αποκτήσεις την εξουσία είναι δύσκολο, να τη  διατηρήσεις ακόμη δυσκολότερο και να θες να την αποχωριστείς είναι το πιο δύσκολο».

Είναι πολύ εύκολο να λες τους άλλους και μάλιστα πολλές φορές με προστακτική «φύγετε, για να έρθουμε εμείς που θα είμαστε καλύτεροι από σας»….εύκολα λόγια και ανέξοδα. Πιστεύω πως ζούμε σε άλλες πολιτικές εποχές, εποχές που πρέπει να κάνουμε βήματα συμβιβασμού. Αυτό κατά τη γνώμη μου απαιτούν οι καιροί, το εγώ πρέπει να δώσει τη θέση στο εμείς για να μπορέσουμε να δούμε άσπρη μέρα. Το κεφάλαιο έχει τεράστια δύναμη και θέλει κότσια από όλους μας και όχι από λίγους.

Δυόμιση χρόνια τώρα που υπάρχει αυτή η συγκυβέρνηση, όλα, μα όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται όλο το εικοσιτετράωρο περισσότερο με τον Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟ και λιγότερο με τη Ν.Δ, και τον κ. Σαμαρά. Αυτό τι αποδεικνύει; Ή να πω αυτό που τακτικά λέει ο λαός, «πετροβολούν το δέντρο που έχει καρπούς». Δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Αλλά ο κ. Βενιζέλος από το 1977 που φάνηκε στο προσκήνιο της πολιτικής όντας φοιτητής ακόμη, έδωσε τις πρώτες μάχες με το πολιτικό σχήμα «ΣΥΜΜΑΧΙΑ» για να χαρακτηριστεί από το συνταγματολόγο και μετέπειτα Ευρωβουλευτή κ. Τσάτσο σαν «φαινόμενο». Στη συνέχεια έβγαλε πάλι τα κάστανα από τη φωτιά, παίρνοντας μέρος σαν υπεράσπιση του Ανδρέα στο ειδικό δικαστήριο με την υπόθεση Κοσκοτά, πέρασε από πολλά στάδια και από πολλά Υπουργεία, νομίζω κατά τη γνώμη μου διακόνησε όλες τις θέσεις με υπευθυνότητα, ακόμη και του Υπουργείου Οικονομικών τη θέση τη δέχτηκε από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου χωρίς αντιρρήσεις και μάλιστα σε μια δύσκολη εποχή. Και φτάνουμε στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που μπόρεσε να συγκαλέσει  και να συγκεντρώσει αυτόν τον κόσμο που αντιστέκεται και κρατάει ακόμη, και θα κρατάει πιστεύω έως ότου το απαιτούν οι καιροί. Τα πράγματα θα τα’ αλλάξουν αυτοί οι ολίγοι, οι πολλοί δραπετεύσανε κα πήγαν να βρουν καταφύγιο εκεί που δεν θα μπορούν να κάνουν τα δικά τους τερτίπια. Φρόνιμο είναι να πάρουν μια γεύση και από κει που προσκύνησαν και να δοκιμάσουν και κείνων τα ξυλοκέρατα και όταν αντιληφθούν τι έπραξαν να επιστρέψουν σαν άλλοι άσωτοι στον «οίκο του πατρός τους».

Τέλος να προσθέσω και να απαιτήσω από τα Μ.Μ.Ε που έχουν πρόσβαση στο χώρο της Βουλής να πάρουν μια φωτογραφία όλο το Κοινοβούλιο σε ζουμ θέση για να τη συγκρίνω με άλλη, μετά τις εθνικές εκλογές, για να διαπιστώσω ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα πάρουν την άγουσα προς άγνωστη κατεύθυνση.

Τέλος ακόμη, εύχομαι στο Δημιουργό του Σύμπαντος να μου χαρίσει καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμη ζωή, για να δω πως θα μας κυβερνήσουν και τα δισέγγονα των οικογενειών Καραμανλή και Παπανδρέου…

Τα παραπάνω γράφτηκαν πριν την ανακήρυξη των εκλογών.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία, ένας αναγνώστης των εφημερίδων σας.

Ναπολέων Κοντός   Κοζάνη, 2/1/15.

Υ.Γ

Κάνω γνωστό στο αναγνωστικό κοινό

ότι για τυχόν λάθη στα κείμενα μου,

αυτά οφείλονται στο δαίμονα του υπολογιστή,

ο οποίος τυγχάνει πρώτος εξάδελφος με τον δαίμονα του τυπογραφείου.