Σχολεία δεύτερης ευκαιρίας. Μία δεύτερη ευκαιρία στην εκπαίδευση, την κοινωνία, την εργασία, τον ίδιο τους τον εαυτό. Μία καινούρια αρχή.

Αυτό αναζητούν μέσω των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας όσοι αναγκάστηκαν να διακόψουν την υποχρεωτική τους εκπαίδευσή και να μην καταφέρουν τελικά να αποκτήσουν απολυτήριο γυμνασίου και λυκείου.

Δωρεάν και καινοτόμα τα Σχολεία δεύτερης ευκαιρίας

Πρόκειται για ένα δωρεάν, καινοτόμο δημόσιο σχολείο εκπαίδευσης ενηλίκων, με συνολική διάρκεια φοίτησης δύο εκπαιδευτικά έτη, στο οποίο μπορούν να φοιτήσουν άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω. Παράλληλα αποτελούν ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η 32χρονη Αϊσέ είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο μόλις αποφοίτησε από το δημοτικό. Στα 15 της χρόνια παντρεύτηκε και δεν μπόρεσε να συνεχίσει εξαιτίας της οικογένειάς της. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στον Β’ Κύκλο της φοίτησής της στο ΣΔΕ Αθήνας και θέλει να συνεχίσει, να πάρει απολυτήριο Λυκείου και να σπουδάσει νοσηλευτική.

σχολειο
Πρόκειται για καινοτόμο δημόσιο σχολείο εκπαίδευσης ενηλίκων, με συνολική διάρκεια φοίτησης δύο εκπαιδευτικά έτη, στο οποίο μπορούν να φοιτήσουν άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω
Νέο ξεκίνημα στα Σχολεία δεύτερης ευκαιρίας

«Ήθελα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου πρώτα από όλα και ύστερα για τα παιδιά μου. Θέλω να ξέρουν ότι η μαμά τους προσπάθησε να κάνει κάτι καλύτερο για εκείνη, το πάλεψε και δεν τα παράτησε, ώστε να μάθουν να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια», λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η Αϊσέ όταν γυρίζει από το σχολείο διαβάζει μαζί με την κόρη της και προσπαθεί να την βοηθήσει και στα δικά της μαθήματα. «Οι άνθρωποι χωρίς απολυτήριο αντιμετωπίζονται διαφορετικά από την κοινωνία. Σε κάνουν να νιώθεις κατώτερο. Πλέον χωρίς απολυτήριο δεν σε παίρνουν σε καμία δουλειά», συμπληρώνει, ενώ όπως εξηγεί η καινούρια αυτή προσπάθεια αξίζει τον κόπο. «Δεν πάει άδικα η προσπάθειά σου, κάτι θα πάρεις στα χέρια σου, και θα ανεβάσεις και το μορφωτικό σου επίπεδο και θα έχεις και καλύτερο μέλλον».

Φιλόλογος σε Σχολείο δεύτερης ευκαιρίας

Η Αλεξάνδρα Βασιλοπούλου είναι φιλόλογος και βρίσκεται 25 χρόνια στην εκπαίδευση. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι εκπαιδεύτρια γλωσσικού προγραμματισμού στο ΣΔΕ Αθήνας. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκπαίδευση εφήβων με αυτή των ενηλίκων είναι ότι «εδώ, η εκπαίδευση είναι εκούσια. Ο καθένας έρχεται με τη θέλησή του και αυτό είναι κάτι που παίζει τεράστιο ρόλο στο ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευόμενοι το σχολείο».

Σύμφωνα με τη διευθύντρια του ΣΔΕ Αθήνας, Παναγιώτα Νικολαΐδου, αυτή η χαρακτηριστική διαφορά δεν σημαίνει ότι εξαλείφονται άλλες δυσκολίες που συναντούν κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους. «Ναι μεν έρχονται με δική τους διάθεση αλλά αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια, είτε προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά άρα η προσέγγιση πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτική, δεν απευθύνεσαι μόνο στον εκπαιδευόμενο σαν να είναι μαθητής. Πρέπει να τον προσεγγίσεις συνολικότερα ως άνθρωπο ώστε να τον βοηθήσεις όπου μπορείς και στο επιτρέπει ο ρόλος σου σαν εκπαιδευτικός για να μείνει στον στόχο του και να μην εγκαταλείψει», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Νικολαΐδου.

Οι στόχοι των Σχολείων δεύτερης ευκαιρίας

Σύμφωνα με τις εκπαιδευτικούς οι βασικότεροι λόγοι που εγκαταλείπει κάποιος το σχολείο είναι γιατί αντιμετώπισε οικονομικά ή οικογενειακά προβλήματα κατά τη διάρκεια των χρόνων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, γεγονός που στη συνέχεια τους δημιουργεί τραυματικές εμπειρίες. «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν ολοκληρώσει την τυπική εκπαίδευση έχουν μάλλον και τραυματικά βιώματα, από την παιδική τους ηλικία, από το σχολείο. Οπότε σε πρώτη φάση πρέπει να τους βοηθήσεις να βελτιώσουν οι ίδιοι την αυτοεικόνα τους και να τους τονώσεις όσο γίνεται την αυτοπεποίθησή τους , να τους ενισχύσεις , έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν τις τραυματικές εμπειρίες», υπογραμμίζει η κ. Νικολαΐδου.
Αυτός είναι και ο πρώτος στόχος των εκπαιδευτικών των ΣΔΕ, να ξεπεράσουν οι εκπαιδευόμενοι τα προσωπικά τους εμπόδια. Σύμφωνα με την κ. Βασιλοπούλου, σε πρώτο στάδιο, επιδιώκουν να μην τους θυμίζουν τις τραυματικές εμπειρίες που μπορεί να έχουν από το δημοτικό. «Πρέπει να μπουν και σε μια ρουτίνα η οποία σαν διαδικασία για ένα παιδάκι είναι απλή αλλά γι’ αυτούς είναι πολύ πιο δύσκολη. Ακόμη συναντούν κάποιες δυσκολίες στην αφομοίωση των γνώσεων γι’ αυτό το λόγο στηριζόμαστε στην επανάληψη ή στην ενθάρρυνση», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Βασιλοπούλου.

Επαναπροσέγγιση της εκπαίδευσης

Η επαναπροσέγγιση της εκπαίδευσης όμως είναι μία στιγμή ξεχωριστή για τον κάθε εκπαιδευόμενο.
Η Άννα κατάγεται από την Αλβανία, είναι μητέρα ενός παιδιού και ήρθε στην Ελλάδα το 2012. Ζώντας τρεις μήνες στο δρόμο κατάφερε να βρει μία δουλειά και να αρχίσει να συγκεντρώνει χρήματα. Ήρθε στην Ελλάδα για ένα νέο ξεκίνημα, καθώς στη χώρα της αναγκάστηκε να δουλεύει από πολύ μικρή για να συντηρήσει την οικογένειά της. Διέκοψε την εκπαίδευση και πριν από λίγα χρόνια αποφάσισε να ξαναξεκινήσει. «Ήταν το όνειρό μου να ξεκινήσω πάλι το σχολείο. Το έβαλα στόχο. Οι άνθρωποι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς στόχους», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Άννα, ενώ προσθέτει ότι θέλει να αποτελεί παράδειγμα για το παιδί της.

«Σκέφτομαι το παιδί μου. Θέλω να δει μέσα από αυτή την καινούρια αρχή που κάνω ότι η ζωή μπορεί να έχει και τα κάτω της αλλά άμα θέλουμε μπορούμε να βγούμε από ένα μαύρο τούνελ και να δούμε φως».
Δίπλα της ο Παναγιώτης βρίσκεται και εκείνος στον Α’ Κύκλο Σπουδών του στο ΣΔΕ Αθήνας και πήρε την απόφαση να παρακολουθήσει μαθήματα διότι ένιωθε πως ένας κύκλος έμενε ανολοκλήρωτος. «Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να το τελειώσω και ότι θα ήθελα να με βάλω περισσότερο σε τάξη», εξηγεί. Για τον Παναγιώτη το συγκεκριμένο σχολείο έχει μία ιδιαίτερη κοινωνικοποίηση γιατί είναι όλοι διαφορετικοί. «Γίνομαι συγκεκριμένος με τον εαυτό μου , έρχομαι κάθε μέρα, δεν λείπω, εκτίθεμαι σε πράγματα που δεν ξέρω αλλά αυτό δεν έχει σημασία», υπογραμμίζει.