Πριν συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε τα υπόλοιπα σχετικά με το Ισλάμ, στέκομαι ιδιαίτερα στα περί τον Μωάμεθ, που κρίνονται αναγκαία, για να κατανοήσουμε την ισλαμική θρησκεία.
Επιμένουμε σ΄αυτό το άρθρο στις συζύγους του Μωάμεθ και σχολιάζουμε ανάλογα.
Για τον αριθμό των συζύγων του υπάρχει διαφωνία μεταξύ των ιστορικών.
Κατ΄άλλους νυμφεύτηκε οχτώ γυναίκες, κατ΄άλλους έντεκα και κατ΄άλλους δεκαπέντε.
Εκτός αυτών είχε και πέντε δούλες.
Συμβίωσε με δεκατρείς κατά την επικρατέστερη παράδοση και παρέμεινε με εννιά ως το θάνατό του.

 Η πρώτη του ήταν η πλουσιότατη Εβραία χήρα Χαντίτζα, με την οποία είχαν διαφορά ηλικίας δεκαπέντε ετών.Ο Μωάμεθ ήταν 25 ετών, ενώ η Χαντίτζα 40, και αυτή προερχόταν από τρίτο γάμο.

 Δεύτερη γυναίκα του ήταν η εφτά ετών Αϊσά, κόρη του πιστού οπαδού του Αμπού Μπακρ. Επειδή όμως, όταν πήρε την Αϊσά, δεν είχε φτάσει αυτή ακόμα στο 9ο έτος της ηλικίας της και δε μπορούσε να τη νυμφευτεί, παντρεύτηκε την πενηντάχρονη χήρα Σαούδαν, που καταγόταν από τη Μέκκα.Μετά νυμφεύτηκε την Αϊσά, που είχε γίνει πια εννέα ετών,Ακολουθούν η Χάφζα, η οποία ήταν 18 ετών, χήρα, η Zεϊνεπ, 30 ετων, η Χεντ και η Ζέναπ, η οποία ήταν γυναίκα θετού παιδιού του, του Ζάιδ.

Ο Ζάιδ απουσίαζε, όταν ο Μωάμεθ είχε πάει στο σπίτι τους, όπου βρισκόταν η νεαρότατη και πολύ όμορφη γυναίκα του, η Ζέναπ, χωρίς καλύπτρα και ελαφρά ντυμένη.Ο Μωάμεθ γοητεύθηκεε από το κάλλος της Ζέναπ, και τελικά τη νυμφεύτηκε, αφού προηγουμένως ο Ζάιδ τη διαζεύχθηκε, για να… ευχαριστήσει τον προφήτη. Έγινε μεγάλο σκάνδαλο, ακούστηκαν πολλές επικρίσεις, γιατί ο γάμος ήταν αιμομικτικός, αλλά ο Μωάμεθ επικαλέστηκε το ότι είχε θεία αποκάλυψη γι΄αυτήν την κίνηση και επομένως ”δεν υπήρχε καμία ενοχή του προφήτη, σ΄ό,τι ο Αλλάχ του είχε επιτρέψει”.

  ”Αυτό δε έγινε”, έγραψε ο Μωάμεθ, ”για να μην υπάρχει στους πιστούς καμιά δυσκολία για γάμο με τις συζύγους των θετών γιων τους, εφόσον αυτοί διαλύσουν τους γάμους τους”.

  Μ΄αυτόν τον τρόπο, δηλαδή τη ”θεία αποκάλυψη” και το πολύ πατρικό ενδιαφέρον”, ο Μωάμεθ πέτυχε να καθησυχάσει τους πιστούς του και για το ζεύγος Ζάιντ και Ζέναπ, που είχε πολλές συγκρούσεις από ασυμφωνία χαρακτήρων.

 Ο Μωάμεθ βρήκε αυτή τη λύση, για ν΄απαλλάξει τον απελεύθερο γιο του από τις αφόρητες ταλαιπωρίες και να προσφέρει την ευτυχία στη Ζέναπ.

    Σχολιάζοντας αυτή την περίπτωση Βυζαντινός συγγραφέας αναφέρει και το εξής:

  ”Ο Μωάμεθ είχε κάποιον φίλο που ονομαζόταν Ζεζ, ο οποίος είχε ”γυναίκα κάλλει ωραίαν πάνυ (=πάρα πολύ) και ταύτης προς έρωτα κινηθείς ο Μωάμεθ και θελήσας λαβείν ομόζυγον προσκάλεσε τον Ζεζ και του είπε: ”Οίδας, ω εταίρε,(=γνωρίζεις, φίλε), ως (=ότι) προφήτης εγώ τυγχάνω Θεού και το να απιστεί κανείς στα λόγια μου ”ουχ όσιον”.

  Ίσθι ούν (= μάθε λοιπόν), ως προσέταξέ μοι ο Θεός, σε μεν απολύσαι, την ιδίαν γυναίκα εμέ δε ταύτην λαβείν”.

  Επειδή λοιπόν όλοι ”προφήτην είχον τούτον(=το Μωάμεθ), προσελάβετο εις γυναίκα, καθώς είπεν”.

    Κρίνοντας κανείς τα παραπάνω κατά το ευαγγέλιο του Εσταυρωμένου Ιησού, αμφισβητεί το είδος των αποκαλύψεων του Μωάμεθ, αλλά και διαπιστώνει το εκ διαμέτρου αντίθετο πνεύμα του χριστιανισμού που έχει σπουδαίο το κεφάλαιο της μονογαμίας.

  Και μόνον αυτό;

  Μαζί και την αυστηρότητα  σε επίπεδο λογισμών για τη μονογαμική σχέση.

    Εδώ ας απολαύσουμε τον αυστηρό γέροντα π.Αυγουστίνο:

    ”Ακούσατε που λέχθηκε ότι τρία μεγέθη φοβήθηκε ο άνθρωπος στην ιστορία του κόσμου, τη φωτιά, τη γυναίκα και τη θάλασσα.

  Η γυνή είναι ταυτόσημη με το πυρ, γιατί πυροδοτεί τη σάρκα και καταντά ανίσχυρο και τον πλέον ισχυρό άνδρα, και θάλασσα, γιατί εξ αιτίας της ξεσπούν ταραχές, που ιδιαίτερα σήμερα κάνουν να τρίζουν τα θεμέλια και της ελληνικής οικογένειας”.

    Συχνά δε ανέφερε και τις εξής ιστορίες:

  ”’Ήτο”, έλεγε, ”άγγελος που σκόνταψε πάνω σε γυναίκα πολύ ελκυστική και ο μοναχός που τον ακολουθούσε είδε τον άγγελο — οπτασία ήταν το όλο σκηνικό — να κλίνει τη μύτη του, σαν να τον έπνιγαν με τα αρώματά της βόθρου αναθυμιάσεις, και να γυρίζει αλλού το πρόσωπό του.

  Ο άγγελος φυσικά μ΄αυτό ήθελε να διδάξει στο μοναχό πως οι μοναχοί  δεν πρέπει να έχουν ουδεμίαν σαρκικήν επιμειξίαν με γυναίκα.

  Κι επειδή  ο σατανάς πολεμάει πολύ τους μοναχούς με τέτοιου είδους λογισμούς, συμπλήρωνε: ”Άμα, παιδιά, — όποιος και νά΄σαι, και μεγαλόσχημος μοναχός, και δέσποτας, και έγγαμος κληρικός και λαϊκός — δε βάζεις φραγμό σε λογισμούς κακίας — που σημαίνει δαίμονας υστερικός εμφιλοχώρησε μέσα σου — πικρίας — που σημαίνει επέτρεψες απιστία  να σε κυριεύσει και κινδυνεύεις να αποκλειστείς από τη Βασιλεία του Θεού, όπως οι Εβραίοι απ΄τη γη Χαναάν —   καθώς και σε σαρκικό λογισμό — που σημαίνει ότι ζεις νοερά τη γυναίκα ή τον άνδρα που απαρνήθηκες, με τη μορφή κιόλας αποκάλυψης του Θεού —  είναι θαμπές στα μάτια του Θεού οι άλλες αρετές σου.

   Προσοχή όμως να μην απελπιστεί κανείς. Υπάρχει το φάρμακο της εξαγόρευσης των πτώσεων  και της μετάνοιας στην εξομολόγηση”.

    ”Κι ένα παράδειγμα ακόμη, παιδιά.

  Ερχόταν στη Μητρόπολή μου κάθε τόσο κάποιος κύριος και μου έλεγε: πάτερ μου, πάω με την παραδουλεύτρα στο σπίτι μου και η γυναίκα μου δεν το ξέρει.

  Πάει με τις φίλες της για καφέ. Τότε η Ν.., με ειδοποιεί, ξεκλέβομαι από τη δουλειά κι έρχομαι στο σπίτι”.

    ”Ποιος αμαρτάνει, παιδιά, σ΄αυτή την περίπτωση;

  Κατ΄εμέ.., κατ΄εμέ, αυτή η κυρία φταίει, που προτίμησε την ευχαρίστηση έξω από το σπίτι της.

  Ο άνδρας είναι επιρρεπής σε τοιούτου είδους ατασθαλίες.

  Τελευταία δε, επειδή μας έφαγε η πολυτέλεια, βάλανε στα σπίτια από μια δεύτερη οικουρό.

  Κι έθαψε έτσι η ελληνική οικογένεια τη θεμελιακή για την κοινωνία μας υπόστασή της.

    Εν κατακλείδι, τόνιζε, μοιχός κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι μόνο αυτός που απατάει τη γυναίκα του ή τον άντρα της με άλλον, αλλά και αυτός ή αυτή που θα ρίξει φιλήδονη τη ματιά του σε άλλη γυναίκα ή σε άλλον άντρα”.

  Έτσι δεν είπε ο Χριστός: ”Πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού”.

    Ως εδώ αφήσαμε να μας μιλήσει ο γέροντας επίσκοπος Αυγουστίνος.

  Εμείς συνεχίζοντας για τη γυναίκα στο Ισλάμ αναφέρουμε ότι ο μουσουλμανικός νόμος ορίζει πως ο κάθε οπαδός του μπορεί να παντρεύεται μέχρι 4 γυναίκες και κάθε άνδρας μπορεί να αποπέμπει τη γυναίκα του εκείνη, που δεν ανταποκρίνεται στις συζυγικές του απατήσεις.

    Παραθέτουμε στη συνέχεια κι ένα επεισόδιο:

  Κάποια μουσουλμάνα, χριστιανή πια, κατέθετε τα εξής: Ήμουν η τέταρτη σύζυγος του πρώην άνδρα μου

  Σε σχέση με δυο προηγούμενες εγώ ένιωθα παραθεωρημένη.

  Και γι΄αυτό αντιζηλία και πίκρα κυριάρχησαν μέσα μου από την πρώτη κιόλας μέρα του γάμου.

  Φθόνο και κακεντρέχεια έβλεπα και από αυτές για μένα.

  Ο ίδιος καμάρωνε γι΄αυτό.

  Ερμήνευε αυτά τα συναισθήματα ως έκφραση της παθολογικής μας αγάπης γι΄αυτόν.

    Τυχαία, περνώντας έξω από ένα χριστιανικό ναό, όπου γινόταν ένας γάμος, άκουσα μία φράση του Αποστόλου που έλεγε:”η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα”.

  Κοντοστάθηκα.

  Μιλούσε για τη σχέση μιας γυναίκας όμως με έναν άνδρα.

  Αυτό θα μπορούσα να το σηκώσω, σκέφτηκα.

   Έψαξα στη συνέχεια τη θέση της γυναίκας μέσα στο χριστιανισμό.

  Και γι΄αυτό σήμερα είμαι χριστιανή.

  Και καμαρώνω και την κόρη μου — που την έσερνα παντού όπου πήγαινα —  δίπλα σ΄έναν χριστιανό άνδρα, καθώς τους βλέπω να χαίρονται την κατά το δυνατόν απόλυτη αγάπη και αφοσίωση του ενός για τον άλλο.

                                                               —————————————————–

    Ύστερα από όλα αυτά νομίζουμε πως περιττεύει κάθε σχόλιο δικό μας.

  Ή μάλλον ας καταθέσουμε το λογισμό μας: τι φοβερό να ανήκεις ή να είσαι αντίζηλη σε χαρέμι με άλλες ομοσύζυγες του άντρα σου και να απειλείσαι ανά πάσα στιγμή να απολυθείς, γιατί…

  Οποία δουλεία, Θεέ μου!

  Και πόσο βαθιά ευγνώμων πρέπει να νιώθει στον Εσταυρωμένο Κύριο η χριστιανή σύζυγος που την ή τον απολυτοποιεί με σύζυγο αποκλειστικά δικό της.

  Και η σχέση τους να ανάγεται στη σχέση  του Χριστού με την Εκκλησία.

  ”Εγώ δε λέγω εις Χριστόν και Εκκλησίαν”. λέει ο απόστολος Παύλος.

    ”Παιδιά μας, εγερθείτε, φωνάζουν οι άγιοί μας από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα.

  Ελληνίδες, μην παραδοθείτε σε άλλη θρησκεία απ΄αυτή του γλυκυτάτου Ναζωραίου.

  Είτε ως λάτρεις ενός φεμινιστικού κινήματος χωρίς Χριστό είτε ασπαζόμενες άλλη θρησκεία.

  Ας συνταχθούμε δε γι΄αυτό με έναν επίσκοπο χαρισματικό, που μας έδωσε ο Θεός, κι ας ζητήσουμε οι νέοι από μόνοι μας την κατήχησή του, ώστε να γνωρίσουμε βαθιά και άριστα το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου μας και τις πλούσιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, που μας χαρίζει την υιοθεσία κοντά στον αιώνιο και άγιο Πατέρα. Το Θεό.

  Αμήν

                                                                   Ζιώγα Κατερίνα

                                                                         Εκπαιδευτικός

         ΥΡ: Τα σχετικά με το Μωάμεθ έχουν παρθεί από το βιβλίο του Νικ.Π. Βασιλειάδη: “Ισλάμ, Ορθοδοξία και πολιτισμός”