Στο άρθρο μας αυτό θα μας απασχολήσει το ”τζιχάντ”.

Οι ολοένα και συχνότερες τρομοκρατικές επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών στην Ευρώπη, με αποκορύφωμα το μακελειό στη Γαλλία, και η δημιουργία του ισλαμικού ”χαλιφάτου” σε εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, έχουν εισαγάγει τον όρο ”τζιχάντ” στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.

Το τζιχάντ (στην Αραβική ”αγώνας, πάλη, μάχη”) είναι θρησκευτικό καθήκον, το οποίο επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον αγώνα για τη διάδοση του Ισλάμ.
Η λέξη με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση, η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης και συχνά μεταφράζεται ως ”ιερός πόλεμος”.

Το ισλάμ διακρίνει τέσσερις τρόπους με τους οποίους ο πιστός μπορεί να επιτελέσει το καθήκον του τζιχάντ: με την καρδιά, με τη γλώσσα, με το χέρι, με τα σπαθί.
Με την καρδιά είναι ο αγώνας σχετικά με την ηθική ζωή.
Με τη γλώσσα είναι ο αγώνας σχετικά με τη θεολογία ( ίσως με την ομολογία).
Με το χέρι είναι ο αγώνας σχετικά με τις πράξεις.
Με το σπαθί είναι η επιβολή του ισλαμικού νόμου με πόλεμο.

Στη Δύση το τζιχάντ έχει μια πνευματική έννοια.
Είναι η πάλη ενάντια στις κακές επιθυμίες.
Άλλοι βέβαια το ταυτίζουν και με την έννοια του”ιερού πολέμου” εναντίον του χριστιανισμού και του δυτικού πολιτισμού.
Στη Μ.Ανατολή έχει πιο φυσική έννοια και είναι σίγουρα ο θρησκευτικός πόλεμος.
Η διαφορά οφείλεται στην ερμηνεία που δίνει καθένας στους αντίστοιχους στίχους από το Κοράνι.
Μπαίνει έτσι εδώ και το υποκειμενικό στοιχείο.

Επικρατέστερες ερμηνείες είναι ότι τζιχάντ είναι ο πόλεμος εναντίον της αδικίας και της τυραννίας.
Να παλεύεις το κακό και να το αντικαθιστάς με το καλό.
Πολεμώντας την αδικία και την τυραννία υπηρετείς το έλεος και τη δικαιοσύνη.

Έτσι με βάση αυτή την ερμηνεία το τζιχάντ δεν είναι κάτι το βίαιο, το καταπιεστικό ή βάρβαρο.
Το αντίθετο μάλιστα.
Είναι γεμάτο από δικαιοσύνη και ευσπλαχνία για όλη την ανθρωπότητα.
Είναι προορισμένο να βάλει τέλος στην αδικία, στην τυραννία και στην καταπίεση έτσι, ώστε να ακουστεί η αλήθεια του Αλλάχ σ΄όλη την οικουμένη.

Στον πόλεμο του τζιχάντ ο Θεός στο Κοράνι λέει να μη ξεπερνούν τα όρια οι πολεμιστές.
Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι δεν πρέπει να συμπεριφέρονται με αγριότητα και θηριωδία.
Δεν πρέπει να σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους και γενικά δεν πρέπει να πειράζουν κανένα που δε συμμετέχει στον πόλεμο.

Με την άλλη ερμηνεία όσοι είναι εκτός του Ισλάμ αποκαλούνται χώρος του πολέμου.
Προφανώς θεωρούνται εχθροί του Ισλάμ και χρειάζεται να πολεμηθούν από τους ισλαμιστές.
Ο πόλεμος στο όνομα του Αλλάχ αποτελεί εκδήλωση ευσέβειας.
Όποιος σκοτώνεται ή σκοτώνει σ΄αυτόν τον πόλεμο πηγαίνει στον Παράδεισο.
Στον πολεμιστή δόθηκε ειδική θέση στον παράδεισο απ΄τον Αλλάχ, άφεση αμαρτιών και επιείκεια.
Κίνητρο για την αυτοθυσία των πιστών δεν είναι μόνο τα παραπάνω, αλλά και οι πλούσιες απολαύσεις στον παράδεισο.
Έτσι εξηγούνται οι αυτοκτονίες των καμικάζι.

Το Κοράνιο στηρίζει τον ιερό πόλεμο σε πολέμους προφητών της Π.Δ, οι οποίοι πολέμησαν για την πίστη τους με μεγάλες ομάδες από ευσεβείς ανθρώπους.
Επίσης δικαιολογεί τον πόλεμο υπέρ της θρησκείας με τον ισχυρισμό ότι οι εκτός του ισλαμισμού υπηρετούν το σατανά.
Όσο για το θάνατο των απίστων βρίσκει την εξής δικαιολογία: ”Δεν είστε εσείς, που τους σκοτώσατε, αλλ΄ο Αλλάχ τους σκοτώνει”.

Η συμμετοχή στον ιερό πόλεμο είναι υποχρεωτική για όλους τους μουσουλμάνους.
Σύμφωνα με τη ”χαντίθ”, τις παραδόσεις τους, όποιος παρουσιάζεται στο Θεό χωρίς να μπορεί να επικαλεστεί κανένα έργο τζιχάντ, παρουσιάζεται στο Θεό ως αποδεδειγμένος υποκριτής.
—————————————————————
Παραμονή της επετείου της Εθνικής μας παλιγγενεσίας.
Η πατρίδα μας, ύστερα από τετρακοσίων χρόνων σκλαβιά και με αγώνες που στοίχισαν εκατόμβες αίματος, ανασταίνεται.
Αναμετρήθηκε ως ο Δαυίδ με τον Γολιάθ και νίκησε.
Έκανε κι αυτή ιερό πόλεμο, το δικό της τζιχάντ, κατά του τυράννου της, που είχε βαλθεί να την ξεβαφτίσει και της άρπαζε τα παιδιά μέσα από την αγκαλιά της, για να τα εξισλαμίσει και να τα στρέψει εναντίον της ως γενίτσαρους.
Ο αγώνας της όμως αυτός ήταν όντως ιερός.
Όπως και όλοι της φυλής μας.
Γιατί ήταν αμυντικοί.΄
Γι αυτό και ευλογημένοι.

Και καμία σχέση ανάμεσα στο μουσουλμανικό δόγμα του επεκτατισμού και τη χριστιανική πίστη, την οποία ενστερνίστηκε η πατρίδα μας, για την εξάπλωσή της.
Οι μουσουλμάνοι θυσιάζουν και σφάζουν, για να εξαπλωθεί η θρησκεία του Μωάμεθ, οι χριστιανοί θυσιάζονται για να επικρατήσει η Βασιλεία του Θεού.
Και το έθνος μας, αφότου εγκολπώθηκε και το χριστιανισμό, έγινε ο διαπρήσιος κήρυκας αυτού του πνεύματος.
Και του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Και χριστιανός.

Κακά τα ψέματα.
Δεν υπάρχει ευγενέστερη θρησκεία απ΄αυτή του Θεανθρώπου.
Γιατί είναι θεμελιωμένη πάνω στα ευγενέστερα αισθήματα: τη συγγνώμη, όταν αδικείται ο άνθρωπος, και την αγάπη όχι ως συναίσθημα μόνο, αλλά και ως θυσία.
Δεν εκδικείται και μάλιστα σαδιστικά.
Δεν κόβει κεφάλια και δεν τα περιφέρει, για να θριαμβολογήσει ή να εκφοβίσει.
Αλλά δεν καταπιέζει και την πίκρα του ανθρώπου που του δημιουργεί η αδικία.
Αυτός την εμπιστεύεται με κραυγαλέα προσευχή στο Θεό του, ο οποίος του συστήνει: ”Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω”.
Κι όταν χρειαστεί, μας ευλογεί και δυναμική αντιμετώπιση του αντιδίκου, όπως ευλόγησε και τα όπλα των πατέρων μας κατά των Τούρκων.
Και μας αξίωσε να Τον υμνούμε σήμερα ελεύθεροι και να καυχόμαστε, γιατί χριστιανισμός και ελληνισμός είναι ταυτόσημα.
Όπως ελληνισμός και μουσουλμανισμός άκρως αντίθετα.
Γιατί άκρως αντίθετα είναι και χριστιανισμός και μουσουλμανισμός.
Μακάρι να το θυμούνται αυτό και οι επερχόμενες γενιές της πατρίδας μας.
Μακάρι.
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός