Κάθε βράδυ βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, τις διαρκείς εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που δεν έχουν τέλος. Δεν έχω ανήκω στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, παρόλα αυτά η κατάσταση με τον πρόεδρο κ. Κασσελάκη, με στεναχωρούν.

Δεν ανέχομαι ο κ. Κασσελάκης να διαγράφει στελέχη του κόμματος, τα οποία στη μέχρι τώρα πολιτική σταδιοδρομία τους, συνέφεραν και συνέβαλαν τα μέγιστα, στην ελληνική δημοκρατία.

Φίλης, Σκουρλέτης, Τεμπονέρας:

Είναι ονόματα που δεν μπορείς να προσπεράσεις, με μια ανάγνωση στην εφημερίδα. Γιατί μια τέτοια ενέργεια είναι όχι μόνον άδικη, αλλά και καταδικαστική των ονομάτων αυτών. Είναι μια ενέργεια που δεν πρέπει και δεν αρμόζει.

Βλέποντας λοιπόν με αγανάκτηση αυτές τις διαπραγματευόμενες πολιτικές εξελίξεις κάθε βράδυ, θυμάμαι εκείνο το παλιό λαϊκό τραγούδι που λέει:

“Πώς καταντήσαμε λοχία, ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ”. Λοχίας βέβαια στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος ήρθε από την Αμερική που ήταν εγκατεστημένος, σαν τη μεγάλη ηθοποιό μας Γεωργία Βασιλειάδου, όπως μας την παρουσιάζουν σε θεατρικό έργο, εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, ωφελήθηκε και καλοκάθισε στην καρέκλα της αρχηγίας του κόμματος.

Και από εκεί οι υψηλές διαταγές για διαγραφές βουλευτών, λες και οι βουλευτές αυτές ήταν εργάτες στο αμπέλι του πατέρα του και δεν τους εγκρίνει κι έτσι τους εκδιώκει από το αμπέλι.